Ι.Μ. ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ: Η μνήμη των θαυματουργών και ιαματικών Αναργύρων τιμήθηκε στους φερώνυμους Ιερούς Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου και συγκεκριμένα· στον Ενοριακό Ναό στον οικισμό του Κριού, του τέως Δήμου Τριγώνου, στον Ευκτήριο Οίκο του Επισκοπείου Σουφλίου και στο Παρεκκλήσιο του Νοσοκομείου Διδυμοτείχου, όπου ανήμερα της εορτής, 1η Νοεμβρίου ε.ε.,
ιερούργησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ευχηθείς στο μεν προσωπικό του Νοσοκομείου δύναμη Θεού και φώτιση στο ευθυνοφόρο έργο τους, στους δε νοσηλευομένους πίστη, υπομονή και ταχεία ανάρρωση.
Αφ’ εσπέρας ο Σεβασμιώτατος, επί τη αποπερατώσει, των ανακαινιστικών έργων του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίων Αναργύρων Κριού, τέλεσε τον αγιασμό και στη συνέχεια προέστη του Πανηγυρικού Εσπερινού. Σχολιάζοντας ο Σεβασμιώτατος την προσφορά των αγίων Αναργύρων, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Το θεραπευτικό έργο του Ιησού, με τα πολλαπλά περιστατικά στην Κ.Δ. των θαυματουργικών ιάσεων που επετέλεσε ο Κύριος, ως συνέχεια και επακόλουθό της ισχυράς πίστεως των ζητούντων θεραπεία, λειτουργούσε ως ενισχυτικό της πίστεως των ανθρώπων και ως σημείο της παρουσίας της θείας χάριτος ανάμεσα στον κόσμο. Το θεραπευτικό έργο του Χριστού συνέχισαν μέσα στην Εκκλησία οι Απόστόλοι και οι Άγιοι, ιδίως εκείνοι οι Άγιοι που έλαβαν την προσωνυμία Ανάργυροι.
»Η αίσθηση του πόνου και των θλίψεων (σωματικών και πνευματικών, όπως και των ασθενειών) αποκτούν για τον χριστιανό πνευματικές και σωτηριολογικές διαστάσεις, καθώς η ασθένεια στα πλαίσια της χριστιανικής πίστεως καθίσταται πηγή υπομονής και παρηγορίας- ”είτε θλιβόμεθα, υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας της ενεργουμένης εν υπομονή των αυτών παθημάτων ων και ημείς πάσχομεν…, η ελπίς ημών βεβαία υπέρ υμών-ειδότες ότι ώσπερ κοινωνοί εστέ των παθημάτων, ούτω και της παρακλήσεως” (Β’ Κορ.5,1-7).
»Μέσα από την φαινομενική αυτή αδυναμία, ο δοκιμαζόμενος και θλιβόμενος χριστιανός αντλεί δύναμη, πίστη και ελπίδα. Την εμπειρία αυτή εκφράζει ο Απ. Παύλος: “η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται…όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμί” (Β’ Κορ. 12,9-10). Η Εκκλησία προσεύχεται στον μεγάλο Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, να μας απαλλάξει από πόνους και ασθένειες. Μέσω της οδυνηράς οδού η πίστη δοκιμάζεται και ενισχύεται από την ελπίδα και την αγάπη του Θεού (Ρωμ. 5,3-8).
»Οι άγιοι Ανάργυροι, τους οποίους τιμούμε, έχοντας σπουδάσει την ιατρική επιστήμη, συνδύασαν το θεραπευτικό έργο με την διάδοση της πίστεως στον Χριστό, την παροχή ιατρικών υπηρεσιών, με την φιλανθρωπία και την πρόνοια για τους φτωχούς, αφού προσέφεραν τις γνώσεις τους χωρίς αμοιβή (άνευ αργυρίου, γι’ αυτό ονομάσθηκαν ανάργυροι). Κάποιοι εξ αυτών είναι περισσότερο γνωστοί, άλλοι όχι ιδιαιτέρως γνωστοί στους πιστούς, όλοι τους όμως ανεξαιρέτως ανεδείχθησαν φορείς της θείας χάριτος, αξιοποιώντας τις γνώσεις τους και τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος, θεραπεύοντας τις σωματικές ασθένειες, επουλώνοντας τα ψυχικά τραύματα, ενισχύοντας τους ταπεινούς και ασθενείς συνανθρώπους στην ασθένειά τους, στην δοκιμασία της πίστεως και της υπομονής τους, ακολουθώντας το ευαγγελικό “δωρέαν λάβετε, δωρεάν δότε”, και ενεργώντας πάντοτε προς δόξαν και έπαινον του Ονόματος του Θεού».
