Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ που έχει ως γνωστόν προσφύγει ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας για την διάλυση του ψευδεπιγράφου Τεκτονικού Ιδρύματος και ήδη αναμένεται η έκδοσι της Αποφάσεως του αρμοδίου Τμήματος εδέχθη πασχαλίους ευχάς από τον Καθηγητή κ. Σπυρίδωνα Καμαλάκη, Μέγα Άρχοντα Λογοθέτη της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας και Ύπατο Μεγάλο Ταξιάρχη του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου βαθμού του αρχαίου και αποδεδεγμένου Σκωτικού τύπου του Τεκτονισμού ως και το πόνημά του «Αχαρνών 19 & Σουρμελή», εκδόσεων Υπάτου Συμβουλίου του 33ου βαθμού διά την Ελλάδα και απήντησε σε αυτόν με την κοινοποιηθείσα στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κατωτέρω επιστολή:
«Αξιότιμε κ. Καμαλάκη,
Χριστός Ανέστη!
Έλαβα την από 7.4.2015 επιστολή – εόρτιο πασχαλινό μήνυμά σας και το συνημμένο βιβλίο σας με τίτλο: «Αχαρνών 19 και Σουρμελή» και σας ευχαριστώ. Δεν μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι χάρηκα κιόλας, το αντίθετο μάλιστα, λυπήθηκα.
Λυπήθηκα κατ’ αρχήν τόσο για το περιεχόμενο του εορτίου πασχαλινού μηνύματός σας, το οποίο είναι απόλυτα απογυμνωμένο από το πραγματικό νόημα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος και της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας, όσον επίσης και για το περιεχόμενο του βιβλίου. Προφανώς δεν είστε θεολόγος και δεν θα περίμενα θεολογική πραγματεία στην επιστολή σας. Ωστόσο όμως οι συνειδητοί πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οποιασδήποτε μορφωτικής στάθμης, αυτές τις άγιες ημέρες βιώνουν τα Θεία Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου μας ως υπέρτατα γεγονότα απολυτρώσεως από τη δουλεία της αμαρτίας. Συμμετέχουν οντολογικά σ’ αυτά μέσω της λατρείας της Εκκλησίας μας, των μυστηρίων και του πνευματικού αγώνος, τον οποίον διεξάγουν προς τον παλαιόν άνθρωπον.
Διά του πνευματικού αυτού αγώνος, συσταυρούνται, συνθάπτονται και συνεγείρονται με τον δι’ ημάς Παθόντα, Ταφέντα και Αναστάντα Λυτρωτή μας Χριστό. Την αγία Νύχτα της Αναστάσεως «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν». Συμμετέχουμε στο μεγάλο πανηγύρι του θανάτου του θανάτου μας, την ήττα του διαβόλου και την κατάργηση του Άδου. Σ’ αυτή τη λαμπρή παννυχίδα δεν έχουν φυσικά θέση νοσηροί συναισθηματισμοί και ηθικά συμπεράσματα, όπως τούτο διαφαίνεται στην επιστολή σας: «Ο Γολγοθάς είναι ο σπαραγμός της ενσαρκωθείσης απολύτου ελευθερίας εν τω προσώπω του Θεανθρώπου Ιησού, που ρίπτει ρίγη συγκινήσεως εις τον κόσμον, που δεικνύει τον τραχύν δρόμον της σωτηρίας των λαών».
Ο Γολγοθάς δεν είναι κάποιος «σπαραγμός της ενσαρκωθείσης απολύτου ελευθερίας εν τω προσώπω του Θεανθρώπου Ιησού». Ο όρος «σπαραγμός» είναι αδόκιμος και μόνον ως «οδύνη» γίνεται δεκτός σύμφωνα με τον λόγο του προφήτου «ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται» (Ησ.53,4), όχι όμως ως ακούσιος πόνος. Ο Θεάνρωπος Ιησούς ελευθέρως και εκουσίως εβάδισε προς το πάθος και τον θάνατο, διακονώντας τη δική μας απολύτρωση. Σπαραγμό έβγαζαν οι δύο συσταυρούμενοι ληστές, οι οποίοι ακουσίως συνεσταυρούντο, καθώς έβλεπαν τον θάνατο να πλησιάζει και ότι τα πάντα τελειώνουν επάνω στον επώδυνο σταυρό.
Διαβλέπουμε δυστυχώς στην φράση σας αυτή την υιοθέτηση της αντίληψης των αρνητών της Αναστάσεως του Κυρίου, ότι επάνω στο σταυρό ανέβηκε κάποιος σπουδαίος, έστω «θεάνθρωπος», με την εξωχριστιανική έννοια, όπου τα πάντα τελείωσαν και το μόνο που απόμεινε είναι κάποια ηθικά διδάγματα! Επίσης ο «τραχύς δρόμος της σωτηρίας των λαών» δεν επιτυγχάνεται με «ρίγη συγκινήσεως», που είναι πρόσκαιροι συναισθηματισμοί, ανίκανοι να μεταμορφώσουν και να ανακαινίσουν την ψυχή, αλλά με την συμμετοχή μας στο πάθος του Κυρίου μας διά της μετανοίας και της νεκρώσεως των παθών.
Επίσης στην επιστολή σας θεωρείτε ως απαραίτητη την εγκαθίδρυση του Εσταυρωμένου Ιησού «εντός των καρδιών των άτομων των οικογενειών, των κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων», για να μπορέσουν τα ανθρώπινα αυτά συγκροτήματα όπως «εύρωσι το βαθύτερον των νόημα, να βιώσωσι τους υψηλοτέρους των σκοπούς».
Ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Ιησούς δεν εγκαθιδρύεται στις καρδιές των ατόμων, των οικογενειών, κ.λ.π. με φιλοσοφικούς στοχασμούς και νοσηρούς συναισθηματισμούς, ούτε πολύ περισσότερο μέσα στα τεκτονικά σας εργαστήρια και στις τελετουργικές μυήσεις των μελών σας, αλλά με την μέθεξη της εν Χριστώ ζωής. Εγκαθιδρύεται διά της μετανοίας και της συμμετοχής στα μυστήρια της Εκκλησίας, διά των οποίων καθαίρεται σταδιακά η ψυχή από τα πάθη και οικειούται τις αρετές. Η οντολογική αυτή μεταμόρφωση και ανακαίνιση του ανθρώπου, (διότι περί αυτής πρόκειται), δεν είναι έργο ανθρωπίνης δυνάμεως. Μόνον η Θεία Χάρις έχει τη δύναμη να την πραγματοποιήσει, συνεργούσης και της ανθρωπίνης θελήσεως. Όλα αυτά όμως πραγματώνονται μόνον μέσα στην Εκκλησία, (την Ορθόδοξη) και διά της Εκκλησίας και βεβαίως σε κανένα άλλο «εργαστήριο», είτε τεκτονικό λέγεται αυτό, είτε οποιαδήποτε άλλη ονομασία έχει.
Διότι μόνον μέσα στην Εκκλησία ενεργεί η Χάρις, που μεταμορφώνει και εξαγιάζει και επομένως αυτή είναι το μοναδικό «εργαστήριο» της σωτηρίας του ανθρώπου. Αν λοιπόν όντως πιστεύετε στην ανάγκη της εγκαθιδρύσεως του Εσταυρωμένου Ιησού «εντός των καρδιών των ατόμων…» κ.λ.π., το πρώτο που οφείλετε να κάνετε είναι, να διαλύσετε τα τεκτονικά σας εργαστήρια, να καταργήσετε τις τελετουργικές μυήσεις των μελών σας και να γίνετε συνειδητά μέλη της Εκκλησίας, μετέχοντες στη ζωή της και υπακούοντες στις εντολές του Χριστού.
Προχωρώ στη συνέχεια σε σύντομο σχολιασμό του βιβλίου σας:
Κατ’ αρχήν στο βιβλίο σας ουδείς λόγος γίνεται για τους σκοπούς ιδρύσεως των Μασονικών Στοών, πράγμα που αποτελεί σοβαροτάτη παράλειψη. Όπως γνωρίζετε ο Τεκτονισμός συνεστήθη με την επωνυμία «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ» δυνάμει των Βασιλικών Διαταγμάτων της 19/7/1949 και της 16/11/1956, στα οποία καθορίζεται σαφώς, ότι ο σκοπός του ως άνω ιδρύματος είναι η ευόδωσις έργων ευποιίας, ίδια διά περιθάλψεως ενδεών και μορφώσεως απόρων παίδων. Θα έπρεπε λοιπόν στο βιβλίο σας να παραθέσετε στοιχεία που να αποδεικνύουν τον φιλανθρωπικό χαρακτήρα των μασονικών στοών. Καί τούτο διότι, όπως γνωρίζετε, η αιτία για την οποία ζητήσαμε, προ δύο περίπου ετών με την προσφυγή μας στο Συμβούλιο της Επικρατείας την κατάργηση του εν λόγω «Τεκτονικού ιδρύματος», ήταν ακριβώς η μη εκπλήρωση του σκοπού, για τον οποίον ιδρύθηκε και η αντ’ αυτού του σκοπού εν τη πράξει ίδρυση, λειτουργία και συντήρηση Μασονικών Στοών και η προώθηση της λατρείας του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.), με την πραγματοποίηση μυήσεων. Η υπό τον ανωτέρω νομικό μανδύα λειτουργία του ως άνω «ιδρύματος» και η πραγματοποίηση εν αυτώ αλλοτρίων σκοπών και στόχων, τι άλλο μαρτυρεί παρά την εξαπάτηση του Κράτους;
Η δε παράκαμψις και αποσιώπησις του ζητήματος αυτού, τι άλλο μαρτυρεί, παρά το ότι επιβεβαιώνετε την φρικτή αυτή παρανομία, που συνεπάγεται βεβαίως βαρύτατες ποινικές ευθύνες;
Αναφέρετε επίσης ότι «ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία…Ο Τεκτονισμός διακηρύσσει από της γεννήσεώς του την ύπαρξη του Θεού και την αθανασία της ψυχής. Αλλά επειδή δέχεται στους κόλπους του ως μέλη άνδρες διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, δίδει στον Θεό την προσωνυμία Εκείνου που αρχιτεκτόνησε το Σύμπαν» (σελ.17). Όπως και άλλοτε έχουμε σχολιάσει, ο ισχυρισμός αυτός είναι αναληθής. Η επίσημη διακήρυξη των Τεκτόνων στο Σύνταγμα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος (20.12.1949) ότι «ο Ελευθεροτεκτονισμός πιστεύει εις την ύπαρξιν του Θεού υπό την επωνυμίαν Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος» (Μ.Α.Τ.Σ.), οι συνεχείς αναφορές κατά την έναρξη και λήξη των συνεδριάσεών σας στο όνομά του, οι αναφορές στον Μ.Α.Τ.Σ. στα επίσημα τεκτονικά έγγραφα (Καταστατικός Χάρτης, Τυπικά μυήσεων κ.λ.π.), δεν δηλώνει κάποια σχέση με το «ιερό»; Δεν φανερώνει θρησκευτική πίστη και εξάρτιση από κάποιο Θεό (όπως τον αντιλαμβάνεται ο Τεκτονισμός);
Τον θρησκευτικό χαρακτήρα του Τεκτονισμού μαρτυρεί και η Μασωνική Εγκυκλοπαιδεία του Ν.Χ. Λάσκαρη, εκδιδομένη με την άδεια της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος: «Η θρησκεία του Τεκτονισμού είναι η γενική θρησκεία της φύσεως και της πρωταρχικής αποκαλύψεως, της κληροδοτηθείσης ημίν υπό αρχαίου τινός και πατριαρχικού ιερατείου, εν τη οποία όλοι οι άνθρωποι δύνανται να συνυπάρξουν». Η Εκκλησία της Ελλάδος με την ιστορική Συνοδική απόφασή της το 1933 αποφαίνεται, ότι ο Τεκτονισμός «δεν είναι απλή τις φιλανθρωπική ένωσις, η φιλοσοφική σχολή, αλλ’ αποτελεί μυσταγωγικόν σύστημα, όπερ υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας, η λατρείας. Αποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, όλως διάφορος…και ξένη της χριστιανικής θρησκείας…».
Ο Τεκτονισμός παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιάς θρησκείας, διότι εκτός από την πίστη σε συγκεκριμένο θεό, τον Μ.Α.Τ.Σ., έχει διδασκαλία, λατρεία, μυστήρια, σύμβολα, ιερατικούς βαθμούς, βαθμούς μυήσεως (από τον 1ο μέχρι τον 33ο), τελετές μυήσεως και λατρευτικό οίκο, τις Μασονικές Στοές. Σύμφωνα με ειδικούς μελετητές, το θρησκευτικό σύστημα της Μασονίας, μιμείται τον αρχαίο Γνωστικισμό, διότι αποτελεί συνοθύλευμα θρησκευτικών στοιχείων από τον Μανιχαισμό, τον Νεοπλατωνισμό, τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαισμό, από την Θεοσοφία των ανατολικών θρησκειών, από τις Αιγυπτιακές θεότητες του Όσιρι και της Ίσιδος, χωρίς να απουσιάζουν επίσης στοιχεία Ορθολογισμού και Ουμανισμού.
Αυτό δε ακριβώς το «συνοθύλευμα» το βλέπουμε ξεκάθαρα στο βιβλίο σας. Διότι ολόκληρο το περιεχόμενό του, από την αρχή ως το τέλος, χαρακτηρίζει το στοιχείο του φιλοσοφικού και θρησκευτικού συγκρητισμού. Μέσα στο βιβλίο σας αναμιγνύετε σ’ ένα «χαρμάνι» φιλοσοφίες, ιδεολογίες, θρησκείες, επιστήμες μαζί με την χριστιανική διδασκαλία, λες και αυτή από μόνη της δεν είναι αρκετή να φωτίσει, να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αλήθεια και να τον σώσει, αλλά χρειάζεται τα δεκανίκια όλων αυτών των φιλοσοφικών και των άλλων ανθρωπίνων συστημάτων.
Κάνετε επίσης λόγο για την αυτογνωσία και την ενδοσκόπηση, με την βοήθεια της οποίας ο μυούμενος στον Τεκτονισμό θα μπορέσει «να αναδυθεί νικητής και θριαμβευτής στην επιφάνεια της ζωής, χωρίς πάθη και μίση, χωρίς κακία και φθόνο, χωρίς προλήψεις και δεισιδαιμονίες, χωρίς πλάνες αλλά και άγνοια, έτοιμος, ελεύθερος στη σκέψη και αδέσμευτος στο αίσθημα για να δεχθεί το φως της τεκτονικής σοφίας, τον ήλιο της αλήθειας…» (σελ. 21). Ο άνθρωπος, με τις δικές του μόνον δυνάμεις και χωρίς την δύναμη και τον φωτισμό της Θείας Χάριτος, ούτε αληθινή αυτογνωσία μπορεί να έχει, ούτε «νικητής και θριαμβευτής» των παθών του μπορεί να αναδειχθεί σύμφωνα με τον λόγον του Κυρίου:
«Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω.15,5). Επίσης δεν υπάρχει κανένα «φως τεκτονικής σοφίας», ούτε κανένας «ήλιος της αλήθειας». Το μοναδικό και αληθινό φως είναι ο Χριστός σύμφωνα με τον λόγον Τού «εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιω.8,12) και η μοναδική αλήθεια είναι και πάλι ο Χριστός σύμφωνα με τον λόγον Του «εγώ ειμί οδός και αλήθεια και η ζωή» (Ιω.14,6). Η αλήθεια δεν είναι μία ιδεολογία όπως εσφαλμένα νομίζετε, η οποία ανακαλύπτεται διά της «έρευνας» (σελ.19), αλλά είναι πρόσωπο. Είναι ο ίδιος ο Χριστός. Δεν υπάρχουν άλλες αλήθειες και άλλα φώτα έξω από τον Χριστό.
Όπως αντιλαμβάνεσθε κ. Καμαλάκη, ο Χριστός στις παρά πάνω διακηρύξεις του είναι απόλυτος, κοφτός και κατηγορηματικός.
Διεκδικεί αποκλειστικά μόνο για τον εαυτό Τού ολόκληρη την αλήθεια, ολόκληρο το φως, ολόκληρη την ζωή. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο για άλλες αλήθειες, για άλλα φώτα, για άλλες ζωές έξω από τον εαυτό Του. Αυτό πρέπει πολύ να σας προβληματίσει, διότι βλέπουμε, ότι σε πολλά σημεία του βιβλίου σας χρησιμοποιείτε χωρία από την αγία Γραφή, πράγμα που δείχνει, ότι δέχεσθε την χριστιανική διδασκαλία. Αν λοιπόν όντως την δέχεσθε στο σύνολό της, τότε θα πρέπει να παύσετε να ψάχνετε για άλλες αλήθειες και για άλλα φώτα στη φιλοσοφία, στην επιστήμη, η όπου αλλού. Αν πάλι νομίζετε ότι στον Χριστιανισμό δεν αποκαλύπτεται ολόκληρη η αλήθεια, αλλά χρειάζεστε επί πλέον και την φιλοσοφία του Κίργκεγκαρτ, του Σοπενχάουερ, του Χάιντεγκερ, του Καντ κ.α. για να την βρήτε, τότε οφείλετε να το δηλώσετε ξεκάθαρα στο βιβλίο σας. Ωστόσο, αν κάτι τέτοιο πιστεύετε, μη πλανάσθε, ότι είσθε αληθινός Ορθόδοξος χριστιανός και μη ελπίζετε να επιτύχετε την εν Χριστώ σωτηρία. Ούτε πάλι να καυχάσθε, ότι είσθε «Μέγας Ευεργέτης και Μέγας Άρχων Λογοθέτης της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας», διότι τα εκκλησιαστικά οφφίκια δεν σας εξασφαλίζουν την σωτηρία.
Δεν γνωρίζω βέβαια εάν το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας σας ετίμησε με τα παρά πάνω οφφίκια εν γνώσει Του, ότι είσθε Μασόνος 33ου βαθμού, η εν αγνοία Του. Πάντως εγώ έχω καθήκον, να γνωστοποιήσω στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας την μασονική σας ιδιότητα, προκειμένου να προχωρήσει και αυτό στις επιβαλλόμενες ενέργειες.
Περαίνοντας, ως επίσκοπος και εκ ποιμαντικού καθήκοντος, θα ήθελα να σας συμβουλεύσω τα εξής: Επειδή η Ορθόδοξος Εκκλησία μας έχει ήδη αποφανθεί και μάλιστα επανειλημμένως, ότι ο Τεκτονισμός είναι «θρησκεία μυστηριακή όλως διάφορος…και ξένη της χριστιανικής θρησκείας…», οφείλετε να ξεκαθαρίσετε την θέση σας. Καί είτε να υπακούσετε στην απόφαση της Εκκλησίας, απομακρυνόμενος από τον Τεκτονισμό οριστικά και αμετάκλητα, ώστε έτσι να επιτύχετε και την σωτηρία σας, είτε να διαχωρίσετε τη θέση σας από την Εκκλησία και να παύσετε να εξαπατάτε τον εαυτό σας και τους άλλους, ότι είσθε δήθεν Ορθόδοξος χριστιανός και μάλιστα οφφικιάλιος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας. Δεν είναι κακό να ομολογήσετε ελεύθερα, ότι λατρεύετε τη δική σας θεότητα, τον Μ.Α.Τ.Σ., η την όποια άλλη θρησκευτική σας πίστη. Κανένας δε μπορεί να σας μεμφθεί γι’ αυτό. Σκεφθείτε όμως ποιές θα είναι οι αιώνιες συνέπειες από την επιλογή σας αυτή.
Μετ’ αναστασίμων ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
-120x86.jpg)
