Σαν σήμερα εκοιμήθη ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ

'Αρθρο του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. Νικολάου για την Ημέρα μνήμης του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ 

Στις 10 Απριλίου του 1998, μετά από πολυετή δοκιμασία, την οποία υπέ­μει­νε αγογγύστως και γενναίως, παρέδωσε στα χέρια του Δικαιο­κρι­του Θεού την ψυχή του. Η πολυετής Αρχιερατεία του (12 Ιανου­α­ρίου 1974 – 10 Απρι­λίου 1998) υπήρξε και για τον ίδιο και για την Εκ­κλη­σία της Ελλάδος πε­ριπετειώδης. Εκλεγείς επί Δικτατορίας, κατώρθωσε με την ευστροφία και την πολυπειρία του να κρατήσει με στιβαρότητα και να οδηγήσει με στα­θερότητα την Εκκλησία εν μέσω παγίδων και κινδύνων πολλών, κυ­ρι­ως κατά την Μεταπολιτευτική περίοδο. 

Εκαυχάτο ότι ήταν Καραγκούνης, όχι με την έννοια του άξεστου και απολίτιστου, αλλά του θαρραλέου και άφοβου. Μερικοί τον εχαρακτήρισαν καιροσκόπο, διότι εκμεταλλεύτηκε πρόσωπα και καταστάσεις για να αναρριχηθεί και αργότερα διατηρηθεί στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο.

Δεν ήταν φιλόδοξος, αλλά πολύ απλός και καθημερινός άνθρωπος. Λιτός σε όλα του και ανυπόκριτος. Η οξεία κρίση του και η αντίληψή του τον χαρακτήριζαν ιδιαιτέρως.

Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ήταν παλληκαρήσιος σε όλα του. Διέπραξε λάθη ως άνθρωπος για τα οποία είχε την λεβεντιά να τα αναγνωρίζει. Μελανή σελίδα στην ιστορία του είναι η άνευ δίκης και απολογίας έκπτωση δώδεκα Μητροπολιτών, για την οποία αργότερα εξομολογείτο σε ανθρώπους της εμπιστοσύνης του, ότι καθόταν σαν βουνό στην ψυχή του. Πολλές φορές προσπάθησε να αποκαταστήσει την αδικία, αλλά οι κακοί χειρισμοί τινών αδικηθέντων και η εμπάθεια των παλαιοκομματικών εκκλησιαστικών τον εμπόδιζαν. Παρ΄ότι μερικοί προσπάθησαν ακόμα και με άθεσμους τρόπους να τον χρησιμοποιήσουν ικανοποιώντας δικά τους πάθη και οφέλη, εκείνος είχε τον τρόπο να τους παραμερίζει και να πράττει ο,τι ενόμιζε για την Εκκλησία ωφέλιμο.

Εγνώριζε να διακρίνει και να εκτιμά τους γνησίους συνεργάτας του. Μισούσε την υποκρισία και την ψευτιά. Αποστρεφόταν τους κόλακες και τους διπλωμάτες. Ήθελε ντομπροσύνη και καθαρά λόγια. Ήταν ένας γνήσιος Έλληνας παπάς, με όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής λεβεντιάς.

Δεν ήταν, όπως μερικοί τον παρουσίαζαν, σκληρός, άφιλος και εκδικητικός. Ήταν άνθρωπος ευθύτητος και αγάπης. Παρ΄ότι ανήλθε ανώμαλα και επεισοδιακά στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, διαδεχθείς τον ευγενή και φιλάγαθο Ιερώνυμο, εν τούτοις κατώρθωσε να ισορροπήσει πρόσωπα και καταστάσεις και να χαράξει δική του τακτική απογοη­τεύο­ντας εκείνους, που ενόμιζαν, ότι θα ήταν εύχρηστος. Δεν εχρησιμοποίησε την παλαιά ζύμη, την οποία η περίοδος Ιερωνύμου είχε εκτοπίσει από την ενεργό δράση της Εκκλησίας, διακινδυνεύοντας τον χαρακτηρισμό του αχαρίστου, διότι ουσιαστικά είχε την στήριξή της στην εκλογή του.

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ έβλεπε το συμφέρον της Εκκλησίας, γι΄ αυτό και ο Παντεπίσκοπος Χριστός τον διετήρησε στον Πρώτο Θρόνο της Έλλάδος 24 ολόκληρα χρόνια. Η σύντομη αυτή αναφορά στην μνήμη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ δεν αναφέρεται στα έργα της περιόδου του, τα οποία είναι πολλά και εντυπωσιακά, αλλά στην σκιαγράφηση της μορφής του, όπως την ζήσαμε κοντά του δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ακόμα υπάρχουν πολλά, που δεν γνωρίζουν οι πολλοί.

Εξαγιάσθηκε με την δοκιμασία του και την υπομονή που επέδειξε κατ΄αυτήν.

Ας είναι η μνήμη του αιωνία!