Του Μητροπολίτου Κυθήρων και Αντικυθήρων Σεραφείμ
Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύεται, επειδή στις 04-06-2020 εκδικάσθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας η Αίτησις ακυρώσεως κατά του Προεδρικού Διατάγματος, με αριθ. 45/2016, σχετικά με την ίδρυσι της 4ετούς Κατεύθυνσης προπτυχιακών Μουσουλμανικών Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας Α.Π.Θ., η οποία υποβλήθηκε από Πανεπιστημιακούς Καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Η διδασκαλία ΑΝΟΘΕΥΤΗΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ (δηλ. ΕΞΙΣΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΧΕΤΙΚΙΣΜΟΥ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ), ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, την οποίαν ενστερνίζεται η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, οι οποίοι αποτελούν μέλη της επικρατούσης Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την Ελλάδα, συνιστά, κατά την γνώμη μας, θεμελιώδη συνταγματική υποχρέωσι και των μελών ΔΕΠ του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ, ΚΑΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ(4) ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Αυτό συνάγεται, δυνάμει του άρθρου 16 παρ. 1 του Συντάγματος (ακαδημαική ελευθερία μελών ΔΕΠ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ διά την – κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα, κατά το Σύνταγμα και τον ιδρυτικό νόμο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, όπως ορθά ερμηνεύονται, κατά τα ως άνω, από την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου – διδασκαλία και έρευνα προεχόντως της Ορθοδόξου Χριστιανικής Θεολογίας και δευτερευόντως, λοιπών χριστιανικών δοξασιών, ρωμαιοκαθολικής και προτεσταντικών), του άρθρου 3, παρ. 1 (ειδική συνταγματική αναγνώρισι της επικρατούσης Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την Ελλάδα), του άρθρου 13 (θρησκευτική ελευθερία της επικρατούσης Ορθοδόξου Εκκλησίας και των μελών αυτής) και του άρθρου 24 παρ. 1 (συνταγματική προστασία του Ορθόδοξου χριστιανικού πολιτιστικού περιβάλλοντος της Χώρας). Η ταυτόχρονη ύπαρξις και λειτουργία δύο Προγραμμάτων Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, εκείνου της 4ετούς προεχόντως Ορθοδόξου Χριστιανικής Θεολογίας και εκείνου της 4ετούς Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών σπουδών (δηλ. – της υποτιθέμενης – Ισλαμικής θεολογίας), τα οποία αποτελούν αντικείμενα διαχειρίσεως από τα όργανα του Τμήματος Ορθόδοξου Χριστιανικής Θεολογίας (του οποίου τα μέλη ΔΕΠ ούτε την αραβική γλώσσα γνωρίζουν, ούτε την ισλαμική θεολογία κατέχουν), έρχεται σε ευθεία αντίθεσι, διά τους ανωτέρω λόγους, προς το άρθρο 16, παρ. 1 Συντάγματος (ακαδημαική ελευθερία μελών ΔΕΠ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ) – κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα, κατά το Σύνταγμα και τον ιδρυτικό νόμο της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ.
Κατά συνέπεια, είναι ευθέως αντίθετος εις τας εν λόγω συνταγματικάς διατάξεις ο ισχυρισμός του τότε Προέδρου του Τμήματος (Ορθοδόξου Χριστιανικής) Θεολογίας κ.Χρυσοστόμου Σταμούλη, ο περιεχόμενος εις την επιστολήν του προς τον Μακ.Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο Β΄, κατά τον οποίο: «Στα πλαίσια αυτά εντάχθηκε και η προσπάθεια για την κατάρτιση προγράμματος Μουσουλμανικών Σπουδών όχι, όμως, ως μέρος του ουσιώδους Προγράμματος Σπουδών της Θεολογίας και οπωσδήποτε όχι ως νέο τμήμα, αλλά ως μια νέα κατεύθυνση (δηλ. Ο ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΜΗΜΑ), η οποία δεν θα υπεισέρχεται στο Πρόγραμμα και την ουσία των Θεολογικών Σπουδών, ώστε να επηρεάζει και να παραβλάπτει την αυτοτέλεια του Τμήματος Θεολογίας και της Θεολογικής επιστήμης» και «Το προτεινόμενο Πρόγραμμα θα είναι αυτόνομο και αυτοτελές… Ομοίως, αυτόνομο και αυτοτελές παραμένει το ήδη υπάρχον Πρόγραμμα της Θεολογίας..».
Ο ανωτέρω ισχυρισμός του τότε Προέδρου του εν λόγω Τμήματος έρχεται σε ευθεία αντίφασι προς την εξής παράγραφο της ιδίας επιστολής του : «Η ευθύνη του Τμήματος Θεολογίας συνίσταται στα εξής:
– Στην κατάρτιση προγράμματος Σπουδών, κατά τις εξειδικευμένες ανάγκες της εργασιακής απασχόλησης των αποφοίτων.
– Στον προσδιορισμό κατάλληλου διδακτικού προσωπικού όχι μόνον από το Τμήμα Θεολογίας, αλλά και από άλλα Τμήματα του ΑΠΘ, όπως επίσης και από ΑΕΙ της ημεδαπής και της αλλοδαπής.
– -Στη διοικητική ευθύνη της εισαγωγικής κατεύθυνσης σπουδών».
Οι αυτοί ισχυρισμοί είναι ευθέως αντιφατικοί, διότι είναι ΛΟΓΙΚΑ ΑΤΟΠΟ, δηλ. Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΣΟΦΙΣΜΑ, τα δύο προγράμματα των δύο 4ετών Εισαγωγικών Κατευθύνσεων, εκείνης της (Ορθοδόξου Χριστιανικής) Θεολογίας και εκείνης των Μουσουλμανικών σπουδών, να είναι αυτόνομα και αυτοτελή, όταν τα όργανα του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ είναι αρμόδια 1) να καθορίζουν όχι μόνον το Πρόγραμμα Σπουδών της κατεύθυνσης της (Ορθοδόξου Χριστιανικής) Θεολογίας αλλά και εκείνο της κατεύθυνσης Μουσουλμανικών σπουδών (χωρίς βεβαίως να έχουν καμμία ειδίκευση στην τελευταία κατεύθυνσι και, επομένως, με έλλειψι ειδικών επιστημονικών και θεολογικών κριτηρίων, που θα τους επιτρέπουν να καθορίζουν Πρόγραμμα Σπουδών με επιστημολογική πληρότητα), 2) να προσλαμβάνουν το κατάλληλο διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, όχι μόνον της κατεύθυνσης της (Ορθοδόξου Χριστιανικής Θεολογίας), αλλά και εκείνο της κατεύθυνσης Μουσουλμανικών σπουδών (χωρίς βεβαίως να έχουν καμμία ειδίκευσι εις την τελευταία κατεύθυνσι, ούτε και τα απαιτούμενα επιστημονικά και θεολογικά κριτήρια επιλογής), και 3) να έχουν την διοικητική ευθύνη όχι μόνον της κατεύθυνσης της Ορθοδόξου Χριστιανικής Θεολογίας αλλά και εκείνο της κατεύθυνσης Μουσουλμανικών σπουδών (χωρίς βεβαίως να έχουν καμμία ειδίκευση στην τελευταία κατεύθυνση, ούτε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για άσκηση διοίκησης, σε άγνωστες επιστημονικά και θεολογικά περιοχές ή κριτήρια διοίκησης).
Το αποτέλεσμα της ανωτέρω λογικής αντίφασης είναι η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΞΙΣΩΣΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, πράγμα το οποίο σημαίνει, ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ Η ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΧΕΤΙΚΙΣΜΟΥ, είτε ότι και οι δύο θρησκευτικές παραδόσεις αποτελούν θρησκευτικούς μύθους, με υποκειμενική αξία για τους αντίστοιχους οπαδούς τους είτε ότι και οι δύο θρησκευτικές παραδόσεις, παρά τις εντελώς αντίθετες θεολογικές τους βάσεις, αποτελούν δήθεν εξίσου έγκυρους δρόμους προς τον Θεό, διά την αντίληψι του οποίου έχουν αντίθετες θρησκευτικές πεποιθήσεις, δεδομένου ότι η μεν Ορθόδοξος Χριστιανική Παράδοσις πιστεύει ότι ο Θεός είναι Τρία Πρόσωπα και Μία Ουσία, ενώ η Μουσουλμανική παράδοσις πιστεύει ότι ο Θεός είναι Μονοπρόσωπος και παρά το ότι ο Ιησούς Χριστός διά το Ισλάμ θεωρείται ένας απλός Προφήτης, όπως είναι ο Μωάμεθ, αλλά κατώτερος του Μωάμεθ, και όχι Θεάνθρωπος Σωτήρας και Λυτρωτής.
Σημειωτέον ότι, κατά τον θρησκευτικό συγκρητισμό ή τον θρησκευτικό σχετικισμό, όλες οι θρησκείες και κοσμοθεωρίες είναι εξίσου έγκυροι δρόμοι, που οδηγούν στην υπερβατική αλήθεια (ultimate reality), η οποία για κάποιους ταυτίζεται με τον Προσωπικό Θεό (Τριαδικό ή Μονοπρόσωπο των Αβρααμικών θρησκειών), ενώ για κάποιους με τον Πανθεισμό ή Παγανισμό (δηλ. με την θεοποίησι του Σύμπαντος και όλων των όντων του, περιλαμβανομένων των ανθρώπων).
Αυτός ο θρησκευτικός συγκρητισμός ή ο θρησκευτικός σχετικισμός:
1. Είναι ο καταδικασμένος από τους Αποστόλους, και μάλιστα από τον Απόστολο Ιωάννη και τον Απόστολο Παύλο, από τις Οικουμενικές Συνόδους και από τους Πατέρες της Εκκλησίας ως ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ.
2. Δεν διδάσκεται από τις κύριες (ορθόδοξες) διδασκαλίες του Αβρααμικού δένδρου θρησκειών (Ιουδαισμό, Χριστιανισμό, Ισλάμ).
3. Διδάσκεται από τις συγκρητιστικές ομάδες των ίδιων Αβρααμικών θρησκειών.
4. Διδάσκεται από τις θρησκείες του Βραχμανικού δένδρου θρησκειών (Ινδουισμό, Βουδισμό, Γιανινισμό).
5. Διδάσκεται από την (Αποκρυφιστική) Θεοσοφία της Blavatsky (βλ. Theosophical Society of England, http://theosophicalsociety.org.uk/. Επίσης, United Nations – Theosophy Wiki, http://theosophy.wiki/w-en/index.php?title=United_Nations).
Υπενθυμίζεται ότι η παγκοσμιοποίηση (globalization) επιδιώκει, εκτός της φερόμενης παγκόσμιας κυβέρνησης και της παγκόσμιας οικονομίας, και την πράσινη παγκόσμια θρησκεία (The Green Agenda, http://www.green-agenda.com/).
Μέσα επίτευξης του σκοπού της δημιουργίας της φερόμενης πράσινης παγκόσμιας θρησκείας είναι οι διαχριστιανικοί ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΙ διεθνείς οργανισμοί (π.χ. Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (350 Προτεσταντικών και 12 Ορθοδόξων, https://www.oikoumene.org/en), και οι διαθρησκευτικοί ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΙ διεθνείς οργανισμοί (π.χ. Congress of leaders of world and traditional religions εις την Αστανά του Καζακστάν, http://www.religions-congress.org/index.php?lang=english, United Religions Initiative, http://www.uri.org/), οι οποίοι ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ εναρμονίζουν, διά την μεταξύ τους σύγκλισι, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των χριστιανικών δογμάτων και των θρησκειών αντιστοίχως.
Προς αποφυγήν της ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΕΞΙΣΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΙΝ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, η οποία γίνεται με το προσβαλλόμενο Προεδρικό Διάταγμα και η οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεσι με τις ανωτέρω αναφερόμενες συνταγματικές διατάξεις, θα έπρεπε, de lege ferenda, να ιδρυθή ένα ανεξάρτητο Τμήμα Μουσουλμανικών σπουδών ή Μουσουλμανικής θεολογίας σε μια άλλη Σχολή (εκτός των Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών), είτε του ΑΠΘ, είτε του ΕΚΠΑ, είτε άλλου Πανεπιστημίου (όπως εις το Παιδαγωγικό Τμήμα του ΑΠΘ ή εις την Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ).
Σημειωτέον ότι η έδρα Εβραικών Σπουδών επανιδρύθηκε εις την ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ του ΑΠΘ και επαναλειτουργεί από τον Οκτώβριο 2016, μετά την κατάργησι της το 1939 (https://www.youtube.com/watch?v=OZ9OMec8N2w).
Τμήμα Χριστιανικής Θεολογίας, που να έχει και Κατεύθυνση Μουσουλμανικών σπουδών, δεν υπάρχει σε καμμία Χώρα του κόσμου. Αποτελεί πρωτοτυπία το Τμήμα που ιδρύθηκε στη Θεολογική Σχολή και στο Τμήμα της, το Τμήμα Θεολογίας της Θεσσαλονίκης.
Τα ανωτέρω εγράφησαν οφειλετικώς διά την πνευματική μου μητέρα και τροφό, την Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, εκ της οποίας χάριτι Θεού απεφοίτησα εν έτει 1976.
