Κατά την περί δημιουργίας του κόσμου διδασκαλίαν της Εκκλησίας μας ο Θεός δημιουργήσας αυτόν, “είδεν ότι καλόν”, τ.ε. ποιήσας τα πάντα εν τη σοφία Αυτού δεν αφήκε περιθώριον διά τα περιττά και άχρηστα. Τούτο καταδεικνύει το ασύστατον ανεγκεφάλων τινών, οι οποίοι τολμώσιν να διερωτώνται: Προς τι χρειάζεται τούτο η το άλλο; Καί να εκβάλλουν αυτά ως τα νήπια–είλωτες των συνεργείων επισκευής οχημάτων, τα οποία εν τη ηλικιακή ευηθία και απειρία των εξάγουν περισσοτέρας “περιττάς” βίδας εξ αυτών!
Βεβαίως ο Θεός εδημιούργησεν εκ του μηδενός, “αλλά το μηδέν διαφαίνεται” (P. Valéry), ενώ ο άνθρωπος εκ προϋπαρχόντων αγαθών, ο οποίος εν συνεχεία πληροί το περιβάλλον με περιττά και άχρηστα στοιχεία, διαταράσσων συχνάκις τας ισορροπίας του σύμπαντος. Βέβαια πρέπει να γίνει διάκρισις μεταξύ περιττών και αχρήστων, διότι τούτο δεν σημαίνει ότι τα περιττά δεν μπορούν να είναι και χρήσιμα. Καί ταύτα τυγχάνουν πάμπολλα, όπως τα απορρίματα της βιομηχανίας μηχανημάτων, τα χημικά, ραδιενεργά και της συγχρόνου ηλεκτρονικής τεχνολογίας απόβλητα, τα υπολείμματα των νοσοκομείων, φαρμάκων, των δένδρων, φυτών και ανθέων, των λημμάτων των εργοστασίων και αποχετεύσεων, της γαστρονομίας (φαγητών, λαχανικών, καρπών και λοιπών εδωδίμων κ.α.)
Βεβαίως είναι παρήγορον το ότι ορισμένα εξ αυτών σήμερον ανακυκλούνται, όμως έτερα θα “κοσμούν” διά μιάς στεφάνης απορριμάτων αιωνίως το περιβάλλον του πλανήτου μας.
Ο A. Gehlen εις το περίφημον έργον του “ο άνθρωπος”, το κεντρικόν της φιλοσοφικής ανθρωπολογίας, ισχυρίζεται “ότι ούτος είναι εν βιολογικόν ‘’πλημμελές ον’’, το οποίον εν αντιθέσει προς τα ζώα δεν προσαρμόζεται προς εν ορισμένον περιβάλλον και χαρακτηρίζεται διά μιάς ‘’επικινδύνου ελλείψεως γνησίων ενστίκτων’’. Εξ ου και η ορμή αυτού να επεμβαίνει πολιτισμικώς επί της φύσεως”.
Φρικτότερον όμως τυγχάνει το ότι το θέμα των αχρήστων και περιττών προσβάλλει και αυτόν τον ίδιον. Ούτω ομιλεί τις σήμερον αναισχύντως περί “περιττών” ανθρώπων! Ποίοι δε ούτοι; Οι ανιάτως πάσχοντες, οι κατάκοιτοι, οι γέροντες, και οι συνταξιούχοι. Εις την Γερμανίαν μάλιστα διακρίνουν τέσσαρας κατηγορίας “αχρήστων” και δη: των Grufti (ετοίμων διά τον τάφον), των Verwesti (αποσυντεθειμένων), των Composti (λιπασματοποιηθέντων), και των Uhu (Unter hundert, κάτω των 100 ετών). Εις τούτους προσθετέοι και οι Grabverweigerer (αρνηταί του τάφου, άνω των 100 ετών). Βεβαίως ορισμένους εξ αυτών “ελευθερώνουν” σήμερον προς τα Ηλύσια Πεδία οι εν Εσπερία και όχι μόνον, διά καταλλήλων μεθόδων, εφ’ όσον τυγχάνουν εγκαταλελειμμένοι υπό των “αγαπητών” συγγενών των εις ποικίλα άσυλα.
Όμως εις την κατηγορίαν ταύτην των “αχρήστων” και περιττών, “λογιστέοι” και ικανοί άνεργοι καθώς και κυρίως οι τεμπελχανάδες και ουκ ολίγοι καρεκλοκένταυροι και εργαζόμενοι διαφόρων θεσμών και οργανισμών, οι οποίοι διαρκώς “αναπαύονται” ποιούντες γαστρομασάζ και ομφαλοσκόπησιν, περιττολογούντες διά της γλωσσολαλίας των –ιδίως εκπρόσωποι του ασθενούς φύλου– ουδέν προσφέροντες, αλλά καρπούμενοι ουχί ευκαταφρονήτους μισθούς.
Οι περισσότεροι πάντως άνθρωποι ζούν εντός μιάς δίνης μεταξύ επιτυχίας και περιττότητος. Αγωνίζονται διά να φανώσιν ωφέλιμοι, να γίνουν σημαντικοί -διά να μη κρημνησθούν εις τον οψιμοκαπιταλιστικόν κάδον των απορριμάτων, εκ του οποίου ουκ έστι σωτηρία. Πολλοί απώλεσαν την εργασίαν των και αντιμετωπίζονται ως περιττοί. Λαμβάνουν ένα μισθόν πείνης, πράγματα τα οποία καταδεικνύουν την απαξίωσιν του ατόμου. Ούτοι δύνανται να δέχονται τα περισσεύματα των τραπεζών, δηλαδή τα απορρίματα των υπεραγορών ως βοήθειαν, όπως ο πτωχός Λάζαρος (Λουκ. 16, 20), να μην ενοχλούν, να μη θίγουν τίποτε και να ευρίσκονται εις το περιθώριον. Ημπορούν να χρησιμοποιούνται, μέχρι της αντικαταστάσεώς των δι’ ενός νέου Robot και μόνον. Μετά θεωρούνται τελείως άχρηστοι! Φρικτόν αλλ’ αληθές.
Οι πλούσιοι και κερδίζοντες πολλά, είναι άτρωτοι εκ της κριτικής. Ενεργούν ως ολιγαρχικοί και επηρρεάζουν πιεστικώς την πολιτικήν και φορολογικήν νομοθεσίαν υπέρ αυτών. Όταν δε αύτη ανυψώνει τους φόρους, ωρύονται διά των μεσαζόντων “φυλακοκυναρίων” των προσεπιδηλούντες ότι δήθεν το καλόν των ολίγων αποβαίνει ευεργετικώς διά τους πολλούς, τούθ’ όπερ όμως αιρετικοί τινες χαρακτηρίζουν τόσον αναπόδεικτον όσον και η άσπιλος σύλληψις της Θεοτόκου!
Ας υπεραμυνθώμεν λοιπόν των θεωρουμένων ως περιττών και ας ενεργήσωμεν κατά της περιθωριακής αντιμετωπίσεώς των ως άνθρωποι και κυρίως ως Χριστιανοί.
-120x86.jpg)
