Του Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου
Ο χειροτονηθείς Διάκονος Φοίβος ΦοίβουΜε την πρέπουσα εκκλησιαστική τάξη και ευλάβεια, τελέσθηκε, την Πέμπτη, 17 Ιουλίου 2014, ημέρα μνήμης της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης της Θαυματουργού, η εις διάκονον χειροτονία του Φοίβου Φοίβου στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης στην ομώνυμη κοινότητα Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου.
Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, συμπαραστατούμενος από κληρικούς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας και με τη παρουσία πλήθος πιστών.
Ο π. Φοίβος Φοίβου κατάγεται από την κοινότητα Ξυλιάτου, είναι απόφοιτος της σχολής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Κύπρου, έγγαμος και σπουδαστής της Ιερατικής Σχολής Απόστολος Βαρνάβας.
Στην ομολογία του ενώπιον Θεού και ανθρώπων και απευθυνόμενος στον Πανιερώτατο Μητροπολίτη μας κ. Νεόφυτο, προ της χειροτονίας του, ο νέος διάκονος είπε τα εξής:«Πανιερώτατε, ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια, που μου είπατε κάποτε, όταν ήμουνα μικρό παιδάκι: “Μακάρι να είσαι πάντα τόσο απλός στη ζωή σου και να θυμηθείς κάποια μέρα την ιεροσύνη”. Φτάνοντας στα 25 μου χρόνια, θυμήθηκα τα λόγια αυτά και, με την καθοδήγηση του Πνευματικού μου Πατέρα, σας κτύπησα την πόρτα, και εσείς με δεχτήκατε με αγάπη. Αυτός ο ένας χρόνος, που είμαι κοντά σας, ήταν για μένα μια πολύτιμη πνευματική εμπειρία. Διότι από σας έμαθα την αξία της ταπείνωσης, και ότι πρέπει να κοινωνούμε εν μετανοία το αναστημένο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για την πατρική σας στοργή και αγάπη, αλλά και για την εμπιστοσύνη που δείξατε προς το πρόσωπό μου όλο αυτό το διάστημα. Σήμερα, θα με οδηγήσετε σε λίγο μέσα στο Άγιο Βήμα και μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο, για να με αξιώσετε να γίνω διάκονος του Υψίστου. Επιτρέψτε μου να σας υποσχεθώ, πως θα αγωνισθώ με όλες μου τις δυνάμεις, για να φανώ αντάξιος του λειτουργήματος, που μου εμπιστεύεσθε».
Στην αντιφώνησή του, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος έκανε λόγο για την αυθεντικότητα της λαϊκής ευσέβειας που χαρακτηρίζει τον νέο διάκονο. Αυτή τη λαϊκή ευσέβεια που κληρονόμησε ο π. Φοίβος από τους ευσεβείς γονείς, παππούδες και προπάππους του, φτάνει μέχρι τους Αγίους Αποστόλους. Οι Άγιοι Απόστολοι, άνθρωποι του λαού, ήταν ψαράδες και πίστεψαν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος. Νουθετώντας τον π. Φοίβο, ο Πανιερώτατος τον προέτρεψε αυτή τη λαϊκή ευσέβεια να την κρατήσει μέσω της άσκησης και την εκκλησιαστική του παιδεία να την πολλαπλασιάσει και Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτοςμεταδώσει στο πονεμένο λαό της Κύπρου. Κλείνοντας ο Πανιερώτατος ανέφερε τα εξής: «Δεν σε επιλέξαμε εμείς να γίνεις διάκονος του υψίστου αλλά το Άγιο Πνεύμα και αυτό καθιστά την ευθύνη σου τεραστία. Είσαι θεόκλητος. Οι θεόκλητοι δεν μπορούν να καυχώνται, παρά μόνο να λένε δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός. Να συνεχίσεις τη μαθητεία σου στη μετάνοια, τα μυστήρια και την αγάπη. Καλή μαθητεία άγιε διάκονέ μου!»
Κατά τη διάρκειας της θείας λειτουργίας, ο Πανιερώτατος χειροθέτησε σε οικονόμο τον εφημέριο του ιερού ναού της Αγίας Μαρίνας, πατέρα Χρήστο Ο χειροθετείς σε Οικονόμο πατήρ Χρήστος Παπαδόπουλος Παπαδόπουλο, ο οποίος, μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, μοίρασε το αντίδωρο στους πιστούς και ο νεοχειροτονηθείς διάκονος προσέφερε ενθύμιο από την εις διάκονο χειροτονία του.
Χειροτονητήριος λόγος διακόνου Φοίβου Φοίβου
Πανιερώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Μητροπολίτα Μόρφου, κ. Νεόφυτε,
Σεβαστοί εν Κυρίω Πατέρες ,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ο νεοχειροτονηθείς διάκονος Φοίβος ΦοίβουΑυτή την ιερή στιγμή, δέος με διακατέχει, συγκίνηση, αλλά και φόβος Κυρίου, που καταξιώνομαι, εγώ ο ανάξιος, με την άπειρη φιλανθρωπία και συγκατάβαση του Θεού και την επέλευση του Παρακλήτου Πνεύματος, να λάβω το θείο χάρισμα του πρώτου βαθμού της ιεροσύνης και να γίνω διάκονος της του Χριστού αγίας Εκκλησίας. Ο ιερός Χρυσόστομος στους περί ιεροσύνης λόγους του αναφέρει, ότι το έργο της ιεροσύνης τελείται μεν στη γη, όμως ανήκει στα έργα των ουράνιων αγγελικών δυνάμεων. Την τάξη της ιεροσύνης δεν την Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος ίδρυσε, ούτε αρχάγγελος, άγγελος, ούτε καμιά άλλη ανθρώπινη δύναμη, αλλά την καθιέρωσε ο Τριαδικός μας Θεός, ο Πατήρ δι’ Υιού εν Πνεύματι Αγίω, τη στερέωσε την ημέρα της Πεντηκοστής η κάθοδος του Παρακλήτου Πνεύματος, το Οποίον «ιερέας τελεοί». Η Χάρη του τελεταρχικού Αγίου Πνεύματος είναι αυτή, που αξιώνει ανθρώπους, που φέρουν σάρκα, να επιτελούν μια διακονία, που είναι έργο υπεράνω και αυτού των ασωμάτων αγγέλων.
Συναισθανόμενος το ύψος του αξιώματος της ιεροσύνης και των υποχρεώσεων, που αυτή συνεπάγεται, αναγνωρίζω την αδυναμία και την αναξιότητά μου μπροστά στην ενάσκηση του υψηλότερου λειτουργήματος επάνω στη γη. Γνωρίζω όμως ότι αυτό, που θα με βοηθήσει στην υψηλή αυτή διακονία μου, είναι η αγάπη και το έλεος του Χριστού, χωρίς τον Οποίο τίποτα καλό δεν μπορεί να γίνει. Κύριε, η αγάπη Σου είναι τόσο μεγάλη και φιλεύσπλαχνη, που με αξιώνεις σήμερα της μέγιστης αυτής δωρεάς και χάρης Σου, τον τόσο ανάξιο δούλο Σου, που δεν έχω κάτι αντάξιο να σου προσφέρω, παρά μόνο την πίστη μου, τη συναίσθηση της πτωχείας μου και τη θέληση να διακονήσω ταπεινά στο ιερό Θυσιαστήριο, στο Μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων.
Πανιερώτατε, ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια, που μου είπατε κάποτε, όταν ήμουνα μικρό παιδάκι: «Μακάρι να είσαι πάντα τόσο απλός στη ζωή σου και να θυμηθείς κάποια μέρα την ιεροσύνη». Φτάνοντας στα 25 μου χρόνια, θυμήθηκα τα λόγια αυτά και, με την καθοδήγηση του πνευματικού μου πατέρα, σας κτύπησα την πόρτα, και εσείς με δεχτήκατε με αγάπη. Αυτός ο ένας χρόνος, που είμαι κοντά σας, ήταν για μένα μια πολύτιμη πνευματική εμπειρία. Διότι από σας έμαθα την αξία της ταπείνωσης, και ότι πρέπει να κοινωνούμε εν μετανοία το αναστημένο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για την πατρική σας στοργή και αγάπη, αλλά και για την εμπιστοσύνη που δείξατε προς το πρόσωπό μου όλο αυτό το διάστημα. Σήμερα, θα με οδηγήσετε σε λίγο μέσα στο Άγιο Βήμα και μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο, για να με αξιώσετε να γίνω διάκονος του Υψίστου. Επιτρέψτε μου να σας υποσχεθώ, πως θα αγωνισθώ με όλες μου τις δυνάμεις, για να φανώ αντάξιος του λειτουργήματος, που μου εμπιστεύεσθε.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ τώρα και στην αγία Μαρίνα, της οποίας τη μνήμη σήμερα εορτάζομε. Η αγία Μαρίνα υπήρξε μια πιστή μαθήτρια του Χριστού, που επάξια μιμήθηκε, με τα μαρτυρικά της πάθη, τα άχραντα Πάθη Του, ταπείνωσε τον διάβολο με την αγνότητα, τη φλογερή πίστη και το μαρτύριό της, δόξασε τον Θεό και αντιδοξάσθηκε απ᾽ Αυτόν στη γη και στον ουρανό. Να εύχεσθε, Πανιερώτατε, η χάρη της αγίας να καθοδηγεί τα βήματά μου στον δρόμο του Ευαγγελίου, στον δρόμο της θυσίας, και να με ενισχύει να σηκώνω τον χρηστό ζυγό της ιεροσύνης με ευλάβεια, φόβο Θεού και υπομονή.
Τούτη την ευλογημένη ώρα, θα ήθελα να απευθύνω τις θερμές ευχαριστίες και την από ψυχής ευγνωμοσύνη μου στον πνευματικό μου πατέρα, πρωτοπρεσβύτερο Μιχαήλ Ευθυμίου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε, με δέχτηκε ως πνευματικό του παιδί. Όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε στο πλευρό μου, ενισχύοντάς με στην πνευματική μου πορεία και διαφωτίζοντάς με στους ποικίλους μου προβληματισμούς. Με τις συμβουλές και τη συμπαράστασή του με έκανε να νιώθω ασφάλεια και σιγουριά. Η πνευματική του διδασκαλία ήταν αυτή, που με οδήγησε πιο κοντά στον Τριαδικό Θεό, μαθαίνοντάς μου ότι με την υπομονή και την αγάπη μπορώ να ξεπερνώ την κάθε μου δυσκολία, και πως η δύναμη της προσευχής μπορεί να ενεργεί μέσα μας και να μας προστατεύει.
Θα ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω τον πατέρα Χρήστο Παπαδόπουλο, εφημέριο της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας, για την άψογη φιλοξενία που μας χαρίζει σήμερα, καθώς και τους ιερείς και διακόνους, που ποικιλότροπα με στήριξαν και με βοήθησαν: Τον π. Ανδρέα Ανδρέου, τους διακόνους Αντώνιο Ευαγόρου, Μάριο Νεοφύτου, Παντελεήμονα Κυπριώτη και ιδιαίτερα τους διακόνους Φοίβο Παναγιώτου και Νεκτάριο Χατζημιχαήλ, που είχαν την ευγενή καλοσύνη να με προετοιμάσουν για την εις διάκονο χειροτονία μου. Ακόμη, ευχαριστώ όλους όσους παρίστανται στη χειροτονία μου και συμπροσεύχονται να αξιωθώ του χαρίσματος της ιεροσύνης.
Δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω αυτή τη στιγμή και τους αγαπημένους μου γονείς Κυριάκο και Δέσποινα, που με τη σωστή τους ανατροφή, με φόβο Θεού αλλά και αγάπη, με οδήγησαν πρώτοι στην Εκκλησία. Χωρίς την εν Χριστώ ανατροφή και αγάπη σας, σεβαστοί μου γονείς, δεν θα μπορούσα να είμαι εδώ σήμερα. Ένα ευχαριστώ θα ήθελα να πω και στα αδέλφια μου Στέλλα, Μάμα και Μάριο, οι οποίοι είναι δίπλα μου σε κάθε μου ενέργεια. Θα ήταν παράλειψή μου να μην ευχαριστήσω την οικογένεια της συζύγου μου, τους γονείς της Κυπριανό και Μαρία, τα αδέλφια της, Σοφία με τον αρραβωνιαστικό της Μιχάλη, Αντωνία και Νικόλα, οι οποίοι με δέχτηκαν στην οικογένεια τους με αγάπη, σαν να είμαι δικό τους παιδί, δικός τους αδελφός, και με στηρίζουν σε κάθε μου απόφαση. Ευχαριστώ και τις πολυαγαπημένες μου γιαγιάδες Μαρία, Στέλλα και Δέσποινα και τον παππού μου τον Νικόλα, οι οποίοι συνέβαλαν στην απόφασή μου για την ιεροσύνη αλλά και συνεισέφεραν σημαντικά στα έξοδα της χειροτονίας μου. Είναι ιερό χρέος μου επίσης να μακαρίσω και τους σεβαστούς μου παππούδες Φοίβο και Κώστα, οι οποίοι αναπαύονται εν Κυρίω.
Θα ήθελα τώρα να εκφράσω ιδιαίτερα την αγάπη μου προς τη σύζυγό μου Δέσποινα και να την ευχαριστήσω, για την κατανόηση και αγάπη της, να αποδεχθεί με πνεύμα έμπρακτης θυσίας την απόφασή μου να εισέλθω στις τάξεις της ιεροσύνης. Την ευχαριστώ ολόψυχα, που αποδέχθηκε τον σταυρό αλλά και την ευλογία να γίνει πρεσβυτέρα. Ο απέραντος ζήλος και ο φόβος Κυρίου, που την διακατέχουν πάντοτε, ήταν που με οδήγησαν σ᾽ αυτή μου την απόφαση, δίνοντάς μου θάρρος αλλά και δύναμη, για να μπορέσω να ανταποκριθώ σε αυτό το δύσκολο έργο που έχω να επιτελέσω. Εύχομαι η Παναγία να είναι πάντοτε στο πλευρό της και να τη φωτίζει, ώστε να με καθοδηγεί και στηρίζει σε κάθε μου θεάρεστη πράξη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ θα ήθελα δώσω και στο ευλογημένο ιερατικό ζεύγος, πατέρα Κωνσταντίνο Κακουρίδη και την πρεσβυτέρα του Χρυσούλλα, που με μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση ανέλαβαν τα έξοδά μου, ως ανάδοχοι στη χειροτονία μου. Εύχομαι αυτή η πνευματική συγγένεια να είναι αιώνια και θα προσεύχομαι ο Άγιος Θεός να ευλογεί και στηρίζει αυτούς και την οικογένειά τους και να τους αξιώσει της Βασιλείας Του.
Πανιερώτατε, παρακαλώ να εύχεσθε προς τον Κύριο, την Παναγία μας και τους αγίους, ώστε να αξιωθώ να διακονώ ακατακρίτως την Εκκλησία, και η Θεία Χάρις να συγχωρεί τις αμαρτίες μου, να καθαρίζει τους λογισμούς μου και να θεραπεύει τις αδυναμίες μου.
Ιδού, ο δούλος Κυρίου! Γένοιτό μοι, Κύριε, κατά το ρήμα και το θέλημά Σου! Ενίσχυσέ με στην ιερατική μου διακονία, και αξίωσέ με να εισέλθω και να υπηρετώ εις τα ενδότερα του καταπετάσματος, όπου άγγελοι επιθυμούσι παρακύψαι, πρεσβείαις της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, της αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρος Μαρίνης, του αγίου μεγαλομάρτυρος Μάμαντος του Μυροβλύτου και πάντων Σου των αγίων. Αμήν!».
){kind=link}