Γερόντισσα Γαλακτία: Ο Πατήρ Νικόλαος, γνωστός στην κοινότητα της Πόμπιας Ηρακλείου της Κρήτης για την αφοσίωσή του και την πνευματική του δύναμη, ήταν ένας ιερέας με ιδιαίτερη αίσθηση του καθήκοντος.
Ο παππούς της Γερόντισσας Γαλακτίας, ήταν άνθρωπος που έζησε μια ζωή αφιερωμένη στην πίστη και την προσφορά, αφού έγινε ιερέας μετά την απώλεια της συζύγου του και τη σύμφωνη γνώμη των Αγίων Πατέρων της Μονής Κουδουμά.
Στην πορεία του, ο Πατήρ Νικόλαος καθιερώθηκε για τις λιτανείες που οργάνωνε κατά τη διάρκεια περιόδων ανομβρίας ή επιδημιών. Η προσευχή και η νηστεία αποτελούσαν βασικά στοιχεία της πρακτικής του. Είχε την ικανότητα να κινητοποιεί την κοινότητα, καθοδηγώντας τους χωριανούς του σε αυστηρή νηστεία και προσευχή. Αυτές οι λιτανείες δεν ήταν απλώς θρησκευτικές διαδικασίες, αλλά ήταν και εμβληματικές πράξεις πίστης και ελπίδας για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων που αντιμετώπιζε η περιοχή.
Η διαδικασία που ακολουθούσε περιλάμβανε συνήθως μια εβδομάδα αυστηρής νηστείας, κατά την οποία οι κάτοικοι συμφιλιώνονταν με αυτούς με τους οποίους είχαν διαφορές και προχωρούσαν σε εξομολόγηση. Η ημέρα της λιτανείας ξεκινούσε με αγρυπνία και προσευχές, και η πομπή κατευθυνόταν προς διάφορες εκκλησίες και ιερούς τόπους.
Εκείνη την ιδιαίτερη ημέρα που περιγράφει η κ. Μαρία Δασκαλάκη, ο Πατήρ Νικόλαος, γνωστός για την αυστηρότητά του και την βαθιά του πίστη, έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στη σωστή προετοιμασία της λιτανείας. Πριν ξεκινήσει η πομπή, έδινε εντολή στους συμμετέχοντες να φέρουν ομπρέλες, κάτι που φανέρωνε την πίστη του στη δύναμη της προσευχής και την αφοσίωση του στη σωστή τήρηση της λιτανείας. Ο Πατήρ Νικόλαος, αν και 30 χρόνια χήρος, δεν παρέλειπε ποτέ να καταδείξει την αγνότητα και την αυταπάρνηση που χαρακτήριζαν την πορεία του.
Όταν η λιτανεία άρχισε, οι προσευχές και οι ευχές του Πατέρα Νικόλαου είχαν έντονη συγκινησιακή φόρτιση. Η φωνή του, γεμάτη ιερό ζήλο, αναδείκνυε την αφοσίωσή του στη θεία πρόνοια. Η συγκινητική στιγμή που αναφέρεται, όταν ο παππούς σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και επικαλέστηκε τη βοήθεια του Θεού, συνοδεύτηκε από μια απροσδόκητη αλλαγή στον καιρό – τα σύννεφα μαύρισαν τον ουρανό και η βροχή άρχισε να πέφτει καταρρακτωδώς μόλις έφτασαν στο πανωχώρι.
Ο Πατήρ Νικόλαος, με την αφοσίωση και την πίστη του, κατάφερε να οδηγήσει τη λιτανεία σε ολοκλήρωση παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Η βροχή, που άρχισε να πέφτει μόλις το ποίμνιο έφτασε στον προορισμό του, θεωρήθηκε από πολλούς ως θεϊκή απάντηση στις προσευχές τους. Ο Πατήρ Νικόλαος, με τη χαρακτηριστική του αυτοπεποίθηση, εγγυήθηκε στους πιστούς ότι κανείς δεν θα κρυώσει και ότι η λιτανεία θα ολοκληρωθεί με επιτυχία, επιβεβαιώνοντας έτσι τη δύναμη της πίστης και της προσευχής στην κοινότητα.
