“Παναγία Θεοτόκε, προστάτευε τα παιδιά μας που φεύγουν μακρυά από την πατρίδα μας, σε μια ξενητιά άγνωστη, ψυχοφθόρα και αλλόκοτη”, αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητρ. Γλυφάδας Παύλος στο μήνυμά του για την Κοίμηση της Θεοτόκου.
Αναλυτικά το μήνημά του:
ΜΗΝΥΜΑ
επί τη Εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου
Προς
το Χριστεπώνυμον πλήρωμα
της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα μου ευλογημένα εν Κυρίω,
«Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε».
Αυτήν την διπλή αλήθεια για το πάνσεπτο πρόσωπο της Υπερευλογημένης, Αχράντου και Ενδόξου Μαρίας, διατρανώνει ο ιερός υμνωδός στο Απολυτίκιο κατά την σημερινή Θεομητορική Εορτή, υπενθυμίζοντας σε κάθε χριστιανό, δύο από τα θαυμαστά σημεία, που συντελέστηκαν, κατά τη ζωή της Παναγίας Μητέρας του Θεού.
Το ένα, αφορά το κοσμοσωτήριο γεγονός, που συνέβη στα χρόνια της εφηβείας Της. Τότε που η Αγνή και Παρθένος κόρη της Ναζαρέτ, αποδέχθηκε την Θεική πρόσκληση και με την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, ξεκίνησε το ταξίδι της σωτηρίας μας. Τότε, το πάναγνο σώμα της Μαρίας, έγινε το κατοικητήριο του Θεού, ο Θρόνος του Υψίστου, η πηγή της Ζωής.
Η Θεολογία της Εκκλησίας μας διαλαλεί, πως η ταπεινή κόρη του Ιωακείμ και της Άννας, έχοντας μετατραπεί σε δοχείο της χάριτος του Θεού, όχι μόνο εκύησε το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και κατέστη Θεοτόκος, αλλά και πως, μετά τον τοκετό του Σωτήρα του κόσμου, η γυναικεία φύση Της παρέμεινε ανεπηρέαστη, δεν υπέστη την φυσιολογική φθορά της γέννας, και η φυσική μητέρα του Χριστού μας, υμνολογείται ως αειπάρθενος.
Στο πέρασμα της επίγειας ζωής της η Παναγία μας, μέσα στη σιωπή Της, μίλησε στις καρδιές των μαθητών του Κυρίου μας και κατέκτησε τις υψηλές κορυφές της Θεογνωσίας.
Η πορεία Της στο πλευρό του αγαπημένου Της Παιδιού, υπήρξε διδακτική πορεία υπακοής και καρτερίας, πόνου και θλίψης, αλλά και χαράς και Ανάστασης. Γιαυτό κι΄ όταν αποχαιρέτησε τούτο τον μάταιο κόσμο, οι Απόστολοι συναθροίστηκαν εκ των περάτων της γης στη Γεθσημανή, προσφέροντας όχι μόνο τιμή στην Μητέρα του Διδασκάλου τους, αλλά και τιμή στην δεύτερη, την κατά χάριν, Μάνα τους.
Απ αυτή την ύστατη χρονική στιγμή του βίου της Παναγίας μας, την έξοδό Της, δηλαδή, από τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο, πηγάζει μια χαρά ανεκλάλητη για τα παιδιά Της στους αιώνες, για μας τους χριστιανούς, για όσους τιμούν την πανσέβαστη μνήμη Της. Γιατί ο Χριστός μας, είχε χαρίσει στη Μητέρα Του, την αιώνια ζωή και τη νίκη πάνω στη φθορά του θανάτου.
Πάσχα του καλοκαιριού ονομάστηκε η σημερινή γιορτή, γιατί το πανηγύρι μας στήνεται γύρω από το πάνσεπτο σκήνωμα της μητέρας του Αναστημένου Θεού. Τι παράδοξο θαύμα: η πηγή της Ζωής τοποθετείται στο μνήμα και ο τάφος Της γίνεται σκάλα, που οδηγεί στον ουρανό.
Ομολογούμε λοιπόν με παρρησία και διαλαλούμε με ενθουσιασμό, πως η Θεοτόκος δεν πέθανε, δεν χάθηκε, δεν ξεχάστηκε, αλλά ζεί στην αιώνια Βασιλεία του Θεού, κατέχοντας μάλιστα «τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος».
Από κεί ψηλά με περισσή φροντίδα, αγάπη, συμπόνια και στοργή, η Δέσποινα του κόσμου βλέπει, ακούει, τρέχει, προφθάνει, ενισχύει, θεραπεύει και σώζει κάθε ψυχή, που με πίστη προστρέχει στην Χάρη Της.
Η Θεοτόκος, παραμυθεί, παρηγορεί, στηρίζει, σώζει, όπως κάνει αιώνες τώρα. Με αποδείξεις τρανταχτές. Με γεγονότα έξω από τη λογική του κόσμου τούτου. Με θεοσημίες ανερμήνευτες και στοιχεία αδιάψευστα. Μακρινά στο βάθος του χρόνου, αλλά και τόσο κοντινά μας. Σε ανθρώπους γνωστούς μας, στις οικογένειές μας, σε μας προσωπικά. «Εν τη κοιμήσει τον κόσμον, ου κατέλιπες Θεοτόκε». Αυτό, είναι το δεύτερο θαυμαστό σημείο της ζωής της Παναγίας μας.
Δεκαπενταύγουστος του σωτηρίου έτους 2015. Τι να πρωτοζητήσουμε από τη Μάνα μας τη στοργική, που ποτέ δεν μας εγκατέλειψε; Πως να ιεραρχήσουμε τα προβλήματα, τις ανάγκες, τα αιτήματά μας; Κι είναι τόσα πολλά αυτά, που θέλουμε να Της πούμε! Κάποτε άλλοτε, ήταν πιο σκληρές οι συνθήκες και πολύ δυσκολώτερα τα προβλήματα. Μα ζούμε στην εποχή μας, και το σήμερα, μας παιδεύει.
Ας σηκώνουμε λοιπόν, και πάλι, τα χέρια μας ικετευτικά, ας γονατίσουμε με ευλάβεια και ας παρακαλέσουμε με ταπείνωση την γλυκειά Παναγιά μας, την ακαταμάχητη προστασία μας, την αδιάψευστη ελπίδα μας, για όσα δεινά, μας περικυκλώνουν και μας καταδυναστεύουν.
Δέσποινα του κόσμου, τρέξε στο κρεβάτι του πόνου και δώσε υπομονή και υγεία στους κάθε λογής ασθενείς. Απάλλαξε τη νεολαία μας από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Στήριξε τους άνεργους και τους απολυμένους, τους καταφρονημένους και τα γηρατειά.
Παναγία Θεοτόκε, προστάτευε τα παιδιά μας που φεύγουν μακρυά από την πατρίδα μας, σε μια ξενητιά άγνωστη, ψυχοφθόρα και αλλόκοτη. Άπλωσε και τα δυό σου χέρια και αγκάλιασε τους παραστρατημένους κι΄ όσους με αστοχίες, παραπτώματα και λάθη πορεύονται προς το Θεό. Ενίσχυσε τα ανδρόγυνα, πρόφθασε τις διαζεύξεις, ένωσε τις διαλυμένες οικογένειες.
Παρθένε Πανάμωμε, δώσε παρηγοριά κι ελπίδα, σ’ όσους για χάρη της προσήλωσής τους στην Εκκλησία του Χριστού μας, διώκονται και βασανίζονται. Γίνε συνοδοιπόρος με τους ξεσπιτωμένους χριστιανούς της εμπόλεμης Ανατολής και οδήγησε την τραγική προσφυγιά τους, σε ασφαλή λιμάνια.
Κυρία Θεοτόκε, Εσένα παρακαλούμε και Εσένα ικετεύουμε, δώσε δύναμη σε κάθε άνθρωπο που δέχεται τις καταιγίδες του διαβόλου, σώσε μας από τις μεθοδίες του πονηρού και κράτα την ψυχή μας στο δρόμο της σωτηρίας, γιατί μετά από το Θεό, σε Σένα μόνο ελπίζουμε, Εσένα μόνο έχουμε για καύχημά μας και σε Σένα μόνο έχουμε το θάρρος να προστρέχουμε.
Αδελφοί μου,
τούτη την μεγάλη μέρα του Καλοκαιριού, συμψάλλοντας τον γιορτινό ύμνο «Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον, ου κατέλιπες Θεοτόκε», ας μη σταματήσουμε να ικετεύουμε με θερμή πίστη και με όση δύναμη έχουμε κρυμμένη στην ψυχή μας: «Υπεραγία Θεοτόκε, Μητέρα του Θεού, Μητέρα ολόκληρης της οικουμένης και Μάνα δική μας, πρέσβευε υπέρ ημών και ελέησον ημάς».
Με πατρικές ευχές
Ο Επίσκοπος και Ποιμενάρχης Σας
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ & ΒΑΡΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Α’
