Δια του Δελτίου Tύπου της 6ης Ιουλίου ε.έ. η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εγνωστοποίησε τον καταρτισθέντα πίνακα των θεμάτων, τα οποία πρόκειται να εξετάσει η Ιεραρχία κατά τον προσεχή Οκτώβριο, η οποία θα συνεδριάσει από 2 έως 5 Οκτωβρίου 2012, είναι δε τα παρακάτω:
«Η ποιμαντική της Εκκλησίας στην εποχή των μνημονίων».
«Οι δυσκολίες της Εκκλησίας κατά την άσκηση της ποιμαντικής Της» και
«Εκκλησία, νέες αντιλήψεις και νέα τεχνολογία».
Ατενίζοντας τα θέματα αυτά η επισκοπική μας καρδιά ετρώθη! Πληγώθηκε΄, καί πολύ μάλιστα, διότι, καθ’ ον χρόνον η πίστη διώκεται και η Ελλάδα χάνεται, εμείς οι Ταγοί της Εκκλησίας μοιάζουμε σαν νά μένουμε απαθείς καί με αδιαφορία «να χτενιζόμαστε»!
Τρέχουμε π.χ για να υποδεχθούμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη, διοργανώνουμε τελετές υποδοχής, που θυμίζουν τους θριάμβους της Ρωμαϊκής εποχής, συνωστιζόμαστε για το ποιος θα κερδίσει την εύνοιά Του, είμεθα σπάταλοι στο λιβάνισμα, ξοδεύουμε κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ και με όλα αυτά όχι μόνο προδίδουμε την πρωτοχριστιανική απλότητα, αλλά και σκανδαλίζουμε τον Λαό!
Άσφαλώς όλα αυτά δεν τα απαιτεί ο Πατριάρχης μας, πλήν όμως και δεν τα αποστρέφεται, δέν τα καταδικάζει, ούτε και τα απαγορεύει!
Πολύ π.χ. μας λυπεί το γεγονός, ότι συχνά διαβάζουμε αιχμηρά επικριτικά σχόλια για τον Πατριάρχη μας! Δεν φταίνε μόμο οι άλλοι! Καί ο ίδιος δεν πρέπει να εκτίθεται με τά συχνά ταξίδια Του και τις πολυπληθείς ακολουθίες Του!
Έτσι δίδει αφορμή σέ πικρόχολα σχόλια! Δήτε π.χ. τι έγραψε η εφημερίδα “Ορθόδοξος Τύπος” στο κύριο άρθρο της 6ης Ιουλίου ε.έ.
Παραλληλίζει τόν Πατριάρχη μας με τον Πάπα της Ρώμης καί γράφει: “Ο Πάπας λοιπόν κυρίαρχος πάντων, στον οποίο υποκλίνονται και οι Ορθόδοξοι επίσκοποι (εννοεί τόν Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, ο οποίος πολύ πρόσφατα, επισκεφθείς τη Ρώμη, και υποκλίθηκε στον Πάπα και το χέρι του Πάπα ασπάσθηκε) αιτούμενοι την ευλογία του!
Μήπως όμως και στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο δεν υποκλίνεται αδιακρίτως πλειάδα Ορθοδόξων επισκόπων τιμώντας τον περίπου με τιμές και λόγους, που ταιριάζουν προς ένα Πάπα; Το πρωτείο τιμής του Οικουμενικού Πατριάρχου πρακτικά φαίνεται να μη διαφέρει πολύ από το πρωτείο εξουσίας του Πάπα” της Ρώμης!
Απορρίπτουμε, λοιπόν, αναφανδόν αυτήν την πολυτέλεια, την δουλοπρέπεια και την σπατάλη! Ο κόσμος καίγεται, κι εμείς ………χτενιζόμαστε! Και τούτο υποστηρίζουμε, καθ ‘ όσον πουθενά, μέσα από τα θέματα που ώρισεν η ΔΙΣ, δεν μεταδίδεται μια ΑΓΩΝΙΑ.
Πουθενά δεν φαίνεται να θίγωνται οι υπαίτιοι! Πουθενά δεν φαίνεται διάθεση μάχης! Ώστε λοιπόν και εκείνοι, δηλ.οι πολιτικοί, μπορούν να συνεχίζουν το καταστρεπτικό τους έργο (π.χ. το γκρέμισμα της Πίστεως, την ανάδειξη των ψευδο-θρησκειών κλπ) κι εμείς, δηλ. οι της Εκκλησίας, να προσαρμοζόμαστε με σχετική άνεση στις νέες συνθήκες!
Πώς αλλοιώς να διαβάσω το θέμα για τις δυσκολίες της Εκκλησίας κατά την άσκηση της ποιμαντικής της;
Όλα αυτά μας οδήγησαν σε μία αγανάκτηση και εξέγερση, εξέγερση και διέργεση ψυχική, εσωτερική!
Για δεύτερη φοορά καταγράψαμε την αγωνία μας σ’ ένα χαρτί, συντάξαμε δηλ. μια αναφορά, την οποία και εταχυδρομήσαμε στους αρμοδίους της εκκλησιαστικής Διοικήσεως. Για δεύτερη φορά προτείναμε θέματα καυτά της επικαιρότητος.
Τήν π΄ρωτη φορά μέ τήν από 16 Φεβρουαρίου ε.έ. ζητήσαμε την σύγκληση της Ιεραρχίας για να ασχοληθή με τά θέματα α) της οικουμενικής Κινήσεως, β) της Μεταπατερικής Θεολογίας καί γ) της μεταγλωττίσεως των λειτουργικών κειμένων.
Η ΔΙΣ όχι μόνον δεν ασχολήθηκε με αυτά, αλλά και δεν καταδέχθηκε να μας τιμήσει με μιά τυπική έστω απάντηση της. ΜΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΕ! ΜΑΣ ΑΓΝΟΗΣΕ! Στό καλάθι των αχρήστων έρριψε τήν αναφορά ενός εκ των παλαιοτέρων Αρχιερέων Μελών της! Τριάντα έξ χρόνια συμπληρώσαμε ως Αρχιερεύς!
Θα μας ακούσουν άραγε τώρα; Μακάρι! Εμείς, για να είμαστε ειρηνικοί με τη συνείδησή μας, πράττοντας το κατά δύναμη, προβαίνουμε σήμερα στις εξής δύο πρόσθετες ενέργειες.
Διαβιβάζουμε το κείμενο της δεύτερης αναφοράς-διαμαρτυρίας μας προς τους Σεβ. Μητροπολίτες της Εκκλησίας της “Ελλάδος, προκειμένου νά λάβουν γνώση.
Καταφεύγουμε και στο χριστεπώνυμο Πλήρωμα, στο Λαό του Θεού, στους πιστούς, στα τέκνα της Εκκλησίας, για να μεταδώσουμε και σ’ αυτά την αγωνία της ψυχής μας. Προβαίνουμε δηλ. στην παρούσα ανάρτηση, στο προσωπικό μας blog, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που μας δίδει το διαδίκτυο. Μακάρι κάποιοι να ακούσουν την αγωνιώδη κραυγή μας: «Άγιοι Πατέρες, υψώστε τα Λάβαρα! Κηρύξτε την έναρξη της μάχης υπέρ της πίστεως!»
Αίγιον, 16 Ιουλίου 2012
Είναι η εκκλησιαστική γλώσσα, την οποίαν δεν πρέπει να χάσουμε.
Εν Αιγίω τη 7η Ιουλίου 2012
Προς την
Διαρκή Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ιω. Γενναδίου, 14
115 21 ΑΘΗΝΑΣ
Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,
Μετά προσοχής ανέγνωμεν τον πίνακα των δια του Δελτίου Τύπου της 6ης Ιουλίου ε.ε. γνωστοποιηθέντων ημίν θεμάτων, τα οποία πρόκειται να απασχολήσουν την σεπτήν Ιεραρχίαν κατά την τακτικήν αυτής Σύνοδον του προσεχούς Οκτωβρίου ε.ε.
Ευχαριστούμεν θερμώς δια την προς ημάς γνωστοποίησίν των. Επιτρέψατε όμως εις ημάς να παρατηρήσωμεν ευλαβώς, ότι τα θέματα ταύτα εν πολλοίς δεν εγγίζουν και δεν προσεγγίζουν καυτά τινα ζητήματα της εποχής μας, εποχής εγκαθιδρύσεως ενός κοσμικού, δηλ. αθρήσκου και αθέου Κράτους εις την σύγχρονον Ελλάδα.
1. Ας αφήσωμεν κατά μέρος «το ηδύοσμον και άνηθον και το κύμινον»!
Ταπεινώς φρονούμεν, ότι σήμερον δεν αποτελεί προέχον δια την Εκκλησίαν μας πρόβλημα «η ποιμαντική της Εκκλησίας στην εποχή των μνημονίων», θέμα το οποίον αφεύκτως παραπέμπει εις την περαιτέρω ανάπτυξιν του κοινωνικού έργου της Μητρός Εκκλησίας! Αντιθέτως αποτελεί προέχον ζήτημα η θρησκευτική διαπαιδαγώγησις των νέων -κατά την επιταγήν του άρθρου 16 παρ. 2 του ισχύοντος Συντάγματος-, επιταγήν την οποίαν συστηματικώς παρεβίαζον και εξακολουθούν να παραβιάζουν οι κατά τα τελευταία έτη διατελέσαντες Υπουργοί της Παιδείας και …….ολίγον των θρησκευμάτων.
«Η Παιδεία, καθώς επιτάσσει το Σύνταγμα, αποτελεί βασικήν αποστολήν του Κράτους, έχει δε ως σκοπόν την ηθικήν, πνευματικήν, επαγγελματικήν και φυσικήν αγωγήν των Ελλήνων, την ανάπτυξιν της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως ….» (ενθ. ανωτ.).
Περιττόν να υπομνήσωμεν εις την αγάπην Σας, ότι η Πανελλήνια Ένωσις Θεολόγων, δια παραστάσεως των Μελών του Δ.Σ. της, ενώπιον Υμών κατά την 4ην Μαΐου ε.ε., ανέπτυξεν εγκύρως και υπευθύνως τας ανησυχίας της δια τα εκπαιδευτικά Προγράμματα εις τα Σχολεία της 1ης και 2ας Βαθμίδος. Με πειστικά επιχειρήματα καταδεικνύει, ότι το Εκπαιδευτικόν Πρόγραμμα έχει απομακρυνθή από την βασικήν επιταγήν του Συντάγματος, το οποίον ως σκοπόν της Παιδείας, όπως και πάλιν ετονίσαμεν ανωτέρω, ορίζει: “την ηθικήν, πνευματικήν, ….αγωγήν των Ελλήνων, την ανάπτυξιν της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως….».
Επιτρέψατέ μας επί πλέον να Σας παραπέμψωμεν εις το από 4ης Ιουλίου ε.ε. ΥΠΟΜΝΗΜΑ, όπερ ωσαύτως υπεβλήθη προς Υμάς εκ μέρους του Ελλογιμ. κ. Ηρακλή Ρεράκη, Καθηγητού της Παιδαγωγικής εις το Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης με θέμα «Νέο Πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά και Οδηγός Εκπαι-δευτικού»! «Στο όνομα της δήθεν πολυπολιτισμικότητας χάνει πλέον τον όρθόδοξο προσανατολισμό του» το σχολείο, γράφει.
Και προσθέτει: «….Δεν υπάρχει πλέον στο Μάθημα των Θρησκευτικών ….η πίστη, η αναφορά στο Θεό, καθώς και η εν Χριστώ θεμελίωση του τρόπου ζωής του ανθρώπου. Ο Ιησούς Χριστός θεωρείται πλέον και προβάλλεται στους μαθητές, όχι ω Θεάνθρωπος και Σωτήρας και Λυτρωτής, αλλά ως ένας απλός δάσκαλος, δίπλα στο Μωάμεθ, το Βούδα και τον Κομφούκιο»!
Δεν είναι δυνατόν πιστά της Εκκλησίας τέκνα να αγωνιούν περισσότερον ημών, των εξ ορισμού υπερασπιστών της πίστεως και φρουρών της Ορθοδοξίας! Δεν είναι δυνατόν πιστοί ως είναι τα Μέλη της Π.Ε.Θ., ο κ. Ρεράκης, πολλοί άλλοι εκπαιδευτικοί λειτουργοί, Κληρικοί και πιστά Μέλη της Εκκλησίας μας να αγωνιούν δια τα τεκταινόμενα, ημείς δε να ασχολούμεθα με θέματα ανούσια, δευτερεύοντα, ουδέτερα!
2. Ας μη παραβλέπωμεν προτάσεις Σεβ. Αρχιερέων, γενομένας επί ζωτικής σημασίας θεμάτων.
Ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσαλονίκης κ. Άνθιμος, δια της από 14ης Ιουνίου αναφοράς του, εζήτησε την έκτακτον Σύγκλησιν της Ιεραρχίας, τονίσας τα εξής: «Κατά την παρούσαν συγκυρίαν, αι εξελίξεις, αι οποίαι αφορούν εις τον εθνικόν, κοινωνικόν και πνευματικόν βίον του λαού μας, ο οποίος αποτελεί και το λογικόν ποίμνιον της αγίας ημών Εκκλησίας, είναι ακαθόριστοι και άκρως επικίνδυνοι», επρότεινε δε εξ (6) καυτά θέματα προς συζήτησιν. Ίδού τινά εξ αυτών:
· Η ενότης της Εκκλησίας, ως παράγων ενότητος του Ελληνικού Λαού.
· Η σύγχρονος αθεΐα ως παράγων κοινωνικής εκτροπής….
· Προβληματισμοί …δια την θέσιν της πίστεως εις την Εκπαίδευσιν Εκκλησία, ιερός Κλήρος, Χειροτονίαι κληρικών.
3. Περιορισμοί του Νόμου εις τον διορισμόν νέων Εφημερίων.
Η υπό της προηγουμένης Κυβερνήσεως ψηφισθείσα διάταξις Νόμου περί περιορι-σμου των νέων διορισμών κατά την αναλογίαν ένας προς δέκα (1/10), εφαρμοζομένη και δια την Εκκλησίαν άνευ διακρίσεως, μέλλει να συρρικνώση το εφημεριακόν δυναμικόν της Εκκλησίας μας εις απελπιστικά όρια επί ζημία κυρίως του χριστεπωνύμου Πληρώματος!
Το πρόβλημα θα κατανοηθή κατά την πρόοδον του χρόνου! Εάν, δια να ομιλήσω-μεν υποθετικώς, μετά μίαν δεκαετίαν έχουν συνταξιοδοτηθή οκτακόσιοι (800) Εφημέριοι, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ποσώς βέβαιον, ότι θα έχουν διορισθή ογδοήκοντα (80) νέοι ιερείς προς εξυπηρέτησιν των υφισταμένων εφημεριακών κενών!
Δεν είναι βέβαιον, καθ’όσον δεν έχει ορισθή, ότι ειδικώς δια την Εκκλησίαν της Ελλάδος από τον Οργανισμόν της Εκκλησίας θα εξέρχωνται δέκα (10) Εφημέριοι, αυτοδικαίως δε θα εισέρχεται ένας (1) νέος! Άρα υπό τα δεδομένα της σήμερον ουδέ αι καθ’υπόθεσιν υπολογισθείσαι ογδοήκοντα (80) θέσεις είναι βέβαιον, ότι θα έχουν δοθή εις την Εκκλησίαν.
Τούτων ούτως εχόντων, αληθώς απορούμεν διατί η Ιερά Σύνοδος ουδέποτε μέχρι σήμερον έθεσεν -ου μόνον εναργώς αλλά και σθεναρώς- το πρόβλημα τούτο εις την Πολιτείαν! Ουδείς άραγε εξ ημών ηνωχλήθη εκ της ισοπεδώσεως του ιερού θεσμού του ιερέως; Ο ιερεύς έως χθες ήτο θρησκευτικός λειτουργός!
Σήμερον -φευ- λογίζεται κρατικός υπάλληλος! Άρα το άθεον Κράτος, το οποίον ολίγον κατ’ολίγον οικοδομείται σήμερον εις την σύγχρονον Ελλάδα, κατώρθωσε να ισοσκελίση τα μεγέθη! Ηρνήθη την θείαν αποστολήν και ιδιότητα του Ορθοδόξου ιερέως!
Εκ της υψηλής θέσεώς του ως «λειτουργού των ιερών Μυστηρίων», η ως «Θεού περιπολούντος εν σαρκί» κατά τον Μέγα Αθανάσιον, τον υπεβίβασεν εις «πάστορα», κατά την προτεσταντικήν αντίληψιν, δηλ. εις κρατικόν λειτουργόν!
Ούτω λοιπόν εις ένα Κοιμητήριον ο εκεί διακονών Εφημέ-ριος και ο διωρισμένος Νεκροθάπτης κατέστησαν ισάξιοι, ισόκυροι και ισότιμοι! Αδιακρίτως λοιπόν πρέπει να συνταξιοδοτηθούν δέκα «παπάδες η νεκροθάπτες», δια να διορισθή ένας είτε Εφημέριος, είτε νεκροθάπτης! Δηλ. ένας λειτουργός του Υψίστου η εργάτης του Δήμου!
Ταπεινώς φρονούμεν, ότι οφείλομεν αμέσως, «έδώ και τώρα», άνευ μηδεμιάς περαιτέρω αναβολής να διασκεφθώμεν περί του ζητήματος τούτου και να λάβωμεν απο-φάσεις. Άρα το θέμα τούτο είναι ανάγκη, όπως συμπεριληφθή εις τα θέματα της προσεχούς Συνελεύσεως της σεπτής Ιεραρχίας.
4. Η περιώνυμος «Κάρτα του Πολίτη»!
Έτερον, επίκαιρον και καυτόν, ζήτημα είναι η καθιέρωσις της «Κάρτας του Πολίτη», ήτις ως ανεκοινώθη, πρόκειται να τεθή εις ισχύν από του προσεχούς Σεπτεμβρίου. Ημείς οι Αρχιερείς δεν έχομεν χαράξει κοινήν γραμμήν πλεύσεως! Οι πιστοί μας όμως αγωνιούν! Οι απόψεις κληρικών τε και λαϊκών διΐστανται σήμερον! Το χριστεπώνυμον πλήρωμα ευρίσκεται εις σύγχυσιν! Δια ταύτα πάντα επείγει, λοιπόν, να καθορίσωμεν Ημείς εν Συνόδω την επίσημον θέσιν της Εκκλησίας, άλλως μερικοί πρεσβύτεροι και λαϊκοί, ζηλωταί η και μη, θα έχουν το προνόμιον να χαράσσουν την γραμμήν πλεύσεως, ορθήν η λανθασμένην! Εν άλλοις λόγοις, συμπληρώνουν το παρ’ημών προκαλούμενον κενόν.
5. Δια της δουλοπρεπείας ενίων εξ ημών, συνευδοκούντος του Οικουμενικού Πατριάρχου, κινδυνεύει η συνοχή της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος!
1. Τέλος, ταπεινώς φρονούμεν ότι ενώπιον ημών προβάλλει οσημέραι και περισσότερον απειλιτικόν το ζήτημα της καταλύσεως της αυτοκεφαλίας και της ανεξαρτησίας της Εκκλησίας μας! Την κατάργησίν της επιβουλεύεται -δυστυχώς- ο Παναγιώτατος Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος με τας συνεχείς ποιμαντικάς επισκέψεις Του εις τον Ελλαδικόν χώρον.
Δι αὐτῶν, συν τοις άλλοις, προκαλείται σκανδαλισμός της συνειδήσεως των πιστών με τας εκασταχού διωργανουμένας πολυδαπάνους και χλιδής ου της τυχούσης, προκλητικάς τελετάς υποδοχής του σεπτού Προσώπου Του εδώ και εκεί άνά την Χώραν εις καιρούς εσχάτης ενδοίας!
Εις τούτο είτε συντελούν ενεργώς δια της προσκλήσεως προς τον Παναγιώτατον και της διοργανώσεως των τελετών υποδοχής, είτε συνευδοκούν εμμέσως δια της συμμετοχής των, είτε συμβάλλουν δια της σιωπής των, είτε προσθέτουν εκδουλεύσεις δια τινος δουλοπρεπούς συμπερι-φοράς των σεβάσμια Μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας.
Ταύτα πάντα αφ’ενός μεν εκτρέφουν, δυστυχώς, φρούδα όνειρα εις τον Πατριάρχην, τον ζηλώσαντα το μεγαλείον του Πάπα της Δύσεως, και άρα και του Ημετέρου Προκαθημένου φερομένου και συμπεριφερομένου ως κοσμικού Άρχοντος, αφ’ ετέρου δε θέτουν εις κίνδυνον την ενότητα των Ιεραρχών της Εκκλησίας μας, οίτινες αυτομάτως, ως μη ώφειλε, διαχωρίζονται εις Πατριαρχικούς και Αντιπατριαρχικούς Μητροπολίτας! Και ιδού ενδείξεις τινες:
2. Κατά την πρόσφατον επίσκεψίν Του εις την Κοζάνην ο Παναγιώτατος Πατριάρχης ηκούσθη να λέγη περίπου τα εξής απαράδεκτα. «Χαιρόμαστε που εδώ στις Νέες Χώρες! Λογοδοτείτε σ’ εμάς και σας έχουμε παραχωρήσει τη διοίκηση με την πατριαρχική πράξη του 1928…»!
Αυτά είπεν, όταν Τον υποδέχθηκαν εις την Κοζάνην, ανοίγοντας με ολίγας μόνον λέξεις την γνωστήν ιστορίαν με τον μακαριστόν Χριστόδουλον περί των «Νέων Χωρών» και της διενέξεως περί της ισχύος της «Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του έτους 1928 ……» κ.λπ., δδια να υπομνήση το «ποιός κάνει κουμάντο στις Νέες Χώρες», όπως επί λέξει εδημοσίευε η εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ ( της 1ης.07.2012)
Εξ άλλου εις την πόλιν της Καστορίας, παρασταθέντες και συλλειτουργήσαντες Μητροπολίται, Μέλη της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος (της τε Παλαιάς Ελλά-δος και των Νέων Χωρών), κατά την στιγμήν της καθιερωμένης γνωστής και παραδοσιακής εκφωνήσεως «εν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε,….» παρεβίασαν την διάταξιν του άρθρου 28 του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος!
Ήτοι ορθώς μεν εμνημόνευσαν του ονόματος Οικουμενικού Πατριάρχου, αλλά κακώς παρέλειψαν να μνημονεύσουν και «της Ιεράς ημών Συνόδου», ως Ανωτάτης Εκκλησιαστι-κης αυτών Αρχής, ως έθος εστί και ως είχον άλλωστε υποχρέωσιν να πράξουν!
Απεχθανόμεθα την υποτελή, αυτόχρημα δουλοπρεπή και άκρως κατακριτέαν ταύτην συμπεριφοράν ενίων εν Χριστώ αδελφών μας! Πρέπει, όθεν, να μας απασχολή-ση και το ζήτημα τούτο, όπερ άπτεται της αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας μας.
Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, αντί να χαίρεται και να απολαμ-βάνη της πηγαίας αγάπης, την οποίαν όλοι, Κλήρος και Λαός, τρέφομεν και προς τον θεσμόν και προς το σεπτόν πρόσωπόν Του, συνεχώς μας προκαλεί, διότι με σταθερά βήματα και με διαφόρους τρόπους, υπονομεύει συνεχώς την ανεξαρτησίαν της Εκκλη-σίας μας! Η γλώσσα της αληθείας είναι σκληρή, αλλά παρά είναι η γλώσσα του Χρι-στου μας, συνεπώς δε και των χριστιανών! Πολλώ μάλλον, όταν και οι αρχαίοι Έλληνες την ησπάζοντο, λέγοντες το «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ όμως η αλήθεια»!
Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,
Η έως χθες χριστιανική Ελλάδα μας, την οποίαν παρελάβομεν από των Προκατόχων ημών, ου μην αλλά και από των γονέων του έκαστος εξ ημών, επί των ημερών μας αποχριστιανίζεται! ¨Οδηγείται σταδιακά προς την αθεΐαν! Τα παιδιά μας χάνουν πλέον την επαφήν των με την Εκκλησίαν! Διδάσκονται εξ ίσου δια τον Χριστιανισμόν, τον Ιουδαϊσμόν, τον Μουσουλμανισμόν, τον Ινδουϊσμόν κλπ.!
Ημών κοιμωμένων το μάθημα των Θρησκευτικών μετατρέπεται ήδη εις μάθημα Θρησκειολογίας!
Ο Σωτήρ του κόσμου Χριστός Ιησούς τοποθετείται εις την αυτήν μοίραν με τον Μωάμεθ! Η Συνγωγή των παρανόμων Εβραίων ισοσκελίζεται με τον Ορθόδοξον Ναόν!
Αυτά είναι τα ζητήματα, τα οποία πρέπει να μας απασχολήσουν! Όθεν και δεν αποτελεί προτεραιότητα «η νέα τεχνολογία», την οποίαν αναμφιβόλως δεν δυνάμεθα και να αγνοήσωμεν! Δεν αποτελεί δε προτεραιότητα, διότι η Ορθοδοξία μας, εμμέσως πλην σαφώς, έχει τεθή ήδη υπό διωγμόν!
Υψώσατε, λοιπόν, τα λάβαρα! Κηρύξατε την έναρξιν της μάχης υπέρ της αμωμή-του ημών πίστεως! Αφήσατε τα «κολοκυθολέλουδα», «το ηδύοσμον, το άνηθον και το κύμινον» (Ματθ. 23,23) και καλέσατε μας να ασχοληθώμεν «με τα βαρύτερα του Νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν», ίνα ευαρεστήσωμεν εις τον Κύριόν μας!
Καταγγείλατε τους πολεμίους της πίστεως! Κατονομάσατε τα επιχειρούμενα εγκλή-ματα κατά της Ορδοδοξίας! Αύριον –φευ- θα είναι πολύ αργά!
Δεν είναι δυνατόν πιστά της Εκκλησίας τέκνα να αγωνιούν περισσότερον ημών, των εξ ορισμού υπερασπιστών της πίστεως και φρουρών της Ορθοδοξίας! Δεν είναι δυνατόν οι πιστοί μας να αγωνιούν δια τα τεκταινόμενα, ημείς δε να ασχολούμεθα με θέματα ουδέτερα!
Το θέμα π.χ. «οι δυσκολίες της Εκκλησίας κατά την άσκηση της ποιμαντικής Της» δεν μπορεί να θίξη τα πολύ καυτά ζητήματα της εποχής μας! Κατά την γνώμην μας, είναι άχρουν, άοσμον και άγευστον!
Η ποιμαντική εφαρμόζεται, όταν υπάρχη χριστεπώνυμον Πλήρωμα! Προέχει, λοιπόν, η υπεράσπισις της αμωνήτου πίστεώς μας!
Όθεν παρακαλούμεν δια τα καθ’ ’Υμας.
Επί δε τούτοις διατελούμεν
Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός
