Εορτασμός Ιεράς Μονής Παναγίας Κλεισούρας (φωτο)

Με λαμπρότητα εορτάστηκε το Γενέσιον της Θεοτόκου στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου, με επίκεντρο του εορτασμού την Ιερά Μονή Παναγίας Κλεισούρας.

Το απόγευμα της παραμονής στα προπύλαια του Μοναστηριού τελέσθηκε η Ακολουθία του Αγιασμού ενώ ακολούθησε ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αριανζού κ. Βαρθολομαίου και συγχοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ.

Στο λόγο του ο Θεοφιλέστατος μίλησε για την Παναγία μας και μεταξύ άλλων είπε πως μόνο σ’αυτήν πρέπει να εναποθέτουμε την ελπίδα μας, αφού είναι ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στο θρόνο του Υιού της.

Στο τέλος του Εσπερινού έγινε η λιτάνευση της θαυματουργού ιεράς εικόνος της Παναγίας και των λειψάνων της Οσίας Σοφίας, τα οποία φυλάσσονται στο Μοναστήρι που ασκήθηκε.

Ανήμερα της εορτής τελέσθηκε δισαρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντων του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αριανζού κ. Βαρθολομαίου και του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Σεραφείμ, παρουσία των εκπροσώπων των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της περιοχής αλλά και πλήθους κόσμου που συνέρευσε από ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία.

Τη διακονία του λόγου ανέλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, ο οποίος ανέλυσε το λόγο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού «..το της ευφροσύνης Γενέθλιον».

Και είναι της ευφροσύνης το γενέθλιο, γιατί η μέρα αυτή είναι ημέρα χαρά και πνευματικής αγαλλιάσεως. Τόνισε δε, ότι όποιος πλησιάζει την Παναγία γεμίζει από χαρά.

“Και μόνο το όνομα της Παναγίας που χρησιμοποιούμε στις Ιερές Ακολουθίες «..αγιάζει τον χρώμενον», κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Και σήμερα, απουσιάζει η χαρά όχι γιατί δεν μας δίνει αυτή τη χαρά η Παναγία, αλλά εμείς είμαστε αυτοί που υψώσαμε ένα τείχος στο Θεό”.

Και συνέχισε ο Σεβασμιώτατος λέγοντας πως “στην τραγωδία που βιώνει σήμερα ο τόπος μας αντί να χρησιμοποιούμε τη μετάνοια και την επιστροφή, εμείς κηρύσσουμε «γυμνή τη κεφαλή» την απιστία, την αθεΐα, την αμαρτία και την ανευλάβεια”.

Και κατέληξε σημειώνοντας στεντόρεια τη φωνή ότι οφείλουμε οι ΠΑΝΤΕΣ να μετανοήσουμε.