Η τιμία κάρα του Oσίου Δαβίδ στα Πιέρια(ΦΩΤΟ)

Την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου πανηγύρισε, επί τη επετείων των εγκαινίων του, το ιερό παρεκκλήσιο της αγίας Άννης και οσίου Δαβίδ στα Πιέρια Όρη πλησίον του Πολυδενδρίου. Όπως κάθε χρόνο αφίχθη για την πανήγυρη η τιμία κάρα του οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία και πλήθος πιστών προσήλθε για να προσκυνήσει και να λάβει τη χάρη του οσίου.

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο. Στην ομιλία του τόνισε:

«Πολλοί γαρ εισίν οι κλητοί, ολί­γοι δε οι εκλεκτοί».

Με αυτή τη φράση καταλήγει, α­δελ­φοί μου, η σημερινή ευαγγε­λι­κη περικοπή, που είναι γνωστή ως η παραβολή του μεγάλου Δεί­πνου, καθώς ο Χριστός παρο­μοι­άζει την ουράνια βασιλεία του με ένα με­γα­λο δείπνο στο οποίο καλεί ο­λους τους ανθρώπους. Αλ­λοι ο­μως αν­ταποκρίνονται στην προσ­κληση και προσέρχονται, αλ­λοι επι­κα­λού­νται διάφορες δι­και­ο­­λο­γι­ες για να μην εμφανι­σθούν και άλλοι πηγαίνουν αλλά ακα­ταλ­­λη­λα προ­ε­τοιμασμένοι και εν­δεδυ­με­νοι, ώστε τε­λικά αποπέμπονται από τον οικοδεσπότη.

Η στάση αυτή των προσκε­κλη­με­νων του δείπνου είναι αυτή που δι­καιώνει τη φράση με την οποία ολοκληρώνει ο Χριστός την πα­ρα­βολή ότι, δηλαδή, πολλοί είναι αυ­τοί που καλούνται αλλά λίγοι ει­ναι αυτοί που πράγματι αξίζουν την προσ­κλη­ση και απολαμ­βα­νουν τη χαρά του μεγάλου δεί­πνου.

Η φράση αυτή δεν είναι μία α­πει­λη αλλά είναι μία διευκρίνιση και μία υπόμνηση του Χριστού προς όλους μας, για να μην επανα­παυόμαστε και θεωρούμε την προσ­­κληση που μας απευθύνει ως αυτονόητη εγγύηση της συμμε­το­χης μας στη βασιλεία του.

Διότι ο Χριστός απευθύνει όντως πρόσκληση σωτηρίας και υιοθε­σι­ας προς κάθε αν­θρω­­­πο. Καί την απευθύνει όχι μο­νο με την εναν­θρώπισή του και την παρουσία του στον κόσμο, όχι μόνο με το Ευ­αγ­γέλιό του που απο­τελεί μία ανοι­κτη και διαρκή πρόσκληση στον καθένα μας να τον πλησιάσει και να γίνει τέκνο του Θεού και κλη­ρονόμος της βα­σιλείας του, αλλά την απευ­θύνει και στον καθένα μας προσωπικά μέσα από τις συν­θήκες και τις κα­τα­στάσεις της ζω­ης του, μέσω των ανθρώπων που στέλνει κοντά μας, μέσω των λο­γων που με διά­φο­ρους τρόπους «λα­λεί» στην ψυ­χη μας.

Η αποδοχή αυτής της προσκλή­σεως είναι το πρώτο βήμα για τη συμμετοχή μας. Δεν αρκεί όμως αυτό. Χρειάζεται και η κατάλληλη προετοιμασία μας για να απολαύ­σουμε το δείπνο, για να απολαύ­σου­με τη βασιλεία των ουρανών. Χρειάζεται η κατάλληλη προετοι­μα­σία αφενός για να δείξουμε ότι τιμούμε τον οικοδεσπότη που μας προσκάλεσε και δεν αδιαφορούμε για την προσ­κλησή του και αφε­τε­­ρου γιατί χωρίς αυτήν δεν μπο­ρούμε να ζήσουμε τη μεγάλη χαρά που μας προσφέρει ο ουρά­νιος οι­κοδεσπότης μας.

Γι᾽ αυτό και ο Χριστός συνοδεύει την πρόσκληση με οδηγίες για την προετοιμασία μας, οδηγίες που μας δίνει με το Ευαγγέλιό του, οδη­­γίες που ακούμε μέσα στην Εκ­κλησία μας, οδηγίες που δεν ει­ναι άλλες από τις εντολές και τον νόμο του.

Αν δεν ζούμε σύμφωνα με αυτές, τότε είναι σαν να αδιαφορούμε για τον Χριστό, είναι σαν να μην τον αποδεχόμαστε ως αληθινό οι­κο­δεσπότη και να θέλουμε να απο­λαύσουμε το δείπνο του, να θέλουμε να μπούμε στο σπίτι του, αγνοώντας τις επιθυμίες του και τις συνήθειές του.

Αλλά ακόμη και εάν ο Θεός μας δε­χόταν, αδελφοί μου, και χωρίς προετοιμασία στην ουράνια βασι­λεία του, δεν θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιοι να προσαρμοσθούμε και να αντέξουμε μέσα σ᾽ αυτήν. Γιατί η βασιλεία του Θεού είναι η οικείω­ση με τον Θεό, είναι ο τρόπος με τον οποίο ζεί ο Θεός. Είναι το πε­ρι­βάλλον της απολύτου αγάπης του για το οποίο μας προετοιμάζει από τη ζωή αυτή με τις εντολές και τον νόμο του. Εάν, λοιπόν, δεν εξοικειωθούμε με αυτές, εάν δεν συνηθίσουμε να ζούμε σύμφω­να με τον τρόπο που μας προτείνει ο Θεός, τότε δεν θα μπορούμε να ζήσουμε στη βασιλεία, τότε δεν θα μπορούμε να ζήσουμε όπως ζεί Ε­κεί­νος και κατά συνέπεια δεν θα μπορούμε να απολαύσουμε τη μα­κα­­ριότητα που χαρίζει στον αν­θρω­­πο αυτή η ζωή. Γιατί δεν είναι ο Θεός εκείνος που μας αποκλείει από τη χαρά της βασιλείας του, αλλά είναι οι δικές μας επιλογές που μας απομακρύνουν.

Γι᾽αυτό και ο Χριστός μας προει­δο­ποιεί, ότι «πολλοί εισίν οι κλη­τοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί», ώστε να προσέ­ξουμε στη ζωή για να μην βρε­θούμε έξω του νυμφώνος και του δείπνου της βασιλείας του.

«Πολλοί εισίν οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί».

Ανάμεσα στους εκλεκτούς, τον τρόπο της ζωής των οποίων πρε­πει να ακο­λου­θήσουμε και εμείς, αδελφοί μου, είναι οι άγιοί μας. Είναι οι δύο προστάτες του ιερού αυτού ναού η αγία Θεοπρο­μήτωρ Αν­να και ο όσιος Δαβίδ ο εν Ευ­βοία, του οποίου την τιμία και χα­ρι­τόβρυτη κάρα μετέφερε στον ιε­ρο αυτό ναό με πολ­λη αγάπη ο πα­νοσιολογιώ­τα­τος καθηγού­με­νος της Ιεράς Μο­νης του και έχουμε την ευλογία να βρι­σκεται σήμερα εν τω μέσω ημών προς αγιασμό όλων μας.

Καί αυτοί οι δύο άγιοι, που έζη­σαν σε διαφορετικές εποχές και σε δια­φο­ρετικές συνθήκες, επέτυχαν όμως να γίνουν εκλεκτοί του Θεού και να κληρονομήσουν τη βα­σιλεία του, έχουν δύο κοινά χα­ρακτη­ρι­στικά, τα οποία συστήνουν και σε εμάς, αδελφοί μου.

Το ένα είναι η μεγάλη πίστη και αφοσίωση στον Θεό, διότι χωρίς αυτήν δεν μπορείς να αφιερώσεις ούτε το παιδί σου, όπως έκανε η αγία Άννα, ούτε τον εαυτό σου, όπως ο όσιος Δαβίδ, ολοκληρω­τι­κα στον Θεό.

Καί το δεύτερο είναι ότι ήταν και οι δύο άνθρωποι πολλής προσευ­χης.

Με την προσευχή η αγία Αν­να αξιώθηκε να γίνει μητέρα της Μη­τε­ρας του Θεού. Με την προ­σευ­χη αξιώθηκε και ο όσιος Δαβίδ να λα­βει τη χάρη και τη δωρεά του Πα­ναγίου Πνεύματος και να φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη αγιό­τη­­τος.

Τιμώντας τους, λοιπόν, σήμερα, ας παρακινηθούμε και εμείς από τη ζωή τους, και ας μιμηθούμε την πίστη τους και την επιμονή τους στην προσευχή· και ας τους παρα­καλούμε, αδελφοί μου, διά των πρεσβειών τους, να συγκατα­ρι­θμη­­­θού­με και εμείς στους εκλε­κτούς του Θεού και να ζήσουμε την ατε­λεύτητη χαρά του ουρα­νού.