Του Αρχιμανδρίτη Σεραφείμ Δημητρίου
“Από το Σαββατιάτικο ένθετο της εφημερίδας δημοκρατία για την Ορθοδοξία”
Το πρωινό της Δευτέρας 4 Μαρτίου 2013, η σχολή του λόφου της Ελπίδας στη Χάλκη των Πριγκιποννήσων, διέκοψε την υπερσαραντάχρονη σιωπή της. Ανοιξε την πόρτα της, όχι για να δεχτεί μία συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου ή εορταστές για την πανήγυρη του καθολικού και των παρεκκλησίων του, ούτε για να ακούσει τους στεναγμούς προσκυνητών, που έφτασαν εκεί με το πρόγραμμα μιας εκδρομικής αναψυχής.
Περί τους 60 κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μαζί με τους δύο νέους αδελφούς της Μονής Αγίας Τριάδος, περιστοίχιζαν στην εξωτερική είσοδο τον ηγούμενό της, μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρο, αναμένοντας τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Κάποιοι ανακάλεσαν μνήμες από το τότε που ο τελευταίος σχολάρχης μητροπολίτης Σταυρουπόλεως Μάξιμος, περιβαλλόμενος από τους ροσοφορεμένους σπουδαστές της Θεολογικής Σχολής, αλλά και τους μαθητές του λυκείου, ανέμεναν τον Πατριάρχη Αθηναγόρα τον πάνυ.
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης φιλοξενούσε ήδη το τριήμερο, από 4 έως 6 Μαρτίου, το σεμινάριο του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών για θέματα σχετιζόμενα με τη συγκληθείσα στην Κωνσταντινούπολη Β’ Οικουμενική Σύνοδο.
Η μεγάλη αίθουσα τελετών, αλλά και οι τάξεις, γέμισαν από σπουδαστές. Ο Πατριάρχης συγκινημένος, ίσως ανακαλώντας τις μνήμες της μαθητείας του στη σχολή, χαιρέτισε το σεμινάριο, κηρύσσοντας την έναρξή του και κάνοντας αναφορά στον προκάτοχό του Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ο οποίος και προήδρευσε της ερευνωμένης συνόδου.
Καθηγητές που έφτασαν ως υπηρέτες της επιστήμης, από τις Θεολογικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης, διέθεσαν γνώση και κριτική θεώρηση «δεδομένων», ενώ δεν έλειψαν και πρωτάκουστες ανακοινώσεις.
Σπουδαστές, κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, πρεσβύτεροι μετά νεοτέρων, προσέλαβαν γνώση και ανέπτυξαν συζητήσεις με τους διδάσκοντες, προσφέροντας στην καρδιά της «σιωπηλής σχολής» πνοή ζωής για συντήρηση της ελπίδας. Η συναναστροφή με τον μητροπολίτη Πριγκιποννήσων Ιάκωβο, τον τελευταίο των Ιεραρχών που αποφοίτησε από τη σχολή πριν από τη διακοπή λειτουργίας της, έδωσε το στίγμα του πόνου, από την έλλειψη της, για το Γένος.
Επιστρέψαντες άπαντες, ζωογονημένοι από την αύρα που αναδύουν του Βοσπόρου τ’ αγιονέρια, αλλά και από τη λιπαρότητα της μάθησης, εν ευχαριστία προς τον εν Τριάδι Θεό και τους διοργανωτές, θα συνεχίσουμε προσευχόμενοι έως την ώρα που θα επαναλειτουργήσει στον λόφο της Ελπίδας το ελπιδοφόρο φυτώριο Ιεροσύνης και Θεολογίας, της αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
