“Εν μέσω πλήρους κρίσης, η Ελλάδα τολμά να απαιτήσει από τη Γερμανία την επιστροφή του κατοχικού δανείου και τις πολεμικές αποζημιώσεις” είναι η πρώτη πρόταση του άρθρου τoυ γαλλικού εβδομαδιαίου περιοδικού L’Express που αναφέρεται στο θέμα με τρόπο που δείχνει πως μέχρι πρότινος το ζήτημα των αποζημιώσεων ήταν εντελώς άγνωστο στην Ευρώπη.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, παρά τον πρώτο αιφνιδιασμό και το απόλυτο “nein” του Βερολίνου, οι απαιτήσεις των Ελλήνων μοιάζουν καθόλα τεκμηριωμένες και σημειώνει πως το θέμα θα συζητηθεί και στη συνάντηση Μέρκελ – Τσίπρα τη Δευτέρα 23 Μαρτίου.
Ο Αλέξης Τσίπρας βάζει το θέμα στη συζήτηση
Ο αρθρογράφος του γαλλικού μέσου αναρωτιέται αρχικά αν η Γερμανία χρωστά πράγματι δισεκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα και σημειώνει πως αν ισχύει κάτι τέτοιο φαίνεται πως το Βερολίνο είναι το ίδιο κακοπληρωτής, κάτι που προσάπτει σήμερα στην Αθήνα. Στη συνέχεια περιγράφει την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Καισαριανή, στο μνημείο της αντίστασης, λίγες ώρες μετά την ορκωμοσία του. “Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αναφέρθηκε στο αναγκαστικό δάνειο 476 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων του 1942. Σε σημερινή αξία το ύψος αυτού του δανείου φτάνει μεταξύ 5 και 11 δις ευρώ”.
“Αυτές οι απαιτήσεις έρχονται εν μέσω ενός πόκερ για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους της Ελλάδας, προκάλεσαν της ψυχρές και κατηγορηματικές αντιδράσεις από πλευράς Γερμανίας” σημειώνει στη συνέχεια το άρθρο που παραθέτει δηλώσεις στελεχών της γερμανικής κυβέρνησης πως το θέμα των αποζημιώσεων έχει κλείσει. “Ωστόσο, στο πέρασμα των ημερών, αυτή η ωραία βεβαιότητα πως το θέμα έχει κλείσει κατέρρευσε, προκαλώντας το διχασμό μεταξύ των ιστορικών στη βάση των δηλώσεων του κ. Τσίπρα” σημειώνει το άρθρο.
Η φράση ταμπού που αποφεύγει η Γερμανία
Το άρθρο στη συνέχεια κάνει μια εκτενή αναφορά στην ιστορία πίσω από τις ελληνικές απαιτήσεις ξεκινώντας από τη Σύνοδο του Λονδίνου το 1953 και τις πιέσεις των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων να μην εξαθλιωθεί η Γερμανία οικονομικά από τους Συμμάχους. “Οι Έλληνες δέχονται να διαπραγματευτούν την επιστροφή του δανείου την ημέρα που Ανατολική και Δυτική Γερμανία υπογράψουν σύμφωνο ειρήνης” σημειώνει το άρθρο και εκεί βρίσκεται και η φράση κλειδί, με την οποία παίζει έκτοτε το Βερολίνο ώστε να αποφεύγει να αναφερθεί στο θέμα. Γιατί; Διότι το 1989, στις διαδικασίες επανένωσης της Γερμανίας η οποία όμως “σε καμιά περίπτωση δεν επρόκειτο για σύμφωνο ειρήνης”. Με απλά λόγια “η κυβέρνηση Κολ φρόντισε ο όρος “σύμφωνο ειρήνης” να μην εμφανίζεται σε κανένα κείμενο. Όλα αυτά φυσικά με την συναίνεση των Αμερικάνων, των Γάλλων, των Βρετανών και των Ρώσων”.
Ένα ζήτημα που πια δεν είναι ταμπού για τη Γερμανία
Το άρθρο κλείνει αναφέροντας πως το θέμα των αποζημιώσεων έχει αρχίσει να βρίσκει έδαφος εντός Γερμανίας και όλο και περισσότερες προσωπικότητες της αντιπολίτευσης, αλλά και κάποιες της συμπολίτευσης εκτιμούν πως η χώρα δεν μπορεί να αγνοεί τις ελληνικές απαιτήσεις. “Πρέπει να διαχωρίσουμε το πρόβλημα των πολεμικών αποζημιώσεων, από εκείνο των συζητήσεων για την κρίση της Ελλάδας και του Ευρώ. Φρονώ πως πρέπει οπωσδήποτε να ανοίξει ένας διάλογος για τις αποζημιώσεις. Είναι μέρος της ιστορίας μας. Είμαι αντίθετος στο να σβήσουμε οριστικά το παρελθόν μας. Ακόμη και μετά από δεκαετίες” εκτιμά ο αντιπρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Ραλφ Στένγκερ. Στην ίδια γραμμή και ο πρόεδρος του αριστερού Die Linke Άντον Χοφράιτερ, αλλά και ο επικεφαλής των Πράσινων Μπερντ Ρίξιενγκερ.
“Όπως και με την περίπτωση της επιστροφής του κλεμμένου χρυσού στην Ελβετία (1997), της αποζημίωσης των εργατών σε καταναγκαστικά έργα της Γερμανίας ή ακόμη και της αποκατάστασης των έργων τέχνης που κλάπηκαν από Εβραίους (1998), η Γερμανία είναι σίγουρα στο σημείο, να ανοίξει και πάλι ένα ντροπιαστικό κεφάλαιο της ιστορίας της προκειμένου να ρυθμίσει τα χρέη της που παραμένουν πάντα σε αδράνεια.” κλείνει το άρθρο δείχνοντας πως η κινήσεις της ελληνικής πλευράς προκάλεσαν σοβαρούς τριγμούς σε πολιτικό επίπεδο στο Βερολίνο.
-120x86.jpg)
