Μού έρχεται στο νού η γνωστή ρήση: «τών οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν». Ζούμε τις τελευταίες ημέρες μιάς πολύ δύσκολης χρονιάς, παρότι στην έναρξή της ευχηθήκαμε καίπροσμέναμε βεβαίως τα καλύτερα, σε προσωπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Το απολογιστικό ισοζύγιο όμως, ο «θερισμός» για να θυμηθώ το Ευαγγέλιο, δεν υπήρξε πολύς, ούτε καλός. Είναι εξαιρετικά πενιχρός.
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεήμονος*
Εάν καλλιεργούμε το γεώργιο της ψυχής μας με τους πικρούς καρπούς της ιδιοτέλειας και της εγωπάθειας, στον θερισμό θα συλλέξουμε μοναξιά, απανθρωπιά, αγωνία έως απόγνωσης.
Εάν πάλι ως Γένος και Έθνος επιλέγουμε άκριτα την υιοθέτηση κάθε εισαγομένης και παγκοσμιοποιημένης υποκουλτούρας, υποτιμώντας τη ζωτική δύναμη της ιδιοπροσωπείας και του παραγόμενου εξ αυτής ήθους μας, δοκιμασμένα παρά τις δυσκολίες και τις αδυναμίες των σε μία ιστορική πορεία άνω των δυόμισιχιλιάδων ετών, τότε κατά τον θερισμό αυτός ο υβριδικός καρπός θα χωνευτεί άγευστος και αδύναμος στο χωνευτήρι της απαξίας· θα λησμονηθεί γιατί δεν εμπεριέχει τα δυναμικά συστατικά της συνέχειας και της ανανέωσης.
Τέλος, εάν σε παγκόσμιο επίπεδο καλλιεργούμε εντάσεις, ανισότητες, αδικίες, εάν δηλαδή σπέρνουμε ανέμους, τότε θα θερίσουμε θύελλες. Τα «έξυπνα» και μη όπλα των μεγάλων παραγωγών χωρών δούλεψαν ακατάπαυστα και αυτή τη χρονιά. Αναμένονται προφανώς συμβόλαια να εξαργυρωθούν. Όμως τα χιλιάδες αθώα θύματα των πολέμων της Ουκρανίας και της μέσης Ανατολής προκαλούν πόνο ψυχής -ευτυχώς ακόμη- σε πολλούς συνανθρώπους μας. Αντιδρούν αγανακτισμένοι, ξεβολεύονται από τους καναπέδες τους διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους, μία αχνή σπίθα υγιούς συμπεριφοράς που δεν μετατρέπεται ακόμη σε καθάρσιο πύρ, επειδή «οι κρατούντες πλήθους και γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών» φαίνεται να επεξεργάζονται άλλα σχέδια.
Στην Ευρώπη που καταματώθηκε από δύο Παγκοσμίους Πολέμους τον προηγούμενο αιώνα, ψηφίζονται στις απαρχές του νέου αιώνα, πολεμικοί προϋπολογισμοί. Διαφημίζεται η άποψη ότι ο ταραχώδης κόσμος θα διορθωθεί τάχα με ολική επαναφορά μέσα από μία γενικευμένη καταστροφή. Και οι ανθρώπινες απώλειες είναι το λίπασμα μιάς νέας ευδαιμονίας; Δε μιλούμε ούτε ενεργούμε με τα σωστά μας.
Ο κόσμος στην πλειονότητά του υπνώττει βαθέως, υποαπασχολούμενος ανάμεσα στα «θαυμαστά» επιτεύγματα των κινητών τηλεφώνων τεχνολογίας αιχμής και στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Η τεχνητή νοημοσύνη κατατρώγει την ειρηναία λογική του κοινού νού.
Στην πολεμοχαρή χριστιανική Δύση ευχόμαστε ειρήνη αλλά ο Χριστός, η όντως ειρήνη, η επί γης ειρήνη, η πάντα νούν υπερέχουσα ειρήνη, τιμάται λόγω και έργω περιφρονημένος. Υποκριτικά διατεινόμαστε ότι πιστεύουμε στα διδάγματα του ευαγγελικού Του λόγου. Κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους. Κάποτε ο ινδουιστής Μαχάτμα Γκάντι είχε πεί: «μ’ αρέσει ο Χριστός σας, δε μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας. Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον Χριστό».
Συμβαίνει αυτό σε κάθε εποχή και καθ’ υπερβολή στη δική μας. Όμως κάθε εποχή αναδεικνύει και Αγίους. Αυτούς δεν ευτύχησε να γνωρίσει ο Γκάντι. Εμείς όμως τους έχουμε γνωρίσει. Τους έχουμε ακούσει. Έχουμε προσευχηθεί σε εκείνους. Τους τιμάμε στη λειτουργική μας παράδοση. Εφόσον τους αποδεχθούμε ως πρότυπα αληθινής ζωής, συμπεριφοράς και δράσης, ίσως η νέα χρονιά να είναι καλύτερη από την διαρρέουσα.
Αποτελεί καθολική υποχρέωση της χριστιανικής τουλάχιστον μερίδας της παγκόσμιας κοινότητας να εννοήσει και να αγωνιστεί στο «καί πέντε» για την ειρήνη και την ευημερία σε ένα περιβάλλον δυναμικής και ταχείας μετάβασης προς άγνωστα μονοπάτια, με όρους εμπνευσμένους από τη διδασκαλία του Χριστού. Με αδελφοσύνη, ισότητα και δικαιοσύνη από όλους προς όλους.
Με αυτές τις σκέψεις και τις προϋποθέσεις πιστεύω και εύχομαι μία όντως ειρηνική,ευλογημένηκαίκαρποβριθήχρονιά.
*Μ Η Ν Υ Μ Α επί τη εισόδω εις το νέον έτος
-250x180.jpg)
