Την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον υπαίθριο πανηγυρικό εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας στην Σκήτη της Βέροιας, επί τη εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου.
Πλήθος κόσμου προσήλθε για να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Καλλιπετρίτισσας καταθέτοντας μπροστά στο εικόνισμά της τα προβλήματα αλλά και τις ευχαριστίες του για την βοήθειά της.
Την Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου το πρωί ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στα Μάλγαρα.
Ομιλία σεβασμιωτάτου στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας.
«’Ιδού γαρ η προορισθείσα από γενεών αρχαίων, Μήτηρ και Παρθένος, … εκ στείρας γεννηθήναι προέρχεται».
Παραμονή του Γενεσίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, αδελφοί μου, και η Εκκλησία μας μας υπενθυμίζει μέσα από τους ύμνους και τα αναγνώσματά της ότι το χαρμόσυνο γεγονός που εορτάζουμε, η γέννηση της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας, δεν είναι ένα τυχαίο και συμπτωματικό γεγονός που συνέβη απροειδοποίητα, αλλά μέρος του προαιωνίου σχεδίου του πανοικτίρμονος Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Γι᾽ αυτό και η γέννηση της Παρθένου που επρόκειτο να γίνει Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού προαναγγέλθηκε από τους προφήτες αιώνες πριν να πραγματοποιηθεί, και η ιερή μορφή της προτυπώθηκε με ποικίλους τρόπους από τη θεοκίνητη γραφίδα των συγγραφέων της Παλαιάς Διαθήκης.
«Ιδού γαρ η προορισθείσα από γενεών αρχαίων Μήτηρ και Παρθένος … εκ στείρας γεννηθήναι προέρχεται».
Καί εάν η γέννηση της Παναγίας Παρθένου ήταν αναμενόμενη για όσους μπορούσαν να διαβάζουν με καθαρή ψυχή τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, απρόσμενη για τον χοικό νού είναι η επιλογή του Θεού να γεννηθεί «εκ στείρας».
Γιατί άραγε ο Θεός να επιτρέψει να γεννηθεί αυτή που επρόκειτο να γίνει Μητέρα του Υιού του, αυτή που επρόκειτο να αναδειχθεί υπερτέρα πάσης κτίσεως από την Άννα, από μία γυναίκα στείρα και προβεβηκυία στην ηλικία, που για χρόνια παρακαλούσε με τον σύζυγό της, τον δίκαιο Ιωακείμ, τον Θεό να αποκτήσει ένα παιδί, αλλά δεν εισακούετο η προσευχή της;
Ο Θεός, αδελφοί μου, δεν οργανώνει το σχέδιό του με βάση την ανθρώπινη λογική και την ανθρώπινη κατανόηση. Αυτό που φαίνεται σε μας απρόσμενο και αναπάντεχο, αυτό που υπερβαίνει τη λογική μας, είναι ακριβώς το σχέδιο του Θεού.
Ο Θεός ήθελε να καταστήσει τον άνθρωπο μέτοχο του σχεδίου της σωτηρίας του, γι᾽ αυτό και επέλεξε να στείλει τον Υιό του στον κόσμο ως άνθρωπο, που θα λάβει την ανθρώπινη σάρκα μέσα στα σπλάγχνα της Παναγίας Μητέρας του, όχι όμως με τον συνήθη τρόπο, αλλά εκ Πνεύματος Αγίου. Καί ακόμη αποφάσισε αυτή η γυναίκα, αυτή η Παρθένος και Μητέρα που θα διακονήσει το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως να είναι μία γυναίκα όμοια με τις άλλες αλλά και ξεχωρίζει. Να γεννηθεί από γονείς, αλλά με τη θαυμαστή επέμβαση του Θεού, που κάνει και στην περίπτωση της Παναγίας το αδύνατο εφικτό. Λύει τα δεσμά της ατεκνίας και χαρίζει στον Ιωακείμ και την Άννα τον καρπό της κοιλίας που χρόνια ανέμεναν και για τον οποίο χρόνια προσηύχοντο.
Θα μπορούσε, φυσικά, να είχε ανταποκριθεί ο Θεός στο αίτημά τους νωρίτερα, αλλά η επιλογή του αυτή να γεννηθεί η Παναγία εκ της στείρας Άννας, αναδεικνύει την Παναγία ως αληθινό δώρο του Θεού στους γονείς της και στον κόσμο, δώρο που αντιπροσφέρεται στον Θεό με την απόλυτη αφιέρωσή της σ᾽ Αυτόν προκειμένου να υπηρετήσει το σχέδιο της θείας οικονομίας.
Η επιλογή του Θεού αποδεικνύει ότι το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους δεν σχετίζεται με τη θέληση ή τη βούληση ενός ανθρώπου, αλλά με τη θέληση και τη βούληση του Θεού που προσδιορίζεται από την αγάπη του για τον πεπτωκότα άνθρωπο, και γι᾽ αυτό δεν εμποδίζεται από κανένα νόμο της φύσεως· αντιθέτως μπορεί να τους νικά και να τους υπερβαίνει προκειμένου να καταστήσει το αδύνατο δυνατό και το ασύλληπτο εφικτό, προκειμένου να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αγάπη του και να τον καταστήσει τέκνο του αγαπητό και κληρονόμο της βασιλείας του.
Μέτοχοι, αδελφοί μου, και εμείς σ᾽ αυτό το θαύμα της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, όσο και αν δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε και να το αισθανθούμε, ας τιμήσουμε απόψε την αρχή αυτού του θαύματος, ας τιμήσουμε την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία «εκ στείρας γεννηθήναι προέρχεται», γιατί με τη γέννησή της γίνεται η απαρχή της σωτηρίας μας· γιατί με την υπακοή της γίνεται το όχημα της Θεότητος· γιατί με την αφιέρωσή της στον Θεό γίνεται «κλίμαξ η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν»· γιατί με την υπακοή της γίνεται η θύρα που αντικαθιστά την θύρα την κεκλεισμένη και εισάγει τους ανθρώπους στον παράδεισο Ας την ευχαριστήσουμε για όσα μας χάρισε και μας χαρίζει. Καί ας την παρακαλέσουμε να μας καθοδηγεί στον δρόμο των εντολών του Υιού της, μεσιτεύοντας για χάρη όσων την τιμούν και αγωνίζονται να ακολουθούν το παράδειγμα της αγίας ζωής της.
Η ομιλία του σεβασμιωτάτου στον ιερό ναό Γενεσίου στα Μάλγαρα
«Επάρασά τις φωνήν γυνή εκ του όχλου είπεν αυτώ· μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε».
Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις στην επίγεια ζωή του Χριστού κατά τις οποίες κάποιος τον διακόπτει ενώ ομιλεί. Καί μία από αυτές είναι αυτή που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα: «Εγένετο εν τω λέγειν αυτόν ταύτα επάρασά τις φωνήν γυνή εκ του όχλου είπεν αυτώ».
Ο ιερός ευαγγελιστής είναι σαφής· ενώ μιλούσε ο Χριστός μια γυναίκα από το πλήθος ύψωσε τη φωνή της και απευθύνθηκε προς αυτόν. Εξαιρετικά απροσδόκητο το γεγονός· κάθε φορά που ο Χριστός μιλούσε δημόσια όλοι τον άκουγαν ευλαβικά και κανείς δεν τολμούσε να τον διακόψει. Καί όμως τώρα συμβαίνει· και αυτός που τον διακόπτει είναι μία γυναίκα από το πλήθος που τον παρακολουθεί, μία γυναίκα που, όπως όλες οι γυναίκες, σύμφωνα με τα ήθη και τους κανόνες της εποχής, δεν έπαιρνε ποτέ τον λόγο δημόσια. Καί τώρα όχι μόνο τον παίρνει αλλά τον παίρνει διακόπτοντας τον Χριστό.
Δεν τον διακόπτει όμως από αγένεια, ούτε από έλλειψη σεβασμό. Τον διακόπτει για να εκφράσει τον θαυμασμό της γι᾽ αυτά που λέει, για τις θείες αλήθειες που τους διδάσκει, γεμίζοντας με γαλήνη την ψυχή τους. Τον διακόπτει για να μακαρίσει την Παναγία Μητέρα του που αξιώθηκε να γίνει Μητέρα του Θεού.
«Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε». Το εγκώμιο μιάς γυναίκας προς μία άλλη γυναίκα. Το εγκώμιο μιάς άγνωστης γυναίκας προς Εκείνη που εκπροσώπησε καλύτερα από όλες τη γυναικεία φύση και την απάλλαξε από την κατάρα της Εύας. Το εγκώμιο μιάς γυναίκας που το όνομά της δεν έγινε ποτέ γνωστό, αλλά και δεν χρειαζόταν να γίνει γνωστό, γιατί εκπροσωπούσε όλες τις γυναίκες του κόσμου και εκπλήρωνε με αυτό τον προφητικό λόγο της ίδιας της Παναγίας: «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί».
Άγνωστη και εκείνη στους ισχυρούς του κόσμου, έγινε γνωστή στον Θεό χάρη στην αγνότητα και την καθαρότητα της ψυχής της, και άξια όντως του μακαρισμού όλων των ανθρώπων.
Μαζί με την άγνωστη γυναίκα του σημερινού ευαγγελίου υψώνουμε και εμείς, αδελφοί μου, τη φωνή μας στη σημερινή θεία Λειτουργία, για να υμνήσουμε και να μακαρίσουμε «την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών», της οποίας εορτάζουμε το Γενέσιο. Αίρουμε τη φωνή εις ύμνο και αίνο δοξολογίας, γιατί η γέννησή της αποτελεί απαρχή και προοίμιο της σωτηρίας μας. Αίρουμε τη φωνή μας και μακαρίζουμε την Παναγία για τη μεγάλη τιμή που απηύλασε από τον Θεό, την τιμή να γίνει Μητέρα του Υιού του.
Η γέννησή της είναι ένα θαύμα που ξεπερνά τα όρια των δυνατοτήτων του ανθρώπου. Ένα θαύμα που αποδεικνύει την κυριαρχική δύναμη του Θεού επί των νόμων της φύσεως, γεγονός που αποδεικνύεται από το ότι η Παρθένος Μαρία γεννήθηκε εκ των στειρωτικών λαγόνων της ευσεβούς Άννης, η οποία προσηύχετο επί έτη στον Θεό να της χαρίσει «καρπόν κοιλίας».
Καί ο Θεός δεν της χάρισε απλώς έναν οποιοδήποτε «καρπόν κοιλίας», αλλά τον «καρπόν της ζωής» που ήρθε στον κόσμο για να αντικαταστήσει τον καρπό του δένδρου της γνώσεως που έφερε τον θάνατο στους πρωτοπλάστους που τον γεύτηκαν· τον «καρπό της ζωής» από τον οποίο προήλθε η ίδια η Ζωή, δηλαδή ο Χριστός, που χαρίζει σε όσους τον πιστεύουν την αιώνιο ζωή.
Αδελφοί μου, τιμώντας και μακαρίζοντας και εμείς σήμερα τη γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, ας σταθούμε σε ένα μόνο σημείο αυτού του γεγονότος που έχει ιδιαίτερη σημασία και για τη δική μας ζωή. Καί αυτό είναι η επιμονή και η υπομονή της προσευχής του Ιωακείμ και της Άννας.
Ζητούν από τον Θεό να τους λύσει τα δεσμά της ατεκνίας και επιμένουν στην προσευχή και υπομένουν με καρτερία τη σιωπή του Θεού.
Τι κάνουμε εμείς, αδελφοί μου; Είτε δεν θυμόμαστε να παρακαλέσουμε τον Θεό για τα προβλήματα που μας απασχολούν, είτε, όταν προσευχόμαστε γι᾽ αυτά, είμαστε βιαστικοί και ανυπόμονοι και απογοητευόμαστε όταν η απάντηση του Θεού αργεί να έλθει. Ξεχνούμε ότι ο Θεός έχει τον δικό του χρόνο και όταν μας αφήνει να περιμένουμε, το κάνει αποβλέποντας στην ψυχική μας ωφέλεια. Το κάνει για να μας ασκήσει στην υπομονή, για να δοκιμάσει τη σταθερότητα της πίστεώς μας, για να μας διδάξει την εμπιστοσύνη στην αγάπη του.
Ας διδαχθούμε, αδελφοί μου, από την υπομονή και την επιμονή των γονέων της Παναγίας μας, ώστε όχι μόνο να λαμβάνουμε αυτό που ζητάμε από τον Θεό, ζητώντας το με υπομονή και επιμονή, αλλά και να μην χάνουμε την ψυχική ωφέλεια που προκύπτει από τη δοκιμασία που μας επιφυλάσσει ο Θεός αφήνοντάς μας να περιμένουμε μέχρι να εκπληρώσει το αίτημά μας, ώστε να προαγόμεθα στην αρετή και να ευαρεστούμε ενώπιόν του διά πρεσβειών της Παναγίας μας.
){kind=link}