Ι.Μ. ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ – Με τη συμμετοχή πυκνού εκκλησιάσματος το εσπέρας της 27ης Ιουλίου ε.ε. ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός τέλεσε τα Θυρανοίξια του επ’ ονόματι της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου καθιερωθέντος Ιερού Κοιμητηριακού Παρεκκλησίου στον οικισμό της Κάτω Οινόης, στις παρυφές της Ορεστιάδος. Ακολούθησε ο Πανηγυρικός Εσπερινός και η ευλογία των άρτων.
Ο Σεβασμιώτατος με την ευκαιρία μίλησε για την ασκητική ζωή και τα θαύματα της αγίας και συνεχάρη τον υπεύθυνο κληρικό Αρχιμ. Ιάκ. Αρναουτίδη, προιστάμενο του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Αθανασίου Ορεστιάδος, ο οποίος επιστάτησε στα έργα και επιμελήθηκε του ευπρεπισμού και εξωραισμού του Ναιδρίου.
Το πρωί της επομένης, Κυριακής Ε΄ Ματθαίου, ο Σεβασμιώτατος με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 10 ετών από της προς Κύριον εκδημίας του μακαριστού Αρχιμ. Αγαθαγγέλου Πιστόλα, ο οποίος πολύ πρόωρα, σε ηλικία μόλις 29 ετών, την 28ην Ιουλίου 2014, εγκατέλιπε τον εφήμερο και μάταιο τούτο κόσμο, ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Νικολάου Δαδιάς, όπου γεννήθηκε και διηκόνησε ως εφημέριος ο κεκοιμημένος κληρικός, και στη συνέχεια προέστη του Μνημοσύνου, παρουσία των γονέων και των οικείων του κεκοιμημένου.
Ο Σεβασμιώτατος με αφορμή τη θεραπεία των δαιμονιζομένων στη χώρα των Γεργεσηνών της αναγνωσθείσης ευαγγελικής περικοπής, μεταξύ άλλων, τόνισε· «Η συνάντηση του Χριστού με τους δαιμονιζομένους της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ήταν μια αποκάλυψη αφ’ ενός μεν του πραγματικού προσώπου και του έργου του διαβόλου και αφ’ ετέρου της δυνάμεως του Χριστού. Ακόμη τα όσα έγιναν στην χώρα των Γεργεσηνών αποδεικνύουν το αντικοινωνικό έργο του διαβόλου και το κατ’ εξοχήν κοινωνικό έργο του Χριστού…
»Ο διάβολος είναι πρόσωπο, οντότητα, και το έργο του είναι καταστρεπτικό για όλη την δημιουργία. Μισεί υπερβολικά τον άνθρωπο. Διακατέχεται από υπερβολική θανατηφόρα μισανθρωπία. Εμπνέει σκέψεις εναντίον του Θεού και του συνανθρώπου του και επηρεάζει αρνητικά την βούληση του ανθρώπου. Στην περίπτωση των δύο δαιμονιζομένων βλέπουμε ότι οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι που κατείχοντο από τα δαιμόνια, βγήκαν έξω από τις πόλεις και τις οικογένειές τους, κατοικούσαν στα μνήματα, ήταν «χαλεποί λίαν», δηλαδή ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων. Καταληφθέντες από το δαιμόνιο, έγιναν αντικοινωνικοί. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια που παρουσιάζεται στην Αγία Γραφή. Κάθε αμαρτία είναι απώλεια της Θείας Χάριτος και καταστροφή της κοινωνίας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο…
»Την διέξοδο σ΄ αυτό το αδιέξοδο, που εξυφαίνει ο διάβολος σε βάρος του ανθρώπου, την προσφέρει ο Χριστός και η Εκκλησία Του. Ο Χριστός και η Εκκλησία προσφέρουν την κατ’ εξοχήν παιδεία, η οποία απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον αποδεσμεύει από τον εγκλωβισμό του στην πλάνη του διαβόλου και τα πλοκάμια του εγωισμού και της αμαρτίας και τον καθιστά ελεύθερο, χαριτωμένο και δημιουργικό».
