Ο εορτασμός του Αγ. Ιωνά του Λερίου στην Ι.Μ. Λέρου(ΦΩΤΟ)

Επιμέλεια – φωτογραφίες: Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Η Ιερά Μητρόπολις Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας εόρτασε και εφέτος, με λαμπρότητα και κατάνυξη, την επέτειο του μαρτυρίου του Αγίου Ενδόξου Οσιομάρτυρος Ιωνά του Λερίου, Πολιούχου της Νήσου Λέρου.

Το εσπέρας του Σαββάτου 27.2.2016, ετελέσθη ο πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, μετ’ αρτοκλασίας, εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», χοροστατούντος του Σεβ.Μητροπολίτου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ.κ.Παϊσίου, συμπαραστατουμένου υπό σύμπαντος του Ιερού Κλήρου της νήσου.

Το πρωί της Κυριακής, 28 Φεβρουαρίου, έλαβε χώρα η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία το Αρχιερατικό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των αοιδίμων Επισκόπων, των ευλαβώς Αρχιερατευσάντων, ως και των αειμνήστων Ιερομονάχων, Πρεσβυτέρων, Διακόνων, Μοναχών και Μοναζουσών της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

Τόσο κατά τον Εσπερινό όσο και κατά την Θ.Λειτουργία, παρέστη ο Δήμαρχος Λέρου κ. Μιχ.Κόλλιας και αρκετοί πιστοί, ενώ έψαλλαν κατανυκτικά οι καλλίφωνοι ιεροψάλτες μας.

Τον θείο λόγο εκήρυξε ο Μητροπολίτης και ο αρχιμ. Στέφανος Κατές ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως, αναφερθείς στον βίο του Οσίου Ιωνά.

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ
Από το «ΒΡΑΒΕΙΟΝ» της Ιεράς και Βασιλικής Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου, διαπιστώνομε ότι πολλοί Λέριοι τους πέντε προηγούμενους αιώνες, άφησαν την Λέρο και πήγαν στη Μονή της Πάτμου, δια να μονάσουν.

Ένας από αυτούς ήταν και ο μοναχός ΙΩΝΑΣ, δια τον οποίον αναφέρονται τα εξής: «αφξα (1561) Φεβρουαρίου κη (28) εφονεύθη εις τόν Λειψόν ο δούλος του Θ(εο)ύ Ιωνάς μοναχός ο Λέριος».

Ο οσιομάρτυς Ιωνάς, μαζί με άλλους ασκητές – αναχωρητές, έφυγαν από το μοναστήρι της Πάτμου και έφθασαν στη νήσο Λειψώ στα 1550 μ.Χ. Επέλεξαν τον ορμίσκο «Κοίμηση» και αποβιβάσθηκαν.

Πρώτο τους μέλημα να χτισθεί ο Ναός του Ησυχαστηρίου, ψηλά από την θάλασσα σε δύσβατο σημείο, για τον φόβο των πειρατών. Εκεί πάλεψαν με τους βράχους, για να φτιάξουν μονοπάτια, πάλεψαν με την έλλειψη του νερού και της τροφής. Μα τι και αν δεν είχαν τίποτα απ’αυτά; Είχαν και τους αρκούσε η Χάρη του Αγίου Θεού.
Έφτιαξαν την Εκκλησία επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και μικρά κελιά για τους ίδιους. Πότισαν τον άγονο χώρο του ασκηταριού περισσότερο με τον ιδρώτα τους και λιγότερο με το νερό. Σεβάστηκαν τη φύση, λάτρευσαν, εδόξασαν και υμνολόγησαν τον Θεό, που δεν επέτρεψε στον διάβολο να πειράζει τους ανθρώπους, αλλά έδωσε και στους ανθρώπους την δύναμη να τον νικούν. Έγιναν «άγγελοι τον βίον», ενώ ήταν «άνθρωποι τη φύσει». Πολλοί από αυτούς θυσιάστηκαν για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Όσο ψηλά όμως και αν ήταν το ασκηταριό, το επισκέπτονταν με τις άγριες διαθέσεις τους οι πειρατές. Σε μία επιδρομή εφόνευσαν τον μοναχό Ιωνά από την Λέρο. Ήταν 28 Φεβρουαρίου του 1561. Έτσι ο Μοναχός Ιωνάς έγινε νεομάρτυρας της Εκκλησίας μας.

Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον με την υπ’ αριθ.πρωτ. 693/2002 Πράξιν ανεκύρηξε τους πέντε ασκητάς «μετά των Οσίων και Αγίων της Εκκλησίας μας, τιμώμενοι παρά των πιστών και ύμνοις εγκωμίων γεραιρόμενοι κατ’ έτος τη πρώτη μετά την ι΄ Ιουλίου Κυριακή».

«Δεύτε, Ιωνάν, της Λέρου το καύχημα εγκωμιάσωμεν
τον σαφώς θεώμενον του Ζωοδότου Χριστού το πρόσωπον
ιδίοις όντως όμμασιν εν θείοις δώμασι
και μετέχων χαρμονής της κρείττονος
ως λαμπρός οσίαθλος πίστεως.

«Οσιόαθλε γενναίε, Ιωνά, Λέρου έκθρεμμα,
ήσκησας ενθέως εν Λειψώ και στέφος αθλήσεως
παρά Κυρίου εδέξω, τρισμακάριστε,
ως ομότροπος κλεινών μαρτύρων της πίστεως».