“Η πνοή μου..”

Του Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Εγκωμιάζοντας ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου γράφει τα εξής χαρακτηριστικά “…σωτηρία μου Πανύμνητε, παρηγορία μου, ζωή, φως, ελπίς, θυμηδία μου, πνοή μου, προστασία μου, μεσίτις γαλήνη και καύχημα, ύμνος και χαρά μου, τροφή μου βοηθός και φωτισμός, αγιασμός και λαμπρότης μου, δόξα και επίσκεψις”.
Πνοή λοιπόν η Παναγία, παρηγορία, ζωή, φως και ελπίδα, προστασία και μεσίτης, βοηθός, φωτισμός, τροφή και αγιασμός.

Και το λέγει αυτό ο θεοφόρος Δαμασκηνός γνωρίζοντας τη συμβολή, δηλαδή τη διακονία στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού.

Με τη δική Tης υπογραφή, δηλαδή το ναι στην πρόσκληση του Θεού, σταμάτησε ο μεγαλύτερος πόλεμος και επικράτησε η πιο σημαντική ειρήνη στον κόσμο. Με την δική Tης υπογραφή έγινε το συμβόλαιο ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Έτσι έγινε ο μεγαλύτερος πρεσβευτής της ανθρωπότητας και η μεσίτρια των ανθρώπων στο θρόνο της θείας μεγαλοσύνης (1).

Γι’ αυτό και εύστοχα ο ιερός υμνογράφος στην αποψινή Ακολουθία των Χαιρετισμών, την χαρακτηρίζει ανόρθωση των ανθρώπων, «Χαίρε ανόρθωσις των ανθρώπων».

1) Ανόρθωσε η Παναγία το ανθρώπινο γένος με την αρετή Tης. Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας γράφει τα εξής : «βίος πανάμωμο, ζωή πάναγνη, άρνηση κάθε κακίας, άσκηση όλων των αρετών, ψυχή από το φως καθαρότερη, σώμα εντελώς πνευματικό, λαμπρότερο από τον ήλιο, από τον ουρανό καθαρότερη, από τους χερουβικούς θρόνους ιερότερη, φτερούγισμα νου, που δε δειλιάζει μπροστά σε κανένα ύψος, που ξεπερνά ακόμη και τα φτερά των αγγέλων. Θείος έρωτας, που απορρόφησε και αφομοίωσε κάθε άλλη επιθυμία της ψυχής»(2). Έτσι, αναδείχθηκε κατά τον θεοφόρο Ιωάννη το Δαμασκηνό, θαυμαστό δοχείο της αρετής στο οποίο αναπαύθηκε ο σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού.

2) Ανόρθωσε η Παναγία το ανθρώπινο γένος με την υπακοή Tης. Η προμήτορα Εύα παρήκουσε στο θέλημα του Θεού. Έστερξε να ακούσει του όφεος το μήνυμα και δέχθηκε τη συμβουλή του εχθρού. Μαγεύθηκε από το άγγελμα της ψεύτικης και απατηλής χαράς και κέρδισε την απόφαση του πόνου και της θλίψεως….
Η κόρη τής Ναζαρέτ, η μυριάκις μακαριστή έκλινε με υποταγή το αυτί στο λόγο του Θεού και γέμισε από τις ενέργειες του Παναγίου Πνεύματος και στην κοιλιά Της κράτησε Εκείνον που είναι η ευδοκία του Πατέρα (3).

3) Ανόρθωσε η Παναγία το ανθρώπινο γένος με το θαύμα της κυοφορίας Tης. Έφερε στη γη το Θεό, στη δική μας φτώχεια και ασθένεια το ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, τον Ιησού Χριστό, που ήρθε «ίνα διά του θανάτου καταργήσει τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστιν διάβολον»(4).

Αξιώθηκε να κρατήσει στη δική Της αγκαλιά «υιόν τον πάντων Θεόν». Εκείνος που βρισκόταν αχώριστος πάντοτε με τον Θεό Πατέρα, κρατείται ως υιός του ανθρώπου στην αγκαλιά της αγνής θεομήτορος.

«Ο εν κόλποις του Πατρός πως εν αγκάλαις της Μητρός;», ψάλλει ο ιερός υμνογράφος.
Αυτή την αλήθεια τη βλέπουμε καθημερινά στην εικόνα της Παναγίας. Η Θεοτόκος ασπάζεται το Χριστό και ο Χριστός αγκαλιάζει και ασπάζεται τη θεομήτορα. Και δεν είναι απλώς συμβολισμός αυτή η εικόνα της Παναγίας αλλά μάς φανερώνει και το έργο της Εκκλησίας μας. Να ασπάζεται, να διακονεί τον πεπτωκότα άνθρωπο της κάθε εποχής. Άλλωστε η Θεοτόκος προεικονίζει και προτυπώνει το μυστήριο της Εκκλησίας.

Παρθένος η Θεοτόκος, παρθένος και η Εκκλησία.
Σώζει η Θεοτόκος δια των πρεσβειών Της, σώζει και η Εκκλησία τον άνθρωπο από τον κατακλυσμό της αμαρτίας.
Από τότε που η Θεοτόκος κράτησε το Χριστό στην αγκαλιά Της, από τότε και ο Χριστός βαστάζει τον καθένα από μας στα παντοδύναμα χέρια της αγάπης Του.
Ας παρακαλέσουμε την Παναγία να μας παρουσιάσει στον Υιό Της, να μας καταθέσει στα πανάγια χέρια Του, να μας ανορθώσει από την αμαρτία, να μας αξιώσει της Βασιλείας των Ουρανών.
«Χαίρε ανόρθωσις των ανθρώπων»!
Παναγία μου, αφήνω την πάσαν ελπίδα μου στα χέρια τα δικά σου!

(1) Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Κ. Στύλιου, ‘Η Πρώτη, Θεομητορικό Ημερολόγιο’, Β΄ Έκδοση, Αθήνα, 1987, σελ. 111
(2) Αρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης, ‘Η Παρθενομήτωρ’ Αθήνα, 1998, σελ. 229
(3) Ιω. Δαμασκ. P.G. 96,728
(4) Εβρ. Β’ 14