“Ο Υπουργός μίλησε πολλές φορές για ουδετερόθρησκο κράτος. Μάλλον μπέρδεψε την επιθυμία του με την πραγματικότητα. Το Σύνταγμα της χώρας μας δεν μιλά για ουδετερόθρησκο κράτος, αλλά για ανεξίθρησκο. Αναγνωρίζει ότι υπάρχει επικρατούσα Θρησκεία. Επιτάσσει την καλλιέργεια της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών” αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλος. Αναλυτικά:
«Αρχή άνδρα δείκνυσι», λέγει ένα αρχαίο και σοφότατο ρητό. Αυτό σημαίνει: Δώσε εξουσία σε κάποιον για να δείς ποια είναι η ποιότητά του. Πως ασκεί την εξουσία. Εάν την ασκεί δημοκρατικά ή απολυταρχικά. Ο συνετός άρχων είναι αυτός που ασκεί την εξουσία επί τη βάσει των νόμων και όχι κατά το θέλημά του. Αυτός που σέβεται τους νόμους και δεν θεωρεί ότι νόμος είναι το θέλημά του.
Αυτό το ρητό νομίζω ότι προσδιορίζει τον τρόπο που άσκησε την εξουσία ως υπουργός ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Φίλης. Άσκησε την εξουσία κατά το θέλημά του και όχι επί τη βάσει των νόμων. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Ο κ. Φίλης πολλές φορές σχολιάζοντας τις δικαιολογημένες αντιδράσεις της Εκκλησίας στο θέμα του θρησκευτικού μαθήματος τόνιζε ότι «το κράτος νομοθετεί», θεωρώντας μάλλον ότι το κράτος ήταν εκείνος. Ουδείς και πολύ περισσότερο η Εκκλησία αμφισβήτησε ποτέ τούτο. Το ερώτημα είναι το πως νομοθετεί. Νομοθετεί αυθαιρέτως, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας ή νομοθετεί επί τη βάσει των νόμων; Ας το ερευνήσουμε.
Υπάρχει νόμος του Κράτους που αναθέτει στην Εκκλησία την επιστασία επί του δογματικού περιεχομένου των βιβλίων του θρησκευτικού μαθήματος. Ένας απόλυτα λογικός νόμος ο οποίος ισχύει σε πολλά κράτη. Στην Εκκλησία κανείς δεν είναι υπεράνω της Εκκλησίας υπεύθυνος για το θέμα αυτό. Ούτε κανείς επί μέρους Ιεράρχης, ούτε κανείς θεολόγος καθηγητής, ούτε πολύ περισσότερο κανένας επί μέρους πολίτης έστω κι εάν είναι Υπουργός. Το Γερμανικό κράτος προκειμένου να διορίσει ένα θεολόγο καθηγητή οποιουδήποτε δόγματος σε ένα σχολείο του ζητά την έγκριση του Ανωτάτου Θρησκευτικού Λειτουργού του δόγματός του, που εδρεύει στην Γερμανία. Ένας ορθόδοξος θεολόγος επί παραδείγματι, δεν υπάρχει περίπτωση να διδάξει θρησκευτικά σε σχολείο της Γερμανίας αν δεν έχει την έγκριση του Μητροπολίτου Γερμανίας. Απλά το κράτος είναι σοβαρό και δεν αναλαμβάνει ευθύνες που δεν έχει.
Η Εκκλησία αυτό ζήτησε και ο Υπουργός το αρνήθηκε. Ο νόμος όμως υποχρεώνει την εξουσία να ζητήσει την γνωμάτευση της Εκκλησίας και δεσμεύει την εξουσία να σεβαστεί αυτήν την γνωμάτευση. Δεν μπορεί κανένα Κράτος, κανένας υπουργός, κανένας Πανεπιστημιακός να αποφανθεί επί του θέματος τούτου. Η θέση της Εκκλησίας για το δογματικό περιεχόμενο είναι δεσμευτική για την εξουσία και όταν ο Υπουργός την παρακάμπτει στηριζόμενος σε δικούς του συμβούλους παρανομεί.
Ο Υπουργός μίλησε πολλές φορές για ουδετερόθρησκο κράτος. Μάλλον μπέρδεψε την επιθυμία του με την πραγματικότητα. Το Σύνταγμα της χώρας μας δεν μιλά για ουδετερόθρησκο κράτος, αλλά για ανεξίθρησκο. Αναγνωρίζει ότι υπάρχει επικρατούσα Θρησκεία. Επιτάσσει την καλλιέργεια της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών. Ερμηνεύοντας το Σύνταγμα το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει με δύο αποφάσεις του εξηγήσει ότι αυτή η διαμόρφωση αναφέρεται στην Ορθόδοξη πίστη. Το ίδιο απεφάσισε πρόσφατα και το Εφετείο Χανίων. Την ερμηνεία του Συντάγματος δεν την κάνει αυθαίρετα ο κάθε Υπουργός, αλλά η Δικαιοσύνη της οποίας οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές για τον Υπουργό. Το είδαμε άλλωστε αυτό πολύ πρόσφατα και σε άλλη περίπτωση. Η Δικαιοσύνη είναι θεραπαινίδα των νόμων και όχι της εξουσίας, διαφορετικά η Εξουσία ρέπει προς την απολυταρχία. Και σε αυτό λοιπόν το σημείο ο κ. Υπουργός παρενόμησε και ενήργησε αυθαίρετα κατά το δοκούν και όχι κατά το πρέπον.
Υπάρχει και ένα ακόμη στοιχείο πολύ πρόσφατο και αυτό. Είναι η συνάντηση του Μακαριωτάτου και των Αρχιερέων οι οποίοι τον συνόδευσαν, με τον Πρωθυπουργό, παρισταμένου και του κ. Φίλη. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να αρχίσει διάλογος από μηδενική βάση. Ο Αρχιεπίσκοπος χαιρέτησε την απόφαση της Πολιτείας. Κατά την συνάντηση αυτή ο Αρχιεπίσκοπος ρώτησε τον κ. Φίλη. «Εσείς συμφωνείτε κ. Υπουργέ;» και ο Υπουργός απάντησε: «Αφού το λέει ο Πρωθυπουργός ασφαλώς συμφωνώ». Τα μεσάνυκτα της ιδίας ημέρας ο κ. Υπουργός εκδίδει Δελτίο Τύπου με άλλο περιεχόμενο. Το επόμενο πρωΐ έκπληκτος ο Μακαριώτατος από το δελτίο τύπου του κ. Υπουργού ερωτά το Μέγαρο Μαξίμου: «Τι ισχύει τελικά, η δέσμευση και η απόφαση του Πρωθυπουργού ή αυτά που δηλώνει ο Υπουργός;» Το Μέγαρο Μαξίμου με γραπτή του απάντηση δηλώνει: «Αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός, τα υπόλοιπα είναι προσωπικές απόψεις»,εννοείται του κ. Υπουργού. Ποιος λοιπόν παρενόμησε; Ποιος επεχείρησε να παίξει άσχημο παιχνίδι εις βάρος της Εκκλησίας; Ποιος εξέθεσε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό; Ο κ. Φίλης επεχείρησε να παρουσιασθεί ως ήρωας στο στενό κομματικό ακροατήριο. Ότι εξυφάνθη συνωμοσία εναντίον του, προκειμένου να επιτευχθεί ο πολιτικός του θάνατος. Επί της ουσίας έπεσε εκείνος στο λάκκο που άνοιξε για την Εκκλησία και τον λαό του Θεού. Όμως τον κ. Φίλη δεν τον πολέμησε ούτε ο Αρχιεπίσκοπος, ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε κανείς άλλος. Πολεμήθηκε από τον ίδιο τον εαυτό του. Και εκείνος δεν προσπάθησε να πολεμήσει τους Ιεράρχες, αλλά τις αθώες ψυχές των παιδιών.
Υπάρχει ένα ακόμη σημείο αποκαλυπτικό του τρόπου σκέψης και των μεθόδων του προσώπου αυτού. Από την μία πλευρά κατηγόρησε την Εκκλησία ως υπεύθυνη για τον ηθικό εκτραχηλισμό της κοινωνίας, αλλά από την άλλη κατηγόρησε πάλι την Εκκλησία ότι επιδιώκει τον ηθικό φρονηματισμό των νέων. Τι λοιπόν από τα δύο συμβαίνει, γιατί και τα δύο δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Απλούστατα απεκάλυψε ποιος πραγματικά είναι υπεύθυνος για το πρώτο. Η Εκκλησία θα αγωνίζεται πάντα για τον φρονηματισμό όλων των ανθρώπων και αυτό είναι και τιμή και καύχημά της. Στο σπίτι λοιπόν του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.
Υπάρχουν βέβαια και άλλα σοβαρά θέματα που αφορούν την Παιδεία των παιδιών μας, την Παιδεία της Πατρίδος, όπως η άρνηση της διδασκαλίας της Ιστορίας. Ακόμη και αυτή η πονηρή απόφαση που μπορεί σήμερα να φαίνεται αρεστή τόσο στα παιδιά όσο και στους γονείς τους που τους παρέχει την ευκολία όσο χαμηλούς βαθμούς κι’ αν έχουν στα πρωτεύοντα μαθήματα αν με τα υπόλοιπα έχουν ένα μέσο όρο 13 να περνούν στην επόμενη τάξη, επί της ουσίας υπηρετεί τον στόχο να έχουμε ένα ουσιαστικά απαίδευτο λαό, για να μην έχει αύριο απαιτήσεις οικονομικών απολαυών και να είναι εύκολα χειραγωγήσιμος. Μια Κυβέρνηση της Αριστεράς διατάκτης της Νέας Εποχής.
Ο κ. πρ. Υπουργός αγνόησε κάτι βασικό. Η Εκκλησία είναι του Χριστού. Εκείνος την στηρίζει, Εκείνος την προστατεύει, Εκείνος διασκεδάζει βουλάς και εθνών και υπουργών. Αγνόησε ότι πολλοί επολέμησαν την Εκκλησία. Οι πολεμήσαντες απώλοντο, Αύτη δε υπέρ τον ουρανόν αναβέβηκεν.
Ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος
-120x86.jpg)
