Στην τελετή λήξεως των μαθημάτων της Ιερατικής Σχολής “Απόστολος Βαρνάβας” βρέθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος .Απευθυνόμενος στους αποφοίτους είπε ” Στο στάδιον του βίου θα αντιπαλαίσετε με τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου. Σήμερα η αμαρτία επαίρεται και περισσεύει. Σείς όμως μη πτοείσθε και μη δειλιάτε, γνωρίζοντας ότι όπου «επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η Χάρις» (Ρωμ. 5, 20)”
Αναλυτικά:
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΕΩΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»
Με τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού, η Ιερατική Σχολή συμπληρώνει ακόμη ένα έτος καρποφόρου λειτουργίας και αποστέλλει σήμερα εις την Άμπελον-Εκκλησίαν, εργάτας νέους, εξ ηλικίας πρώτης ολοψύχως εργάζεσθαι το αγαθόν, κατά τον άγιο Νεόφυτο τον Έγκλειστο.
Στρατευομένη πάντοτε είναι η επί γης Εκκλησία του Χριστού και στρατιώτες της Εκκλησίας είναι ο κλήρος και δη ο εφημεριακός. Αυτός είναι διδάσκαλος της αληθείας, παιδαγωγός εις Χριστόν, ποιμήν ψυχών και σωμάτων, λειτουργός φρικτών Θεού μυστηρίων.
Με πολλή προσοχή ακούσαμε τη λογοδοσία του Διευθυντού της Σχολής. Παρά τις δυσκολίες και τα απρόβλεπτα προβλήματα που προκύπτουν διακρίνομε μία φιλότιμη προσπάθεια για την αρτιώτερη λειτουργία της Σχολής, εκ μέρους του Διευθυντού, πανοσιολογιωτάτου αρχιμανδρίτου π. Βενεδίκτου και των Καθηγητών, τους οποίους θερμώς συγχαίρομεν και ευχαριστούμεν. Ταυτόχρονα εκφράζομεν την ευαρέσκειάν μας προς την Εφορείαν της Σχολής για το επιτελούμενο έργο.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναγνώσω μικρό απόσπασμα ομιλίας του αειμνήστου αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, προς τους μαθητές της Ιερατικής Σχολής, επί τη τη λήξει των μαθημάτων, στις 25 Ιουνίου 1972, όπου ετόνιζε: «Ενθαρρύνει ημάς η ιδέα ιδρύσεως Θεολογικής Σχολής προς παροχήν ανωτέρας μορφώσεως. Χαίρω, διότι η ιδέα η μάλλον η απόφασις περί ιδρύσεως Θεολογικής Σχολής υλοποιείται εντός του τρέχοντος έτους. Έχουσα η Εκκλησία Κύπρου, παραλλήλως προς την Ιερατικήν αυτήν Σχολήν, Ανώτατον Θεολογικόν Ίδρυμα, θα δυνηθή να ακτινοβολήση και να εκπέμψη το φως της Ορθοδοξίας πολύ πέραν των Κυπριακών ορίων».
Υπό το κράτος αισθημάτων ιερής συγκίνησης, προαγόμεθα, ως έχομεν ήδη πράξει τούτο καθηκόντως με την αποστολή αδελφικών γραμμάτων προς την Αυτού Παναγιότητα τον αρχιεπίσκοπον Νέας Ρώμης και Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, να ανακοινώσωμεν, ότι ο καθ’ ημάς αγιώτατος και αποστολικός θρόνος του αποστόλου και γενναιομάρτυρος Βαρνάβα, και ημείς προσωπικώς, απεφασίσαμεν την ίδρυσιν και λειτουργίαν, από του προσεχούς έτους, Θεολογικής Σχολής εν Κύπρω.
Η Θεολογική Σχολή της Εκκλησίας της Κύπρου, «αφιερούται τη πανσωστική Αγία Τριάδι», και θα στεγάζεται στα παρά την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν, προς τούτο αποκατασταθέντα διατηρητέα κτήρια. Εις αυτήν θα γίνωνται δεκτοί απόφοιτοι σχολών Μέσης Παιδείας, διακρινόμενοι για την ευσέβεια και το ήθος τους. Θα καταβάλωμεν κάθε προσπάθειαν ώστε να αναδειχθή αυτή, εις τηλαυγή φάρον διά την πνευματικώς και ηθικώς κλυδωνιζομένην κοινωνίαν. Από αυτήν θα εξέρχωνται εργάτες στον αμπελώνα του Κυρίου, με ανωτέρα μόρφωσιν, συντελεστική στην ανύψωση του θεολογικού επιπέδου του λαού.
Η Σχολή δύναται να παρέχη στους νέους κληρικούς, πλήρη θεολογικήν κατάρτιση. Μία τέτοια Πανεπιστημιακού επιπέδου Σχολή, μεγάλως και ποικίλως θα συμβάλη στην εξύψωση της Εκκλησίας και του πολυσχιδούς έργου της, πέραν των κυπριακών ορίων και ιδίως προς την κατεύθυνση των Πατριαρχείων της Μέσης Ανατολής, αλλά και της Αφρικανικής ηπείρου.
Δοξολογούμεν τον Θεόν, ευλογήσαντα την προσπάθειαν ημών εις την ίδρυσιν και λειτουργίαν αυτής. Εις ουδέν αποβλέπομεν ει μη μόνον εις την ακεραιότητα και το απαραχάρακτον της πατρώας ημών Ορθοδόξου πίστεως και ευσεβείας. Τα ως άνω, εν αγάπη, αλλά και εν χαρά μεγάλη και αγαλλιάσει πνεύματος και καρδίας, επί τη ιδρύσει της Θεολογικής Σχολής της Εκκλησίας της Κύπρου, ανακοινούμενοι, πιστεύομεν ότι και η θεία Χάρις θέλει συμμερισθεί, επευλογούσα, την χαράν αυτήν.
Κατακλείοντες, στρέφομεν τον λόγον προς τους Αποφοίτους, και ευχόμαστε να είναι ευλογημένη η έξοδος από την τροφόν Ιερατικήν Σχολήν, η οποία «εξέθρεψεν υμάς δόγμασιν Κυρίου η γάλακτι». Θα πρέπει καλώς να γνωρίζετε ότι η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, δηλαδή τα Ιερά μυστήρια και οι ακολουθίες καλλιεργούν την εκκλησιαστική συνείδηση ενώ η θεολογική παιδεία αποτελεί την εγγύηση του κατ’ επίγνωσιν ζήλου και της διάκρισης, χαρίσματα βασικά κάθε κληρικού. Στο στάδιον του βίου θα αντιπαλαίσετε με τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου. Σήμερα η αμαρτία επαίρεται και περισσεύει. Σείς όμως μη πτοείσθε και μη δειλιάτε, γνωρίζοντας ότι όπου «επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η Χάρις» (Ρωμ. 5, 20).
Η πλέον τιμητική προσφώνηση θα είναι όταν οι πιστοί θα σας αποκαλούν «πάτερ μου», δηλαδή θα αναθέτουν σε σας την πνευματική πατρότητα και θα αναμένουν από σας την πνευματική καθοδήγηση και σωτηρία τους. Ο πνευματικός πατέρας αναγεννά τους ανθρώπους με τη διακονία του λόγου και του ποιμαντικού έργου του, στις πονεμένες ψυχές των ανθρώπων, γι’ αυτό και «οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία» (Α΄ Τιμ. 5, 17).
-120x86.jpg)
