Το απόγευμα της Κυριακής 3 Αυγούστου 2014 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σπάρτης κ.κ. Ευστάθιος επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον εγκαταλειμμένο οικισμό Λογγάρι της Δ.Ε Ζάρακα του Δήμου Μονεμβασίας, προκειμένου να τελέσει, στον Ι.Ν Προφήτη Ηλία, Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

Εκεί τον υποδέχθηκαν, σε έντονα συγκινησιακό κλίμα, κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, οι περισσότεροι καταγόμενοι από το Λογγάρι, οι οποίοι ευχαρίστησαν θερμά τον Σεπτό Ποιμενάρχη μας αφ’ ενός για την ιδιαίτερη τιμή που έκανε στην περιοχή, αφ’ ετέρου επειδή ήταν ο πρώτος Μητροπολίτης που επισκέφθηκε το χωριό από το 1906, όπου και εγκαινιάστηκε ο ναός.

Με την ολοκλήρωση της Ιεράς Παράκλησης, στην οποία συμμετείχαν ο εφημέριος Ιέρακος π. Αθανάσιος Χριστοφοράκης, ο εφημέριος Αγίου Ιωάννου Μονεμβασίας π. Γεώργιος Αγγελάκος, ο εφημέριος Αγίας Παρασκευής Καλλίπολης Πειραιά π. Δημήτριος Μπέλεσης, ο αρχιδιάκονος π Ευστάθιος Πορφύρης και ο διάκονος π. Κωνσταντίνος Σκάλτσας, τελέσθηκε αρτοκλασία στον προαύλιο χώρο του ναού.
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος απευθύνθηκε στο ευσεβές εκκλησίασμα, εμφανώς συγκινημένος, ευχαριστώντας την Παναγία που τον αξίωσε να επισκεφθεί μία ακόμα ευλογημένη γωνιά της Ιεράς Μητροπόλεως  ενώ στη συνέχεια πρoσέφερε τον ευεργετικό του λόγο αναφερόμενος στην μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Με την ολοκλήρωση της θρησκευτικής τελετής οι κυρίες που κατάγονται από το Λογγάρι προσέφεραν σπιτικά γλυκίσματα στους παρευρισκόμενους. Το όμορφο απόγευμα ολοκληρώθηκε με ξενάγηση του Ποιμενάρχη μας στον οικισμό, όπου αρκετά πετρόχτιστα σπίτια Ζαρακίτικης κατασκευής αντέχουν παρά τη φθορά του χρόνου.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το Λογγάρι βρίσκεται στο νοτιότερο ορεινό τμήμα της κορυφογραμμής της Κουλοχέρας, σε υψόμετρο 485 μέτρων. Το Λογγάρι από τη δεκαετία του ’80 είναι ένας ‘’νεκρός’’ οικισμός, λόγω της μετανάστευσης των τελευταίων του κατοίκων στις γύρω περιοχές. Η αγάπη των Λογγαριτών για το τόπο τους ποτέ δεν έσβησε και κάθε χρόνο κατά δεκάδες συγκεντρώνονται στις 20 Ιουλίου στην ομώνυμη εκκλησία του Προφήτη Ηλία τιμώντας τη γενέτειρά τους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν εδώ και χρόνια ήταν ο δρόμος πρόσβασης στον οικισμό, το οποίο επιλύθηκε το 2009.