Κονίτσης Ανδρέας : Λύστε τα χέρια της Αστυνομίας, κυκλοφορούν επικίνδυνοι Αλβανοί

“Μόνον ο θάνατος θα μου κλείσει το στόμα. Εγώ θα σας το φωνάζω και θα σας λέω ότι εσχάτη ώρα εστί”

Λάβρος κατά των πολιτικών ο Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ανδρέας στο λόγο του  κατά την Εξόδιο Ακολουθία, εξ αφορμής του φρικαλέου εγκλήματος από Αλβανό σε δύο ηλικιωμένους των Κτισμάτων Πωγωνίου Ν. Ιωαννίνων στις 13 του μηνός. 
Μεταξύ άλλων ο κ. Ανδρέας αναφέρει πως «Κουστωδίες ολόκληρες έχουν οι πολιτικοί μας καὶ η ακριτικὴ Επαρχία δεν φρουρείται».

Ολόκληρη η ομιλία έχει ως εξής: 

           Ημέρα θλιβερή, αγαπητοί αδελφοί, η χθεσινή ημέρα, όχι μόνο για τα Κτίσματα, όχι μόνο για την ευρύτερη περιοχή μας, αλλά, θα έλεγα, και για ολόκληρη την Ελλάδα. Ένα έγκλημα αποτρόπαιο συνετάραξε τις ψυχές όλων μας. Ένας σεσημασμένος κακοποιός, από το Μπεράτι, χωρίς να γνωρίζει τα θύματά του, τους αφήρεσε χωρίς δισταγμό τη ζωή, για λίγα χρήματα. Ενώ πρωτύτερα είχαν κινδυνεύσει και κάποιοι κάτοικοι του χωριού στο καφενείο, εναντίον των οποίων ο αδίστακτος δολοφόνος, έριξε χειροβομβίδα, η οποία ως εκ θαύματος, δεν εξερράγη.            
Είναι φυσικό μετά το φρικαλέο αυτό έγκλημα να κυριαρχήσει ο φόβος και η αβεβαιότητα και για τον επί πλέον λόγον ότι, προσέξτε, τα σύνορα σε ολόκληρη την ακριτική μας επαρχία έχουν μείνει από αρκετού χρόνου εντελώς αφύλακτα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, χθες το πρωί, έτσι από μία εσωτερική παρόρμηση, μετά την Θ. Λειτουργία επισκέφθηκα το στρατιωτικό φυλάκιο της Κακαβιάς, χωρίς να έχω υπ’ όψιν μου τι είχε συμβεί εδώ. Επήγα, για ποιό λόγο ; Γιά να τονώσω και να ενισχύσω αυτά τα λίγα παιδιά – έξι (6) στρατιώτες είναι όλοι κι όλοι – τα οποία «φυλάνε Θερμοπύλες».

Όμως, γεγονός μένει, και το ξαναλέω, ότι τα σύνορα από την Μουργκάνα έως το Γράμμο παραμένουν ατυχώς αφύλαχτα χρόνια τώρα. Η πολιτεία παρά τις έντονες διαμαρτυρίες μας εμείωσε δραματικά τη στρατιωτική θητεία σε εννέα (9) μήνες. Κι’ όταν έλεγα σε κάποιους αρμοδίους : « – Μα τρελαθήκατε,τι κάνετε εδώ, ποιός θα φυλάξει τα σύνορα ;» Απαντούσαν με «αγίαν αφέλειαν»: « – Οι συνοριακοί φρουροί». Αλλά, να όμως, που και οι συνοριακοί φρουροί ελάχιστοι έχουν μείνει εδώ. Εσείς βλέπετε συνοριακούς φρουρούς ; Εγώ που γυρίζω σε όλα τα χωριά σας διαβεβαιώνω ότι δεν βλέπω, παρά που και που, αν θα δω έναν – δυό  απ’ αυτούς. Ο λόγος είναι, ότι μετεκινήθησαν και συνεχίζουν να μετακινούνται προς τον Έβρο, άλλοι δε εξ  αυτών τοποθετούνται στα Ιωαννίνα,  εδώ και εκεί στις μεγάλες πόλεις να φυλάνε τους πολιτικούς μας. Κουστωδίες ολόκληρες έχουν οι πολιτικοί μας και η ακριτική Επαρχία δεν φρουρείται. Τούς τα λέω των αρμοδίων. Δεν τα λέω σε σας τώρα μόνο. Αλλ’ επ’ ευκαιρία τα απευθύνω και σε σας. 

Το αποτέλεσμα ποιό είναι ; Η Ελλάδα, και ιδιαίτερα η ακριτική μας Επαρχία, η οποία και μας ενδιαφέρει περισσότερο, έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι, ώστε οι διάφοροι Αλβανοί κακοποιοί, να μπαινοβγαίνουν άνετα μεταφέροντας ναρκωτικά, κλέβοντας και σκοτώνοντας αδίστακτα ανύποπτους ανθρώπους, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Αστυνομίας, η οποία – εγώ θα το πω, εκφράζοντας την Μητρόπολή μας, και το πρόσωπό μου αν θέλετε – η  οποία Αστυνομία έχει αμέριστη την αγάπη μας και την συμπαράστασή μας. Καί λέω κάποιες φορές στους αρμοδίους : Λύστε τα χέρια της Αστυνομίας. Αν το κάνατε εσείς που δεν το ακούσατε να το λέω, τόσο το έκαναν και ΄κείνοι  που το άκουσαν.

           
Όμως, τους τελευταίους καιρούς έχει επικρατήσει και μια άλλη συνήθεια. Ποιά είναι αυτή η συνήθεια: Να αποφυλακίζονται διάφοροι κακοποιοί, και μάλιστα κακοποιοί εξόχως επικίνδυνοι, οι οποίοι συνεχίζουν το ολέθριο έργο τους. Δεν ξέρω  αν τους δίνουν και πιστοποιητικά χρηστοηθείας σ’αυτούς που τους απολύουν από τις φυλακές. Πάντως τους απολύουν. Καί το λέω αυτό, γιατί  εκτός και άλλων παραδειγμάτων που έχουμε κατά καιρούς και μόλις στο πρόσφατο παρελθόν, ο ειδεχθής δολοφόνος των Κτισμάτων, είχε αποφυλακιστεί από τις φυλακές του Ναυπλίου. Δηλαδή τρελαθήκαμε ! Είναι πράγματα εξωφρενικά αυτά !

Γι’ αυτό, αδελφοί μου, προσέξτε. Συγχωρείστε μου λίγο και τον τόνο της φωνής μου , που είναι από το εσωτερικό μου, δίκην αγανακτήσεως. Γι’ αυτό λοιπόν, λόγω του αξιώματός μου, λόγω της ηλικίας μου – κάποιοι ίσως εξ υμών θα μ’ ενθυμούνται νεαρόν ιεροκήρυκα με μαύρα γένεια, τώρα περάσαν 40 και πλέον χρόνια από τότε –  αλλά και λόγω του ότι διακονώ την ακριτική επαρχία 46 ολόκληρα χρόνια, απευθύνομαι στην πολιτική και λοιπή ηγεσία της Χώρας για να τους πω ευθέως και άνευ περιστροφών, ή μάλλον να το επαναλάβω για μια ακόμη φορά. Θα μου πείτε και ποιός θα σ’ ακούσει Δεσπότη μου απ’ αυτό το ακραίο σημείο της Πατρίδος;

Να σας πω ένα μυστικό ; Ακούνε στο κέντρο. Ακούνε και παραακούνε. Καί υπολογίζουν την φωνή του Επισκόπου. Ας κάνουν ότι αδιαφορούν. Έχω τεκμήρια ότι ακούνε. Γι’ αυτό και τα λέω τώρα, ώστε να φθάσουν «επί πτερύγων ανέμων» στις ακοές των ενδιαφερομένων. Τι τους λέω: – Κύριοι λάβετε επειγόντως μέτρα για την περιφρούρηση της ζωής και της περιουσίας και της τιμής των κατοίκων της ακριτικής μας Επαρχίας. Το πράγμα δεν πάει άλλο. «Ως εδώ και μη παρέκει». Καί «οι καιροί ου μενετοί». Τρέχουν οι καιροί, τρέχουν τα γεγονότα, δεν μας περιμένουν. Να ξυπνήσουμε από την ραστώνη μας και την άνεσή μας. Καί τους λέω ακόμα: – Μην συντελείτε στην ερήμωση των χωριών μας παίρνοντας όλες τις Υπηρεσίες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ξέρετε τι αγώνα κάνουμε αυτό τον καιρό ; Ο Δήμαρχος που είναι εδώ το γνωρίζει.  Θηριομαχούμε κυριολεκτικά να κρατήσουμε τις Υπηρεσίες, γιατί αλλιώς  όχι μόνο το Πωγώνι, όχι μόνο η Κόνιτσα, αλλά όλη η παραμεθόριος Ελλάδα θα σβήσει με την τακτική της πολιτείας.

 Λοιπόν, επανερχόμενος στους πολιτικούς μας τους λέω ότι : – Μόνον ο θάνατος θα μου κλείσει το στόμα. Εγώ θα σας το φωνάζω και θα σας λέω ότι «εσχάτη ώρα εστί». Όχι άλλο αίμα. Όχι άλλο εγκλημα. Όχι άλλη περιφρόνηση για όσους επιμένουν να ζούν εδώ στην γη των πατέρων τους. Καιρός να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Ιδιαίτερα εσείς οι πολιτικοί που διαχειρίζεσθε τις τύχες αυτού του τόπου, αυτού του λαού. Αυτά τους λέω. Διότι αδελφοί, επιτρέψτε μου να σας το εξομολογηθώ : Δεν βάζω τον θρόνο πάνω από τις αρχές μου. Όχι. Ποτέ. Τις αρχές μου βάζω πάνω από το θρόνο. Γιατί, κοιτάξτε, το θρόνο κάποτε θα τον χάσω αύριο, μεθαύριο. Θα πεθάνω. Οι αρχές μου όμως, θα μένουν. Καί γι’ αυτές τις αρχές αγωνίζομαι. Έχετέ το λοιπόν, υπόψιν σας και όσοι μένουμε εδώ, αλλά και όσοι μένετε σε άλλες περιοχές αλλά κατάγεσθε από την περιοχή αυτή, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να συγκρατήσουμε και να περισώσουμε ο,τι είναι δυνατόν.«Η ισχύς εν τη ενώσει». Αυτό να είναι το σύνθημά μας.

Τόσον οι συλλειτουργοί μου, όσον και εγώ ευχόμεθα ο Κύριος ν’ αναπαύσει τις ψυχές των αειμνήστων «αδίκω θανάτω θανατοθέντων Θωμά και Σοφίας, να παρηγορεί τα παιδιά τους και τους οικείους τους γενικώς, και προσέξτε όσοι μένετε εδώ στα Κτίσματα : Μη φοβάστε, η Ελλάδα δεν πεθαίνει ! Ο Χριστός θα νικάει ! γιατί ενδεχομένως να σας έχουν δημιουργηθεί κάποια συναισθήματα φόβου.  Είναι εν μέρει φυσικό αυτό.  Εγώ σας λέω μη φοβάστε !  Μη φοβάστε !  Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας εις τον Θεόν και εγώ όσο ζω θα φωνάζω προς την ηγεσία του Έθνους να προσέξει αυτόν τον μαρτυρικό τόπο. Καί είθε, αδελφοί μου , όλους μας να μας αξιώσει η αγαθότης του Κυρίου της Βασιλείας των Ουρανών, την οποίαν είθε να την χαρίζει εις πάντας υμάς. Αμήν.