Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων για τα 20 χρόνια από τον σεισμό του Αιγίου- Μια μαρτυρία

20 χρόνια πίσω, στην τραγική νύχτα της 15ης Ιουνίου 1995 μας γυρνάει ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων & Αιγιαλείας με αφορμή την μαύρη επέτειο του σεισμού του Αιγίου…

Αναλυτικα

15 ΙΟΥΝΙΟΥ 1995 – ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ
15 ΙΟΥΝΙΟΥ 1995
Ο ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ!

________Ήταν μια τραγική νύκτα! Στις 3.00′ περίπου μετά τα μεσάνυκτα ένας φοβερός σεισμός μας ξύπνησε! Ήταν ο σεισμός, που κατέστρεψε το Αίγιο! Σήμερα ας θυμηθούμε τις ημέρες εκείνες! Ας προσευχηθούμε για τις ψυχές όσων έφυγαν! Ας ευχαριστήσουμε την Υπεραγία Θεοτόκο, επειδή απέτρεψε την μεγαλύτερη καταστροφή!
________Είκοσι ημέρες περίπου ενωρίτερα είχαμε τελέσει την αναίμακτη Λατρεία μας στον ιερό ναό …….της Ελίκης. Εκεί εντελώς ξαφνικά άρχισε να ευωδιάζει το Τίμιο Ξύλο, που είναι ένθετο στον Σταυρό Ευλογίας, τον οποίο χρησιμοποιούμε ανελλειπώς σε κάθε θεία λειτουργία. Είχαμε την απορία τί νά εσήμαινε αυτό τό «θεοσημείο»;
________ Η απορία μας λύθηκε, όταν ήλθε η καταστροφή. Οι κάτοικοι έζησαν ημέρες φρίκης! Είχαν εγκατασταθή σε σκηνές, οι οποίες είχαν στηθή στις πλατείες της πόλεως. Εμείς, εκτός από τήν φροντίδα για το ημερήσιο φαγητό, είχαμε βάλει στόχο την ψυχική ανόρθωση του Λαού μας. Όπλο μας ο Τίμιος Σταυρός, ο οποίος σκορπούσε ρίγη κατανύξεως στούς πιστούς, οι οποίοι ήσαν εδώ και εκεί στους καταυλισμούς. Εκεί τελούσαμε την ιερά Παράκληση και ο κόσμος προσκυνούσε τον Σταυρό, που ανέδιδε τήν ανεξήγητη ευωδία του.
________ Μιά ημέρα ήμασταν σε Συνεδρία μιάς Επιτροπής σε μία από τις τρείς σκηνές, που είχαν στηθή στην αυλή του 1ου Δημοτικού Σχολείου. Εκεί είχαν εγκατασταθή οι Δημόσιες Υπηρεσίες της Νομαρχίας και του Δήμου, οι επιφορτισμένες με την φροντίδα των σεισμοπλήκτων. Ξαφνικά στην διπλανή σκηνή εκτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ένα υπηρεσιακό τηλέφωνο εκτάκτου ανάγκης, που είχε εγκατασταθή για την διευκόλυνση των παραγόντων των Δημοσίων Υπηρεσιών. Ο αριθμός κλήσεως ήταν άγνωστος στο Κοινό.

________ Εκτύπησε, λοιπόν, το τηλέφωνο, όπου μετέβη ο τότε Δήμαρχος Λέλος Σιαβελής. Έπειτα από λίγα λεπτά της ώρας ο μακαριστός Λέλος επέστρεψε στην Επιτροπή μας. Έμοιαζε ανήσυχος! Είχε ένα πρόσωπο, που έδειχνε κάποια αμηχανία. Στο ερώτημα: «Τι συμβαίνει, Λέλο;», η απάντηση ήταν η εξής: “Απορώ και εξίσταμαι. Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ήταν μια γυναίκα από την Θεσσαλονίκη, όπως μου είπε. Μου είπε δέ τα εξής λόγια: «Στο Λαό του Αιγίου να πήτε, ότι σας έσωσε ο Σταυρός του Κυρίου! Γι’ αυτό νά υψώσετε ένα μεγάλο Σταυρό σέ ένα σημείο, που θά είναι ορατό από την πόλη, ώστε να τον βλέπουν οι κάτοικοι και να ευλογούν τό όνομα του Σωτήρος Χριστού!» «Αυτά μου είπε καί μου έκλεισε το τηλέφωνο», συνεπλήρωσε ο Λέλος Σιαβελής.

________Προφανώς αυτή ήταν μια θεία αποκάλυψη! Η «γυναίκα από την Θεσσαλονίκη» δεν μπορεί να ήταν μιά πραγματική γυναίκα! Ουδείς εγνώριζε τον αριθμό του υπηρεσιακού τηλεφώνου, όπως προείπαμε. Άρα το φαινόμενον της ευωδίας του Τιμίου Σταυρού με το Τίμιο Ξύλο στην Ελίκη, που εμείς έχουμε στα χέρια μας, έλαβε την ερμηνεία του με το τηλεφώνημα «από την Θεσσαλονίκην»!

________ Είκοσι χρόνια από τότε δεν έχουμε λησμονήσει το αίτημα για την τοποθέτηση ενός μεγάλου Σταυρού σέ ένα σημείο, κατά το δυνατόν, ορατό από τήν πόλη μας. Ψάχνουμε για τον κατάλληλο τόπο. Και, μέ τήν βοήθεια του Κυρίου μας, θα το κατορθώσουμε! Παραμείνατε στο ακουστικό σας.
________ Εθεώρησα χρέος μου να καταγράψω την μαρτυρία αυτή, για να μείνει καταγεγραμμένη. Σας διαβεβαιώ, επί τη αρχιερωσύνη μου ότι τα παραπάνω δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας μου.

+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ