του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Μέσα σε κλίμα απλοϊκής αρχοντιάς και φωτοχυσίας και με την προσέλευση πολλών πιστών από το Βελβεντό, τη Βέροια, ομογενών από τη Γερμανία και την Αυστραλία, τελέσαμε (7-7-2014) τις ιερές εορταστικές Ακολουθίες στο πανηγυρίζον εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής στην ομώνυμη Κοινότητα Αγία Κυριακή (Σκούλιαρη).
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις των παλαιοτέρων το εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής χτίστηκε γύρω στα 1750. Τόσο παλιό είναι. Και σ’ αυτό και με κέντρο τη Θεία Λειτουργία στη μνήμη της Μεγαλομάρτυρος συνοψιζόταν ολόκληρη η βιοτικο-πνευματική και πολιτιστική ζωή του κατ’ εξοχήν κτηνοτροφικού χωριού. Και είναι το παράδειγμα αυτό μια από τις απαντήσεις σε όσους θα ήθελαν η πίστη των χριστιανών να αποβάλλει τα ζωτικά στοιχεία που απορρέουν από την ενσάρκωση και να γίνει λειψή, ατομική, πλατωνική και μονοφυσιτική.
Το χωριό μετονομάστηκε από Σκούλιαρη σε Αγία Κυριακή το 1961 με πρόταση του τότε Προέδρου της Κοινότητας Ευάγγελου Στεργιόπουλου και με ομόφωνη γνώμη του κοινοτικού συμβουλίου της εποχής.
Από το εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής, που βρίσκεται σε μια δεσπόζουσα θέση-κορυφή, πάνω από το Σκεπασμένο του Βελβεντού, μπορείς να δεις και να απολαύσεις τον μεγάλο κάμπο της λίμνης Αλιάκμονα-Πολυφύτου και κάνοντας το σταυρό σου να αναφωνήσεις μαζί με τον ψαλμωδό το: ‘’ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας’’. (Ψαλμ. 103, 24). Πόσο πολλά τα έργα σου είναι, Κύριε! Τα ‘κανες όλα με σοφία. Μια αναφώνηση για την αρμονία στη φύση, που περνά σε προσδοκία στα ανθρώπινα, τα προσωπικά και συλλογικά, με τις τόσες πείσμονες και ανώφελες αντιδράσεις από εύηχες οργανώσεις.
Η Αγία Κυριακή (που οι χριστιανοί γονείς της, της έδωσαν αυτό το όνομα επειδή γεννήθηκε ημέρα Κυριακή) πριν ακόμα αγγίξει την ηλικία των 20 ετών, μαρτύρησε για το Χριστό. Η άθληση της Μάρτυρος έγινε στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας στα χρόνια των αρχαίων διωγμών, επί αυτοκράτορα της Ρώμης Διοκλητιανού (284-305) μετά από βίαιη αρπαγή των αρχών από τους γονείς της, αφού πρώτα οδηγήθηκε στον Κριτή και πέρασε από ανακρίσεις, καλοπιάσματα, υποσχέσεις, πιέσεις και απειλές και αφού δεν υπέκυψε σε όλα αυτά, υποβλήθηκε σε φριχτά μαρτύρια (κρέμασαν τη Μάρτυρα από τα μαλλιά της, γυμνή, και έκαιγαν το σώμα της με αναμμένες λαμπάδες) την οδήγησαν, οι δήμιοι, έξω από την πόλη να την αποκεφαλίσουν και τη βρήκαν νεκρή, μετά την προσευχή της στο Χριστό που η ίδια ζήτησε, ως τελευταία επιθυμία, να έχει.
Στις πρωινές Ακολουθίες του Αγιασμού, του Όρθρου, της Θ. Λειτουργίας, του κτητορικού μνημοσύνου και της ευχής των κολλύβων στη μνήμη της εορταζόμενης Μάρτυρος έψαλαν ο πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Γιάννης Τζινίκος με τον επίτροπο και ψάλτη Γιάννη Παπαγόρα και διακόνησαν ο Δημήτριος Τσέγκος και ο εκκλησάτορας Στέργιος Κακούλης.
Στις επισκευαστικές εργασίες συνέβαλαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού με τον οβολό τους. Πρωτομάστορας ήταν ο Δημήτριος Σεραφείμ με βοηθούς τον Αντώνιο Σγούρο, το Θεόδωρο Στεργιόπουλο, το Δημήτριο και Γεώργιο Τσέγκο και το Γεώργιο Μγιάλα.
Το ξύλινο τέμπλο είναι έργο του ξυλουργού Νικολάου Κουτσάκη και οι εικόνες σ’ αυτό (δεσποτικές και δωδεκάορτο) προσφορά του ζεύγους Ευάγγελου και Μάλαμας Γκαρμπούνη και της Θεοδώρας Κακούλη του Λάμπρου.
Το εξωκλήσι της Αγίας Κυριακής το φροντίζουν με αγάπη και μεράκι οι εκκλησάτορες, το ζεύγος Στέργιος και Μαρία Κακούλη με συνεργάτη τους τον επίτροπο Δημήτριο Τσέγκο.
Μετά τη Θεία Λειτουργία ακολούθησε ο χορός των πιστών γύρω από το εξωκλήσι και το κέρασμα της πανήγυρης στο υπαίθριο Αρχονταρίκι κάτω από τον ίσκιο των καρυδιών και των ακακιών με καφέ και τσίπουρο με σπιτικούς μεζέδες, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, πιπεριές από τα περιβόλια του χωριού, ελιές Αγίας Κυριακής και νόστιμους κεφτέδες.
-120x86.jpg)
){kind=link}