Του Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου
Ήδη ευρισκόμεθα προ του Αγίου Πάσχα. Σήμερα ο Κύριός μας εισέρχεται στην Αγία Πόλη, επί πόλου όνου καθεζόμενος και ακούει τα πλήθη να κραυγάζουν το “Ωσαννά”. Ο δρόμος είναι εστρωμμένος με τα ιμάτια και ο λαός στα χέρια βαστάζει τα βαία των φοινίκων.
Το βράδυ της ιδίας ημέρας ο Κύριος μας ετοιμάζει διά τα μέλλοντα συμβαίνειν λέγοντάς μας: “Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και παραδοθήσεται ο υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού…”.
Ο Ιερός Υμνογράφος παρακολουθώντας την πορεία προς το Πάθος σημειώνει: «Δεύτε ούν και ημείς κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ Αυτόν ταίς του βίου ηδοναίς, ίνα και συζήσωμεν Αυτώ, και ακούσωμεν βοώντος Αυτού, ουκέτι εις την επίγειον Ιερουσαλήμ διά το παθείν, αλλά αναβαίνω προς τον Πατέρα μου, και πατέρα υμών και Θεόν μου και Θεόν υμών, και συνανυψώ υμάς εις την άνω Ιερουσαλήμ, εν τη Βασιλεία των ουρανών». (Στιχηρό ιδιόμελο Αίνων Μ. Δευτέρας). Δηλαδή. «Ελάτε να πορευθούμε μαζί Του και να σταυρωθούμε μαζί Του, να νεκρώσωμε τις αμαρτωλές επιθυμίες και κοσμικές ηδονές, για να απολαύσωμε την πραγματική ζωή μαζί Του και να τον ακούσωμε να λέγη. Δεν βαδίζω απλώς στην επίγεια Ιερουσαλήμ για να πάθω, αλλά αναβαίνω προς τον ουράνιο Πατέρα μου και δικό σας Πατέρα, τον Θεό μου και δικό σας Θεό και σας ανυψώνω μαζί μου στην άνω Ιερουσαλήμ, όπου είναι η ουράνια του Θεού Βασιλεία».
Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμεθα κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τον καλό και τίμιο πνευματικό αγώνα, μέσα από νηστεία, προσευχή, περισυλλογή, νήψη, μυστηριακή ζωή και εισερχόμεθα στην τελευταία εβδομάδα, την ονομαζομένη Μεγάλη, αφού μεγάλα και θαυμαστά, συγκλονιστικά γεγονότα έλαβαν χώρα κατ’ αυτήν.
Θα ζήσωμε με δέος και εσωτερικό συγκλονισμό κάθε στιγμή του Θεανθρώπου προς το Πάθος. Θα ίδωμε την αμαρτωλή να προσπίπτη με δάκρυα και μύρα, ραίνουσα τους αχράντους πόδας Του. Θα τον συνοδεύσωμε στον κήπο των Ελαιών, όπου θα βιώση την ανθρώπινη εγκατάλειψη και μοναξιά. Θα ίδωμεν τον ιδρώτα να τρέχη, ωσεί θρόμβοι αίματος επί το πρόσωπον Αυτού. Καί μέσα στης νύχτας την σιωπή και το κορύφωμα της αγωνίας, θα παρακολουθήσωμε με σφιγμένη την καρδιά, της προδοσίας το φίλημα, από τον αγνώμονα Μαθητή.
Θα παρακολουθήσωμε ακόμη την μαρτυρική πορεία, τους εμπτυσμούς, τις μάστιγες, τους κολαφισμούς, την άρνηση του Πέτρου, την άνοδο στο Φρικτό Γολγοθά, την Ύψωση στον Σταυρό. Θα ζήσωμε τον τρόμο του σεισμού και του σκότους, μετά το “τετέλεσται” και την κλίση της μακαρίας κεφαλής, αφού προηγουμένως θα βιώσωμε τον συγκλονισμό της σωτήριας κραυγής του ληστού: «Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου».
Την Μεγάλη Παρασκευή θα λιτανεύσωμε την Ζωή εν Τάφω και θα αναμένωμε μετά της Παναγίας Μητρός Του και των μακαρίων Μαθητών την εκ νεκρών Ανάσταση. Αυτή είναι η εορτή των Εορτών και πανήγυρις των Πανυγήρεων, το Πάσχα δηλαδή. Το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως, από τον θάνατο στην ζωή, από την γη στον ουρανό.
Πλήθος λαού αμέτρητο θα συναχθή στους Ιερούς Ναούς για τον λαμπρό εορτασμό, βαστάζοντες τις αναστάσιμες λαμπάδες με το ανέσπερο φως. Χαρά μεγάλη. Γιορτή για την νίκη της ζωής εναντίον του θανάτου. Ο Ιερός Χρυσόστομος πρώτος και μεγαλύτερος πανηγυριστής, θα αρχίση τον ύμνο τον επινίκιο, τον ανεπανάληπτο, ρίχνοντας φωτοβόλους αστραπάς, από το χρυσόβολο στόμα του. “Ει τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως…”. Όμως εκεί που κορυφώνεται η χαρά του Αγίου, εκεί που φτάνει στα δυσανάβατα ύψη των αγγέλων ο ύμνος, ο χρυσολόγος πατήρ της Εκκλησίας, περίλυπος, σταματάει… Τι έπαθες Άγιε και έπαψες την ωδή; Τι έχεις Ιωάννη και δακρύεις; Γιατί η λύπη διαδέχεται την μεγάλη του προσώπου σου χαρά και γλυκυτάτη ευφροσύνη;
Η απάντηση έρχεται από το θέαμα ενώπιόν μας. Πολλοί δεν κατανοούν το μεγαλείο της αγάπης του Θεού και φεύγουν. Εγκαταλείπουν την γιορτή. Απομακρύνονται από το ουράνιο Τραπέζι. Έκλεισαν την καρδιά τους στο νικητήριο σάλπισμα. Έκλεισαν τα αυτιά τους στους αναστάσιμους παιάνες. Έκλεισαν τα μάτια τους, στην θέα του Αναστάντος…. Φεύγουν… Φεύγουν….Φεύγουν…. Περίλυπος ο Κύριος επαναλαμβάνει το πονεμένο ερώτημα που απηύθυνε στους Μαθητάς, την ώρα της αγωνίας στον κήπο των Ελαιών. “Ουκ ισχύσατε μίαν ώραν αγρυπνήσαι μετ’ εμού;”.
Ο Ιερός Χρυσόστομος προσπαθεί να συνεχίση. Ο Ιερεύς ατενίζοντας την Εικόνα της Αναστάσεως διαλαλεί: “Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες Αυτόν… Ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν· ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός”.
Ποιοί φεύγουν από το Αναστάσιμο πανηγύρι; Όσοι κρατούν κεριά αναμμένα, όσοι έψαλαν πριν από λίγο το Χριστός Ανέστη, όσοι έφτασαν μέχρι τον Ιερό Ναό να ζήσουν την ευφροσύνη της μεγάλης Γιορτής.
Πως πέρασε αδελφοί μου, στην ζωή μας αυτή η κακή συνήθεια; Πως αυτό το νέφος έρχεται να σκιάση την χαρά των Αγγέλων; Πως αυτός ο πειρασμός βρήκε ευκαιρία και μπήκε στις καρδιές των ανθρώπων; Πως αρνούμεθα την ευσέβεια και την ωραία Ορθόδοξη παράδοση; Πως εγκαταλείπωμε τον Χριστό μετά το “Χριστός Ανέστη”;
Τι θα απαντήσωμε, αδελφοί μου, στο ερώτημα του Χριστού; “Ουκ ισχύσατε μίαν ώραν αγρυπνήσαι μετ’ εμού;”
Κουραστήκαμε Κύριε!
Πεινάσαμε Κύριε!
Δεν μας αρέσεις πιά Αναστημένε Ιησού! Αρκετά μας ταλαιπώρησες τόσες ημέρες. Καιρός να απολαύσωμε τις κοσμικές, τις ψεύτικες απολαύσεις. Το τραπέζι το δικό σου αργεί. Το δικό μας είναι ήδη έτοιμο. Καί τόσα άλλα… που κάνουν “περίλυπη την ψυχήν του Κυρίου”, περίλυπα των Αγίων και των Αγγέλων τα πρόσωπα.
Αδελφοί μου, το ότι φεύγουν πολλοί από την Ανάσταση χωρίς να περιμένουν να τελειώση η Θεία Λειτουργία, συνιστά προσβολή προς τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Λυτρωτή μας. Είναι μεγάλη αμαρτία. Ο όποιος αγώνας εις μάτην εγένετο.
Ας συνειδητοποιήσωμε ότι ο Κύριός μας θυσιάζεται επί του Σταυρού, κατεβαίνει στον Άδη και ανασταίνεται για την ιδική μας σωτηρία.
Η Ανάσταση είναι το κέντρο της ζωής μας. Γύρω από το γεγονός της Αναστάσεως, υφαίνεται όλη η ιστορία του ανθρωπίνου γένους.
Αδελφοί μου και παιδιά μου, μη φύγη κανείς από την αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Είμαι βέβαιος ότι θα ακούσετε του Κυρίου την πρόσκληση και θα συμμετέχετε στο μεγάλο Αναστάσιμο Τραπέζι.
Σας εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου, να ζήσετε βαθειά πνευματικά την αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και εν χαρά και υγεία να φθάσετε να εορτάσετε την Αγία Ανάσταση.
