Με λαμπρότητα και εκκλησιαστική τάξη πανηγύρισε η Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας τον προστάτη και πολιούχο της Άγιο Νικόλαο, τον θαυματουργό και μυροβλύτη, το Σάββατο 5 και την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015, προεξάρχοντος των ιερών Ακολουθιών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλου.
Κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό, με την συμμετοχή των Αρχιμανδριτών και των πρεσβυτέρων των δύο Ενοριών της Σιάτιστας και του Διακόνου, τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλου στο πολυπληθές εκκλησίασμα, μεταξύ των οποίων ο Δήμαρχος Βοΐου κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, οι Αντιδήμαρχοι Λάζαρος Γκερεχτές και Ελευθέριος Τζιλίνης κ. ά.
Την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, κυριώνυμο ημέρα της εορτής, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία υπό του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Μετά το πέρας και του Πανηγυρικού Εσπερινού και της Θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε πλούσιο κέρασμα σε όλους τους παρόντες, προσφορά των κυριών της ενορίας, τις οποίες ευχαριστεί πολύ η Εκκλησιαστική Επιτροπή.
Το απόγευμα της Κυριακής, μετά τον Εσπερινό, οι Ιερείς της Ενορίας του Αγίου Νικολάου τέλεσαν μνημόσυνο, στο οποίο μνημονεύτηκαν τα ονόματα των κτιτόρων του Ιερού Ναού και όλων εκείνων που συνέδραμαν ποικιλοτρόπως.
Κατά την διάρκεια όλων των Ιερών ακολουθιών τέθηκε σε προσκύνηση το χαριτόβρυτο Ιερό λείψανο του θεοφόρου πατρός Αγίου Νικολάου του θαυματουργού και μυροβλήτου, το οποίο είναι θησαυρισμένο στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μικροκάστρου.
Όλες οι Ιερές Ακολουθίες μετεδόθησαν σε απευθείας σύνδεση από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης «Ορθοδοξία και Παράδοση» 103 Mhz στα FM, και από το διαδίκτυο στην τοποθεσία: siatistaagiosnikolaos.gr.
Στο κήρυγμά του, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του εορταζομένου Αγίου και στα τρία στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν, με αφορμή ένα τροπάριο της εορτής, που του δίνει τρεις ονομασίες: «άνθρωπε του Θεού, πιστέ θεράπων, άνερ επιθυμιών των του Πνεύματος…»
Άνθρωπος του Θεού, είπε, είναι αυτός που εμπιστεύεται το Θεό. Αυτός που έχει την αίσθηση ότι ανήκει στο Θεό. Αυτός ο οποίος επιδιώκει να διακονεί του Θεού το θέλημα. Και έτσι ανεδείχθη ο Άγιος Νικόλαος μέσα στη ζωή του την ίδια. Εμπιστεύθηκε τον Θεό, τον αγάπησε, τον διακόνησε και ανεδείχθη ποιμήν των προβάτων του Χριστού…
Πιστέ θεράπων… Ο Άγιος Νικόλαος είναι πιστός υπηρέτης. Πρώτον, εμπιστεύεται τον Κύριό του και δεύτερον ο Θεός εμπιστεύεται τον Άγιο Νικόλαο. Γι’ αυτό του εμπιστεύεται τόση χάρη και τόση ευλογία, για να μπορεί να διακονεί του Θεού το έργο. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν διανοήθηκε στη ζωή του να αρνηθεί το Χριστό… Είναι ο πιστός θεράπων του Θεού, που με πίστη και ευλάβεια εκτελεί το έργο του.
Ανήρ επιθυμιών των του Πνεύματος… Ο Άγιος Νικόλαος επιθυμεί ό, τι το Πνεύμα το Άγιο θέλει, ό, τι το Πνεύμα το Άγιο χαρίζει. Χαρίζει το Θεό. Χαρίζει τους καρπούς του. Την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη, την ταπείνωση, την πραότητα. Και ο Άγιος Νικόλαος αυτά επιθυμεί στη ζωή του. Δεν επιθυμεί κάτι εναντίον του Θεού. Δεν επιθυμεί κάτι εναντίον των ανθρώπων.
Η χαρά του είναι να διακονεί το Θεό. Η χαρά του είναι να εξυπηρετεί τα παιδιά του Θεού, τους ανθρώπους. Και κάνει θυσίες γι’ αυτό, όσες μπορεί. Αλλά από την άλλη μεριά, η πιστότητά του τον κάνει να υπερασπίζεται το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γιατί, όταν λέμε υπερασπιζόμαστε την πίστη, δεν υπερασπιζόμαστε μια ιδέα. Υπερασπιζόμαστε την ταυτότητα του προσώπου του Χριστού. Γιατί, αυτό που υπερασπίστηκε ο Άγιος είναι ότι, ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, που για μας τους ανθρώπους και για τη σωτηρία μας έγινε αληθινός άνθρωπος. Και γιατί το υπερασπίζεται;
Γιατί από την ένωση αυτών των δύο, μπορώ να σωθώ εγώ και ο καθένας μας. Άρα, λοιπόν, δεν είναι ότι έχει σημασία και αξία, αγαπητοί αδελφοί, τι γνώμη έχουμε εμείς για το Θεό, γιατί ουσιαστικά ο Θεός δεν εξαρτάται από εμάς. Το θέμα, όμως, είναι αν δεν τον γνωρίσουμε καλά, τότε δεν σωζόμαστε απ’ αυτό. Και το σωζόμαστε έχει μια βασική έννοια. Γίνομαι σώος. Αυτό σημαίνει σώζομαι.
Πώς γίνομαι ακέραιος; Ακέραιος δεν είναι ο άνθρωπος. Γιατί; Γιατί τον άνθρωπο τον απειλεί ο θάνατος. Τον Θεάνθρωπο δεν τον απειλεί κανείς θάνατος. Αν, λοιπόν, εγώ μείνω στο ανθρώπινο, τότε είμαι θνητός. Αν προχωρήσω στο Θεανθρώπινο, τότε είμαι αθάνατος. Τότε η ζωή μου έχει νόημα. Τότε θα είμαι κι εγώ «θεός εν μέσω θεών».
Οι άνθρωποι σήμερα εύκολα παρασυρόμαστε από το χρόνο και τα χρονικά περιθώρια. Κι όταν κάποιος, περάσουν και λίγο τα χρόνια του, λέμε ότι μεγάλωσε. Τι θα πει μεγάλος; όταν μιλάμε για την αιωνιότητα. Ποιο είναι η σύγκριση, του πολύ ή του λίγου, όταν μιλάμε για το αιώνιο, γι’ αυτό που δεν έχει τέλος.
Αν, λοιπόν, ο άνθρωπος ικανοποιώντας το δικό του θέλημα χάσει τη Βασιλεία του Θεού, τι θα κερδίσει; Μας το είπε ο ίδιος ο Χριστός: «Τι θα κερδίσει άνθρωπος, αν κερδίσει όλον τον κόσμο αλλά χάσει την ψυχή του;» Ο άγιος Νικόλαος κέρδισε την ψυχή του. Γιατί; Γιατί υπήρξε έξυπνος. Αληθινά, ο νους του ήταν ξύπνιος και καθαρός. Και κατάλαβε το πρόσωπο του Χριστού και το νόημα της ζωής σ’ Αυτόν.
Εμείς οι άνθρωποι ταλαιπωρούμεθα σήμερα και θα ταλαιπωρούμεθα. Και δεν είναι ότι ταλαιπωρείται ο καθένας μας προσωπικά, αλλά ταλαιπωρούμε και τον κόσμο που ζούμε. Αφήστε που τον καταστρέφουμε… Βλέπετε, οι άνθρωποι του Θεού έχουν ευαισθησία, γιατί τα βλέπουν όλα, του Θεού δημιουργήματα. Τα αγαπούν και τα σέβονται, σαν έργα του Θεού. Δεν τους φέρονται ειδωλολατρικά, δεν τα λατρεύουν σαν είδωλα. Τα σέβονται σαν έργα του Θεού. Και επειδή ακριβώς, ο Θεός εκπροσωπεί το κάλλος, γι’ αυτό η Εκκλησία μας είναι η Εκκλησία της Φιλοκαλίας, έτσι και ο Άγιος Νικόλαος αγάπησε το κάλλος της ψυχής του και της Εκκλησίας. Και έτσι πλέον, έγινε ο ευλογημένος άνθρωπος ,που εκείνοι που τον έζησαν, μας τον εξήγησαν μέσα από τα λόγια του τροπαρίου του: «Είναι ο κανόνας της πίστεως, η εικόνα της πραότητος». Έχουμε γίνει νευρόσπαστα όλοι σήμερα. Έχει χαθεί η πραότητα από τη ζωή μας. Γιατί η πραότητα δεν είναι ισορροπία νεύρων. Είναι η εμπιστοσύνη της ζωής μου στη χάρη του Θεού. Όταν ξέρω ότι Εκείνος νοιάζεται για μένα, εγώ γιατί αγχώνομαι, γιατί αγωνιώ; Και όποιοι έτσι έζησαν, αυτοί ευλογήθηκαν, κι αυτοί είναι οι άνθρωποι του Θεού. Εμείς είμαστε μέσα στην τρέλα. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Χαλάμε τα σπίτια μας τα ίδια, τίποτα δεν μας ικανοποιεί και ούτω καθ’ εξής.
Ζούμε σε δύσκολα χρόνια, αλλά τα χρόνια αυτά δεν μας τα έκανε κανείς δύσκολα. Εμείς τα κάναμε δύσκολα. Γιατί χάσαμε την ψυχή μας και την ηρεμία.
Ο Άγιος Νικόλαος, μόνο που τον βλέπεις και μόνο που ακούς να τον περιγράφουνε, καταλαβαίνεις πόσο ευεργετικά λειτούργησε μέσα στο λαό του και πόσους ανθρώπους οδήγησε στη σωτηρία.
Τον γιορτάζουμε, λοιπόν, σήμερα. Τον έχετε προστάτη εδώ στην ενορία σας. Θα πρέπει, λογικά, να ξέρετε όλοι σας τη ζωή του. Και θα πρέπει στα παιδιά σας, που μεγαλώνουνε, να την μαθαίνετε. Τι θα διαβάζουν τα παιδιά; Αυτά που κυκλοφορούν; Αλλά τότε, δεν θα γίνουν ήρεμα τα παιδιά σας, θα γίνουν ταραγμένα. Θα γίνουν συγχυσμένα. Θα κάνουν λάθη από μικρή ηλικία και θα πληγώσουν θανάσιμα τη ζωή τους.
Συγχωρέστε με, γι’ αυτό που θα σας πω, θα σας φανεί βαρύ. Έχω αρχίσει να αηδιάζω τους ανθρώπους, που κλαίνε για τα παιδιά τους. Ειλικρινά τους αηδιάζω. Γιατί; Γιατί, εκείνοι κυρίως φταίνε, που έφτασαν όπου έφτασαν. Τώρα, τι έρχεσαι να κλάψεις; Για πιο πράγμα έρχεσαι να πεις; Τώρα, θα τολμούσα να πω είναι η ώρα να κοπανίσεις το κεφάλι σου στον τοίχο ή αλλιώς να πέσεις στα γόνατα και να ζητήσεις μεγάλο συγγνώμη από το Θεό, για το κατάντημα των παιδιών. Έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι μας οι μεγάλοι.
Να ζητάμε συγγνώμη μεγάλο, γιατί δεν τ’ αφήσαμε να έρθουν κοντά στον Άγιο Νικόλαο, κοντά στην Εκκλησία του Χριστού. Να γλυκαθεί η ψυχούλα τους από τη χάρη του Θεού. Έτσι, λοιπόν, τα παιδιά μας καταλαβαίνουν… τα πάντα καταλαβαίνουν, αρκεί, βέβαια, να τους μιλάμε με πραότητα, με ειρήνη, με αγάπη.
Θέλω να σας ευχηθώ, αγαπητοί αδελφοί, όλες αυτές οι χάρες που στόλισαν τον Άγιο Νικόλαο να γίνουν και δικές μας. Να γίνουμε άνθρωποι με ζωντανή πίστη, για να φύγει το άγχος απ’ τη ζωή μας. Και να ξέρουμε ότι, ο Θεός μας αγαπά και δεν θα μας αφήσει. Να αποκτήσουμε αυτή την ειρήνη, πρώτα στην ψυχή μας, για να έρθει και η πραότητα, και στο πρόσωπό μας και στη συμπεριφορά μας. Να μάθουμε να είμαστε εγκρατείς, όπως εκείνος διδάσκαλος της εγκράτειας. Τι θα πει εγκράτεια; Να μη χρησιμοποιείς το περιττό. Να αρκείσαι στο απαραίτητο.
Το απαραίτητο έχει την ομορφιά του. Σε κρατάει στη ζωή, κρατάει τη σιλουέτα σου, κρατάει τον έλεγχο στα πάθη σου. Όλα αυτά τα επιτυγχάνει η εγκράτεια του ανθρώπου. Σήμερα ο άνθρωπος δεν εγκρατεύεται σε τίποτα. Έγινε αλαζόνας, άπληστος, τα θέλει όλα δικά του, αλλά δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα. Γιατί, όσα ζητάμε και αποκτάμε, δεν έχουν καμία σχέση με την ψυχή μας, που πεθαίνει από την πείνα, γιατί της στερούμε τη χάρη του Θεού. Και ο άγιος Νικόλαος κέρδισε με την ταπείνωση τα υψηλά και με την πτωχεία τα πλούσια.
Πτωχός δεν είναι αυτός που έχει λίγα, αλλά αυτός που επιθυμεί πολλά. Γιατί, όποιος επιθυμεί λίγα, είναι ευτυχισμένος. Γι αυτό, λοιπόν, να ευχηθούμε, ο Άγιος Νικόλαος να μας χαρίσει τα δώρα του, και την αγάπη του, και τον φωτισμό του, για να πορευόμαστε και εμείς κατά το θέλημα το δικό του, που ήταν το θέλημα του Χριστού.»
){kind=link}