του Νίκου Ελευθερόγλου
Ηταν ο Μπιλ Κλίντον, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, αν θυμάμαι καλά, που στη μία και μοναδική επίσκεψή του στην Αθήνα είχε ζητήσει επισήμως συγγνώμη για όσα διέπραξαν οι ΗΠΑ στο Κυπριακό και κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στο νησί.
Χρειάστηκε να περάσουν 43 ολόκληρα χρόνια για να φτάσουμε σε έναν άλλον Ιούλιο, όπου οι σύμμαχοι διορθώνουν εν μέρει το μεγάλο τους έγκλημα. Διότι, τουλάχιστον όπως έγινε γνωστό, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Bush» μπλόκαρε τις τουρκικές συχνότητες και… τύφλωσε τους Τούρκους που ήθελαν να παρακολουθήσουν την πορεία των γεωτρήσεων. Παράλληλα οι σύμμαχοι δημιούργησαν «ασπίδα» στην Κύπρο κόβοντας τον αέρα του Ερντογάν.
Και οι δύο παραπάνω κινήσεις δείχνουν τις τεράστιες ευθύνες που είχαν αλλά και τον ρόλο που έπαιξαν άπαντες στην εισβολή του 1974. Τότε που οι ΗΠΑ αλλά και οι σύμμαχοι έβλεπαν τους Τούρκους να εισβάλλουν και, αντί να τους ρίξουν στη θάλασσα και να τους «τυφλώσουν», όπως κάνουν τώρα, με αφορμή τα πετρέλαια, μόνο χαλί δεν τους είχαν στρώσει.
Με όσα εξελίσσονται τις τελευταίες μέρες στην Κύπρο, επιβεβαιώνεται ότι η κατοχή του νησιού θα είχε αποφευχθεί, εάν οι ΗΠΑ, αντί να ρίχνουν… μαύρο στους δικούς μας, είχαν επιλέξει να εμποδίσουν τον «Αττίλα». Πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα θα είχαν σταματήσει εγκαίρως αλλά, δυστυχώς, βλέπεις, τα συμφέροντά τους ήταν άλλα τότε από αυτά που υπάρχουν σήμερα. Εκείνη την εποχή ήθελαν να μας πείσουν ότι η Κύπρος είναι… μακριά, ενώ τώρα και η Μεγαλόνησος και τα συμφέροντά τους είναι κοντά. Γι’ αυτό και τρέχουν να τα προστατέψουν.
[irp posts=”359557″ name=”Τουρκία: Απειλές Ερντογάν στην Κύπρο για τους υδρογονάνθρακες”]
Αυτή είναι όμως η μισή επανόρθωση που κάνουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι. Εάν πράγματι πιστεύουν ότι πρέπει να διορθώσουν το έγκλημα που έκαναν σε βάρος του Ελληνισμού, οφείλουν να πιέσουν να σταματήσει η βάρβαρη κατοχή που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1974· να υποχρεώσουν τον Ερντογάν και τον… αχυράνθρωπό του στην Κύπρο να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου, αποσύροντας ταυτόχρονα τον στρατό κατοχής τους· να αναλάβουν οι σύμμαχοι και οι ΗΠΑ την ιστορική ευθύνη τους και να κλείσουν μια πληγή που άνοιξε κυρίως από δική τους ευθύνη· να μπορέσουν οι Κύπριοι να ζήσουν ειρηνικά στο νησί τους, που κόπηκε στη μέση με τις… φτερούγες των ΗΠΑ και των συμμάχων μας· να επιστρέψει η διεθνής νομιμότητα και να εφαρμοστούν επιτέλους τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, που καταδικάζουν τον βάρβαρο κατακτητή.
Διότι σε αντίθετη περίπτωση θα «τυφλώσουν» για άλλη μια φορά την Κύπρο, που δεν θα γίνει τίποτε άλλο από το νέο Ελ Ντοράντο των πολυεθνικών του πετρελαίου, οι οποίες θα θησαυρίζουν σε βάρος ενός λαού που δεν θα ζει ενωμένος και μιας χώρας που θα συνεχίζει να είναι κομμένη στα δύο. Διότι, πίσω από τα κοιτάσματα και τον χορό των δισεκατομμυρίων που παίζονται, υπάρχουν πολλά δράματα και ανθρώπινες ιστορίες.
Γι’ αυτό και λέμε ότι η σημερινή καθυστερημένη «ασπίδα» των συμμάχων είναι καλοδεχούμενη, απλώς αποτελεί ένα βήμα διόρθωσης και όχι την τελική λύση, που είναι μία και απλή: Μία Κύπρος, ενιαία και αδιαίρετη.
