Χειροτονία Πρεσβυτέρου στη Μητρόπολη Κορίνθου (ΦΩΤΟ)

Με την δέουσα Εκκλησιαστική τάξη και ευπρέπεια καθώς και σε έντονο κλίμα συγκινήσεως τελέσθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο την Κυριακή, 16 Νοεμβρίου ε. έ, η εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του πρώην Διακόνου της Ι. Μητροπόλεώς κ. Παναγιώτου Αναστασόπουλου, τον οποίο παρουσίασε και εγκατέστησε στην Ενορία των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Λεχαίου, στην οποία και θα Εφημερεύει.

Ο νεοχειροτονηθείς Ιερεύς περίδακρυς, στην σύντομη και περιεκτική προσφώνησή του, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για την εξαιρετική τιμή και ευλογία που του επεφύλαξε και δεσμεύθηκε ενώπιόν του αλλά και ενώπιον του νέου Ποιμνίου του να σταθεί άξιος πρεσβευτής του σπουδαιοτάτου της Ιερωσύνης υπουργήματος. Ακολούθως, ευχαρίστησε όλους όσους συνετέλεσαν στο να λάβει την υπέρτατη αυτή Ευλογία και Χάρι συμπεριλαμβανομένων του πνευματικού του πατρός κ. Παναγιώτη Μαυραγάνη, των φυσικών γονέων του, Ιωάννη και Κωνσταντίνας και της συζύγου του Λουκίας, πρεσβυτέρας.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Διονύσιος, στην αντιφώνησή του, αφού του συνέστησε πως πρέπει να είναι η Ιερατική αποστολή στον κόσμο, ομίλησε με θερμά λόγια για την πρότερη διακονία του νεοχειροτονηθέντος και ως Αναγνώστου στον Ι. Ν. Απ. Παύλου Κορίνθου όπου τον εγνώρισε και ως Διακόνου δίπλα του. Τον προέτρεψε, με την ίδια ζέση, που επέδειξε έως σήμερα, να συνεχίσει και στην εξάσκησι των νέων καθηκόντων του προς το Ποίμνιό του, το οποίο σημειωτέον περιέγραψε ως ένα από τα άξια αναφοράς και λόγου στην Ι. Μητρόπολή μας, γεγονός που αυξάνει την ευθύνη στις Ιερατικές υποχρεώσεις του.

Ολοκληρώνοντας, απευθυνόμενος προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, ζήτησε να αγκαλιάσουν το νέο Ιερέα τους και να του δείξουν την ίδια αγάπη και εμπιστοσύνη, που έδειξαν και στον προηγούμενο Εφημέριο τους, διαβεβαιώνοντάς τους ότι θα δρέψουν τους μεστούς πνευματικούς καρπούς της ιερής σχέσεως ποιμένα-ποιμνίου.

Η ομιλία του Πρεσβυτέρου

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Σεβαστοί πατέρες,
Αγαπητοί Χριστανοί,

με συγκίνηση απευθύνομαι στην αγάπη σας, ενώ ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου το «άξιος» από την εις Διάκονον Χειροτονία μου και παρακαλώ να προσευχηθείτε και σήμερα να με αξιώσει ο Άγιος Τριαδικός Θεός να δεχθώ το δώρο της Ιερωσύνης και να το φυλάξω ως τον πολυτιμότερο θησαυρό μέχρι το τέλος της ζωής μου. Συναισθανόμενος την αναξιότητά μου, δεν θα τολμούσα να σταθώ ενώπιον του θυσιαστηρίου, αν δεν ένοιωθα ότι η Ιεροσύνη είναι χάρισμα από τον Θεό και εισέρχομαι σ’ αυτήν όχι γιατί είμαι άξιος, αλλά γιατί αυτό είναι το θέλημά Του. Περί τούτου αδιάψευστη είναι η μαρτυρία του Χριστού: ‘‘ουδεὶς δύναται έλθειν προς με, εν μή ο πατήρ Ελκύση αυτόν. (Ιω 6, 44)

Δεχόμενος το δώρο της Ιεροσύνης στρατεύομαι στον πνευματικό αγώνα της Εκκλησίας και προσεύχομαι να προσφέρω τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού για την διακονία του αδελφού. Ως Ιερέας του Υψίστου υπόσχομαι να μην εμπιστεύομαι το δικό μου θέλημα, αλλά να αφεθώ στο θέλημα του Θεού : ‘‘ γενηθήτω το θέλημά σου, Κύριε, ως εν ουρανώ, και επί της γης’’ και εις εμέ τον ανάξιο.

Σεβασμιώτατε, αυτά τα δύο χρόνια, που είμαι κοντά σας, ήταν για μένα μια πολύτιμη πνευματική εμπειρία. Διότι από Σας έμπρακτα έμαθα την αξία της ταπείνωσης, και ότι πρέπει να κοινωνούμε εν μετανοία το αναστημένο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για την πατρική Σας στοργή και αγάπη, την επιείκειά Σας αλλά και για την εμπιστοσύνη που δείξατε προς το πρόσωπό μου όλο αυτό το διάστημα. Σήμερα, θα με οδηγήσετε για δεύτερη φορά μέσα στο Άγιο Βήμα και μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο, για να λάβω από τα σεπτά χέρια Σας το δεύτερο βαθμό της Ιερωσύνης. Επιτρέψτε μου να σας υποσχεθώ, πως θα αγωνισθώ με όλες μου τις δυνάμεις, για να φανώ αντάξιος του λειτουργήματος, που μου εμπιστεύεσθε. Ζητώ συγγνώμη για τις πολλές αδυναμίες μου και αντί άλλης ευχαριστίας, θα προσπαθήσω με την υπακοή μου να εκφράσω την δική μου αγάπη.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Ιερείς π. Ιωάννη Ντούλη, π. Παντελεήμονα Ρωμέση π. Γρηγόριο Θεοδώρου για την αγάπη τους και τον Πνευματικό μου Πατέρα Παναγιώτη Μαυραγάννη για την πνευματική καθοδήγηση, τις συμβουλές και την στήριξή του σε κάθε δυσκολία. Επίσης να ευχαριστήσω τους Πατέρες του Ι. Ναού Αγ. Νικολάου Κορίνθου, π. Νικόλαο Μπιθαρά και π. Δημήτριο Παπαγεωργίου καθώς και τον Ιεροδιάκονο Πατέρα Αθανάσιο Πέζο για την βοήθειά τους και τις οδηγίες τους στα λειτουργικά μου καθήκοντα τα δυο έτη της Διακονίας μου.
Την ιερή αυτή στιγμή θέλω να αναφερθώ και στους κατά σάρκα γονείς μου, τον πατέρα μου, Ιωάννη και την μητέρα μου, Κωνσταντίνα για όλες τις θυσίες τους, αλλά και γιατί πάντα με τις συμβουλές τους ήμουν κοντά στην Εκκλησία και τα Ιερά Μυστήριά της. Ευχαριστίες οφείλω και στα αδέλφια μου που όλα μου τα χρόνια με στηρίζουν με την αγάπη τους.

Τέλος θέλω να εκφράσω τίς ευχαριστίες μου στην ομόζυγό μου Λουκία, η οποία, συναισθανόμενη ότι ο αγώνας που αναλαμβάνω είναι και δικός της αγώνας, στήριξε έμπρακτα την απόφασή μου να ιερωθώ. Είμαι βέβαιος ότι θα έχω την συμπαράστασή της ισοβίως, γι’ αυτό και την ευχαριστώ και πάλι.

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, παρακαλώ πάντοτε, να προσεύχεστε δι’ εμέ τον ανάξιο ώστε «Η θεία χάρις ἡ πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» να με επισκιάζει και με συνοδεύει στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνω, Αμήν.