Ι.Μ. ΑΙΤΩΛΙΑΣ – Στην γυναικεία Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου στον Δρυμό Βονίτσης ιερούργησε το Σάββατο 16 Μαρτίου 2024 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός.
Κατά το κήρυγμά του ανέλυσε το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, προσφέροντας τα διδάγματα που υποδεικνύει ο Χριστός, προκειμένου ο πνευματικός μας αγώνας αυτή την ευλογημένη περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής να είναι καρποφόρος και ευπρόσδεκτος από τον Θεό.
Δεν αρκεί μόνο να νηστέψουμε ή να προσευχηθούμε, αλλά οφείλουμε να απέχουμε από κάθε προσπάθεια επίδειξης και προβολής του πνευματικού μας αγώνα. Αλίμονο αν η νηστεία και η προσευχή γίνουν τρόποι για να αυξηθεί ο εγωισμός μας, η φιλαυτία και η φιλαρέσκειά μας. Τότε ο πνευματικός μας αγώνας θα είναι άκαρπος. Ούτε από τον Θεό θα γίνει ευάρεστος, ούτε και σε εμάς θα προσφέρει πνευματική ωφέλεια.
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε επίσης την ανάγκη, αυτή την περίοδο να αποκτήσουμε μια ευλογημένη εσωστρέφεια. Να γνωρίζει μόνο ο εαυτός μας το μέτρο της πνευματικής μας ασκήσεως. Έτσι θα αποφύγουμε τον κίνδυνο του εγωισμού και της σύγκρισης με τους άλλους ανθρώπους, διότι η σύγκριση μάς οδηγεί στην υπερηφάνεια και την κατάκριση.
Το τρίτο που υπογράμμισε ήταν να αποκτήσουμε την συναίσθηση, ότι ο αγώνας της νηστείας και της προσευχής αφορά ολόκληρη την εκκλησιαστική κοινότητα στην οποία ανήκουμε και όχι μόνο τον εαυτό μας. Τί μεγαλείο ψυχής έχει αυτός που αισθάνεται ότι νηστεύει όχι μονάχα για τον εαυτό του, αλλά και
για όλους τους αδελφούς του. Πόσο όμορφο είναι να νοιώθει κανείς ότι με τη νηστεία δεν απομακρύνεται από τους άλλους ανθρώπους, αλλά έρχεται πλησίον τους.
«Αν ο εαυτός μας είναι δυνατός, οφείλουμε να είμαστε συγκαταβατικοί απέναντι στους αδυνάτους. Αν είμαστε άνθρωποι προσευχής θα πρέπει να ανοίγουμε διάπλατα τις καρδιές μας για να χωράνε μέσα στην εμπειρία της προσευχής μας όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι. Τότε η νηστεία μας θα είναι ευπρόσδεκτη από τον Θεό και η προσευχή μας θα είναι ευάρεστη από τον Θεό» ανέφερε, ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός.
Τέλος, εξέφρασε τη χαρά του, γιατί ιερούργησε για πρώτη φορά στο κατανυκτικό Καθολικό της Ιεράς Μονής του Αγίου Δημητρίου και ευχαρίστησε την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής, Γερόντισσα Μαριάμ, «διότι επέλεξε να έρθει να εγκαταβιώσει σε έναν τόπο που δεν τον γνώριζε. Αγάπησε αυτόν τον τόπο, τον ανέδειξε και αποτελεί αξία διάδοχο των κτητόρων της Ιεράς αυτής Μονής και ιδιαιτέρως του οσιακής μνήμης ιερομονάχου Παγκρατίου, ο οποίος πότισε αυτόντον ευλογημένο τόπο με τα δάκρυα της μετανοίας του και τον ιδρώτα της προσωπικής του προσφοράς, διακονίας και ασκήσεως».
