Χειροτονία Διακόνου, χειροθεσίες και τιμητικές διακρίσεις την Κυριακή της Τυρινής στην Ι.Μ. Βεροίας (ΦΩΤΟ)

Την Κυριακή της Τυρινής ο σεβασμιώτατος Μητροπολιτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον μητροπολιτικό ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

Κατά της διάρκεια της θείας Λειτουργίας ο σεβασμιώτατος τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονία του Θεοδώρου Σπανίδη ο οποίος είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε πρωτοπρεσβύτερο τον εφημέριο της ενορίας π. Ιωάννη Ταβλαντά και αμέσως μετά χειροθέτησε σε Αναγνώστες δύο ιερόπαιδες της ενορίας που επί σειρά ετών διακονούν το ιερό Βήμα, τους Ιωάννη Δημώκα και Χρήστο Καρανάσιο.

Ο προϊστάμενος του μητροπολιτικού Ναού αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος τίμησε, τέλος, τον αποχωρήσαντα πρωτοψάλτη κ. Χρήστο Χαλετζή που επι σειρά ετών κόσμησε το δεξιό αναλόγιο του Ναού. Στον αποχωρησαντα πρωτοψάλτη τιμητική διάκριση επέδωσε και ο σεβασμιώτατος.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου:

«Αποθώμεθα ούν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός».

Το φως και το σκότος αποτελούν μία συνηθισμένη αντίθεση στη ζωή μας. Όχι όμως μόνο στη φυ­σική και υλική, αλλά και στην πνευματική. Η έννοια του φωτός συμπίπτει με τον Θεό, ο οποίος ει­ναι το φως του κόσμου, και το σκότος ταυτίζεται με τον αντίδικο του Θεού, τον εκπεπτωκότα Εωσ­φο­ρο.

Σε αντίθεση όμως με το φυσικό φως που εναλλάσσεται με το σκο­τάδι καθημερινά, όσοι πι­στεύ­ουμε στον Χριστό και είμαστε μέλη της Εκκλησίας του έχουμε το χρέος αλλά και τη δυνατότητα να ζούμε μονίμως μέσα στο φως και να πε­ρι­πατούμε στη ζωή μας «ως τέκνα φωτός».

Έχουμε τη δυνατότητα, γιατί με το βάπτισμά μας λάβαμε το φως του Χριστού και γίναμε τέκνα του Θεού, δηλαδή τέκνα του φωτός· και έχουμε χρέος να παραμεί­νου­με μέσα σε αυτό το φως, μέσα στην παρουσία του Θεού σε όλη μας τη ζωή, εργαζόμενοι τα έργα του φω­τος, τα έργα δηλαδή των αρε­των, και διαδίδοντας το φως του Χρι­στού στους ανθρώπους.

Βεβαίως η ανθρώπινη φύση είναι αδύναμη και επιρρεπής προς την αμαρτία και το κακό, που αποτελεί φαινομενικά και τον εύκολο δρο­μο στη ζωή μας· και είναι επιρ­ρε­πης, γιατί εκτός των άλλων υφί­στα­ται καθημερινά τις προσβο­λες του διαβόλου, αντιμετωπίζει τους πειρασμούς και τις παγίδες που στήνει προκει­μένου να παρασύρει τον άνθρωπο και να τον μετα­ποι­η­σει από τέκνο φω­τος σε τέκνο σκο­τους.

Και είναι, αλήθεια, αδελφοί μου, ότι συχνά επιτυγχάνει τον σκοπό του ο διάβολος και μας παρασύρει στο κακό, μας παρασύρει στα έργα του σκο­τους, δηλαδή της αμαρ­τι­ας, από τα οποία η Εκκλησία μας μας προ­τρε­πει πάντοτε να απομα­κρυνθούμε και να τα εγκαταλεί­ψου­με.

Αυτό μας είπε σήμερα, στο απο­στο­λικό ανάγνω­σμα, και ο από­στο­­λος Παύ­λος. «Αποθώμεθα τα ερ­γα του σκο­τους», μας προέτρε­ψε. Ας αφή­σουμε, δηλαδή, κατά με­­ρ­ος τα έργα του σκότους, όλες εκείνες τις πράξεις, τις ενέργειες, τις συνή­θει­ες, τις σκέψεις και τις επιθυμίες που μας απομακρύνουν από τον Θεό.

Πως όμως μπορούμε να εγκα­τα­λεί­ψουμε τα έργα του σκότους; Την απάντηση μας την δίνει ο ίδι­ος ο απόστολος με την προτρο­πη του: «ενδυσώμεθα τα όπλα του φω­­τος».

Ο Χριστός δεν μας αφήνει μο­νους μας να προσπαθούμε και να αγωνιζόμασθε κατά του σκο­τους, για να φθάσουμε στο φως. Θέτει στη διάθεσή μας και τα όπλα του φωτός, θέτει στη διάθεσή μας τη δική του δύναμη και τη δική του χάρη, στην οποία μπορούμε να ε­χου­με πρόσβαση μέσω της Εκ­κλη­σίας μας και μέσω των τρόπων και των μέσων που εκείνη μας συ­στη­νει. Μπορούμε να την έχου­με με­σω της προσευχής και της συμ­με­τοχής μας στις ιερές ακο­λουθίες της Εκκλησίας μας. Μπο­ρούμε να την έχουμε μέσω των ιε­ρων μυ­στη­­ρίων και της ειλικρι­νούς με­το­χης σε αυτά.

Και όταν έχουμε ως όπλα τη χα­ρη και τη δύναμη του Θεού, τότε θα μπορούμε να μένου­με μακριά από τα έργα του σκο­τους και να μεταποιούμε όλα μας τα έργα σε έργα φωτός, ώστε να δο­ξάζεται και δι᾽ αυτών ο Θεός.

Αυτή τη δύναμη και τη χάρη του Θεού θα λάβεις και συ σήμερα εν­δυόμενος τον πρώτο βαθμό της ιε­ρωσύνης, τον βαθμό του δια­κο­νου. Θα λάβεις τη χάρη του Θεού η οποία θα κατέλθει σε λίγο για να ολοκληρώσει και να επισφραγίσει το τελούμενο μυστήριο, αλλά και για να σε ενισχύσει στον νέο αγώ­να τον οποίο από σήμερα αναλαμ­βα­νεις ως διάκονος της Εκκλη­σίας.

Και εάν ο απόστολος Παύλος, ο ιδρυ­της της τοπικής μας Εκκλη­σίας, καλεί σήμερα κάθε πιστό να ενδυθεί τα όπλα του φωτός που προ­ανέφερα, προ­κειμένου να α­γω­­νι­σθεί στο στάδιο των αρετών που ανοίγει από αυ­ριο, εσένα σε εν­δύει ο Χριστός σήμερα και με επι­­πλέον πνευματικά όπλα, όπλα φωτός. Και αυτά δεν είναι άλλα από τα άμφια τα οποία θα ενδυ­θείς σε λίγο, το στιχάριο, που συμ­βο­λίζει το φωτεινό ένδυμα των αγ­­­γέλων, και το οράριο που συμ­βολίζει τα φτερά των αγγέλων, για να ίστασαι και εσύ ως διά­κο­νος «εις τόπον των αγίων αγγέ­λων», για να διακονείς δηλαδή στο θυ­σια­στήριο, στο οποίο εκεί­νοι «φόβω και τρόμω» παρακύ­πτουν.

Αυτά τα νέα σου ενδύματα, το τι­μιο ράσο που ενεδύθης προ ολί­γου και τα ιερά άμφια που θα περι­βλη­θείς στη συνέχεια, δεν είναι μόνο «όπλα φωτός» για σένα που θα σε βοηθήσουν να απομακρυνθείς από ο,τι γήινο και υλικό σε εμπόδιζε μέχρι τώρα να αφοσιωθείς απολύ­τως στον Θεό, αλλά είναι και αυτά που θα σού θυμίζουν πάντοτε, ότι παρότι βρίσκεσαι μέσα στον κο­σμο, παρότι ζείς και κινείσαι με­σα σ᾽ αυτόν, εσύ οφείλεις να α­γω­νι­ζεσαι για να ζείς μακρυά από ο,τι συνδέεται με τον κόσμο, δη­λα­δη από τους ρύπους του και την α­μαρ­τία. Οφείλεις να αγωνί­ζε­­σαι για να ζείς με την καθα­ρο­τητα που διακρίνει τους αγίους αγγέλους. Να διακρίνεσαι για την υπακοή σου, που χαρακτηρίζει και αυτούς. Να διακρίνεσαι για την ευ­­­λάβειά σου και τον φόβο του Θε­ου, ώστε να διακονείς τον Θεό και τα ιερά μυστήριά του «εν κα­θαρώ τω μαρ­τυρίω της συνειδή­σεως» και να πλη­ροφορείς την διακονία σου εν παντί για να ευ­α­ρεστείς στον Θεό που σε αξιώ­νει σήμερα αυτής της μεγάλης τιμής.

Στη νέα σου αυτή ζωή και προ­σπα­θεια θα σε συνο­δεύουμε με τις ευχές μας. Θα έχεις τη στήριξη και συμπαράσταση του επισκόπου σου, των κληρικών που συμπρο­σεύ­χο­νται σήμερα στη χειροτονία σου και με τους οποίους θα ανήκεις σε λίγο στην ίδια πνευματική οικο­γε­νεια, αυτή του ιερού κλήρου της τοπικής μας Εκκλησίας, αλλά και τη συμπαράσταση της ευλαβούς συ­ζύγου σου, που δέχθηκε να επω­μισθεί μαζί σου την ευθύνη αλλά και την τιμή της ιερωσύνης και των οικείων και προσφιλών σου προ­σώπων.

Και εύχομαι πατρικά να σε αξιώ­σει ο Θεός να αναδειχθείς ικανός διάκονός του και να είσαι διατη­ρη­σεις πάντοτε φωτεινό το αγγε­λι­κο ένδυμα με το οποίο ενδύεσαι σήμερα.