ΝΑΟΥΣΑ: Την Κυριακή 30 Μαρτίου (Δ΄ των Νηστειών) το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Νάουσα.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Επεί κατ’ ουδενός είχεν μείζονος ομόσαι, όμοσεν καθ’ εαυτού λέγων· ει μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σε».
Στην υπόσχεση του Θεού προς τον Αβραάμ αναφέρθηκε στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος. Στην υπόσχεση ότι, εάν φύγει από την πατρίδα του και κατοικήσει στον τόπο, στον οποίο θα του υποδείκνυε ο Θεός, θα έχει πλούσια την ευλογία του και ο ίδιος και οι απόγονοί του.
Και ο Αβραάμ, παρότι ήταν τότε ειδωλολάτρης και δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό, πίστευσε στην υπόσχεσή του και υπάκουσε στην εντολή του, χωρίς να γνωρίζει που πηγαίνει και εάν θα επαληθευθούν όσα του υποσχέθηκε.
Για ποιόν λόγο όμως κάνει ο απόστολος Παύλος αυτή την αναφορά στον πατριάρχη Αβραάμ;
Την κάνει για να αναδείξει την πίστη και την υπακοή του σε έναν Θεό που δεν γνώριζε, αλλά και για να αναδείξει την πιστότητα του Θεού, ο οποίος εξεπλήρωσε, όπως γνωρίζουμε, την υπόσχεσή του.
Το αποστολικό αυτό ανάγνωσμα μας δίδει την ευκαιρία να κάνουμε δύο συγκρίσεις. Η πρώτη είναι η σύγκριση του Αβραάμ με τους πρωτοπλάστους.
Ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν μέσα στην ευλογία του Θεού, ζούσαν μέσα στον παράδεισο και είχαν την άδεια και την ευλογία του Θεού να πληθυνθούν και να κατακυριεύσουν τη γη, που δημιούργησε γι᾽ αυτούς ο Θεός.
Και όμως εκείνοι, ενώ είχαν όχι υποσχέσεις, όπως ο Αβραάμ, αλλά δεδομένα, δεν υπάκουσαν στη μοναδική εντολή που τους είχε δώσει ο Θεός, να μην δοκιμάσουν δηλαδή τον καρπό του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού, και έτσι εξέπεσαν του παραδείσου, απομακρύνθηκαν από τον Θεό.
Ας προχωρήσουμε τώρα και στη δεύτερη σύγκριση, στη σύγκριση του Αβραάμ με εμάς, με τον εαυτό μας.
Ο Θεός υποσχέθηκε και ο ίδιος στους πρωτοπλάστους αλλά και στην ανθρωπότητα διά των δικαίων και των προφητών του ότι θα μας χαρίσει τη λύτρωση από την αμαρτία και την ελευθερία από τα δεσμά του πονηρού. Και εξεπλήρωσε την υπόσχεσή του, ανανεώνοντάς την μάλιστα κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, τον οποίο εορτάσαμε πριν από λίγες ημέρες και πανηγύρισε ιδιαιτέρως ο ιερός σας ναός.
Εξεπλήρωσε ο Θεός την υπόσχεσή του με την ενανθρώπηση του Υιού του, διά της Παναγίας Παρθένου και εκ Πνεύματος αγίου, με θαυμαστό δηλαδή τρόπο, τον οποίο μόνο ο Θεός θα μπορούσε να είχε σχεδιάσει και υλοποιήσει με την απέραντη αγάπη του για τον άνθρωπο.
Δεν έγινε όμως μόνο άνθρωπος ο Υιός και Λόγος του Θεού, αλλά και έζησε ανάμεσά μας, δίδαξε, έκανε θαύματα, σταυρώθηκε και αναστήθηκε, όπως είχε προείπει οι προφήτες, και μας υποσχέθηκε τη σωτηρία και την αιώνιο ζωή, εφόσον και εμείς θελήσουμε να τον ακολουθήσουμε και να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημά του.
Δεν εξεπλήρωσε όμως ο Θεός την υπόσχεσή του σχετικά με τη λύτρωση και τη σωτηρία μας μόνο τότε. Είκοσι αιώνες τώρα εκπληρώνονται οι υποσχέσεις του Κυρίου μας. Βλέπουμε πιστούς να αγιάζονται με την άσκηση και την εφαρμογή των εντολών του Θεού, όπως ο εορταζόμενος σήμερα άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Βλέπουμε πιστούς να αγιάζονται με το μαρτύριο, και τα ιερά λείψανά τους να μυροβλύζουν και να θαυματουργούν, επιβεβαιώνοντας τις υποσχέσεις του Θεού.
Ποια είναι όμως η δική μας στάση έναντι όλων αυτών; Προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τις εντολές του Θεού στη ζωή μας με τη βεβαιότητα ότι οι υποσχέσεις του είναι αληθινές, και επομένως αξίζει ο κόπος και η προσπάθεια στα λίγα χρόνια της επιγείου ζωής μας, προκειμένου να απολαύσουμε όσα μας υπόσχεται ο Θεός στη μέλλουσα ζωή, ή αδιαφορούμε;
Και στην περίπτωση αυτή γιατί αδιαφορούμε; Δεν σκεφτόμαστε ότι θα βρεθούμε αναπολόγητοι εν ημέρα κρίσεως, εάν παρά τις υποσχέσεις του Θεού, που βλέπουμε ότι πραγματοποιήθηκαν και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται, εμείς προτιμούμε να ζούμε σύμφωνα με τις αδυναμίες και τα πάθη μας, χωρίς να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που μας προσφέρει Εκκλησία μας πάντοτε, ιδιαιτέρως όμως αυτή την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που είναι περίοδος νηστείας, μετανοίας, εγκρατείας και προσευχής.
Ας προβληματισθούμε, ας εξετάσουμε τον εαυτό μας και ας ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμα της υπακοής τόσο της Υπεραγίας Θεοτόκου, της εφόρου της ενορίας σας, όσο και του πατριάρχου Αβραάμ και του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, που εορτάζουμε σήμερα, για να αξιωθούμε να απολαύσουμε και εμείς τις υποσχέσεις του Θεού, όχι μόνο όταν μας καλέσει. Από αυτήν τη ζωή, εάν δεν ζήσουμε την εν Χριστώ ζωή, δεν θα την ζήσουμε, όταν μας καλέσει στην άλλη ζωή. Από εδώ πρέπει να ζούμε εν Χριστώ. Γι’ αυτό ο καθένας από εμάς ας αναρωτηθεί: αγωνίζεται; τηρεί τις εντολές του Θεού για να μπορέσει πράγματι να ζήσει αιώνια και μόνιμα με τον Χριστό. Ας αναρωτηθούμε, αδελφοί μου.
