“ένας άνθρωπος που ήξερε από μικρό παιδί να προσφέρεται θυσιαστικά για την αγία μας Εκκλησία”.
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Με πόνο ψυχής ,συντριβή καρδίας και πολλών δακρύων αποχαιρετώ σήμερα το κόσμημα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον φωταυγή λύχνο ,τον ακάματο εργάτη του Ευαγγελίου , τον φιλομόναχο , το καύχημα του προαστίου των Κάτω Πετραλώνων Αθηνών της ενορίας Αγίας Αικατερίνης .
Ένας ιεράρχης μεγαλοπρεπής και γλυκύς έφυγε για την αιωνιότητα. Απεδήμησε η χελιδών. Επέταξεν η περιστερά. Ένας εκκλησιαστικός άνδρας που έζησε από τα μικρά του χρόνια ως το αιφνίδιο τέλος του μέσα στην Εκκλησία. Αρχοντικός, ευγενής, ρέκτης του ωραίου και του κάλλους.
Ευτύχησα να τον γνωρίζω από παιδί ,αφού μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά και συγκεκριμένα στην ενορία της Αγίας Αικατερίνης Κάτω Πετραλώνων Αθηνών .
Τελείωσε το 82 ο Δημοτικό Σχολείο στα Κ. Πετράλωνα και το 12 ο γυμνάσιο Αθηνών. Ήταν γεννημένος για ιερέας .Υπηρέτησε ως λαϊκός την Αγία Αικατερίνη επί εποχής που υπηρέτησαν (για όσους γνωρίζουν) εκλεκτοί ιερείς ως ο παπά Σπύρος , ο παπά Ηλίας , ο παπά Πίνδαρος , ο Σεβ. Μητρ. Κυθήρων κυρός Ιάκωβος κά. Ήταν η ψυχή του Ιερού Ναού της Αγ. Αικατερίνης στα νεανικά του χρόνια.
Εκεί γαλουχήθηκε και εκεί έλαβε τα πρώτα νάματα της Ορθοδόξου πίστης. Ότι θέλαμε στον Γιαννάκη τρέχαμε εμείς οι μικρότεροι και όχι μόνον . Το παρατσούκλι του ήταν «ο Γιάννης με τους μεγάλους Σταυρούς». Χαρακτηριστικό του ιδίωμα , όταν έκανε τον σταυρό του, έπιανε όλο του το σώμα και μας προέτρεπε να τον κάνουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τον διέκρινε ένα πάθος για την εκκλησία και τα τυπικά αυτής .
Τι να πρωτοθυμηθώ , τις αγρυπνίες που κάναμε στο παρεκκλήσιο του Αγίου Βασιλείου στο υπόγειο της Αγ. Αικατερίνης με τον εξίσου αγαπημένο αδελφό και γείτονα μας τον Σεβ. Μητρ. Λεοντοπόλεως (Πατρ. Αλεξανδρείας) π. Γαβριήλ Ραφτόπουλο; Πριν μερικά χρόνια προσκλήθηκε στον εσπερινό της εορτής της Αγ Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα όταν προϊστάμενος ήταν ο σημερινός Σεβ. Μητρ. Μεγάρων & Σαλαμίνας κ. Κωνσταντίνος. Ήταν τόσο μεγάλη η συγκίνησή του, γιατί αγαθή τύχη βρεθήκαμε όλοι οι παλαιοί γνώριμοι που εκκλησιαζόμασταν από παιδιά στον ναό.
Η συμπεριφορά του ήταν όπως ενός μικρού παιδιού. Τον πειράζαμε λέγοντας του, Σεβασμιώτατε μήπως θέλετε να σας ξεναγήσουμε στον Ναό …! Είχε απαράμιλλη μακροθυμία κι ένα μεγαλείο ψυχής σπάνιο. Τον Ιούλιο 2020 επικοινώνησε μαζί μου ,όταν μου τηλεφώνησε για να με συλλυπηθεί για την γιαγιά μου η οποία απεβίωσε σε ηλικία 102 ετών , την οποία γνώριζε προσωπικά και αγαπούσε , διότι ήταν η πιο παλιά ενορίτισσα της Αγ. Αικατερίνης. Δεν ξεχνούσε ποτέ τα Πετράλωνα και η μητέρα του, που την υπεραγαπούσε ζούσε εκεί μέχρι που αρρώστησε.
Παρα το Ιεροπρεπές και υψηλόν αξίωμα του , μας είχε στην καρδιά του διαφορετικά και αυτό φαινόταν στην εκάστοτε συναναστροφή μαζί του. Υπήρχε αυτή η αθωότητα των παλαιών χρόνων που δημιουργούσε μια οικειότητα με αυθεντικούς τρόπους αγάπης.
Δεν το χωράει ο νους μου ότι έφυγε “ ο Γιαννάκης μας” μία υγιής φωνή της Εκκλησίας μας, που μαζί με τον Σεβ. Μητρ. Λαγκαδά κυρό Ιωάννη , άλλον λατρεμένο Ιεράρχη , θα λείψουν από την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία αλλά και από τον καθένα μας . Μακαρία η οδός πολύκλαυστε αδελφέ μου Σεραφείμ , Ειη η μνήμη αιωνία .
ΥΣ. Παρακαλώ τους ιερείς του Iερού Ναού Αγ. Αικατερίνης Κ Πετραλώνων την ώρα της εξοδίου ακολουθίας να κτυπήσουν πένθιμα τις καμπάνες του Ι. Ναού , τελώντας τρισάγιο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΒΛΑΤΑΚΗΣ
ΝΟΜΙΚΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ
