ΘΕΟΣ ΚΥΡΙΟΣ: Διεξερχόμενος το Συναξάριον της 5ης Μαίου τ.έ., επληροφορήθην διά την εόρτιον ημέραν προς τιμήν της αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης.
Ειρήσθω εν παρόδω, η κατά την 2αν Μαίου εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του εν αγίοις Πατρός ημών Αθανασίου του Μεγάλου, κατά τυπικήν διάταξιν μεταφερθείσα, ήγετο και αύτη σήμερον.
Παρακινούμενος από προ πολλών ημερών αναγγελθείσαν γραπτήν πληροφορίαν, παρά του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Θεσσαλονίκης, ότι κατά την εόρτιον ημέραν θα ετίθετο προς προσκύνησιν τεμάχιον λειψάνου του Μεγάλου Ιεράρχου, ένυχα λίαν, διά τον φόβον της πληθύος των προσκυνητών και του μεγέθους του ναού, έσπευσα εις τον φερώνυμον ιερόν ναόν, προς εκπλήρωσιν στοιχειωδών λατρευτικών καθηκόντων μου.
Αδυνατώ και τώρα να εκφέρω την έκπληξιν, την οποίαν μου ενεποίησε το ερμητικόν κλείσιμον, ου μόνον του Ιερού Ναού, αλλά και πάσης διόδου επιτρεπούσης την έστω και κατ’ ελάχιστον προσέγγισίν του.
Όλως παραδόξως, υπήρχε απόλυτος ησυχία, εξικνουμένη εις νεκρικήν σιγήν.
Μετ’ ου πολύ και διαπορούμενος το τίνι λόγω τα συμβαίνοντα, είχον την ατυχή συγκυρίαν να αναγνώσω μίαν ολιγόλογον απυθμένου θράσους ανακοίνωσιν, εκπορευόμενην εκ της Ιεράς Μητροπόλεως και του φερωνύμου Ιερού Ναού, η οποία επληροφόρει τους πιστούς ότι «Λόγω κρουσμάτων (;) ο ναός θα παραμείνει κλειστός», δηλονότι ότι δεν θα ετελείτο Θεία Λειτουργία.
Το παράδοξον της ανακοινώσεως, ως προαναφέρω, ήτο ότι εξεπορεύετο συναινούσης της Ιεράς Μητροπόλεως ή αποκλειστικώς και κατ’ ουσίαν υπ’ αυτής, του ναού προδήλως συνεπικουρούντος.
Αυθορμήτως ψελλίσας το «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου» και κατευνάσας τον θίασον των ευσεβών προσκυνητών απεχώρησα, εκφράζων εσωτερικώς τον έκδηλον αποτροπιασμόν και την ολοσχερή ημετέραν απογοήτευσιν.
Επί όλων αυτών διαπορούμαι εισέτι, τίνι τρόπω θα ηδύνατο να μεταδοθή ο επάρατος ιός διά της τελέσεως της Θείας Λειτουργίας υπό μόνον των λειτουργών κεκλεισμένων των θυρών, ως είθισται εσχάτως, και μάλιστα αδιαμαρτυρήτως, Καισαρικής εντολής ένεκεν;
Θα μετεδίδετο εις τους λειτουργούς ερήμην ποιμνίου και μάλιστα λαμβάνοντος πάσαν προφύλαξιν;
Μετέχων ακροθιγώς των θείων παραγγελμάτων, εκφερομένων δι’ αποφάσεων των Αγίων και Μεγάλων Οικουμενικών Συνόδων, ως αυτής της Ζ’ εν Νικαία, πέραν του Ψαλμικού «εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν», καταθέτω σταχυολογών τας συναφείς προς το θέμα αποφάνσεις, εστιάζων κυρίως την προσοχήν μου εις τον 2ο Κανόνα, ορίζοντα ότι «ψάλλοντες συντασσόμεθα τω Θεώ», απαραβάτως της τηρήσεως και διαφυλάξεως της εντολής από τους Χριστιανούς, εξαιρέτως όμως από «τους την ιερατικήν αμπεχομένους αξίαν».
«Ο απείργων (εμποδίζων) της λειτουργίας» ή «σεπτόν ναόν κλείων, ως μη γίνεσθαι εν αυτώ τας του Θεού Λειτουργίας, και εις αναίσθητον την εαυτού μανίαν (η εκδήλωσις θυμού, διά την τέλεσιν της Αναστασίμου Θείας Λειτουργίας –κατά την Τυπική τάξιν και όχι κατά τα κελεύσματα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου-) επιπέμπων, αναίσθητος όντως εστί». Πράττοντες κατά παράβασιν των Ιερών Κανόνων και της καθεστηκυίας αρχαίας τάξεως και λειτουργούντες κατά αδιανόητον τρόπον, ενέχουν τον κίνδυνον επιπέσεως πόνου ως παραβατών «εντολής Θεού» (4ος Κανών).
Είναι ευνόητος η επισήμανσις ότι διά των ενεργειών αυτών σκανδαλίζεται το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα και μεμψιμοιρεί εν δικαίω εις βάρος εκκλησιαστικών ταγών, τοιούτως και λεγόντων και πραττόντων. Η ευαγγελική ρήσις: «ουαί […] δι’ ου το σκάνδαλον έρχεται» ευρίσκει γόνιμον το έδαφος εις το προκείμενον ολίσθημα.
Επιτέλους, «Στώμεν Καλώς», ενστερνιζόμενοι και τηρούντες Πατρώους Νόμους και Ιεράς Παραδόσεις!
Πάντα ταύτα μετερχόμενοι και λέγοντες επ’ ουδενί επιδιώκομεν να θεωρηθώμεν ευσεβέστεροι πάντων, άλλ’ ως επιδιώκοντες την επαναφοράν εις την Κανονικήν Τάξιν, η οποία εσχάτως βιάζεται πολλαχόθεν.
Δρ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΝΤΑΚΗΣ
τ. Καθηγητής Πατρολογίας και Ερμηνείας Πατερικών Κειμένων της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης (ΑΕΑΘ)
τ. Διευθυντής Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Θεσσαλονίκης (ΑΕΣΘ)
τ. Πρόεδρος Διοικούσης Επιτροπής της ΑΕΑΘ
τ. Πρόεδρος Ακαδημαϊκού Συμβουλίου της ΑΕΑΘ
aktines.blogspot.com
-120x86.jpg)
