Το να γράψουμε για μια λαοθάλασσα από κόσμο δεν θα απέδιδε την πραγματικότητα, αφού χιλιάδες λαού κατέφθασαν τις ημέρες αυτές στον Άγιο Γεώργιο Καρέα για να προσκηνύσουν το Τίμιο Ξύλο και τα Ιερά Λείψανα Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Σεραφείμ του Σάρωφ, τα οποία με την ευλογία των Σεβ. Μητροπολιτών Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ και Φωκίδος κ. Θεοκτίστου, έφερε ο Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης μετά συνοδείας μοναχών από το μοναστήρι του Τρικόρφου Φωκίδος.
Ιδιαίτερα τις απογευματινές ώρες έπρεπε κάποιος να περιμένει και δυο ώρες για να προσκηνύσει τα Άγια Λείψανα.
Η συνεχής παρουσία του Γέροντα Νεκταρίου ο οποίος με το Τίμιο Ξύλο σταύρωνε όλους τους πιστούς και ιδιαίτερα τους ασθενείς, προκάλεσε την εντύπωση των πιστών για την αγάπη του Γέροντα προς τον πλησίον μας. Αλλά και οι απογευματινές ομιλίες του καθώς και των άλλων ομιλητών έκαναν τους πιστούς από νωρίς να γεμίζουν τον Ιερό Ναό για να ακούσουν πατερικό λόγο βγαλμένο μέσα από την μοναχική εμπειρία τους.
Η πνευματική ωφέλεια των πιστών από την δεκαπενθήμερη πνευματική πανδεσία στην ενορία του Αγίου Γεωργίου Καρέα ήταν τεραστία, αφού χιλιάδες λαού από όλα τα μέρη του Νομού Αττικής συναντήθηκαν ενώπιον των Ιερών Λειψάνων στον Καρέα. Άλλοι έλαβαν χάρη από την χάρη των Αγίων, άλλοι έλαβαν άφεση αμαρτιών από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως που επιτελούσαν καθημερινά ο Γέροντας και οι πατέρες της Μονής, άλλοι έλαβαν την χάρη του Ιερού Ευχελαίου, άλλοι έλαβαν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου από τις καθημερινές Θείες Λειτουργίες, άλλοι αναστήθηκαν πνευματικά από τα απλά μα σοφά λόγια των Γερόντων που μίλησαν στις καρδιές των πιστών. Όλοι είχαν την αίσθηση ότι οι Άγιοι βρίσκονταν ζωντανοί ανάμεσά μας, συλλειτουργούσαν με τους πατέρες στον Ναό, η αύρα του Αγίου Πνεύματος κατέκλιζε παντού το χώρο του Ναού, δι αυτό και οι πιστοί αισθανόντουσαν μια ανύποτη και ανεξήγητη γαλήνη και ευτυχία στις καρδιές τους που μόνο το Πανάγιο Πνεύμα χαρίζει.
Όλα αυτά έγιναν ορατά σε όλους κατά τη διάρκεια της αναχωρήσεως του Τιμίου Ξύλου και των Ιερών Λειψάνων. Όλοι οι κληρικοί του Ιερού Ναού και ο Προϊστάμενος αυτού Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Παναγιωτόπουλος έκλεγαν απαρηγόρητοι. Ακολουθούσε μετά δακρύων, λιγμών και αναστεναγμών ο ευσεβής λαός. Ιδιαίτερα τη στιγμή που ο Γέροντας Νεκτάριος φώναξε στο λαό «αποχαιρετίστε τους Αγίους και το Τίμιο Ξύλο», όλοι ξέσπασαν σε δάκρυα και αναστεναγμούς. Όλοι έλεγαν μην φεύγετε, μην μας αφήνετε ορφανούς και ο Γέροντας τους βεβαίωνε ότι οι Άγιοι θα είναι εδώ και θα ευλογούν αυτούς, την ενορία τους και τις οικογένειές τους, αρκεί να κρατήσουν μέσα στην ψυχή τους την ταπείνωση και την αγιότητα που ελκύει το Πνεύμα το Άγιον και ψάλλοντες όλοι το Χριστός Ανέστη εν μέσω κωδωνοκρουσιών έγινε η αναχώρηση του Τιμίου Ξύλου και των Αγίων Λειψάνων.
){kind=link}