“Να στηριζώμαστε ολόψυχα στην Ανάσταση του Κυρίου μας ,να ζούμε με μετάνοια και πνευματική ζωή. Και οι καλές ημέρες θα ξανάλθουν” ανέφερε μεταξύ άλλων στο Πασχαλινό μηνυμά του ο Μητροπολιτης Κονίτσης Ανδρέας,
Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής:
Αγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
-Α-
Μόλις που ξημέρωνε στην Ιερουσαλήμ, στην προφητοκτόνο πόλη. Μέσα στο μισοσκόταδο του πρωϊνού της Κυριακής – « λίαν πρωί της μιας σαββάτων » ( Μαρκ. ιστ 2 ) – μερικές γυναικείες μορφές διασχίζουν αθόρυβα τους δρόμους. Σε λίγο, περνάνε τα τείχη κι’ ανηφορίζουν προς τον Γολγοθά, τον μέχρι τότε ασήμαντο λόφο, που όμως έμελλε να γίνη πιο ψηλός και από τα Ιμαλάϊα. Γιατί εκεί, πριν από τρεις ημέρες είχε παιχθή το Θείο Δράμα : Η Σταύρωση του Ιησού Χριστού. Αλλά και γιατί « ην εν τω τόπω όπου εσταυρώθη ( ο Κύριος ) κήπος , και εν τω κήπω μνημείον καινόν, εν ω ουδέπω ουδείς ετέθη », όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης ( Ιωάν. ιθ 41). Δηλαδή, κοντά στον τόπο της σταυρώσεως υπήρχε ένας κήπος και μέσα στον κήπο, που ανήκε στον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, υπήρχε ένας καινούργιος τάφος στον οποίο, μέχρι τότε, κανένας δεν είχε ενταφιασθή. Σ’ αυτό , λοιπόν, το μνημείο, βιαστικά, ενταφίασαν τον Ιησού, επειδή ήταν κοντά, αλλά και επειδή σε λίγο θα ξημέρωνε η εορτή του εβραϊκού Πάσχα (Ιωάν. ιθ 42).
-Β-
Οι ευσεβείς γυναίκες που είχαν ακολουθήσει τον Ιησού από την Γαλιλαία μέχρι τον Γολγοθά, « εθεάσαντο το μνημείον και ως ετέθη το σώμα αυτού » (Λουκά κγ 55). Επεσήμαναν προσεκτικά τον χώρο της ταφής του Κυρίου. Κι’ όταν εγύρισαν στην πόλη ετοίμασαν αρώματα για ν’ αλείψουν το σώμα του Διδασκάλου, όπως συνήθιζαν οι Ιουδαίοι εκείνη την εποχή. Επειδή, όμως, την άλλη ημέρα (του Σαββάτου) ήταν το εβραϊκό πάσχα, έμειναν κλεισμένες στο σπίτι, επειδή το Σάββατο ήταν ημέρα αργίας. Αλλά την άλλη ημέρα, ξημερώματα, εξεκίνησαν να πάνε στον Γολγοθά για να επιτελέσουν το ιερό τους έργο προς τον νεκρό (όπως πίστευαν) Διδάσκαλό τους. Δεν τις εφόβιζε το πρωϊνό μισοσκόταδο, ούτε η ερημιά των δρόμων. Ένα μόνο πρόβλημα τις απασχολεί : «Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου ; » Ποιός θα παραμερίση την μεγάλη και βαρειά πέτρα που έφραζε την είσοδο του τάφου ; Αυτό έβλεπαν σαν το μοναδικό εμπόδιο, γιατί αγνοούσαν ότι στον τάφο είχε τοποθετηθή στρατιωτική φρουρά, επειδή οι αρχιερείς και οι γραμματείς εφοβούντο μήπως οι μαθητές κλέψουν το σώμα του Ιησού και διαδώσουν κατόπιν ότι αναστήθηκε (Ματθ. κζ 62-66).
-Γ-
Με αυτόν, λοιπόν, τον προβληματισμό συνέχισαν την πορεία τους. Αλλά όταν έφθασαν στον Γολγοθά και στον τόπο της ταφής αντίκρυσαν ένα θαυμαστό θέαμα : « Θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος· ην γαρ μέγας σφόδρα » (Μαρκ. ιστ 4). Βλέπουν ότι ο λίθος, και αρκετά μεγάλος λίθος, είχε αποτραβηχτή, αφήνοντας ελεύθερη την είσοδο στον τάφο. Ούτε, όμως, και η στρατιωτική φρουρά ήταν εκεί διότι λίγο προτού φθάσουν οι Μυροφόρες « σεισμός εγένετο μέγας· άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού προσελθών απεκύλισε τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού… Από δε του φόβου αυτού εσείσθησαν οι τηρούντες και εγένοντο ωσεί νεκροί » ( Ματθ. κη 2,4). Έγινε ισχυρός σεισμός · διότι ένας άγγελος που κατέβηκε από τον Ουρανό παραμέρισε τον λίθο από την θύρα και κάθησε επάνω του. Οι στρατιώτες δε τρομοκρατήθηκαν τόσο, ώστε έπεσαν κάτω σαν πεθαμένοι. Όταν συνήλθαν έτρεξαν στους αρχιερείς και ανακοίνωσαν τα διατρέξαντα. Κι’ εκείνοι, αθεόφοβοι όπως ήσαν, τους δωροδόκησαν και τους συμβούλεψαν να διαδώσουν ότι την ώρα που κοιμόντουσαν, οι μαθητές του Ιησού έκλεψαν το σώμα του. Ήταν το πρώτο ψέμα και η πρώτη συκοφαντία ενάντια στην Ανάσταση του Χριστού.
-Δ-
Και ακριβώς αυτήν την Ανάσταση έσπευσαν οι ευσεβείς Μυροφόρες να αναγγείλουν στους Αποστόλους, σύμφωνα με την εντολή που έλαβαν από τον Άγγελο μέσα στο Μνημείο. Βέβαια, στην αρχή οι Απόστολοι εφάνηκαν δύσπιστοι στις πληροφορίες των γυναικών : « Εφάνησαν ωσεί λήρος τα ρήματα αυτών, και ηπίστουν αυταίς » (Λουκά κδ 11) , μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Γυναικείες ανόητες φλυαρίες. Έτσι ενόμιζαν. Αλλά ο Κύριος με αλλεπάλληλες εμφανίσεις Του τους έπεισε ακράδαντα ότι ανέστη εκ των νεκρών. Και σ’ αυτό το κήρυγμα της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού εθεμελίωσαν το κήρυγμά τους προς τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες τονίζοντας ότι, « ει Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών » (Α Κορ. ιε 14). Αν, δηλαδή, ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι χωρίς πραγματικό περιεχόμενο και χωρίς νόημα το κήρυγμά μας, αλλά και η πίστη σας είναι κούφια και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, αφού το κήρυγμά μας και η πίστη σας έχει θεμέλιο και βάση την Ανάσταση του Χριστού.
-Ε-
Ναι, αγαπητοί μου Χριστιανοί, η Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι το ατράνταχτο θεμέλιο της Πίστης μας και της Αγίας μας Εκκλησίας, που τα όποια εμπόδια τα παραμερίζει και γεμίζει ελπίδα και θάρρος τις ψυχές. Αυτή την ελπίδα και αυτό το θάρρος το έχουμε, ιδιαίτερα σήμερα, στους πολύ δύσκολους καιρούς μας, ανάγκη, και μεγάλη μάλιστα. Γι’ αυτό να στηριζώμαστε ολόψυχα στην Ανάσταση του Κυρίου μας ,να ζούμε με μετάνοια και πνευματική ζωή. Και οι καλές ημέρες θα ξανάλθουν, και η Ελλάδα μας θα στέλνη παντού το ελπιδοφόρο μήνυμα : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Χρόνια πολλά, άγια, αναστάσιμα σε όλους.
Διάπυρος ευχέτης εν Χριστώ Αναστάντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
-120x86.jpg)
