Επιμέλεια: Γιώργος Θεοχάρης
Τον κώδωνα του κινδύνου για τη δράση της πεντηκοστιανής αιρέσεως, κρούει ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε ανακοινωθέν που έξεδωσε επιδιώκοντας να αποφευχθούν φαινόμενα εξαπάτησης των Ορθοδόξων, όπως αποκαλύπτονται κατά καιρούς.
Προστατευθείτε από τους «Προφήτες» της Πεντηκοστιανής αιρέσεως των οποίων τις δήθεν προφητείες δεν εκπληρώνει ο Πανάγιος Τρισυπόστατος Θεός, επισημαίνει ο Ιεράρχης.
Αναλυτικά το ανακοινωθέν:
Μεταξύ των συγχρόνων αιρέσεων, που δραστηριοποιούνται έντονα στην Ελλάδα και στην πόλη μας, είναι η αίρεση των Πεντηκοστιανών.
Επειδή και αυτοί, όπως όλοι οι αιρετικοί, κατά τον άγιο Χρυσόστομο, «συσκοτίζουν την αλήθεια» , και «πάντοτε σε αυτήν προσκολλούν ύπουλα την πλάνη, βάφοντας εξωτερικά τα πολλά κίβδηλα ομοιώματα της αληθείας, ώστε με ευχέρεια να παίρνουν με το μέρος τους όσους εύκολα εξαπατώνται» , θεωρούμε επιβεβλημένη την οφειλή να ενημερώσουμε τα πιστά τέκνα της Ιεράς μας Μητροπόλεως για τις βασικές πλάνες των Πεντηκοστιανών, ώστε αυτά μεν να τα προφυλάξουμε, τα δε θύματα της αιρέσεως να τα προβληματίσουμε.
Η ιστορική τους αφετηρία αρχίζει στις αρχές του 20ου αιώνα στις ΗΠΑ και γρήγορα διαδόθηκε στον υπόλοιπο κόσμο.
Πρόκειται για μια από τις πλέον πολυάριθμες αιρετικές κινήσεις του 20ου αιώνα, η οποία έχει βασικό γνώρισμά της, εκτός από την πολυδιάσπαση, και έντονα ενθουσιαστικά και εκστατικά στοιχεία, τα οποία εμπεριέχονται στη διδασκαλία της και τη λατρεία της.
Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τον ισχυρισμό τους ότι στο χώρο τους έχουν την επανεμφάνιση χαρισμάτων που έπαυσαν να υπάρχουν στον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, έγιναν αφορμή, η Πεντηκοστιανή κίνηση να δεχθεί αυστηρότατη κριτική και να χαρακτηριστεί ως αιρετική και από κινήσεις του προτεσταντικού χώρου από τον οποίο προήλθε.
1. Οι Πεντηκοστιανοί ισχυρίζονται ότι κατέχουν την «μόνη ολοκληρωμένη αλήθεια» και αποτελούν την αληθινή εκκλησία. Επιμένουν ότι αυτοί πιστεύουν, ζουν και λατρεύουν τον Θεό, όπως οι απόστολοι του Χριστού μαζί με τους πρώτους χριστιανούς μετά το γεγονός της Πεντηκοστής. Γι αυτό και ονομάζουν την «εκκλησία» τους «Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής», η κάποιοι διαφοροποιημένοι από αυτούς, «Ελευθέρα Εκκλησία της Πεντηκοστής», «Αποστολική Εκκλησία του Θεού», η κάποιοι άλλοι, «Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής».
Όπως είναι γνωστό από το Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο και εκείνοι ομολογούν ότι δέχονται , η αληθινή Εκκλησία ως «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» είναι μία, αγία, καθολική και αποστολική.
Όμως η θεωρούμενη «εκκλησία των Πεντηκοστιανών» δεν είναι μία, αφού στον ένα αιώνα ιστορίας της έχει διαιρεθή σε κάποιες δεκάδες διαφοροποιημένων «εκκλησιών».
Η κάθε μία από αυτές θεωρεί τις περισσότερες από τις άλλες η όλες ατελείς . Δεν είναι αγία, διότι δεν έχει τους καρπούς της αγιότητος, που είναι οι άγιοι της Εκκλησίας, όπως αυτοί είναι γνωστοί στους αιώνες της πορείας της. Δεν είναι καθολική, διότι δεν κατέχει την αποκάλυψη του Θεού στο πλήρωμά της, καθόσον αγνοεί βασικά σωτηριολογικά στοιχεία, όπως είναι η άκτιστη θεία χάρη και η θέωση του ανθρώπου.
Δεν είναι, τέλος, αποστολική, διότι είναι τελείως άσχετη με την την αποστολική διαδοχή, που ισχύει από την εποχή των αποστόλων μέχρι σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
2. Οι Πεντηκοστιανοί προβάλλουν ως θεμέλιο ολοκλήρου του «εκκλησιαστικού» τους οικοδομήματος και της πίστεώς τους μόνη την Αγία Γραφή και απορρίπτουν εκ προοιμίου την ζώσα εμπειρική προφορική ιερά παράδοση του Σώματος της Εκκλησίας.
Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύουν περίτρανα ότι αποτελούν μεταλλαγμένη Οργάνωση της γνωστής πολυδιασπασμένης αιρέσεως των Προτεσταντών, αφού εκείνοι πρώτοι κατήργησαν την Ιερά Παράδοση.
Αυτό αποδεικνύει και η ιστορία της εμφανίσεώς τους στο προσκήνιο μόλις στην ανατολή του 20ου μ. Χ. αιώνος, όταν οι θεμελιωτές τους αποχωρίστηκαν από τα προτεσταντικά αναγεννητικά Κινήματα Αγιότητος.
3. Οι Πεντηκοστιανοί αλλοιώνουν ριζικά την ουσία των Μυστηρίων της Εκκλησίας. Δηλώνουν ότι πιστεύουν σε επτά πράξεις σε σχετική αντιστοιχία με τα γνωστά Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ενδεικτικά αναφερόμαστε σε δύο από αυτές, στο Βάπτισμα και στην ιερωσύνη.
Το Βάπτισμα, αφού το απογυμνώνουν από την έννοια του μυστηρίου, το διαχωρίζουν σε δύο πράξεις, στο βάπτισμα με νερό και στο βάπτισμα με άγιο Πνεύμα.
Το πρώτο αποτελεί γι’ αυτούς μία απλή «τελετή αφιερώσεως», ενώ με το δεύτερο πιστεύουν ότι ο βαπτιζόμενος λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα.
Για να τεκμηριώσουν το αυθαίρετο αυτό δόγμα τους παραποιούν ερμηνευτικά και το σαφέστατο χωρίο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, το οποίο συνδέει το βάπτισμα στο νερό με την λήψη του αγίου Πνεύματος, «εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν των ουρανών».
Επί πλέον αδιαφορούν τελείως για το γεγονός ότι όλες οι βαπτίσεις που αναφέρονται στις Πράξεις των Αποστόλων έγιναν μία και μόνη φορά και οι βαπτισθέντες έλαβαν την καθαρτική χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Ιερωσύνη για τους Πεντηκοστιανούς υπάρχει μόνον η γενική (ο κάθε χριστιανός είναι και ένας ιερέας) και όχι η ειδική. Γι’ αυτούς υπάρχουν διακονίες, ανάμεσα στις οποίες είναι και αυτή του ποιμένος .
Όμως, στην Κ. Διαθήκη ο ίδιος ο Χριστός έδωκε ειδική ιερατική εξουσία μόνον στους Αποστόλους και στους διαδόχους τους.
«Λάβετε Πνεύμα άγιον· αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς· αν τινών κρατήτε κεκράτηνται» . Τους λόγους αυτούς τους είπε κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, στον οποίο συμμετείχαν μόνον οι Δώδεκα Απόστολοι.
4. Οι Πεντηκοστιανοί παρερμηνεύουν το χάρισμα της γλωσσολαλίας. Ισχυρίζονται ότι μετά το «βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα», ομιλούν ξένες γλώσσες, όπως οι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής.
Και πράγματι στις περιπτώσεις αυτές, εάν βρεθή κάποιος στις συνάξεις τους ακούει να εκστομίζουν ακατανόητες φράσεις και άναρθρες κραυγές. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει καμμία σχέση με τη γλωσσολαλία των Αποστόλων. Τους αποστόλους, όταν μιλούσαν, τους καταλάβαινε ο καθένας στη γλώσσα του.
Εξ άλλου, το χάρισμα της γλωσσολαλίας στους αποστολικούς χρόνους ούτε απαραίτητο γνώρισμα όλων των χριστιανών ήταν, ούτε κεντρική θέση κατείχε στη ζωή της Εκκλησίας.
Ο απόστολος Παύλος ερωτά με νόημα: «Μη πάντες γλώσσαις λαλούσι;».
Και αφού κατακρίνει τις αταξίες, που δημιουργήθηκαν με το φαινόμενο της γλωσσολαλίας στις λατρευτικές συνάξεις των Κορινθίων, καταγράφει τη σωστή ιεράρχηση των χαρισμάτων, στην οποία την πρώτη θέση κατέχει το χάρισμα της αγάπης και την τελευταία εκείνο της γλωσολαλίας .
5. Οι Πεντηκοστιανοί έχουν υιοθετήσει το νέο δόγμα για την αρπαγή της Εκκλησίας. Σύμφωνα με την καινοφανή διδασκαλία τους, ο Χριστός θα καταβή από τους Ουρανούς πριν την έλευση του Αντίχριστου, για να αρπάξει τους δικούς Του για τον Ουρανό, δηλαδή, αυτούς που αληθινά βρίσκονταν στην Εκκλησία του (τους πεντηκοστιανούς).
Αυτή η αρπαγή θα γίνη, ώστε οι εκλεκτοί να μην υποφέρουν τις μεγάλες ταλαιπωρίες, που θα έλθουν επάνω στην υπόλοιπη ανθρωπότητα κάτω από την κυριαρχία του Αντίχριστου.
Η παραπάνω διδασκαλία των Πεντηκοστιανών είναι καθαρά αντιβιβλική και διότι παρερμηνεύει συγκεκριμένες αγιογραφικές περικοπές , και διότι αντιτίθεται στο γενικό της κήρυγμα για υπομονή των χριστιανών στις θλίψεις και στους διωγμούς, όπως είναι ο λόγος του Κυρίου, «ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22).
Ο αιρετικός χαρακτήρας της κινήσεως επιβεβαιώνεται επίσης και από έναν αριθμό ψευδοπροφητειών σχετικά με την ημερομηνία της αρπαγής της Εκκλησίας. Χαρακτηριστική περίπτωση στον ελληνικό χώρο, αποτελεί η κραυγαλέα αποτυχία των προφητειών τους για την λεγόμενη «αρπαγή» της Εκκλησίας.
Στο φύλλο της Εφημερίδας Χριστιανισμός της 1 Ιανουαρίου 1991 που εκδίδει η «ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής» που εδρεύει και στον Πειραιά και έχει και τον Ραδιοφωνικό Σταθμό «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ» και που ιδρύθηκε από τον Καρδιολόγο Ιατρό Λεωνίδα Φέγγο έγραφαν τα ακόλουθα: «Δύο μεγάλα γεγονότα πρόκειται να γίνουν μέσα σ’ αυτήν την δεκαετία.
Το ένα είναι η αρπαγή της Εκκλησίας, ένα γεγονός υψίστης σημασίας για όλους αυτούς που αγαπούν τον Χριστό και ζουν με τον Λόγο του Θεού….Το δεύτερο γεγονός αφορά τους ανθρώπους που δεν θα λάβουν μέρος στην αρπαγή της εκκλησίας και βέβαια θα είναι ένα γεγονός πολύ οδυνηρό γι’ αυτούς.
Ο ερχομός του Αντιχρίστου θα εκδηλωθεί μετά την αρπαγή της εκκλησίας και του οποίου η κυριαρχία θα διαρκέσει επτά έτη. Μία επταετία φοβερή που θα γίνουν συγκλονιστικά γεγονότα, μεταξύ των οποίων θα είναι και ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος» .
Πέρασαν ήδη δώδεκα έτη από το τέλος της περιόδου εκείνης και η θρυλλούμενη αρπαγή της εκκλησίας δε πραγματοποιήθηκε. Τι άλλο θα ήθελε ένας απλός εχέφρων άνθρωπος για να θέση υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα των όσων διδάσκουν οι Πεντηκοστιανοί;
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται επίσης στο γεγονός, ότι οι διάφορες Πεντηκοστιανές αιρετικές κινήσεις ανά την υφήλιο επαγγέλονται ότι αποτελούν χώρο θεραπείας των διαφόρων ασθενειών, με συνέπεια να παγιδεύονται άνθρωποι που αίρουν τον σταυρό της ασθενείας.
Αδελφοί μου και παιδιά μου,
Προστατευθείτε από τους «Προφήτες» της Πεντηκοστιανής αιρέσεως των οποίων τις δήθεν προφητείες δεν εκπληρώνει ο Πανάγιος Τρισυπόστατος Θεός αποδεικνύοντας έτσι πασίδηλα ότι είναι αιρετικοί και κακόδοξοι και μείνετε εδραίοι και αμετακίνητοι στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος, των Αγίων Αποστόλων, των Θεοφόρων Πατέρων και των αγίων Οικουμενικών Συνόδων.
Μετ’ ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
