Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η γιορτή των Κατηχητικών της Μητρόπολης Λάρισας, σε μια ξεχωριστή εκδήλωση στο Δημοτικό Ωδείο.
Το ανακοινωθέν της Μητρόπολης αναφέρει:
Τι δώρο να σου προσφέρουμε, Χριστέ μου; Το καθένα από τα όσα Εσύ δημιούργησες σου προσφέρει το αντίδωρο του ευχαριστώ του για το ότι έγινες άνθρωπος για μας και φανερώθηκες στον κόσμο μας. Οι Άγγελοι τον Ύμνο «Δόξα εν Υψίστοις». Οι ουρανοί το Αστέρι. Οι Μάγοι τα Δώρα τους. Οι βοσκοί τον θαυμασμό και την απορία τους. Η Γη το σπήλαιο. Η έρημος την φάτνη. Εμείς λοιπόν; Εμείς σου προσφέρουμε την Μητέρα Σου, την Παναγία Παρθένο. Θέλουμε όμως κι από σένα, τον Προαιώνιο Θεό, ένα δώρο ακόμη: το έλεός Σου για τον καθένα μας…
Με μεγάλη επιτυχία στέφθηκε η Χριστουγεννιάτικη εορτή των Κατηχητικών σχολείων της Μητροπόλεώς μας που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Ωδείο της πόλεως μας. Κατηχητές και Κατηχήτριες εργάστηκαν όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα προκειμένου τα παιδιά μας να αποδώσουν κατάλληλα τα όσα τους ανέθεσε η υπεύθυνη της εορτής κ. Νικολέττα Παπαγεωργίου. Οι παρουσιαστές- κατηχητές του Αγίου Νικολάου δ. Σοφία Ζαχάρη και κ. Ραφαήλ Καραμούστος μας εισήγαγαν με τα κείμενα τους στο κλίμα της εορτής και η παιδική χορωδία του Αγίου Νικολάου που για πρώτη φορά έκανε την εμφάνιση της άφησε άριστες εντυπώσεις με χοράρχη τον κ. Νικόλαο Οικονόμου και στο πιάνο την κ. Ιωάννα Σιοπούδη. Το θεατρικό « Το αστέρι της Εσθήρ» από τα παιδιά του Αγίου Αχιλλίου, καθώς και όλα τα Χριστουγεννιάτικα ποιήματα και δρώμενα από τις ενορίες της Λαρίσης και του Τυρνάβου συνεπήραν με τα μηνύματα τους το ακροατήριο. Η Χριστουγεννιάτικη δημοσκόπηση από τα παιδιά του Αγίου Γεωργίου προσέφερε σε όλους το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Ήταν όντως μία όμορφη και ζεστή βραδυά, παρ’ όλο που το χιόνι συνέχιζε να πέφτει ασταμάτητα στην πόλη μας.
[irp posts=”390966″ name=”Νέοι του Αγ.Αχιλλίου Λαρίσης έψαλλαν Κάλαντα σε ασθενείς (ΦΩΤΟ)”]
Ο σεπτός μας Ποιμενάρχης κ. Ιγνάτιος, περιχαρής, ευχαρίστησε όλους τους υπευθύνους, τα παιδιά και τους γονείς τους για την εμπιστοσύνη που δείχνουν στην Εκκλησία μας… Κύριε, εκείνο το παγερό βράδυ δεν βρέθηκε κατάλυμα να σε φιλοξενήσει. Ένας χώρος να στεγάσει την αγάπη σου. Μία γωνιά να ζεστάνει την νεαρή μητέρα σου. Μικρό παιδί μες στην αθωότητα μου, απορούσα, «μα γιατί δεν βρέθηκε κανείς να σε φιλοξενήσει; Βρέφος, μωρό παιδί, μιας ξένης κοπέλας χαμένης μέσα στην νύχτα με την αγωνία στα μάτια». Τώρα που μεγάλωσα και η αθωότητα έδωσε την θέση της στην εμπειρία του κακού, έμαθα το «γιατί». Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αντέχει Χριστέ μου, την ομορφιά της αγνότητας σου. Κόσμος ψεύδους και υποκρισίας, μίσους και αδικίας, δεν έχει χώρο για σένα. Είμαι πλέον βέβαιος, ότι όσες φορές κι αν ξανάρθεις σε αυτή την γη, πάλι σε φάτνη θα γεννηθείς, γιατί δεν σε αντέχουν. Δεν μπορούν την αγάπη και την ελευθερία σου. Τους παιδεύεις Χριστέ μου, τους μπερδεύεις. Αυτοί διψάνε για εξουσία και δύναμη και εσύ έρχεσαι ταπεινός και αδύναμος. Αυτοί διψάνε για απειλές και τιμωρίες και εσύ συγχωρείς και ανέχεσαι.
Αυτοί θέλουν «νόμους» και «δικαιοσύνη» και εσύ τους δίνεις αγκαλιές και φιλιά, την κόλαση ποθούν και τους χαρίζεις τον παράδεισο. Γι αυτό σου λέω, και σήμερα πάλι να ερχόσουν σε σκοτεινό και παγερό δρόμο θα σε πετούσαν. Πρόσφυγα θα σε έκαναν, ζητιάνο και ρακένδυτο, τρελό θα σε ονόμαζαν, ως ασεβή και αιρετικό θα σε καταδίκαζαν, έξω από τις θρησκείες τους θα σε πετούσαν ως επικίνδυνο. Είναι αλήθεια Χριστέ μου, ότι ποτέ δεν σε κατάλαβαν οι ισχυροί και «δίκαιοι», οι «ικανοί» και επιτυχημένοι, οι καθώς πρέπει και «τέλειοι». Μονάχα εκείνοι οι ταπεινοί και τσαλακωμένοι της ζωής, οι απογοητευμένοι και πονεμένοι, οι αμαρτωλοί, οι πόρνες και τελώνες της ιστορίας, όλοι εκείνοι που ποτέ δεν θεώρησαν ότι αξίζουν την Βασιλεία σου, μονάχα εκείνοι Κύριε, σε αναγνώρισαν και σε δέχθηκαν, γιατί πρώτα είχαν αποδεχθεί την αποτυχία και την αδυναμία τους, το πυκνό σκοτάδι της δικής τους παγερής νύχτας. Είναι Χριστέ μου που αιώνες τώρα επιμένεις να αγαπάς τους κολασμένους που μυρίζουν παράδεισο. Είναι Κύριε που αγαπάς εκείνους που δεν αγάπησε κανείς…
Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους…”.
){kind=link}