Την Κυριακή της Πεντηκοστής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων Βεργίνας.
Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τον Εσπερινό του Αγίου Πνεύματος και διάβασε τις σχετικές ευχές της γονυκλισίας.
Η ομιλία του Σεβσαμιωτάτου:
«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν και προθεσμίαν επαγγελίας και ελπίδος συμπλήρωσιν».
Τους λόγους του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου δανείζεται ο ιερός υμνογράφος για να εκφράσει το νόημα της μεγάλης αυτής εορτής και γενεθλίου ημέρας της Εκκλησίας μας, για να εκφράσει το μέγα και σεβάσμιο μυστήριο, την επιδημία του Παναγίου Πνεύματος.
Ας ακούσουμε όμως σήμερα τον άγιο Γρηγόριο να μας εξηγεί και να μας ερμηνεύει το γεγονός της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος.
Έπρεπε, γράφει ο άγιος, όπως ο Υιός είχε φανεί στον κόσμο εν σώματι και είχε εν σώματι συναναστραφεί τους ανθρώπους, έτσι να φανεί σωματικώς και το Πανάγιο Πνεύμα. Και καθώς ο Χριστός επέστρεψε στον Πατέρα, εκείνο να έρθει προς εμάς.
Δεν εμφανίζεται με άλλη μορφή, συνεχίζει ο ιερός Πατήρ, αλλά με τη μορφή γλωσσών, για να δείξει τη σχέση και την οικείωσή του με τον Λόγο, τον Χριστό. Οι γλώσσες είναι πύρινες, αφενός γιατί η παρουσία του προϋποθέτει και απαιτεί την κάθαρση, και αφετέρου γιατί ως το τρίτο πρόσωπο της αγίας Τριάδος μετέχει της Θεότητος και ο Θεός είναι πυρ, πυρ καταναλίσκον. Οι γλώσσες του πυρός μερίζονται επί τους αποστόλους για να μας διδάξουν τη διαφορετικότητα των χαρισμάτων του αγίου Πνεύματος και καθέζονται «εφ᾽ ένα έκαστον» για να δείξουν την εν τοις αγίοις ανάπαυσιν αυτού. Και δεν κατέρχονται οπουδήποτε, αλλά κατέρχονται στο υπερώο για να υποδηλώσουν την ανάγκη όσοι θέλουν να λάβουν το άγιο Πνεύμα να αρθούν από τα ταπεινά και τα χαμηλά, από τα γήινα και αμαρτωλά, αλλά και ακόμη ότι όσα θα διδάξει το άγιο Πνεύμα στους μαθητές του Χριστού αποτελούν συνέχεια εκείνων τα οποία τους δίδαξε ο ίδιος παραδίδοντάς τους τα θεία και υπερφυή μυστήρια στο ίδιο υπερώο.
«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν».
Σήμερα, αδελφοί μου, γράφει ο άγιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας, η γη γίνεται ουρανός, «και το πυρ του Παρακλήτου τους αποστόλους ως λύχνους ανάπτει και φωτίζει της οικουμένης τα πέρατα». Σήμερα «η της επιδημίας του Παρακλήτου υπόσχεσις» τελείται, και το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως ολοκληρώνεται. Ο Χριστός «έλαβε σάρκα και έδωσε πνεύμα»· αναβίβασε με την Ανάληψή του την ανθρώπινη φύση στον ουρανό, εν δεξιά του Πατρός του, και κατεβίβασε το πνεύμα του στη γη, «εφ᾽ ένα έκαστον των μαθητών» του και όσων επρόκειτο να πιστεύσουν σ᾽ Αυτόν.
Μυστήριο μέγα και σεβάσμιο η επιφοίτηση του Παρακλήτου Πνεύματος, αδελφοί μου. Αλλά, ας μη μείνουμε μόνο θεατές του μυστηρίου· ας μη σταθούμε μόνο έκπληκτοι ενώπιον του θαύματος, αλλά ας ανέλθουμε και εμείς εις το υπερώο, συγκεντρώνοντας τον νού μας από τα υλικά και κοσμικά πράγματα στα θεία και ουράνια. Ας ανέλθουμε με διάθεση ταπεινώσεως να ακούσουμε και να διδαχθούμε τι το Πνεύμα του Κυρίου λαλεί. Διότι το άγιο Πνεύμα δεν ομιλεί στις ψυχές που εμμένουν στο ίδιο θέλημα· δεν φωτίζει εκείνες που νομίζουν ότι δεν χρειάζονται το φως του· δεν καθοδηγεί εκείνες που νομίζουν ότι γνωρίζουν τον δρόμο και δεν χρειάζονται οδηγό· δεν στηρίζει εκείνες που νομίζουν ότι είναι από μόνες τους ισχυρές και δεν χρειάζονται τη βοήθειά του.
Ας ανέλθουμε στο πνευματικό υπερώο της Εκκλησίας, με διάθεση να δώσουμε και εμείς σάρκα και να λάβουμε Πνεύμα. Διότι εάν η σάρκα και οι μέριμνές της κατέχουν τον νού μας και συνέχουν την ψυχή μας, τότε δεν υπάρχει χώρος για το Πανάγιο Πνεύμα. Εάν παραμείνουμε προσηλωμένοι στην επιθυμία του κόσμου, τότε το άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να κατέλθει στις ψυχές μας.
Εάν όμως αποφασίσουμε να υψωθούμε από τα επίγεια και κοσμικά, εάν θελήσουμε να αποχωρισθούμε από την πλάνη του βίου και το κοσμικό φρόνημα, τότε το Πανάγιο Πνεύμα θα βρεί χώρο στις ψυχές μας, θα βρεί χώρο στον νού μας και ως πυρ θα κατακαύσει τα άχυρα της αμαρτίας, θα κατακαύσει τους εμπαθείς λογισμούς και θα καθαρίσει την ψυχή και τον νού μας. Τότε το Πανάγιο πνεύμα ως φως θα μας φωτίσει και θα εκδιώξει τις σκιές που δημιουργούν τα πάθη και οι αδυναμίες στην ψυχή μας και θα καταλάμψει τον νού μας και θα μας γνωρίσει «οδόν εν η πορευσόμεθα».
Και τότε όντως, αδελφοί μου, θα εορτάσουμε και εμείς τη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, όχι κοσμικά αλλά πνευματικά, όπως αρμόζει και θα γίνουμε και εμείς κοινωνοί της επαγγελίας του Θεού και μέτοχοι της χάριτος του Παναγίου του Πνεύματος.
){kind=link}
Discussion about this post