Η Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας τίμησε κι εφέτος στις 19 Ιουλίου 2015 τη μνήμη του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ με ευλάβεια, λαμπρότητα και επισημότητα.
Επίκεντρο του εορτασμού ήταν το ομώνυμο παρεκκλήσιο, που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου, πολιούχου και προστάτη της ενορίας και το οποίο φέτος πανηγυρίζει τα 15 χρόνια από τη θεμελίωσή του.
Το απόγευμα του Σαββάτου 18 Ιουλίου 2015 εψάλη ο μέγας πανηγυρικός αρχιερατικός Εσπερινός, έγινε αρτοκλασία και στη συνέχεια ακολούθησε η καθιερωμένη μεγαλοπρεπής λιτανευτική περιφορά των Αγίων λειψάνων και της Ιερής Εικόνας του Αγίου Σεραφείμ.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Μεγάλο Εσπερινό, συμπροσευχομένων των Ιερέων π. Βασιλείου, π. Νέστορος και πλήθους λαού.
Την αγιώνυμο ημέρα της εορτής, κατά την τελεσθείσα πανηγυρική Θεία Λειτουργία, λειτούργησε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βασιλείου.
Όπως και κατά τις προηγούμενες χρονιές, στις διήμερες εορταστικές ακολουθίες εκτέθηκε για προσκύνημα, τμήμα του ιερού και σεπτού λειψάνου του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ από τη Ρωσία.
Όλοι οι πιστοί που παρευρέθηκαν στις εόρτιες λατρευτικές συνάξεις, δεξιώθηκαν στην αίθουσα του Ενοριακού Κέντρου του Αγίου Νικολάου. Ό, τι προσφέρθηκε ήταν προσφορά κυριών της Ενορίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στους Αγίους Πατέρες, που συνεκρότησαν την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο την οποία εόρταζε η Αγία μας Εκκλησία, εκείνους, δηλαδή, που διακρίθηκαν για την αγιότητα της ζωής τους, για το φωτισμό τους από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και επίσης για την παιδεία την οποία απέκτησαν.
Οι Άγιοι Πατέρες, είπε, μας φανερώνουν την αλήθεια και την πίστη της Εκκλησίας πάντοτε, αλλά ιδιαίτερα σήμερα, για να αποφανθεί και να φανερωθεί ότι αυτό που ψάλλαμε είναι αιώνιο και αληθινό: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού…». Πλούσιοι πτώχευσαν και έφθασαν στο σημείο της πείνας, αλλά όσοι μέσα στη ζωή τους αναζήτησαν τον Κύριο, αυτοί δεν ελαττώθηκαν από κανένα αγαθό. Και είναι σημαντικό να το κατανοήσουμε, γιατί επειδή δεν το καταλάβαμε με το λόγο μας και με την καθαρότητα της καρδίας μας, θα το υποστούμε και το υφιστάμεθα πλέον μέσα στη ζωή μας…
…Οι Άγιοι, συνέχισε, είναι άνθρωποι υψηλοτάτης νοήσεως και γι αυτό ακριβώς κατάλαβαν την ουσία των πραγμάτων. Ένας άνθρωπος μικρός τον νουν, δεν μπορεί να καταλάβει πολλά πράγματα…. Έρχεται, λοιπόν, ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ζώντας μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, νέος άνθρωπος, υψηλοτάτης νοήσεως, όπως όλοι οι Άγιοι, και θέτει στον εαυτό του το ερώτημα: «Τι νόημα έχει μια ζωή που τελειώνει στο θάνατο;» Κανένα. Άρα άνθρωπος χωρίς το Θεό είναι ένα σκουπίδι. Είναι κάτι για πέταμα… Και συνεχίζει τη σκέψη ο Άγιος Σεραφείμ. «Τι νόημα έχει να αποκτήσεις όλα αυτά τα πράγματα;» Το ξαναλέω άνθρωπος με υψηλότατο νου, με υψηλότατο δείκτη νοήσεως όπως όλοι οι Άγιοι, ο οποίος συλλαμβάνει την ουσία των πραγμάτων, δεν ταλαιπωρείται ασκόπως, δεν χάνει τη ζωή του, αλλά την κερδίζει από τα νεανικά του χρόνια και γι’ αυτό ο Άγιος φιλοσοφεί τη ζωή και επιλέγει το Θεό. Επιλέγει τον Θεό και την ακρότατη σχέση μαζί του. Τη ζωή της μετοχής στη ζωή του Θεού, που προϋποθέτει τη δική του ταπείνωση…. και επιλέγει το δρόμο της ασκήσεως και το δρόμο της προσευχής.
Ποια είναι η άσκηση, η χρήση του αναγκαίου και τίποτα του περιττού. Εμείς αρρωσταίνουμε, υποφέρουμε, αποκτάμε αρρώστιες από την κατάχρηση του περιττού παντού. Λέει ο Λόγος του Θεού: «Έχοντες τροφές και σκεπάσματα ας αρκεσθούμε σ’ αυτά. Γιατί αυτά μόνον είναι απαραίτητα». Και πότε; Για όσο ζούμε.
Τι χρειάζεται, λοιπόν; Να αποκτήσω εκείνα που θα με διατηρήσουν στη ζωή, και μετά το θάνατό μου. Πρέπει, λοιπόν, κανείς να είναι όντως έξυπνος, για να κάνει αυτήν την σκέψη. Και εκεί συνειδητοποιεί ότι όλα όσα οι άνθρωποι λατρεύουμε, αυτά που ονομάζουμε αμαρτία, είναι αυτό που λέει ακριβώς η λέξη. Αποτυχία! Το ρήμα αμαρτάνω σημαίνει αποτυχαίνω. Πλήθος αποτυχημένων ανθρώπων, πρώτα – πρώτα μέσα στην ίδια τη ζωή, αποτυχημένοι επαγγελματικά, αποτυχημένοι οικογενειακά, αποτυχημένοι κοινωνικά, ανίκανοι να χαρίσουν ένα χαμόγελο στα παιδιά τους τα ίδια. Άρα για ποιο πράγμα είναι ικανοί; Ποια είναι η αξία που έχουν; Ποια είναι η σημασία που πρέπει κανείς να τους δώσει; Ζωντανοί, λερώνουν τον τόπο που στέκονται και αναπνέουν. Μερικούς τέτοιους ανθρώπους, γι’ αυτό ο Θεός τους αφαιρεί τη ζωή. Για να μην κάνουν κακό σε αθώες ψυχές. Και εμείς μετά κλαίμε. Τι κλαίμε; το πτώμα; Αυτόν που επέλεξε μόνος του το θάνατο; Αυτόν που ζει στη βρωμιά; Αυτός, μόνο που υπάρχει, που λερώνει τα σύμπαντα και τον αέρα που αναπνέει;…
……Ο Άγιος Σεραφείμ θέλει να ελέγχει τον εαυτό του και να μην ελέγχεται από αυτόν. Θέλει να ελέγχει την κοιλία του και όχι να ελέγχεται από αυτήν. Και διαλέγει τον νου να είναι ηγεμόνας του σώματος και γι αυτό αυτός ο νούς είναι γεμάτος με την προσευχή… Προσεύχομαι σημαίνει εμπιστεύομαι. Σημαίνει αυτό που έζησε ο Άγιος Σεραφείμ. «Πάσαν την ζωή ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε…
…Έτσι, λοιπόν, αυτή είναι η πίστη των ορθοδόξων. Η πίστη που διαμορφώνει ανθρώπους σαν τον Άγιο Σεραφείμ, σαν τους Αγίους Πατέρες, σαν όλους τους Αγίους.
Γι αυτό, λοιπόν, αν πιστεύετε να ελπίζετε και να μην φοβάστε τίποτα. Γιατί οι πλούσιοι επτώχευσαν όντως και επείνασαν, αλλά οι εκζητούντες τον Κύριον δεν έχασαν κανένα αγαθό. Και από τα υλικά, τα ανθρώπινα, αλλά και από τα πνευματικά υλικά, που είναι πολύ πιο προτιμότερα. Και επειδή μας λείπουν τα πνευματικά αγαθά, γι αυτό εμείς καταστρέφουμε και τα υλικά.
Μακάρι, λοιπόν, να μας φωτίσει ο Άγιος Σεραφείμ και οι Άγιοι Πατέρες, ώστε αυτές τις δύσκολες ώρες να σταθούμε όρθιοι. Και να το θυμάστε, αυτή είναι η νίκη που νίκησε τον κόσμο, και θα τον νικήσει. Αυτή είναι η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, που είναι χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας.
-120x86.jpg)
){kind=link}