Μια άκρως επιδερμική ανάλυση μέσω άρθρου σε εφημερίδα για το πολύκροτο ζήτημα “Αρχαία Ελλάδα-Χριστιανισμός”, που τρέφει εδώ και χρόνια το μίσος των αρχαιολάγνων κατά της θρησκείας μας καταδικάζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Αιρέσεων και Παραθρησκειών της Μητρόπολης Πειραιώς. Το εν λόγω άρθρο μάλιστα προσπαθεί να ανακατέψει και την επικαιρότητα λέγοντας πως οι τζιχαντιστές θα κατεδαφίσουν την Ακρόπολη υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς πως και οι Χριστιανοί “φανατικοί” ισοπέδωσαν τους αρχαίους ναούς.
Αναλυτικά:
ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ
Με φρίκη και αποτροπιασμό παρακολουθούμε τον ισλαμικό φανατισμό και φονταμενταλισμό των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στη μαρτυρική Συρία.Δυστυχώς η εγκληματική δράση τους επεκτάθηκε και εκτός των εμπολέμων περιοχών. Άναυδη έμεινε η ανθρωπότητα από την πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια των Τζιχαντιστών στο Παρίσι, όπου βρήκαν τον θάνατο εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι και εκατοντάδες άλλοι τραυματίσθηκαν. Αμείωτη παραμένει η εγκληματική τους δράση εναντίον των αμάχων και κυρίως των Χριστιανών στις εμπόλεμες ζώνες. Το τραγικό είναι επίσης ότι, εκτός από τα ανθρώπινα θύματα, καταστρέφουν πολιτιστικά μνημεία και έργα τέχνης, που διέσωσε ο πολιτισμένος κόσμος, όπως είναι ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Παλμύρας, τον οποίο σεβάστηκαν οι αιώνες και τον οποίον ανατίναξαν, ως δήθεν «βδέλυγμα του Αλλάχ», «αφού επρόκειτο για ειδωλολατρικούς ναούς»!
Πιστεύουμε ότι αν δεν τους σταματήσει η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι Ρώσοι στρατιώτες, που πολεμούν στη Συρία, η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Εκτός από τις σφαγές εκατομμυρίων αθώων, «απίστων», όπως τους αποκαλούν οι τζιχαντιστές, θα καταστρέψουν και άλλα έργα πολιτισμού.
Ο γνωστός καθηγητής κ. Δ. Κιτσίκης, σε άρθρο του στην εφημερίδα των Αθηνών«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» (1-9-2015), έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο του με τίτλο: «Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΔΙΣΤΩΝ», στο οποίο αναλύει το εύρος του θρησκευτικού φανατισμού των τζιχαντιστών και τις τρομακτικές του συνέπειες. Μεταξύ των άλλων τονίζει ότι «σήμερα, όταν οι τζιχανδιστές καταλάβουν την Αθήνα για να λιασθούν στην Ομόνοια, θα κατεδαφίσουν ολοσχερώς τα μνημεία της Ακροπόλεως, δηλαδή το υπέρτατο σύμβολο του πλανητικού πολιτισμού».
Ο αρθρογράφος καθηγητής, κρούει τον «κώδωνα του κινδύνου» για ένα υπαρκτό φόβο, για τον οποίο θα έπρεπε πρωτίστως οι ευρωπαίοι ηγέτες και εν προκειμένω οι δικοί μας, να ανησυχήσουν και να δράσουν κατά των «ιερών εγκληματιών» του Ισλάμ.
Έχουμε τονίσει πολλές φορές τον κίνδυνο ισλαμοποιήσεως της Ευρώπης και γενικά του δυτικού κόσμου, με την εγκληματική ανοχή,δυστυχώς και συχνά με τη βοήθεια των ιδίων των δυτικών κυβερνήσεων! Όπως ορθότατα έχει επισημάνει σύγχρονος ερευνητής, η Δύση, (Ευρώπη και Η.Π.Α.), δεν κατενόησε, ή δεν θέλησε να κατανοήσει την επικινδυνότητα του μουσουλμανικού φασισμού. Απονευρωμένη πνευματικά από τα τεχνολογικά της επιτεύγματα και επιθυμώντας να πληρώσει το υπαρξιακό κενό, το οποίο δημιούργησε μέσα της η προϊούσα εκκοσμίκευση και οι ποικίλες αθεϊστικές θεωρίες, (Μαρξισμός, Άθεος Ευρωπαϊκός Ουμανισμός, Υπαρξισμός κλπ.), στρέφεται με κλειστά μάτια, προς τον υλιστικό μυστικισμό του Ισλάμ και επιζητεί να βρει εκεί λύτρωση και πληρότητα ζωής. Το ιμπεριαλιστικό Ισλάμ, όπως εκφράζεται σήμερα από την «Παγκόσμια Οργάνωση Ευρωπαίων Μωαμεθανών», θέλει να κυριαρχήσει σ’ όλο τον ευρωπαϊκό χώρο και όχι μόνον. Επιδιώκει στο να επικρατήσουν οι ισλαμικές ιδέες και αντιλήψεις και να αντικαταστήσει τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενός πολιτισμού, που έχει τις ρίζες του στη Χριστιανική πίστη. Η απειλή μια ολοκληρωτικής ισλαμοποιήσεως της Ευρώπης δεν είναι καν επί θύραις. Είναι ήδη στα σπλάγχνα της Ευρώπης και την κατατρώγει.
Ωστόσο ο αρθρογράφος καθηγητής έγραψε και άλλα τινά, τουλάχιστον, ιστορικά διαστρεβλωμένα. Ότι δηλαδή ο σύγχρονος ισλαμικός φανατισμός αγγίζει και την Εκκλησία μας, παραθέτοντας κάποιες ελάχιστες ιστορικές μαρτυρίες. Αρχίζει με την διαφορά «μεταξύ Έλληνος και Γραικύλου. Ο Έλλην είναι αριστοκράτης του πνεύματος και της καρδιάς. Ουδέποτε βωμολοχεί, ουδέποτε ποδοσφαιρεί, ουδέποτε μισεί. Ο Γραικύλος είναι η πλέμπα του πνεύματος και της καρδιάς: Βωμολοχεί, ποδοσφαιρεί, μισεί». Δεν γνωρίζουμε ποιους αναγνωρίζει ως «Έλληνες» και ποιους ως «Γραικύλους». Από το όλο «πνεύμα» του άρθρου διαφαίνεται πως «Έλληνες» ήταν οι αρχαίοι, της προχριστιανικής εποχής και «Γραικύλοι» οι Χριστιανοί βυζαντινοί και σύγχρονοι! Αν αυτό εννοεί, τότε ίσως αποσιωπά εσκεμμένα την φρίκη του προχριστιανικού κόσμου.
Αποσιωπά την γενομένη, από τα λεγόμενα ελληνικά φύλα, (Αχαιοί, Δωριείς, Ίωνες κ.α.) γενοκτονία κατά των λεγομένων προελληνικών φύλων, (Πελασγών, Κάρρων, Λελέγων κ.α.), περί το 2000 έως το 1000 π. Χ. και την επιβολή της θρησκείας του δωδεκαθέου με τη βία, ώστε να εξαφανιστεί ολοσχερώς ο πολιτισμός και η θρησκεία των κατακτημένων, τους οποίους ειρήσθω, μετέβαλαν σε δούλους, όπως λ. χ. ήταν οι είλωτες της Σπάρτης(Άρλοντ Τόυμπυ)!
Αποσιωπά τους τέσσερις φονικότατους «Ιερούς Πολέμους» στην αρχαία Ελλάδα (595-332 π.Χ.), τους οποίους υποδαύλιζε το σκοταδιστικό ιερατείο των Δελφών, προκειμένου να διασφαλίσει τις απίστευτες κολοσσιαίες προσόδους του.
Αποσιωπά την ανείπωτη κακουργία του ιδίου του Σόλωνα (640-560 π.Χ.), να δηλητηριάσει υδραγωγεία των αντιπάλων Φωκικών πόλεων Κρίσις και Κίρρα, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο χιλιάδες γυναικόπαιδα και αθώοι πολίτες (Ηρόδοτος)!
Αποσιωπά τις απίστευτες σε αγριότητα κακουργίες των Σπαρτιατών κατά των Μεσσηνίων, κατά τους φοβερούς λεγομένους μεσσηνιακούς πολέμους (743-668 π.Χ.).
Αποσιωπά τους φοβερούς διωγμούς των οπαδών της θρησκείας του «θεού»Διονύσου κατά της παραδοσιακής θρησκείας, από τον 8ο έως και τον 5ο π. Χ. αιώνα, που είναι αποτυπωμένες στην περίφημη και ανατρεπτική τραγωδία του Ευριπίδη, «Βάκχες» (Μ. Nilsson).
Αποσιωπά τις επίσης απίστευτες κακουργίες, δηλώσεις και καταστροφές κατά τον τριακονταετή πελοποννησιακό πόλεμο, τον οποίο υποδαύλιζε με τους εκατέρωθεν χαλκευμένους χρησμούς του το σκοτεινό και ανθελληνικό μαντείο των Δελφών, (Θουκυδίδης).
Αποσιωπά τους επικούς πολέμους των Αιτωλών κατά των Μακεδόνων με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή όλων των ναών και καλλιτεχνημάτων στη Μακεδονία (Πέλλα, Αιγές κλπ), στην Ήπειρο, (Δωδώνη) και στηνΑιτωλία (Θέρμο).
Αποσιωπά τις διώξεις και θανατώσεις πολλών σοφών και επιστημόνων στην Αθήνα από τους φαύλους πολιτικούς, (με την παρότρυνση των αδίστακτων ειδωλολατρών ιερέων, με επικεφαλής τον διαβόητο ιερέα και μάντη Διοπείθη), επειδή οι εν λόγω σοφοί, (Σωκράτης, κ.α.), απέρριπταν την δεισιδαιμονία της αρχαιοελληνικής θρησκείας.
Αποσιωπά την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδος από τους, (ομοπίστους των), παγανιστές Ρωμαίους κατακτητές.
Αποσιωπά τους απίστευτους διωγμούς, που εξαπέλυσαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες εναντίον των Χριστιανών κατά τους τρείς πρώτους αιώνες της ιστορίας του Χριστιανισμού, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό μαρτυρικό θάνατο περισσότεροι από έντεκα εκατομμύρια μάρτυρες της Εκκλησίας μας.
Αποσιωπά τέλος τον φανατισμό και την απίστευτη εκδικητικότητα του νοσταλγού της αρχαιοελληνικής θρησκείας αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), ο οποίος, εκτός από τα φρικτά βασανιστήρια και περιορισμούς κατά των Χριστιανών, είχε καταδικάσει σε ασιτία όσες πόλεις δεν δέχονταν την παράλογη θρησκευτική του πολιτική! Δεν μας αναφέρει τίποτε για την διαταγή του να καούν όλα τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων σοφών, που δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις του, με αποτέλεσμα να καταστραφούν πολλά έργα των περισσότερων αρχαίων συγγραφέων, κυρίων των προσωκρατικών!
Ποιούς λοιπόν θεωρεί «Έλληνες» και ποιούς «Γραικύλους»; Αν εννοεί το απειροελάχιστο ποσοστό των σοφών της αρχαίας Ελλάδος, ως «Έλληνες», οι οποίοι είχαν αρνηθεί την ειδωλολατρία και την πνευματική δουλεία των σκοτεινών ειδωλολατρικών ιερατείων, τότε συμφωνούμε μαζί του. Ο πραγματικός θαυμασμός προς την αρχαία Ελλάδα έγκειται στην αέναη αναζήτηση της αλήθειας, των ολίγων πραγματικών Ελλήνων και όχι στην συντριπτική πλειοψηφία των αμαθών, δεισιδαιμόνων λαϊκών μαζών και των ειδωλολατρικών ιερατείων. Οι πραγματικοί δημιουργοί του αρχαιοελληνικού πολιτισμού υπήρξαν οι ολίγοι σοφοί και όχι οι μάζες και τα ιερατεία, οι οποίες και βωμολοχούσαν και «ποδοσφαιρούσαν» και μισούσαν, κατά τους χαρακτηρισμούς του αρθρογράφου!
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος προσπαθεί να ενοχοποιήσει το χριστιανικό Βυζάντιο για φανατισμό και φονταμενταλισμό. Συντάσσεται με τους σύγχρονους Νεοπαγανιστές, κάνοντας λόγο για την καταστροφή των «ιερών» της αρχαίας θρησκείας από τους«φανατικούς Χριστιανούς», με διαταγές των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Δεν μας εξηγεί ωστόσο, πως γίνεται να υπάρχουν αρχαία μνημεία, τα οποία κατεδαφίζουν σήμερα οι τζιχαντιστές, αφού πρόλαβαν και τα «γκρέμισαν» οι Χριστιανοί! Πως στεκόταν όρθια ηΠαλμύρα για δύο χιλιάδες χρόνια και την κατέστρεψαν οι φανατικοί του Ισλάμ! Πως στέκει ο Παρθενώνας ακόμη όρθιος και κινδυνεύει από τους τζιχαντιστές!
Θεωρούμε βασικό ιστορικό λάθος να κρίνονται γεγονότα και συγκεκριμένες ενέργειες των αυτοκρατόρων της εποχής εκείνης με τα δεδομένα της σημερινής πραγματικότητας. Οφείλουμε να τις «δούμε» και να τις κρίνουμε μέσα στο πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό πλαίσιο της εν λόγω περιόδου. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι κατά την περίοδο αυτή ο Χριστιανισμός είχε κυριαρχήσει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου σε όλα τα λαϊκά στρώματα. Ελαχιστότατοι ήταν εκείνοι, που εξακολουθούσαν να λατρεύουν τους αρχαίους «θεούς». Επομένως οι ειδωλολατρικοί ναοί ήταν επόμενο να ερημώσουν. Και ελλείψει μερίμνης για την συντήρηση και λειτουργία τους, κάποια μέρα να καταρρεύσουν. Πέραν αυτών η κατάργηση των ειδωλολατρικών «ιερών» ήταν ένα επιτακτικό αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού ολοκλήρου της αυτοκρατορίας, κάτι που δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσουν, ούτε οι βυζαντινοί αυτοκράτορες, ούτε η τότε διοικούσα Εκκλησία, ως εστίες δεισιδαιμονίας, αγυρτείας, ανηθικότητας (ιερή πορνεία) και οικονομικής εκμετάλλευσης. Η αποστροφή του λαού προς την πλάνη και το σκότος της ειδωλολατρίας, όπως και προς τα «ιερά» της, δεν ήταν καρπός μίσους και φανατισμού, αλλά καρπός αγάπης προς την αλήθεια και το φως του Ευαγγελίου. Επίσης ο λαός δεν έβλεπε τα «ιερά» αυτά με τα σημερινά κριτήρια, δηλαδή ως πολιτιστικά μνημεία αισθητικής αξίας, που έπρεπε να διατηρηθούν, αλλά με πνευματικά κριτήρια, ως τόπους δηλαδή λατρείας ψευδών και ανυπάρκτων θεών.
Αναφέρεται τέλος στις «διώξεις» του Γεωργίου Γεμιστού, (Πλήθωνα), τον 15ο αιώνα, εξαιτίας του περίεργου συγκρητιστικού παγανιστικού του συστήματος. Πρόκειται για μια σκοτεινή προσωπικότητα, η οποία δεν έχει εισέτι διερευνηθεί επαρκώς ιστορικά. Ο Πλήθωνας υπήρξε βαθύς γνώστης του Πλατωνισμού και ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού: «Εσμέν Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί». Συνέγραψε πολλά έργα, αναφερόμενα στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία και πολλούς ύμνους προς τους αρχαιοελληνικούς «θεούς».Το φιλοσοφικό του σύστημα είναι συμπίλημα πλατωνικών, στωικών, ζωροαστρικών και άλλων ιδικών του απόψεων. Η απορριπτική στάση του Γεωργίου Σχολαρίου, (μετέπειτα Οικουμενικού Πατριάρχου Γενναδίου), ο οποίος εξέφρασε το γνήσιο Ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα, απέναντι στο θρησκευτικό – παγανιστικό σύστημα του Πλήθωνα, έχει δικαιολογηθεί πλήρως ιστορικά και επιστημονικά.
Κλείνοντας το σχόλιό μας στο άρθρο του κ. Δ. Κιτσίκη, θα θέλαμε για πολλοστή φορά να τονίσουμε το αυταπόδεικτο γεγονός, ότι η Αγία μας Εκκλησία δεν είναι μέρος του κόσμου, για να βαρύνεται με την κακοδαιμονία του. Είναι η «καινή κτίσις» (Β΄Κορ.5,17) και η «μικρά ζύμη» (Α΄Κορ.5,6) μέσα στον κόσμο, η Οποία έχει ως σκοπό και έργο Της να τον μεταμορφώσει. Να τον ελευθερώσει από τα «έργα του σκότους» (Ρωμ.13,12) και τη δουλεία του διαβόλου και της αμαρτίας. Να ανυψώσει όλα τα ανθρώπινα πρόσωπα, που είναι εικόνες του αληθινού Τριαδικού Θεού (Γεν.1,26), προς τον ύψιστο προορισμό των, την κατά Χάριν θέωσή των. Κατά συνέπεια, ο φανατισμός, οι γενοκτονίες, η βία, το μίσος, ο ρατσισμός, η καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων και προσωπικών ελευθεριών, είναι έννοιες απόλυτα ασύμβατες με την φύση και την αποστολή της Εκκλησίας μας, αλλά και με την διδασκαλία της. Τέλος, η αλήθεια, η σοβαρότητα, η αντικειμενικότητα και ο σεβασμός στην ιστορία, θα πρέπει να είναι τα βασικά γνωρίσματα του αληθινού επιστήμονα.
-120x86.jpg)
