Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, καθώς εντός του Ιερού Ναού υπάρχει παρεκκλήσιο προς τιμήν του εορταζομένου Αγίου.
Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση φιαλίδιο με αίμα του Οσίου Πορφυρίου, το οποίο φυλάσσεται στην Ιερά μας Μητρόπολη, ενώ ο Ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οδόν την στενήν και τεθλιμμένην … εβάδισας, Πορφύριε, … και κατήντησας εις φωτεινά σκηνώματα».
Μαζί με τον προφήτη Αββακούμ, τον οποίο εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, και ο οποίος έζησε επτά περίπου αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού, τιμά και τη μνήμη ενός αγίου της εποχής μας, του αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, ενός αγίου, ο οποίος είχε λάβει από τον Θεό το προορατικό και το διορατικό χάρισμα.
Δεν τα είχε λάβει όμως προκειμένου να εξασφαλίζει στον εαυτό μία καλύτερη ζωή, αλλά επειδή η ζωή του, η ψυχή του και το σώμα του ήταν κεκαθαρμένα, ήταν καθαρα, ώστε να ενοικεί μέσα του η χάρη του Θεού. Και όταν ο άνθρωπος έχει καθαρή την ψυχή του, τότε αξιώνεται να δεί τον Θεό, σύμφωνα με τον μακαρισμό του Κυρίου μας, ότι «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και τότε μπορεί να δεί μέσω του Θεού ο,τι δεν μπορεί να δεί με τα ανθρώπινα μάτια του και να βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο τους ανθρώπους, όπως έκανε ο άγιος Πορφύριος για τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν και ζητούσαν τη συμβουλή και τη βοήθειά του.
Πως έφθασε όμως ο όσιος σ᾽ αυτό το σημείο, ώστε να λάβει από τον Θεό τόσο μεγάλη χάρη;
Έφθασε, βαδίζοντας «οδόν την στενήν και τεθλιμμένην», όπως ψάλλει ο ιερός υμνογράφος προς τιμήν του. Δεν επεδίωξε τις τιμές και τις δόξες του κόσμου. Δεν ζητησε ανέσεις και πλούτη. Δεν προσπάθησε να ζήσει εύκολα και χωρίς κόπο.
Ο όσιος επεδίωξε τη στενή και τεθλιμμένη οδό της ασκητικής ζωής, τόσο όταν ζούσε στα απόκρημνα και ερημικά Καυσκοκαλύβια, στο Άγιο Όρος, όσο και όταν διακονούσε στην Πολυκλινική, στο κέντρο της Αθήνας, όσο ακόμη και όταν ζούσε στο ερημητήριο του στην Αττική, τα τελευταία χρόνια.
Ανάπαυσή του ήταν η νηστεία και η αγρυπνία, ευχαρίστησή του η διαρκης προσευχή, απασχόλησή του η μελέτη του λόγου του Θεού και η διακονία των ανθρώπων, εργασία του η εργασία των εντολών του Θεού και η κάθαρση του νού και της ψυχής του. Όλα αυτά δεν ήταν εύκολα, δεν ήταν ξεκούραστα. Τα ασκούσε όμως ο όσιος Πορφύριος από αγάπη για τον Χριστό και γιατί πίστευε στον λόγο του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου «ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς».
Προς αυτή τη δόξα απέβλεπε ο όσιος Πορφύριος και αυτή τη ζωή επιθυμούσε, γιατί γνώριζε ότι αυτή δεν είναι πρόσκαιρη αλλά αιώνια, όπως αιώνια είναι και τα αγαθά, τα οποία έχει ετοιμάσει ο Θεός «τοις αγαπώσιν αυτόν». Γι᾽ αυτό όχι μονο δεν ενδιαφερόταν για τα εγκόσμια αλλά και τα καταφρονούσε. Σκληραγωγούσε τον εαυτό του και δεν υπολόγιζε ούτε ταλαιπωρίες ούτε στερήσεις ούτε κόπους για την αγάπη του Χριστού, γιατί απέβλεπε στο «βραβείον της άνω κλησεως». Έκανε, δηλαδή, ο όσιος Πορφύριος το αντίθετο από αυτό που κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς στη ζωή μας.
Τι κάνουμε; Όταν σκεφτόμαστε το μέλλον, όταν σκεφτόμαστε πως θα ζήσουμε, ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουμε, αλλά και ακόμη όταν αποφασίζουμε για απλά και καθημερινά πράγματα της ζωής μας, αυτό που υπολογίζουμε και μετρούμε είναι πόσο εύκολο είναι, πόσο ευχάριστο είναι, πόσο γρηγορότερα θα επιτύχουμε το μεγαλύτερο κέρδος, τη μεγαλύτερη ευχαριστηση, με τη λιγότερη προσπάθεια, με τον λιγότερο κόπο, αλλά και πόσο αυτό θα μας χαρίσει την εκτίμηση των συνανθρώπων μας, την τιμή και τη δόξα του κόσμου.
Αυτά είναι τα κριτήριά μας. Σπανίως σκεφτόμαστε ποιο είναι για το καλό μας, ποιο είναι ωφέλιμο και συμφέρον για την ψυχή μας, ποιο είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού, ποιο μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε ένα βήμα προς τη σωτηρία μας, ποιο μπορεί να μας οδηγήσει με τη χάρη του Θεού στην αιώνια ζωή.
Βλέπουμε συνήθως το πρώτο μέρος του δρόμου που έχουμε να βαδίσουμε και απορρίπτουμε ο,τι μας φαίνεται δύσκολο ή επίπονο, ξεχνώντας τον λόγο του Κυρίου μας, που είχε κατά νούν και ο εορταζόμενος όσιος Πορφύριος, ότι δηλαδή είναι «στενή και τεθλιμμενη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν».
Ασφαλώς ο Θεός δεν μας ζητά να θρηνούμε διαρκώς ή να ζούμε σε καλύβες ή σε ένα τροχόσπιτο, όπως έκανε ο όσιος Πορφύριος, ο οποίος είχε φθάσει σε μεγάλα ύψη αρετής και αγιότητος. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι, αν τίποτε καλό δεν κερδίζεται στη ζωή μας χωρίς κόπο, κατά μείζονα λόγο δεν μπορούμε να προοδεύσουμε και στην πνευματική μας ζωή χωρίς κόπο, ούτε να κερδίσουμε χωρίς κόπο τη βασιλεία των ουρανών.
Ας παραδειγματισθούμε, λοιπόν, και εμείς από τον ζήλο και την αυταπάρνηση του εορταζομένου μεγαλου αγίου της Εκκλησίας μας, του οσίου Πορφυρίου, και ας επαναξετάσουμε τις επιλογές της ζωής μας και την πορεία μας, για να αξιωθούμε και εμείς με τις πρεσβείες του οσίου Πορφυρίου, ο οποίος είναι παρών και αυτή τη στιγμή εδώ, ανάμεσά μας, με το χαριτόβρυτο αίμα του, το οποίο έχουμε την ευλογία να θέτουμε εις προσκύνηση, να φθασουμε στα «φωτεινά σκηνώματα» της βασιλείας του Θεού, τα οποία και ο ίδιος απολαμβάνει. Και θα φθάσουμε, όταν και εμείς θα προσπαθήσουμε, αγαπώντας τον Θεό, να τηρήσουμε τις εντολές του, να δείξουμε αυτή την πραγματική αγάπη για την ουράνια βασιλεία, η οποία έχει ετοιμασθεί για όσους αγαπούν τον Θεό. «Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν». Όταν τον αγαπούμε, να είμεθα βέβαιοι ότι πολλά πράγματα στη ζωή μας θα πηγαίνουν κατ᾽ ευδοκίαν Θεού, με τη χάρη του Θεού και με τη βεβαιότητα ότι δι᾽ όλων αυτών των πραγμάτων, τα οποία καμιά φορά είναι και στενάχωρα, διότι, όπως λέγει, «διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν των ουρανών».
Ας το έχουμε υπόψη μας, ας επικαλούμεθα τη χάρη του αγίου Πορφυρίου και να είμεθα βέβαιοι ότι θα είναι δίπλα μας πάντοτε.
-120x86.jpg)
