Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος κατά την πρώτη επίσκεψή του στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, μετά την εκλογή του, η οποία συνέπεσε την Κυριακή της Ορθοδοξίας στις 6/3/2023, συλλειτούργησε με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Γράφει ο κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Στην αντιφώνηση που εξεφώνησε προς τον Πατριάρχη τόνισε μεταξύ των άλλων꞉
«… Μά και στο πρόσφατο παρελθόν στην πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως απευθυνθήκαμε, πολλάκις, για λύση πολλών προβλημάτων μας. …Είναι γι’ αυτό τον λόγο πού, παρόλο ότι έχουμε το Αυτοκέφαλό μας από Οικουμενικές Συνόδους, αναφερόμαστε ευγνωμόνως προς την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία ως την μητέρα Εκκλησία. Γενικώς, κοινή υπήρξεν η πορεία των δύο Εκκλησιών μας. …Η συνάντησή μας, σήμερα, μαζί σας, τη σεπτή κορυφή της Ορθοδοξίας, ενδυναμώνει το αίσθημα της ενότητας, διεγείρει τον ζήλο για την κοινή αντίκρυση των αναφυομένων προβλημάτων, δίνει ώθηση για τη διάνοιξη νέων διαύλων επικοινωνίας της Εκκλησίας με το πλήρωμά της. …Έναντι αυτών, τα οποία οδηγούν στην απομονωτική, ατομική η εθνική εσωστρέφεια και στην ψευδαίσθηση της πνευματικής αυτάρκειας, καλούμαστε να προβάλουμε την οικουμενική αντίληψη για τον κόσμο και την εν Χριστώ ενότητα της ανθρωπότητας.
Σ’ αυτή την λανθασμένη αντίληψη των πραγμάτων οφείλεται, κατά τη γνώμη μας, και η παρατηρούμενη σήμερα θλιβερή κατάσταση στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Κάποιοι αισθάνθηκαν κραταιοί και αυτάρκεις. Και θέλησαν να διασπάσουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου, διαγράφοντας από τα δίπτυχα άλλους, τους αδελφούς τους. …Γι’ αυτό και κατά την Ιεράν αυτή στιγμή και από τον Ιερότατο αυτό χώρο, κάνουμε έκκληση, εμείς, ο χρονικά τελευταίος στο αξίωμα του προκαθημένου των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, εν ονόματι της κοινής μας πίστης, να παύσουν τα σχίσματα και η παραβίαση των κανόνων και των θεσμίων που διέπουν τις σχέσεις των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Τα κριτήρια στην Ορθοδοξία ουδέποτε υπήρξαν ποσοτικά. Άς σκεφτούν κάποιοι την πείραν άλλων στην Χριστιανική ζωή και τη χρονική είσοδο των ιδίων στην Εκκλησία. Κι άς παύσουν να κινούν “τήν πτέρναν κατά του Ευεργέτου”».
Ο Αρχ. Γεώργιος ασκεί προνομιακά και αυταρχικά την εκκλησιαστικήν διοίκησιν
Ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος με την απομάκρυνση του Μητροπολίτου Τυχικού από την Μητρόπολη Πάφου επιβεβαιώνει αφενός την θλιβερή κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η διοικούσα Εκκλησία της Κύπρου και ειδικότερα ο Προκαθήμενός της. Αφού με την πράξη αυτή ο Αρχιεπίσκοπος, αισθανόμενος κραταιός και αυτάρκης κατεπάτησε τους ιερούς κανόνες και απομάκρυνε τον Μητροπολίτη Πάφου από το ποίμνιό του, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι ασκεί προνομιακά και αυταρχικά την εκκλησιαστική διοίκηση, σαν να ασκή κοσμική εξουσία, ότι έχει γίνει ανεξέλεγκτος και δεν διαχειρίζεται με συναίσθηση πνευματικής ευθύνης το επισκοπικό του λειτούργημα, το οποίο του έχει εμπιστευθή ο Αρχιερέας Χριστός. Το ότι είναι ανεξέλεγκτος ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος επιβεβαιώνεται από το ότι η δίκη του Μητροπολίτου Τυχικού ήταν αντικανονική, καθώς παραβιάσθηκαν διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Κύπρου, παρανόμως μετατράπηκε η Σύνοδος σε Δικαστήριο, αλλά και δεν ορίσθηκε δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, για να μπορέση να ασκήση έφεση ο Μητροπολίτης Πάφου.
Η παρωδία δίκης του Μητροπολίτου Τυχικού, δεν στηρίχθηκε ούτε στους Ιερούς Κανόνες ούτε στο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά σε εξωγενείς πιέσεις που δέχθηκε η Εκκλησία της Κύπρου, για να απομακρύνη τον Μητροπολίτη Πάφου. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η υπόθεση αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα πειθαρχικό ζήτημα της τοπικής Εκκλησίας της Κύπρου. Το ζήτημα αυτό αποδεικνύεται με το πέρασμα του χρόνου ότι σκοπό έχει να λειτουργήση ως παράδειγμα προς σωφρονισμό των επισκόπων της κυπριακής και ελλαδικής Εκκλησίας. Στο τι δηλαδή τους αναμένει σε περίπτωση που θα αντιταχθούν στις όποιες αποφάσεις των Ιεραρχιών των δύο αυτών τοπικών Εκκλησιών, δηλαδή την άμεση απομάκρυνσή τους.
Η Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων σε πρόσφατη δημοσίευσή της αναφέρει ότι «Ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ επιβεβαίωσε την δέσμευση του Βατικανού για επαναπροσέγγιση με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Ο Λέων ΙΔ΄ τόνισε την επιθυμία του να «αποκαταστήση την πλήρη και ορατή ενότητα μεταξύ των Εκκλησιών». Όπως έγραψε η Ένωση Ρώσων Ορθόδοξων Δημοσιογράφων, ο Πάπας είχε δηλώσει προηγουμένως την ετοιμότητά του να αναζητήση λύση για μία ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα».
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΠΡΟΥ σε πρόσφατο δημοσίευμά της αναφέρει ότι «Την βεβαιότητα ότι θα συνεχισθή η συνεργασία με την ρωμαιοκαθολική εκκλησία εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, μετά την εκλογή νέου Πάπα, προσερχόμενος στην εκδήλωση της Παγκύπριας Οργάνωσης Πολυτέκνων. «Είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε την συνεργασία, γιατί για εμάς έχει σημασία ο θεσμός και όχι το πρόσωπο που τον εκπροσωπεί». «Πιστεύω ότι οι δύο εκκλησίες, της Ρώμης και της Κύπρου, θα συνεχίσουν να συνεργάζωνται και πιστεύω ότι ο διάλογος που συνεχίζει υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Ορθόδοξη Εκκλησία, θα προχωρήση, ώστε σε ένα κόσμο που κυριαρχούν άλλα θρησκεύματα, να μπορέσουμε οι χριστιανοί να δώσουμε ένα μήνυμα ενότητας». Και συνέχισε «οπωσδήποτε θα επισκεφθούμε την Ρώμη, θα τον προσκαλέσουμε να επισκεφθή και εκείνος την Κύπρο και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσουμε εκείνη την διαδικασία που ξεκίνησε με τον πάπα Φραγκίσκο».
Μόνος στόχος η παραμονή εις το επισκοπικόν τους αξίωμα
Όπως είναι γνωστό ένας λόγος, για τον οποίο η Ιερά Σύνοδος της Κύπρου προχώρησε στην απομάκρυνση του Μητροπολίτη Πάφου Τυχικού ήταν, διότι ο Μητροπολίτης αποκάλεσε τον νέο Πάπα Λέοντα «εκπρόσωπο των δυνάμεων του σκότους», κάτι το οποίο και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ασπάζονται και κατ’ επανάληψη έχουν τονίσει. Έτσι τίθεται το ερώτημα, είναι δυνατόν επίσκοπος της κυπριακής η της ελλαδικής Εκκλησίας, εάν ο νέος πάπας Λέων επισκεφθή την Κύπρο η την Ελλάδα, να αντιταχθή στην επίσκεψη αυτή; Γνωρίζοντας ότι την ίδια στιγμή η απομάκρυνσή του είναι το μόνον σίγουρο; Την στιγμή που οι επίσκοποι των δύο αυτών Εκκλησιών δεν είχαν το σθένος να αντιταχθούν στις όποιες αποφάσεις του Έλληνα πρωθυπουργού η του Κυπρίου Προέδρου, όπως τα επικίνδυνα εμβόλια του κορωνοϊού η ο Προσωπικός Αριθμός, που θα βρούν την δύναμη, για να αντιταχθούν στην έλευση του απεσταλμένου του πλανητάρχη Τράμπ;
Άς μη γελιόμασθε η πραγματικότητα για τους σύγχρονους επισκόπους της Εκκλησίας του Χριστού είναι ότι, οι έχοντες την διακονία να επι-σκοπούν, αντί να αισθάνωνται το βάρος και την υπευθυνότητα του λειτουργήματός τους, επιδίδονται στην καλύτερη περίπτωση στην σιωπή μπροστά στις όποιες προκλητικές ηθικές παρεκτροπές των ισχυρών, στην θώπευση στις όποιες ανεντιμότητές τους, στην προσφορά των όποιων δουλικών εξυπηρετήσεων, στις κολακείες με μόνον στόχο την παραμονή στο επισκοπικό τους αξίωμα. Δυστυχώς αυτό επιβεβαιώνεται από την πλειοψηφία των επισκόπων. Άραγε οι Μητροπολίτες Λεμεσού και Μόρφου θα έχουν στο μέλλον το σθένος να αντιταχθούν στο Φανάρι, όπως το έπραξαν και στην σύνοδο του Κολυμπαρίου (έστω και άνευ αντικρύσματος, μιάς και δεν αντέδρασαν στην πραξικοπηματική ενέργεια του τότε Αρχ. Χρυσοστόμου, ο οποίος υπέγραψε “αντ΄ αυτών”), εάν γνωρίζουν ότι η απομάκρυνσή τους είναι «πρό των πυλών»;
Γιά αυτό αναφέραμε ότι η υπόθεση του Μητροπολίτου Τυχικού είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα πειθαρχικό ζήτημα της τοπικής Εκκλησίας, το ζήτημα αυτό σκοπό έχει να λειτουργήση ως παράδειγμα προς σωφρονισμό των επισκόπων των ελληνόφωνων τοπικών Εκκλησιών. Επίσης, αναφέρθηκε ότι η Ιερά Σύνοδος της Κύπρου απέστειλε επιστολή στον Μητροπολίτη Πάφου, Τυχικό, τονίζοντας ότι η έκβαση της υπόθεσής του θα αποφασισθή, αφού αποφασίση η Ιερά Σύνοδος του Φαναρίου, μετά και την προσφυγή του ιδίου του Μητροπολίτου Πάφου στο Φανάρι προς επίλυση του προβλήματός του.
Ακυρώνουν εις την πράξιν το Αυτοδιοίκητον της Εκκλησίας της Κύπρου
Ακριβώς στο σημείο αυτό εγείρονται ζητήματα ακόμα πιό περίεργης υφής. Συγκεκριμένα, με την προσφυγή αυτή του Μητροπολίτου Τυχικού στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως όσο και με την δήλωση της Ιεράς Συνόδου της Κύπρου γίνεται κατανοητό ότι και οι δύο πλευρές αποδέχονται την επέμβαση του Φαναρίου στα εσωτερικά εκκλησιαστικά ζητήματα της Εκκλησίας της Κύπρου. Δηλαδή, έμμεσα τόσο ο Μητροπολίτης, όσο και η Ιερά Σύνοδος ακυρώνουν στην πράξη το Αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας της Κύπρου και επικυρώνουν το ανύπαρκτο έκκλητο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως σε έτερες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες. Έτσι, αποδέχονται και επικυρώνουν την ύπαρξη ενός πρώτου στην καθ’ όλη Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η όντως παράξενη κίνηση του Μητρ. Τυχικού, κυριολεκτικά ακυρώνει το ό,τι ορθόν είχε έως τώρα πράξει, υπακούων στην επισκοπική του συνείδηση, και υπερασπιζόμενος την Ορθοδοξίαν έναντι των οικουμενιστικών κακοδοξιών. Ουσιαστικά, αναγνώρισε την μετα–Κολυμπάρεια “Θεολογία του Πρωτείου”, την οποία υποστηρίζει σθεναρά ο Πατρ. Βαρθολομαίος, ως την μόνην ορθή εκκλησιολογία, βάσει της οποίας άλλωστε συζητά με το Βατικανό, στο πλαίσιο του διμερούς θεολογικού “διαλόγου”.
Η κίνηση επομένως του Μητρ. Τυχικού, η οποία σημειωτέον δεν συνάντησε αντιδράσεις υπό λοιπών –φίλα προσκείμενων προς αυτόν– μητροπολιτών, αναγνωρίζει το ελλειμματικό αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου, το οποίο παραπέμπει –καί επισήμως– στην παραδοχή της ατελούς Εκκλησίας, δίνοντας επιπλέον ώθηση και νομιμοποίηση στην νέα εκκλησιολογία του Φαναρίου, περί “μητρός” και “θυγατέρων” εκκλησιών, τελείας προς ατελείς…
Έτσι, η υπόθεση του Μητροπολίτου Τυχικού μπορεί να χρησιμεύση, έγραψε ο Νίκος Σταματάκης στο ιστολόγιο HELLINOSCOPE, «ως δοκιμασία για το κατά πόσον άλλες Εκκλησίες είναι πρόθυμες να αναγνωρίσουν τον εφετειακό ρόλο της Κωνσταντινούπολης και αν τον θεωρούν ως μηχανισμό ενότητας η ως πιθανή παρέμβαση στην εσωτερική διοίκηση». Δηλαδή, αύριο είναι πολύ πιθανόν ένας Μητροπολίτης της βορείου Ελλάδος, έχοντας το προηγούμενο του Μητροπολίτου Τυχικού, για κάποιο θέμα, για το οποίο διαφωνεί με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, να προσφύγη στο Φανάρι, για να εκζητήση την δικαίωσή του. Άλλωστε οι καλοθελητές υπάρχουν. Ανάγοντας έτσι τον εκάστοτε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κριτή και ορατο σημείο ενότητος της καθ’ όλης Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δηλαδή, έχουμε την πλήρη μετεξέλιξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε ένα κακό κακέκτυπο παπικής.
Εγείρονται όμως και άλλα ζητήματα, ως προς την μετέπειτα στάση του Μητρ. Τυχικού. Ο λαός του Θεού, θαύμασε, και δόξασε τον Θεό, για την με παρρησία ομολογιακή διάθεσή του, όπως αυτή αποτυπώθηκε στις αντιοικουμενιστικές δηλώσεις του. Μετά όμως την άδικη και κατά πλήρη παράβαση κάθε εννοίας εκκλησιαστικού και ιεροκανονικού δικαίου, καταδίκης του, ούτε αυτός, μά ούτε και οι συμπαθούντες αυτόν μητροπολίτες, δεν τόλμησαν να καταγγείλουν την σωρεία των παραβάσεων, προσφέροντας με αυτόν τον τρόπο την καλύτερη εκδούλευση στην νέα αυταρχικότητα που φανερά δομείται μέσα στις τοπικές Εκκλησίες, της Εκκλησίας της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης, δηλαδή την νομιμοποίηση κάθε αντισυνοδικής διαδικασίας, την θεμελίωση της παντοδυναμίας του “Πρώτου” (υποταγμένου με την σειρά του στον Οικουμενικό “Πρώτο”) και την παγίωση της περιφρόνησης των ιερών κανόνων επί τελική καταλύσει του συνοδικού πολιτεύματος. Ποίον ωφελούν όλα αυτά; Μήπως την νέα εκκλησιολογία του Πρωτείου, όπως αυτή εκφράζεται από το Φανάρι και την ομολογημένη βούληση του Πατρ. Βαρθολομαίου περί “κωδικοποιήσεως” των Ιερών Κανόνων, δηλαδή το πέταμα στον κάλαθο των αχρήστων κάθε Ιερού Κανόνος, που δεν δύναται να υπηρετήση τα νέα οικουμενιστικά ιδεώδη; Μια διαδικασία η οποία άλλωστε εκκίνησε στην ψευδο–σύνοδο του Κολυμπαρίου…
Η Εκκλησία της Κύπρου ως εθελόδουλη θυγατέρα της Εκκλησίας της Κων/πόλεως
Τέλος, η υπόθεση του Μητροπολίτου Τυχικού είναι βεβαιότερον του πιθανού, να χρησιμοποιηθή, για να δαιμονοποιηθή η αποτείχιση. Αυτό «τό έσχατο βήμα», όπως το ονομάζει ο σοφός Γέροντας πατήρ Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, για να διαμαρτυρηθή κάποιος στις πλάνες και στις ετεροδιδασκαλίες που κηρύσσουν οι διάφοροι επίσκοποι, όπως είναι η ένωση με τους αιρετικούς παπικούς. Απαιτείται από τον Μητροπολίτη Πάφου, όπως ανακοινώθηκε, να υποβάλη γραπτώς Ομολογία Πίστεως, στην οποία να περιλαμβάνεται η καταδίκη της αποτειχίσεως, δηλαδή να καταδικάση μία καθ’ όλα νόμιμη διαμαρτυρία, αφού αυτή θεμελιώνεται στον ΙΕ΄κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Καθώς επίσης και να αναγνωρίση τις ψευδοσυνόδους του Κολυμπαρίου και του Κιέβου.
Γίνεται έτσι κατανοητό το μέγεθος της επικινδυνότητας της εκκλησιαστικής εξουσίας στις ημέρες μας. Άραγε με αυτήν την απαίτηση για γραπτή καταδίκη της αποτείχισης, δεν στέλνεται μήνυμα στους επισκόπους να μη κάνουν χρήση αυτού του νόμιμου δικαιώματός τους, διότι διαφορετικά θα βρεθούν αντιμέτωποι με την απομάκρυνσή τους από το επισκοπικό αξίωμά τους;
Ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος με την υπόθεση Τυχικού επιβεβαίωσε ότι η Εκκλησία της Κύπρου λειτουργεί ως εθελόδουλη θυγατέρα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία παραβιάζει τους κανόνες και τα θέσμια που διέπουν τις σχέσεις των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, αρκεί να ικανοποιείται η δουλική αυτή σχέση. Άραγε οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι διατεθειμένοι να ενδώσουν σε αυτά τα πλαίσια της υποταγής; Θα αναλογισθούν ότι θα στιγματισθούν ως οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, που επί των ημερών τους απεμπολήθηκε το Αυτοκέφαλο και Αυτοδιοίκητο της ελλαδικής Εκκλησίας και αυτό, για να παραμείνουν στους θρόνους τους; Θα επαναξετάσουν ότι επί των ημερών τους στον ελλαδικό χώρο επικράτησε το σχήμα να υπάρχη μία εκκλησιαστική υπερεξουσία, η οποία εδρεύει εκτός της ελληνικής επικράτειας και μία υφιστάμενη Ιεραρχία, η οποία βρίσκεται υπό την άμεση υποταγή του Φαναρίου; Άραγε θα την αποτινάξουν, για το καλό της Εκκλησίας του Χριστού η όχι;
orthodoxostypos.gr
