“Οι πίκρες και τα προβλήματά μας δεν της είναι ξένα και άγνωστα. Καί αυτό γιατί η Παναγία μας υπήρξε άνθρωπος, όπως είμαστε και εμείς” αναφέρει μεταξύ άλλων στην ποιμαντορική του εγκύκλιο για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο Μητροπολίτης Σάμου Ευσέβιος .
Ακολουθεί ολόκληρη η εγκύκλιος:
Αγαπητά μου παιδιά,
Γιά την Παναγία, που γιορτάζουμε την κοίμησή Της, ύμνους εξαίσιους ψάλλει η αγία μας Εκκλησία. Προεξάρχουν στις υμνωδίες αυτές δύο διακεκριμένοι υμνωδοί, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο άγιος Κοσμάς ο Μελωδός. Καί οι δύο συναγωνίζονται σε υψηλούς τόνους και σε λυρικές εξάρσεις, για να υμνήσουν την «αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών».
Καί είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ γιορτάζουμε την Κοίμηση της Παναγίας και ενώ, εκ πρώτης όψεως, θα εθεωρείτο εύλογο η Κοίμηση να χαρακτηρίζεται ως πένθιμο γεγονός, και , επομένως, σε πένθιμο τόνο να ψάλλουν οι υμνωδοί της Εκκλησίας, εν τούτοις ο τόνος της υμνωδίας είναι εορταστικός και η γιορτή προσλαμβάνει τον χαρακτήρα μεγάλου πανηγυριού, καθώς με βεβαιότητα διακηρύσσουμε ότι «εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε».
Καί είναι βαθιά και ουσιαστική αλήθεια της πίστης μας ο στίχος αυτός με άμεσες μάλιστα τις ηθικές προεκτάσεις της στη ζωή μας. Δεν εγκατέλειψε τον κόσμο η Παναγία μας παρ’ όλο που μετέστη στους ουρανούς. Είναι κοντά μας, μας παραστέκεται, μας σκέπει, μας παρηγορεί, μας αγαπά απεριόριστα γιατί είναι Μάνα όχι μόνο του Θεού, αλλά και δική μας. Ακούει τις προσευχές μας, γνωρίζει τον πόνο μας, αναδέχεται το βάρος των ανεπίλυτων προβλημάτων μας, και μεσολαβεί για μας στον Υιό και Θεό της. Αισθανόμαστε να μας νιώθει, να μας συμπονεί.
Οι πίκρες και τα προβλήματά μας δεν της είναι ξένα και άγνωστα. Καί αυτό γιατί η Παναγία μας υπήρξε άνθρωπος, όπως είμαστε και εμείς. Έζησε μέσα σ’ ένα κόσμο γεμάτο αμαρτία και κακότητα, όπως ζούμε και εμείς. Δοκίμασε με αφθονία την οδύνη και την θλίψη, τα βάσανα και τα δάκρυα. Καί αναδείχθηκε ηρωΐδα της υπομονής, της αντοχής, της καρτερίας. Γι’ αυτό καταλαβαίνει τον πόνο και τις δοκιμασίες μας. Γι’ αυτό κι εμείς στην Παναγία μας καταφεύγουμε με εμπιστοσύνη. Την αισθανόμαστε δίπλα μας. Γευόμαστε τη γλυκειά επικοινωνία μαζί Της. Ακούμε μέσα μας τις μητρικές συμβουλές της. Καί νιώθουμε αισιοδοξία για το μέλλον γιατί έχουμε «ελπίδα και στήριγμα και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον».
«Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχημένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλά αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα. . .», ψάλλουμε στην παράκλησή Της και το διαπιστώνουμε και στην πράξη καθημερινά. Το επιβεβαιώνει αιώνες τώρα η Ιστορία. Υπάρχουν αναρίθμητες θαυμαστές επεμβάσεις της στη μαρτυρική πορεία του Έθνους μας. Όταν τις μελετάμε, βλέπουμε μπροστά μας την Υπέρμαχο Στρατηγό, την γλυκειά μάνα του βασανισμένου λαού μας, το καταφύγιο του Γένους μας. Βλέπουμε Αυτήν, «εν ης εγείρονται τρόπαια και εχθροί καταπίπτυσι».
Αγαπητά μου παιδιά,
Στη ζωή μας πολλές φορές βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσεις και σε αδιέξοδα. Υπάρχει όμως τέλος και ορθή διέξοδος. Η διέξοδος του Θεού. Δηλαδή αντί να κοιτάμε κάτω ή τριγύρω μας, για να βρούμε λύση, να κοιτάξουμε επάνω. Να επικαλεσθούμε τον Θεό και την Παναγία μας και να Τούς δώσουμε την δυνατότητα να δώσουν Αυτοί την λύση που ασφαλώς θα είναι η καλύτερη. Θα είναι λύση «υπέρ εκ περισσού ων αιτούμεθα ή νοούμεν», όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος προς τους Εφεσίους.
Χρειάζεται γενναίο φρόνημα μπροστά στις δυσκολίες και στα εμπόδια της ζωής και αυτό μας το εξασφαλίζει η επαφή μας με τον ουρανό. Υπάρχει σοβαρή οικονομική κρίση αλλά ποιό μεγάλη πνευματική. Είναι μια ευκαιρία να δούμε την Εκκλησία μας ως φιλόστοργη μητέρα που γνωρίζει καλά να νουθετεί, διακριτικά να διορθώνει, να παρηγορεί αληθινά, να χαρίζει πραγματική αισιοδοξία και χαροποιό ελπίδα. Οι μεγάλοι σε ηλικία γνωρίζουν παράλληλα με την ιστορία, ότι ο Νεοέλληνας πέρασε σίγουρα ποιό δύσκολες και ζοφερές περιπέτειες από τις σημερινές. Όμως τότε είχε ορθότητα, εντιμότητα, ειλικρίνεια και φόβο Θεού. Είχε ισχυρές βάσεις που τον στήριζαν όρθιο.
Αγαπητά μου παιδιά,
«Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε». Καί μείς προστρέχουμε στην χάρη σου με τη γλυκειά βεβαιότητα, ότι δεν θα «παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς», αλλά θα «προφθάσης ως αγαθή εις την βοήθειαν ημών».
Χρόνια Πολλά
Με πατρική αγάπη
Ο Επίσκοπός σας
+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ
