“Ανάσα για τους καταπονεμένους, γι΄ αυτούς που πενθούν παρηγοριά, γιατρειά των αρρώστων, λιμάνι στους θαλασσοδαρμένους, συγχώρεση για τους αμαρτωλούς, των λυπημένων παρηγοριά, για όλους τους ικέτες σου πρόθυμη βοήθεια”..Με αυτά τα λόγια ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος έπλεξε το εγκώμιο της Θεοτόκου στην ποιμαντορική του εγκύκλιο για την Κοίμηση.
Ολόκληρη η εγκύκλιος:
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
Διάχυτη είναι η χαρά στις ψυχές όλων για την σημερινή μεγάλη εορτή της Παναγίας. Η Υπεραγία Θεοτόκος αποθνήσκει και ο χριστιανικός κόσμος αγάλλεται και πανηγυρίζει, πράγμα περίεργο και παράλογο για όσους σκέπτονται χωρίς νούν Χριστού. Γιατί ο θάνατός της φέρνει χαρά; Γιατί παρ΄ ότι κάθε θάνατος ανθρώπου προκαλεί θλίψη και πόνο, αυτός ο ζωοκοίμητος θάνατος της Παναγίας γίνεται για το ανθρώπινο γένος αιτία ευφροσύνης;
Η Θεοτόκος Μαρία ως άνθρωπος ακολούθησε τον ανθρώπινο δρόμο της ζωής και του θανάτου. Ως Μητέρα όμως του Θεανθρώπου Χριστού ακολούθησε «τας οδούς του Σωτήρος», όπως λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο επιλεγομενος Παλαμάς. Υποτάσσεται στον θάνατο, γιατί πρέπει ν΄ αφήσει στη γη ο,τι είναι θνητό και να ενδυθεί την αφθαρσία, αφού ο Κύριός της δεν αρνήθηκε τη γεύση του θανάτου. Απέθανε σωματικά και με τον θάνατό Του κατήργησε τον θάνατο, εχάρισε στη φθορά αφθαρσία και την νέκρωση έκαμε πηγή αναστάσεως.
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ονομάζει την κοίμηση της Παναγίας «όμορφη αποδημία» γιατί χαρίζει την συνάντηση με τον Θεό. Αν και χωρίζεται σύμφωνα με την φυσική τάξη η πανίερη και μακαρία ψυχή της από το άσπιλο σώμα της, αν και το σώμα παραδίνεται στον τάφο, δεν μένει στο χώρο του θανάτου, ούτε το αφανίζει η φθορά.
Όπως ο ολόλαμπρος και πολύφωτος ήλιος, όταν για λίγο τον κρύβει ο όγκος της σελήνης φαίνεται κάπως σαν να χάνεται, σαν να τον σκεπάζει σκοτεινιά και τη θέση της λάμψεώς του να παίρνει το σκοτάδι, έτσι και η ασταμάτητη πηγή του φωτός σκεπάστηκε για λίγο από τον θάνατο, αλλά δεν έχασε τη λάμψη της αθανάτου ζωής και της αληθινής μακαριότητος.
Ιδού πως ο θεομητορικός ιεροκήρυξ άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει την έξοδο της Παναγίας από τον κόσμο και την εισοδο της στον ουρανό: «Έχεις φρουρά τις Εξουσίες, σε εγκωμιάζουν οι Αρχές, οι Θρόνοι σε ανυμνούνε, τα Χερουβίμ είναι γεμάτα από εκπληκτική χαρά, τα Σεραφείμ σε δοξάζουν, που στάθηκες φυσική μητέρα του Κυρίου τους χάρη στο αληθινό έλεος του Θεού για μας.
Δεν ήλθες μονάχα, όπως ο Ηλίας «εις τον ουρανό», ούτε σε ανέβασαν ωσάν τον Απόστολο Παύλο «έως τον τρίτο ουρανό», παρά έφθασες εις τον ίδιο τον Βασιλικό θρόνο του Υιού σου και τον βλέπεις με τα μάτια σου, χαίρεσαι και στέκεις δίπλα του με ανείπωτη σιγουριά. Ευλογείς τον κόσμο, αγιάζεις την πλάση όλη. Ανάσα για τους καταπονεμένους, γι΄ αυτούς που πενθούν παρηγοριά, γιατρειά των αρρώστων, λιμάνι στους θαλασσοδαρμένους, συγχώρεση για τους αμαρτωλούς, των λυπημένων παρηγοριά, για όλους τους ικέτες σου πρόθυμη βοήθεια».
Χαίρουμε λοιπόν και ευφραινόμεθα πνευματικά, πρώτα για τη νίκη της Μητέρας μας Θεοτόκου κατά της φθοράς και του θανάτου και δεύτερον, γιατί με την κοίμησή της έχουμε πλέον μεσίτρια στον Θεό που νύκτα-μέρα παρακαλεί για μας και στέλνει το βάλσαμο της ειρήνης και της υπομονής.
Η Παναγία είναι για όλες τις ανάγκες μας. Να μη χάνουμε το θάρρος μας και με πίστη να την παρακαλούμε. Εκείνη μας πονάει, όπως κάθε Μάνα τα παιδιά της.
Ακούστε τι λέγει για την αγάπη της Παναγίας ο μεγάλος Όσιος της εποχής μας Γέροντας Παίσιος ο Αγιορείτης: «Ήταν Δεκαπενταύγουστος. Ύστερα από τη Θεία Λειτουργία με έστειλε ο Γέροντας σε μία εργασία. Ήμουν εξαντλημένος από τη νηστεία και την προηγούμενη αγρυπνία και μετά την Θεία Λειτουργία δεν έφαγα, γιατί δεν μου είπε ο Γέροντας.
Έφθασα στη Μονή Ιβήρων και περίμενα το μοτόρι (το καραβάκι). Ενώ θα ερχόταν το μεσημέρι, έφθασε το βράδυ και ακόμα να φανεί. Ήμουν τελείως εξαντλημένος. Λέω να κάνω ένα κομποσχοίνι στην Παναγία, κάτι να μου οικονομήσει. Αλλά μετά λέω στον εαυτό μου: «Βρε χαμένε, για τέτοια μικροπράγματα θα ενοχλείς την Παναγία;» Δεν πρόλαβα να τελειώσω και έρχεται ένας αδελφός από μέσα. Μού δίνει ένα δεματάκι και μου λέει: «Να αδελφέ για τη Χάρι της Κυρίας Θεοτόκου». Το άνοιξα. Είχε μέσα μισό ψωμάκι, σύκα και σταφύλια. Μόλις κρατήθηκα από τα κλάματα μέχρι να φύγει ο αδελφός». Τα θαύματα της Παναγίας είναι αναρίθμητα. Θα έλεγα, ότι όσοι είναι οι Χριστιανοί, είναι και ο αριθμός των θαυμάτων της κι ακόμα περισσότερα, γιατί η Παναγία θαυματουργεί από αγάπη και συμπόνοια σε όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως. Δεν υπάρχει πιστός, που να μη έχει γευθεί την μητρική αγάπη της Θεομήτορος σε μικρές ή μεγάλες δοκιμασίες.
Αδελφοί μου και τέκνα της Εκκλησίας.
Στα βάσανα και τους πειρασμούς της ζωής δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε ισχυρή και φοβερά προστασία, την αγαπημένη και λατρευτή μας Παναγία. Πάντοτε με πίστη σ΄ Αυτην να καταφεύγωμε. Πάντοτε μ΄ ελπίδα να την παρακαλούμε. Πάντα με υπομονή να περιμενουμε το γλυκό της χαμόγελο ως επιβεβαίωση της ανταποκρίσεώς της στο αίτημά μας.
Κατά τη φετινή εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, την οποία επιτελούμε μέσα σ΄ ένα ζοφερό τοπίο από την πολυμέτωπη ηθική κρίση, που μαστίζει έθνη και λαούς, ας ανοίξουμε την ψυχή μας και ας παρακαλέσουμε την Παναγία μας με όση δύναμη έχουμε, με αυτά τα λόγια του ιερού υμνογράφου:
«Λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως Σε γαρ έχομεν αμαρτωλοί προστασίαν, σε κεκτήμεθα εν πειρασμοίς σωτηρίαν».
Πατρικώς εύχομαι σε όλους σας να έχετε ακοίμητη την προστασία της Θεοτόκου στη ζωή σας και στα καλά έργα σας.
Μετά θερμών ευχών και αγάπης.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
