Μετά τον Αμβρόσιο και ο Φθιώτιδος Νικόλαος για το εκκλησιαστικό ήθος

Την σκυτάλη από τον Μητροπολίτη Αιγιαλείας & Καλαβρύτων Αμβρόσιο παίρνει ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος και σχολιάζει το εκκλησιαστικό ήθος στις μέρες μας. Σε άρθρο του με τίτλο “Το Εκκλησιαστικό ήθος – Ζητούμενο είδος” εξηγεί τι είναι το εκκλησιαστικό ήθος και διαπιστώνει πως αρκετοί άνθρωποι της Εκκλησίας δεν το ενστερνίζονται! 

Είναι λοιπόν ο δεύτερος Ιεράρχης μετά τον Αμβρόσιο που ασχολείται με το θέμα. Υπενθυμίζεται πως ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων προχθες είχε καταγγείλει με σφοδρότητα “στο Πλήρωμα της Εκκλησίας το Νέο εκκλησιαστικό Ήθος, το οποίο σιγά-σιγά αρχίζει να κυριαρχεί μέσα στους κόλπους της Ιεραρχίας”..

Δείτε όσα αναφέρει ο Φθιώτιδος ΝΙκόλαος:  

Είναι ζητούμενο είδος, μάλιστα στο χώρο της Εκκλησίας. Παρ’ ότι είναι αυτό που πρέπει να διακρίνει τους πιστούς και μάλιστα τους αφιερωμένους στη διακονία της Εκκλησίας κληρικούς, εν τούτοις είναι τόσο παραμορφωμένο και κακοποιημένο, ώστε να χρησιμοποιείται ως διαφημιστικό είδος για την δημιουργία εντυπώσεων και επίτευξη σκοπών.

Το ήθος της Εκκλησίας είναι το ήθος και ο χαρακτήρας του Χριστού. Είναι το ήθος των αγίων.

Όταν λέμε, ότι αυτός έχει εκκλησιαστικό ήθος, πρέπει να εννοούμε, ότι έχει πίστη στο Θεό ακλόνητη, ότι βιάζει τον εαυτό του προς ευσέβειαν, ότι έχει συμπεριφορά ανυπόκριτη, ότι διακρίνεται για την απλότητα και ταπείνωσή του, ότι διά την επίτευξη των στόχων του δεν χρησιμοποιεί άθεσμα, ύπουλα, υπόγεια και διεφθαρμένα μέσα, ότι δέχεται τις θλίψεις με υπομονή, ότι καθίσταται καθημερινά μιμητής των αγίων, ότι αγαπά ουσιαστικά τους πάντες.

Ο Απόστολος Παύλος ως εξής περιγράφει το εκκλησιαστικό ήθος: «Τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνοία».(Α΄Τιμοθ. 4,12)

Σπάνιο είδος στις μέρες μας το Εκκλησιαστικό ήθος. Το έχει προσπεράσει η επιτηδειότητα, η διπλωματία, ο καιροσκοπισμός, η χρησιμοθηρία, η έπαρση, η ανηθικότης και όλα εκείνα τα μηχανεύματα που χρησιμοποιεί ο κόσμος και οι του κόσμου.

Το τραγικό δεν είναι, ότι πολεμείται από τους ανθρώπους του σκότους το Εκκλησιαστικό ήθος. Το δραματικό και τραγικό μαζί είναι, ότι εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας δεν ενστερνιζόμαστε στη ζωή μας το ήθος της Εκκλησίας αλλά το χρησιμοποιούμε «ως χαλκό ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον» (Α΄Κορινθ. 13,1) προκειμένου να εντυπωσιάσουμε και να επιτύχουμε τους στόχους μας.

Στην προκειμένη περίπτωση μας συμβουλεύει ο θείος Παύλος:

«Ει ζώμεν Πνεύματι, Πνευματι και στοιχώμεν». (Γαλ. 5, 25)

† ο Φθιώτιδος Νικόλαος