Του Πανοσ Αρχιμ Νικοδήμου Τσιμόγιαννη Ιεροκήρυκος Ι.Μ Καρυστίας
Η τρομοκρατία σα μέθοδος ενάντια στο Θεό και στην αλήθειά Του, δεν είναι ούτε επινόηση ούτε εφεύρεση τούτων των χρόνων.
Γενιές τρομοκρατών την χρησιμοποίησαν και γενιές χριστιανών ωρίμασαν μέσα στην κοιλάδα του τρόμου ή λούστηκαν με το αίμα του μαρτυρίου.
Ο Θεός μιλάει στην εκκλησία. Και η εκκλησία μιλάει ανοικτά και δημόσια στον κόσμο για το Θεό.
Κι οι δυνάμεις του κόσμου, αντίθετες με το θέλημα του Θεού, συνασπίζονται κι οργανώνουν την τρομοκρατία.
Αυτό μας εξιστορεί και ο αγαπημένος μαθητής και ευαγγελιστής Ιωάννης.
Οι γονείς του τυφλού, που είχαν κάθε λόγο και υποχρέωση, από ευγνωμοσύνη, να διακηρύξουν το θαύμα, να χαρούν και να ευχαριστήσουν τον Κύριο, δεν τολμούν να ανοίξουν το στόμα τους, να παραδεχτούν το γεγονός.
Κοιτούν γύρω τους και βλέπουν οργισμένα βλέμματα. Τους βλοσυρούς άρχοντες, που είναι έτοιμοι να χύσουν πάνω τους και στο θεραπευμένο παιδί τους, τη μανία τους και την οργή τους.
Έτσι ο πατέρας και η μάνα του παιδιού, μιλούν με διφορούμενα. Απαντούν με μια φράση, ” αυτός είναι μεγάλος και μπορεί να σας απαντήσει”, που αποτελεί υπεκφυγή.
Και το έκαναν αυτό, γιατί “εφοβούντο τους Ιουδαίους”.
Ο σαρκωμένος Λόγος και Υιός του Θεού, αν και είναι το απόλυτο κύρος κι η απόλυτη εξουσία, δεν μιλάει με σκληρότητα. Δε βιάζει την ανθρώπινη θέληση. Δε παραβιάζει κλειστές πόρτες της ψυχής.
Ήρθε για να φανερώσει την αιώνια Αλήθεια που σώζει. Να προσφέρει την αγάπη. Να θεραπεύσει τον ανθρώπινο πόνο και να κλείσει τις βρύσες των δακρύων. Να δώσει την ευκαιρία της θεϊκής υιοθεσίας. Δέχτηκε την ουσιαστική μεταμέλεια και πρόσφερε την άφεση.
Σε όλα τα ευαγγέλια, δεν υπάρχει κανένα κείμενο που να εμπνέει τρόμο.
Η μόνη περικοπή που είναι διατυπωμένη σε ύφος σκληρό, είναι εκείνη που ελέγχει τους αμετανόητους Γραμματείς και τους υποκριτές Φαρισαίους.
Ο Κύριος δεν σαρκώθηκε για να φτιάξει μια τάξη τρομοκρατών και μια τάξη τρομοκρατημένων ανθρωπίνων υπάρξεων.
Η Εκκλησία, σα Σώμα Ιησού Χριστού κάνει διάλογο. Μιλάει με αγάπη. Με σεβασμό στην προσωπικότητα. Με διακριτική προσμονή της επιλογής. Προσφέρει ελεύθερα τη Διδαχή. Φέρνει στην επικαιρότητα την σωτήρια και αιώνια Αλήθεια, χωρίς να αναγκάζει κανένα να την αποδεχτεί.
Αντίθετα με την εκκλησία, το άθεο κατεστημένο, η σχηματοποιημένη εξουσία, ο δήθεν σύγχρονος κόσμος δεν είναι σε θέση να κάνει διάλογο. Καταφεύγει στον εκφοβισμό.Στην έκδοση διαταγμάτων. Προαναγγέλλουν ποινές και καταδίκες. Επιστρατεύεται “το ρόπαλο” ή τα μηχανήματα του ολέθρου κι επιχειρείται η στανική επιβολή των ιδεών τους, στα μυαλά και στις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Το ίδιο σκηνικό αιώνες τώρα. Και σήμερα αν τολμήσετε να μιλήσετε για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, που ανέτρεψε το ποτάμι της ιστορίας και ανοίξετε έναν ήρεμο διάλογο, σας απαντούν με καταιγισμό ύβρεων, με ειρωνείες και με μια αλυσίδα απειλών.
Οι χαρακτηρισμοί και τα επίθετα, όπως του καθυστερημένου, του σκοταδιστού, του οπισθοδρομικού και πολλά άλλα, επιστρατεύονται για να μειώσουν να θήξουν και να πληγώσουν να φοβίσουν.
Γιατί άραγε; Τι τρομερό κάνει ένας πιστός; Γιατί εκφράζοντας τη πίστη, τις πεποιθήσεις, και τα βιώματά του πρέπει να συναντήσει το φράγμα της βίας και της τρομοκρατίας;
Γιατί όπου υπάρχει η πλάνη, το ψέμα, η σκοπιμότητα και η απάτη, η τρομοκρατία παίζει το ρόλο του οδοστρωτήρα. Συντρίβει τις αντιστάσεις, για να κυριαρχήσει το άθεο κατεστημένο. Δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει διάλογο. Δεν επιθυμεί την ελεύθερη ανταλλαγή θέσεων και απόψεων.
Ο φόβος του διαλόγου χαρακτηρίζει τους ανθρώπους της πλάνης. Αυτούς που δε νοιώθουν να εκπορεύονται από τη ψυχή τους οι ιδέες τους και τα σχήματα που εκπροσωπούν.
Το ήρεμο ποτάμι της Αλήθειας, κυλάει και ποτίζει την ιστορία και την οικουμένη.
Πνέει γλυκύτητα και βεβαιότητα. Δίνει ελπίδα, ζωή και πληρότητα στην ύπαρξη.
Η τρομοκρατία κάθε εποχής επιτίθεται με μανία.
Το πρόσωπο του Ιησού, εξακολουθεί κάθε εποχή να φωτίζει, να διδάσκει, να οδηγεί, να σώζει.
-250x180.jpg)
