Μήνυμα ζωής από μία μάνα με τέσσερα παιδιά

Τα παιδιά χρειάζονται μόνο αγάπη για να μεγαλώσουν.

Είναι το μήνυμα ζωής μιας μητέρας με τέσσερα παιδιά, της κ. Ελένης Αναστασάκη, που με αυτόν τον τρόπο δείχνει και τον δρόμο της ελπίδας στο απελπισμένο ζευγάρι που σταμάτησε την κύηση του παιδιού του με έκτρωση γιατί ήταν άνεργοι και ένιωσαν ότι δεν μπορούν να το μεγαλώσουν.

Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Το θέμα που αποκάλυψε με το ζευγάρι των ανέργων, που δεν άφησαν το παιδί τους να έρθει στον κόσμο, συγκλονίζει την Ελλάδα από χθες και σχεδόν την έχει μοιράσει στα δύο: είναι αυτοί που μιλάνε πια ανοιχτά για χιλιάδες εκτρώσεις λόγω ανεργίας και ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα και είναι οι άλλοι που καταδικάζουν τις περιπτώσεις των αμβλώσεων υποστηρίζοντας ότι πάντα υπάρχουν τρόποι για να μεγαλώσεις ένα παιδί.

Το προσωπικό μου email και το newsbomb.gr κατακλύζονται από τις απόψεις των δύο αυτών πλευρών και σήμερα παρουσιάζουμε την περίπτωση της κ. Ελένης Αναστασάκη η οποία μας λέει:

«Είμαι πολύτεκνη μητέρα, με 4 παιδιά. Το μικρότερο είναι 2 ετών και το μεγαλύτερο 13. Το κοριτσάκι μας γεννήθηκε το 2011, μέσα στην οικονομική κρίση και την κατάρρευση της Ελλάδας. Δεν διανοηθήκαμε ποτέ να το “ρίξουμε” (ανατριχιάζω και μόνο που γράφω τη λέξη), παρά το γεγονός ότι ο σύζυγός μου, που είναι επαγγελματίας οδηγός, δουλεύει πια μόνο για να πληρώνουμε κάποιους από τους λογαριασμούς μας.

Δεν κατηγορώ τα ζευγάρια που επιλέγουν άλλο δρόμο και δεν γεννούν τα παιδιά που τους στέλνει ο Θεός, ούτε υποστηρίζω ότι η δική μας επιλογή είναι εύκολη. Η μάνα μου έλεγε πάντα κ. Χαρδαβέλλα ότι τα παιδιά χρειάζονται μόνο αγάπη για να μεγαλώσουν. Όμως πιστέψτε με, η άποψη αυτή δεν με παρηγορεί όταν υπάρχουν μέρες που το μεροκάματο δεν φτάνει για να πάρουμε τα δύο πακέτα μακαρόνια που χρειαζόμαστε για να τραφούμε 6 άτομα. Όταν υπάρχουν μέρες που εγώ δεν τρώω παρά μόνο ένα κομμάτι ξερό ψωμί, για να φτάσει το φαγητό για τα παιδιά και ο πατέρας τους οδηγεί 12 και 14 ώρες νηστικός, πίνοντας νερό για να ξεγελάσει την πείνα του.

Αν κάποιος μου έλεγε πριν από λίγα χρόνια ότι θα ξεκινούσα από τις 5 το πρωί για να στηθώ σε μια ουρά που κάνουν δωρεάν διανομή τροφίμων, θα τον περνούσα γα τρελό. Σήμερα περιμένω για ώρες για μια σακούλα λαχανικά και φεύγοντας νιώθω ότι μου χαρίσανε τον κόσμο όλο.
Όμως ούτε για μια στιγμή δεν μετανιώνω που έκανα 4 παιδιά. Γιατί πιστεύω ότι αυτή η χώρα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη από τη γέννηση των παιδιών μας.
Διαβάζω κάθε μέρα ότι οι ξένοι έχουν βάλει στο μάτι τα πετρέλαιά μας, τα νησιά μας, τις επιχειρήσεις μας, τα ακίνητά μας, την εθνική μας κυριαρχία. Και σας ρωτάω: ακόμη κι αν καταφέρουμε να τα σώσουμε όλα αυτά, ακόμη κι αν οι δανειστές δεν μας πάρουν την Ελλάδα, τι νόημα θα έχει αν δεν υπάρχουν σε αυτή τη χώρα νέοι άνθρωποι; Αν δεν γεννιούνται ελληνόπουλα που θα πάρουν στα χέρια τους την αυριανή Ελλάδα για να την ξανακάνουν μεγάλη;

Γι’ αυτό και σε όλους αυτούς που λένε “μα γιατί επιτέλους δεν αντιδράτε, γιατί δεν κάνετε κάτι και ανέχεστε παθητικά τα πάντα”, εγώ απαντάω ότι μεγαλώνω 4 παιδιά. Κι όπως τραγουδούσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου:

“Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί, θα σε πουλήσουν… Και όταν έρθουν οι καιροί που θα ‘χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα”.