Χριστούγεννα: Θα πάμε στη Βηθλεέμ και θα πάρουμε

Του Παύλου Σαββίδη, Θεολόγου
«Τα Χριστούγεννα είναι εορτή θαυμαστή και δια το μεγαλείον της και δια το μυστήριόν  της και δια το νόημά της» (πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς). Σε μια βαθύτερη αλλά και πλατύτερη έκταση κι έννοια, θα λέγαμε πως με τα Χριστούγεννα έχουμε φανέρωση του μυστηρίου του ανθρώπου’ αλλά και όλης της κτίσεως: Του ουρανού και της γης. 

Σύμφωνα με την πολύ ανθρώπινη λογική μας σκέψη, ο Υιός και Λόγος του Θεού γεννάται στη Βηθλεέμ τον ταπεινό τόπο. Μέσα στο υγρό και ακάθαρτο σπήλαιο, το ταπεινότερο σημείο της Βηθλεέμ, «ανακλίνεται» ο Θεός στη φάτνη των ζώων, την ταπεινότερη γωνιά του σπηλαίου, ως σημείο αναφοράς της ύψιστης θεϊκής εκούσιας πτωχείας και ταπείνωσης. Χριστούγεννα είναι ο ερχομός του Λυτρωτή, και η ολόψυχη αποδοχή Του απο εμάς, που αυτό πρακτικά συνεπάγεται πως «δεν τρεμοσβήνουμε άφωνοι , ούτε παγώνουμε αντικρύζοντας τον θάνατο και όλο το χάος της ζωής».

Με τα Χριστούγεννα μπήκε δυναμικά και αμετάκλητα το θεϊκό πρόγραμμα της σωτηρίας μας. Όποιος πιστεύει, παραδέχεται και ομολογεί τον Χριστό προσωπικό σωτήρα και λυτρωτή. Δεν έχει περιθώρια να περιμένει. Αλλά μόνο θεϊκά ελπίζει και παρηγοριέται, επειδή βρήκε το φως αληθινής θεογνωσίας, το δρόμο που οδηγεί προς τη θέωση. Ο Λυτρωτής Σωτήρας, μας έδωσε το μέτρο της αξίας μας, μετοχή στη ζωή, στη χάρη ενώ σε κάθε αντίθετη περίπτωση ο υπερόπτης, ο ανυπότακτος, δημιουργεί πυρετό ανταρσίας με αποτέλεσμα να μην ακούει τη φωνή της θείας συγκατάβασης.

Στην προέκταση αυτής της σκέψης υπολογίστε τις πολιτισμένες κοινωνίες που τις χαρακτηρίζει η αφθονία και η άνεση, ίσως κι ένας χριστιανισμός γήινος και αβαθύς που δεν τολμά τις μεγάλες θυσίες, που δεν τρέφει μεγάλες ελπίδες, δεν έχει οράματα και προοπτικές. Κοντά σε αυτά ο φόβος μόνιμος σύντροφος-τύρρανος πήρε την θέση της αγάπης και έκλεισε κάθε προσπέλαση προς τον Θεό και την αγάπη Του

Θα πάμε στη Βηθλεέμ και θα πάρουμε.

Όταν με δέος και απλότητα αντικρύζεις το θείο Βρέφος έχεις την απόλυτη σιγουριά μέσα σου πως δε χάθηκε η ελπίδα, εξορίζεται η απόγνωση και κάθε μορφής θλίψη, δεν έχεις τσαλακωμένο πρόσωπο και στη συνέχεια θα πάρεις τα δώρα σου : Αγαπάς, ειρηνεύεις, ευφραίνεσαι και αβίαστα συμφιλιώνεσαι και με τον πιο «δύσκολο» συνάνθρωπό σου. 

Σ’ αυτό το φαινομενικά αδύναμο Βρέφος της Παρθένου καταθέτουν οι σοφοί τη σοφία τους. Οι ευγενείς τα στέμματά τους. Οι ισχυροί τα σκήπτρα. Οι πονεμένοι τα δάκρυα. Οι άγιοι τα κρίνα τους. Και οι αμαρτωλοί τα πονεμένα στήθια τους, για να φύγουν λυτρωμένοι και ξαλαφρωμένοι.          

Χριστούγεννα: Θα πάμε στη Βηθλεέμ και θα πάρουμε

Με σιγουριά, ασφάλεια και βεβαιότητα τα θεία Του δώρα. Γιατί ζει στη γη, ζει στις Άγιες Τράπεζες των ναών μας, απ’ όπου προσφέρεται στους πιστούς κάθε Κυριακή, γιορτή και καθημερινή. Επειδή ζητά τόπο να αναπαυθεί, καθαρή ψυχή να γεννηθεί, και να φωτίσει έτσι τη ζωή μας νοηματίζοντάς της για μια πορεία με επίγνωση και για να γίνει προσωπικός μας Λυτρωτής και Σωτήρας.

Θα πάμε στη Βηθλεέμ να προσκυνήσουμε το αβυθομέτρητο μυστήριο της αγάπης Του. Θα πάρουμε όμως -όχι σα μια έξαρση επίκαιρης των ημερών μας ελεημοσύνη- την απόφαση για μια θυσιαστική διακονία αφειδώλευτη υλική στους «αδελφούς του Χριστού» γνωστούς και αγνώστους. Γιατί στο πρόσωπο τους «2.000 χρόνια γυρίζει στους δρόμους του κόσμου, κοιμάται στα παγκάκια, στις στοές των πολυκατοικιών, πάνω στο χώμα των πάρκων, πάντα άστεγος, πάντα νηστικός, πάντα γυμνός, ταλαιπωρημένος, αγνοημένος, περιφρονημένος».

Θα πάμε στη Βηθλεέμ όχι σαν επίκαιροι τουρίστες-προσκυνητές πνιγμένοι στους θορύβους, χαμένοι στους οικονομικούς ισολογισμούς, αφηρημένοι στους πολύχρωμους διακόσμους, αλλά αποφασισμένοι για μια ζωή στολισμένοι με τις αρετές της ταπείνωσης, της αγάπης, της συμφιλίωσης και της ειρήνης. 

Θα πάμε εκεί και θα πάρουμε την απόφαση, ιδιαίτερα φέτος, το Χριστουγεννιάτικο οικογενειακό μας τραπέζι να έχει «λιτή αφθονία». Για να χτυπήσουμε και να σώσουμε την κρίση των αδελφών του Χριστού. Φέτος τα Χριστούγεννα ΚΑΝΕΝΑΣ να μην πεινάσει. Όλοι να χορτάσουν από τη δική μας «οικονομία» φάρμακα, ρούχα και φαγητό. Την αλήθεια να πούμε, πως πολιτισμός τεχνικός χωρίς πολιτισμό ψυχής είναι βία, καταπίεση και έγκλημα.

Φέτος τα Χριστούγεννα να πάμε στη Βηθλεέμ να ψάλουμε τα Κάλαντα, να διακονήσουμε τους αδελφούς μας, και να πάρουμε ως αντίδωρο την Θεϊκή Του Ειρήνη στις ταραγμένες ψυχές μας.

Καλά Χριστούγεννα

Παύλος Σαββίδης, Θεολόγος Καθηγητής