Μητροπολίτης Ύδρας: Λαμπρό Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο τελέσθηκε χθες στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Οσίου Αγάθωνος επί τη μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου.
Στον Πανηγυρικό Όρθρο χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ, ο οποίος ακολούθως προέστη στο Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο, συνιερουργούντων του Μητροπολίτου Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιεροθέου και του οικείου Ποιμενάρχου, Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, σε απευθείας μετάδοση από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου, ψαλλόντων χορών καθηγητών, μαθητών και αποφοίτων του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος «Γερμανός ο Μελωδός» υπό τον Διευθυντή και Πρωτοψάλτη Δρ. κ. Ανδρέα Ιωακείμ εκ δεξιών και υπό τον Καθηγητή και Πρωτοψάλτη κ. Χρήστο Τσιρίγκα εξ αριστερών.
Τον Άγιο Ύδρας συνόδευσαν εκ της πολυνησιακής Μητροπόλεως του, ο Άγιος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας και Γραμματεύς παρά τω Αρχιγραμματεί της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιμ. π. Νεκτάριος Δαρδανός, και ο Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας Αρχιμ. π. Γρηγόριος Νανακούδης, οι οποίοι και προέστησαν του χορού των πρρσβυτέρων.
Στο εμπνευσμένο κήρυγμά του ο Άγιος Ύδρας, μεταξύ άλλων, σημείωσε:
«Πάσα η Εκκλησία εν ουρανοίς και επί γης χαίρει και δοξάζει τον Θεόν, διότι ένας νέος Άγιος είναι τιμή και δόξα της Εκκλησίας, είναι πράγματι νέα ζωή στην Εκκλησία, νέα Χάρις, νέα Θεοφάνεια πραγμάτωσης της ενώσεως με τον Χριστόν. Ο Άγιος είναι πλούτος, ελπίδα και βεβαίωσις ότι θάνατος πια δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει αληθινή και αιώνια ζωή, ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά Θεός ζώντων. Όλοι στο Θεό είμαστε ζωντανοί. Έχουμε ανάμεσά μας το Άφθαρτο και Τίμιο Λείψανο του Αγίου, το προσκυνούμε, διότι ο αγιασμός, η Θεία Χάρις πέρασε σε ολόκληρη την ύπαρξή του και το Τίμιο και Άφθαρτο Σκήνωμά του αναδίδει την Χάρη του Χριστού και τη δύναμη των θαυματουργικών του ενεργειών.
Είμαστε εδώ στη ζεστή και στοργική αγκαλιά του Οσίου πατρός ημών Βησσαρίωνος, πάντα μας περιμένει και πάντα μας καρτερεί και πολύ μας φροντίζει. Χαίρεται ο Άγιος, αλλά χαίρεται και η Παναγία η Αγαθωνίτισσα, γιατί τιμάμε τον προσμονάριο αυτής.
Βησσαρίων ο Πνευματικός. Συγχωρούσε και αγκάλιαζε τους τραυματισμένους από την αμαρτία ανθρώπους, χωρίς να κρίνει τον κόσμο: «Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ θεὸς τὸν υἱὸν εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ΄ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι΄ αὐτοῦ». Η παρουσία του Αγίου λαμπροφορείται από την αύρα του Αγίου Πνεύματος. Πνευματικός Πατέρας διακριτικός, διότι είχε βαθιά, εσωτερική, γνήσια, βιωματική, εμπειρική, εκκλησιαστική ζωή. Δεν καλλιέργησε αρρωστημένο γεροντισμό, ούτε έδειχνε το πρόσωπο του Χριστού,, άλλα έλεγε όπως η Παναγία : «Αὐτοῦ ἀκούετε». Την πνευματική πατρότητα την ελάμπρυνε, διότι ο Όσιος ήτο Θεοφόρος, Χριστοφόρος, ασκητικός, λιτός, απλός, φιλόπονος, φιλότιμος, φιλάγιος, φιλάνθρωπος, αθόρυβος, λαμπρός λειτουργός, αφιλάργυρος, Θεόσοφος, αλιεύς ψυχών.
Βησσαρίων ο Ελεήμων. Φλεγόταν η ψυχή του και συμπονούσε με ενσυναίσθηση και τον κάθε αναγκεμένο και δυσκολεμένο άνθρωπο, αγαπούσε ολόψυχα και θερμά τον Θεό και κατόπιν την εικόνα του Χριστού, τον άνθρωπο, αδιακρίτως και απροσωπολήπτως. Αληθινή αγάπη, ανιδιοτελής, ουσιαστική, εκστατική, ολοπρόθυμη, θυσιαστική και σταυρική αγάπη. Μια αγάπη του Χριστού αλλά όπως την ερμηνεύει βαθύτατα ένας μεγάλος Άγιος, ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.
Γράφει ο Άγιος : «Η αγάπη έχει τρεις υποστάσεις. Αγνότητα, γνώση και αγιότητα. Χωρίς αγνότητα η αγάπη δεν είναι έλεος, αλλά γήινος εγωισμός, ναρκισσισμός και πάθος. Χωρίς γνώση, η αγάπη δεν είναι σοφία, αλλά είναι τρέλα. Χωρίς αγιότητα, η αγάπη δεν είναι δύναμη, αλλά ανημποριά. Όταν ενώνονται πάθος, τρέλα και ανημπόρια τότε καταντάει κόλαση, που ο διάβολος την ονομάζει αγάπη του».
Βησσαρίων ο ταπεινός. Η αγία αυτή η αγάπη, είναι συνδεδεμένη με την ταπείνωση. Η ταπείνωσις είναι το θεμέλιον της πνευματικής ζωής. Ο ταπεινός έχει την ελευθερία και την άνεση του ανύπαρκτου, δεν ενοχλεί κανέναν, δεν ενοχλείται από κανέναν. Τον ταπεινό όλοι τον αγαπούν, επιθυμούν την παρουσία του και τη συντροφιά του. Όλοι τον ευλαβούνται, γιατί βλέπουν σε αυτόν την εικόνα του Χριστού ο οποίος γενόμενος άνθρωπος εκένωσε, εταπείνωσε εαυτόν και περιήγεν διδάσκων και κηρύσσων το Ευαγγέλιον και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία.
Τοιούτος υπήρξε κατά αλήθεια ο Όσιος πατέρας μας Βησσαρίων. Αυτό αποδεικνύει των πραγμάτων αλήθεια και το ομολογούν όσοι τον έζησαν. Ο Άγιος γνώριζε ότι χωρίς την ταπείνωση «πάντα τὰ ἔργα ὑμῶν μάταια εἰσί», είναι μάταια, και όλες οι δήθεν αρετές δεν είναι αρετές, απλούστατα γιατί δεν υπάρχουν αρετές χωρίς ταπείνωση «ταύτην οὗν κτισόμεθα». Ας αποκτήσουμε λέει, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής την ταπείνωση, γιατί αυτή μας κάνει παιδιά του Θεού και ακόμη και χωρίς να έχουμε αγαθά έργα η ταπείνωση μας σώζει. Αντίθετα τα έργα χωρίς ταπείνωση είναι ανώφελα και ατελέσφορα.
Ο Θεός αγαπάει πιο πολύ τους αμαρτωλούς από τους Αγίους, παράξενο ε; Δεν είναι παράξενο γιατί δεν αγαπάει την αμαρτία, μην το μπερδέψουμε, αγαπάει τον άνθρωπο, για να τον σώσει και τον ζητάει να τον σώσει μέχρι τελευταίας στιγμής
Βησσαρίων ο πνευματικός, Βησσαρίων ο ελεήμων, Βησσαρίων ο ταπεινός, ο αδύναμος, ο ανύπαρκτος και παραταύτα παρουσιάζεται ως ο τολμηρότερος επαναστάτης και κοινωνικός αναμορφωτής. Με δύο λόγια και όταν ζούσε και τώρα ακόμη μπορεί να μας βοηθήσει να έχουμε μια καλή κοινωνία, να γίνουμε άνθρωποι του Θεού με καθαρή καρδιά, άρα είναι κοινωνικός μεταμορφωτής, αναμορφωτής αυτός ο ανύπαρκτος ο ταπεινός, γιατί και η εποχή μας έχει ανάγκη από το να βρούμε το Θεό και να τον δούμε και αυτός είναι ο Άγιος. Θα σας θυμίσω από του Ντοστογιέφσκι και τους δαιμονισμένους έναν διάλογο : Ένας άθεος ήρωας με το διάβολο κουβέντιασε και του είπε ο άθεος ήρωας «έχω σκοπό να γκρεμίσω τα πάντα, να μην αφήσω τίποτα, να φτάσω μέχρι την ανθρωποφαγία» και του απήντησε ο διάβολος: «δεν χρειάζεται να γκρεμίσεις τίποτε, να φας κανέναν, χρειάζεται να γκρεμίσεις την ιδέα του Θεού από τους ανθρώπους». Καταλάβατε; Αυτό που έχουμε σήμερα, περίπου αυτό γίνεται σήμερα και αυτό είναι το δύσκολο.
Αν μέσα σου ζητάς να βρεις ποιο είναι το νόημα της ζωής, έλα κοντά σε αυτόν τον Άγιο, κάθισε δίπλα του, δίπλα στο Άφθαρτο Σκήνωμα του και τον τάφο του «ζωὴ γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε». Βρείτε νόημα ζωής στον Όσιο Βησσαρίωνα! Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζώντων. Οι Άγιοι μας επισκέπτονται, προσεύχονται και πρεσβεύουν και τους αισθανόμεθα και εμείς λίγο ή πολύ, γιατί οι Άγιοι είναι ανάμεσά μας και φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο εμάς. Ο Άγιος χαίρεται, γιατί τον μνημονεύουμε και τον γιορτάζουμε. Χαίρεται κι εκείνος, γιατί μας αγαπά και υπεράνω όλων χαίρεται γιατί μας αγαπά και ο Χριστός σας».
Στο Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο, μεταξύ των πιστών και των καθηγητών, των μαθητών και μαθητριών του Εκκλησιαστικού Γυμνασίου –Λυκείου Λαμίας «Ο Όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης» παραβρέθηκαν, ο Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας κ. Αναστάσιος Βελισσαρίου, ως εκπρόσωπος του Δημάρχου Λαμιέων ο Αντιδήμαρχος κ. Δημήτριος Κυρίτσης, ο τ. Δήμαρχος κ. Ευθύμιος Καραΐσκος, η Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Λαμιέων κ. Νάγια Φαρδή, Αντιδήμαρχοι και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Διοικητής του ΚΕΥΠ Ταξίαρχος Αναστάσιος Μαυρομάτης, ο Λιμενάρχης Στυλίδος Αντιπλοίαρχος Ευθύμιος Βέτσικας, η Διοικητής της Πυροσβεστική Υπηρεσίας ΒΙ.ΠΕ. Λαμίας Αντιπύραρχος Γιαννούλα Γιάννη, ο Πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Στερεάς Ελλάδος κ. Δημήτριος Δρακάκης, ο Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας κ. Ιωάννης Ζαχαράκης, εκπρόσωποι του Στρατού, της ΕΛ.ΑΣ και των Σωμάτων Ασφαλείας, καθώς και εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
