Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016 συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από την ημέρα κατά την οποία χειροτονήθηκε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος και πλειάδα αρχιερέων τέλεσαν την εις Επίσκοπον χειροτονία του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών.
Αυτή η επετειακή ημέρα για την τοπική Εκκλησία συνέπεσε φέτος ημέρα Κυριακή και ο Μητροπολίτης κ. Άνθιμος τέλεσε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Αλεξανδρούπολη, παρουσία πλειάδος ιερέων, πλήθους κόσμου και του Δημάρχου της πόλεως κ. Λαμπάκη.
Πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως π. Ειρηναίος απευθύνθηκε με ομιλία του προς τον Μητροπολίτη για την επέτειο της χειροτονίας του.
Ακολούθως τον λόγο έλαβε ο Δήμαρχος της πόλεως κ. Ευάγγελος Λαμπάκης, ο οποίος κατέθεσε την προσωπική εμπειρία για το πρόσωπο και τον χαρακτήρα του Μητροπολίτου, όπως τον βλέπει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της θεσμικής σχέσεως Δημάρχου-Μητροπολίτου, αλλά και από τις προσωπικές φιλικές επαφές που διατηρούν με σεβασμό και εκτιμήση ο ένας για τον άλλο.
Ο Μητροπολίτης ευχαρίστησε τον κ. Δήμαρχο για τα καλά του λόγια, καθώς και τον Πρωτοσύγκελλο και αναφέρθηκε στις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές της 12ετίας του στην Αλεξανδρούπολη. Ευχήθηκε ο Θεός να του δίνει δύναμη να καλύπτει τις αδυναμίες του και την αναξιότητά του για να υπηρετεί τον πιστό λαό της Μητροπόλεως στην οποία, όπως είπε, θέλει να μείνει όσα χρόνια του επιτρέψει ο Θεός.
Η ομιλία του Αρχιμ.Ειρηναίου:
Η 9η Οκτωβρίου αποτελεί για την Αλεξανδρούπολη και την τοπική Εκκλησία σταθμό ευλογίας και πνευματικής χαράς, καθώς αυτήν την ημέρα το 2004 χειροτονήθηκε Επίσκοπος και Μητροπολίτης της, ο π. Άνθιμος Κουκουρίδης.
Από εκείνην την ημέρα και μέχρι σήμερα και για όσα χρόνια επιτρέψει ο Θεός, κι ευχόμαστε να είναι πάρα πολλά, έχασε το επίθετο του και ταυτίστηκε η ζωή του με την Επισκοπή του. Ο π. Άνθιμος έγινε ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος κι αυτό επειδή από την στιγμή της εις Επίσκοπον χειροτονίας του «ίσταται εις τύπον και τόπον Χριστού».
Ο ρόλος του Επισκόπου μέσα στην Εκκλησία είναι να οδηγήσει τους ανθρώπους στην σωτηρία και την λύτρωση τους μέσα από την ορθή πίστη. Ο Επίσκοπος ζει στον κόσμο, αλλά δεν ταυτίζεται με τον κόσμο. Αγαπά τους ανθρώπους, αλλά δεν ερωτεύεται κανέναν. Θυσιάζεται για τους χριστιανούς, αλλά δεν θυσιάζει κανέναν. Διακονεί τους πιστούς, αλλά δεν υπηρετείται από αυτούς. Σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο «ο Επίσκοπος πρέπει να είναι ανεπίληπτος, νηφάλιος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός, επιεικής, ειρηνικός, αφιλάργυρος. Από την άλλη», συνεχίζει ο Απόστολος, «ο Επίσκοπος πρέπει να είναι, ακατηγόρητος, να μην αυθαδιάζει, να μην οργίζεται, να αποφεύγει την αισχροκέρδεια, να είναι φιλάγαθος, όσιος, δίκαιος, εγκρατής, να κρατά σταθερά τον αξιόπιστο λόγο, για να μπορεί να στηρίξει την υγιή διδασκαλία και να ελέγχει όσους αντιλέγουν…». Αυτό αφορά τον προσωπικό του αγώνα.
Από την άλλη ο Επίσκοπος «διδάσκει και ποιμαίνει τον λαό του Θεού. Ιερουργεί τον λόγο της αληθείας. Πολεμά τις πλάνες και τις αιρέσεις. Προνοεί για την ενότητα του σώματος του Χριστού. Αγιάζει τον λαό του Θεού δια της Χάριτος των Αγίων Μυστηρίων. Καταρτίζει τους ποιμένες. Κυρίως, περί αυτόν, συγκροτείται, συνάγεται η Εκκλησία, η οποία φανερώνει την ερχόμενη Βασιλεία του Θεού, κυρίως κατά την τέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας».
Με τα λόγια αυτά, αγαπητοί μου, κατανοούμε πόσο δύσκολος, απαιτητικός και πολύπλευρος είναι ο ρόλος του Επισκόπου μέσα στην Εκκλησία, κυρίως στην εποχή που ζούμε. Σήμερα ο Επίσκοπος καλείται να διατηρήσει την παράδοση στοχεύοντας στον μέλλον. Να συγκρατήσει την πίστη παλεύοντας με την θρησκοληψία. Να εργαστεί για την κοινωνία αντιμετωπίζοντας τον ατομισμό. Να αγωνιστεί για την αλήθεια μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο ψευτιά. Σήμερα ο Επίσκοπος καλείται να σταυρωθεί στο σταυρό της Μητροπόλεώς του, με τα καρφιά της συκοφαντίας, της αχαριστίας, της ανελευθερίας, της αδικίας και της αδελφοκτονίας. Αυτή η Σταύρωση συγχρόνως θα οδηγήσει στην Ανάσταση της Μητροπόλεως και της ψυχής του.
Αυτές οι σκέψεις με οδηγούν την σημερινή επετειακή ημέρα, να αναφερθώ και στο πρόσωπο του Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου κ. Ανθίμου, που 12 χρόνια τώρα ως Επίσκοπος αγωνίζεται για την σωτηρία του ποιμνίου του και για τα δικαιώματα των Θρακιωτών. Ζω μαζί του περισσότερο από 25 χρόνια ως υιός πνευματικός, φίλος αληθινός, αδελφός πραγματικός, συνεργάτης δοτικός. Από την προσωπική μου επικοινωνία καταθέτω και δημόσια ότι ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος είναι Ποιμένας και ηγέτης πνευματικός, επειδή:
1) δύναμη του είναι η προσευχή και ο άνθρωπος,
2) ζωή του είναι η ελευθερία της σκέψης του,
3) είναι οραματιστής, ιδεολόγος και θεωρητικός στη σκέψη του, αλλά στη ζωή του είναι πρακτικός και ρεαλιστής,
4) έχει την ικανότητα να μεταφέρει στο λαό του Θεού το σπουδαίο λόγο του Ευαγγελίου και τις μεγάλες του έννοιες με απλά μηνύματα και
5) κυρίως, όμως, υπηρετεί το ποίμνιο του με ευγενή ψυχή, καθαρή καρδιά, ταπεινή ζωή.
Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος ζει με διάκριση και σιωπή, αλλά έχει θεολογικό, ισχυρό λόγο και χαρισματική γραφίδα, θαρραλέα και στοχαστική, που δεν δεσμεύεται από παλιές ιδέες και συνήθειες. Ως πνευματικός ηγέτης έχει την ικανότητα να προκαλεί αλλαγές. Η μόνη σταθερή αξία στη ζωή του, εκτός του Χριστού και της Εκκλησίας, είναι η αλλαγή. Η αλλαγή που μας οδηγεί στην σωτηρία. Ανήκει στην κατηγορία των λίγων ανθρώπων που προσεύχονται ως εξής: «Θεέ μου, δώσε μου γαλήνη για να αποδέχομαι όσα δεν μπορώ να αλλάξω, δύναμη για να αλλάξω αυτά που μπορώ και σοφία να αναγνωρίσω την διαφορά». Η πνευματικά ηγετική του προσωπικότητα δεν πηγάζει από την διοικητική του θέση, αλλά από τα χαρίσματα του εσωτερικού του κόσμου.
Σήμερα, λοιπόν, ευχαριστούμε τον Θεό για τον Επίσκοπο που μας χάρισε, και που μας ευλογεί με την παρουσία του από την Αρχιερατική του Καθέδρα 12 χρόνια. Ευχόμαστε να περάσουν αρκετές 12ετίες με τον Μητροπολίτη Άνθιμο τιμονιέρη του σκάφους της όμορφης και παραθαλάσσιας πόλης μας και να έρθει η στιγμή που τα άνθη του Ανθίμου θα γίνουν καρποί στα χέρια του Χριστού.
){kind=link}